De daken van Yuka

'Ik zal beginnen: Het was begin oktober, het begon kouder te worden en ik was op weg naar de bergen. Alleen voor de rust. Je kon het merken aan Leo, mijn paard. Hij was sneller moe en het leek net of je hem hoorde rillen. Ik had me niet zo dik aangekleed maar ik had nog nooit bergen gezien dus ik wist niet hoe het er was. Langzaam kwamen ze dichterbij. Elke dag een stukje meer tot ik na meer dan een week aan de voet van de hoogste berg stond. Daar liet ik Leo achter en trok zo verder. Met alleen een deken bij me. De eerste nacht lag ik te rillen en dacht ik dat ik levend zou bevriezen. Zo ben ik langs een paar bergen getrokken. Elke nacht bang dat ik zou sterven. Toen ik erlangs was, was het uitzicht prachtig.' Daarmee eindigde Aris.

´´wow´´ was het enigste wat Natas kon uitbrengen. ´´Ik wou dat ik dat kon zien´´ zei Natas terwijl ze dacht aan haar dorp. Natas was nooit zo lang van huis geweest. Toch bleef ze blij naar Aris kijken. ´´Ik snap waarom je het opschrijft´´ zei Natas er nog achter na.

Aris knikte. 'Het zijn mooie herrineringen. Ik zou je graag mee willen nemen. Maar nu hebben we daar jammer genoeg geen tijd voor.' zei Aris triest alsof ze een groot gemis had. Wat eigenlijk ook wel zo wa.s

´´Als we klaar zijn met Darken Rahl dan moet je me er heen brengen´´ zei Natas blij. Ze wist wel dat het moeilijk zou worden maar als jezelf nog niet eens positief kan zijn wie wel dan. Natas ging weer staan en strekte zich een beetje.

'Dat beloof ik! Ik zal je de bergen laten zien en de hoofdstad van Ashtar.' beloofde Aris. Glimlachend dat ze een reisgenoot zou hebben. 'Ik zal je ook gaan leren lezen. Als je dat wilt.' zei Aris erbij.

´´Het eerste zou ik graag mee willen´´ zei Natas blij. ´´Maar over het lezen, kan niet´´ zei ze zo min mogelijk bot. ´´Ik heb namelijk een speciale reden dat ik niet kan lezen ´´ zei Natas erachter na. Ze vond het nooit leuk om erover te praten maar Aris had haar ook een verhaal vertelt dus kon ze dit makkelijk ook vertellen.

Sheena zat op het dak van een redelijk hoog huis. Ze tuurde naar de lucht en zuchtte. Ze liet alles even door haar gedachten stromen, haar verleden, het heden, de toekomst. Wat zal er gebeuren? Zou ze nog meer vrienden kunnen maken? Ze wist er geen antwoord op. Aqua lag op haar schoot te slapen, het was een lange dag geweest en hij was erg moe van al het lopen. Ze moest niet vergeten dat het nog maar een kleine draak was.

Kate was op het dak van de bibliotheek gaan zitten. Hier kon ze tenminste tot rust komen en ze wist vrij zeker dat er niet veel mensen kwamen. Ze keek naar beneden. Gelukkig had ze nooit last gehad van hoogtevrees want het dak was erg hoog. Ze zag een paar vage figuren, wat mensen moesten zijn.

Aris glimlachte en knikte op Nats haar laatste zinnen. Ze was er erg nieuwsgierig naar maar liet Natas rustig haar verhaal doen als ze dat wilde. Ze wist hoe ongemakkelijk het was als iemand door ging vragen.

Natas vond het fijn dat Aris niet door vroeg maar misschien was het wel fijn dat iemand van de groep het wist. ´´Ik vertel de reden als je twee dingen beloofd´´ zei Natas op een mysterieuze stem. ´´Een dat je het echt echt aan niemand door vertelt en twee dat je niet anders naar me gaat kijken´´ zei Natas op een toon. Ze keek Aris goed aan en hoopte eigenlijk dat ze mee in zou stemmen.

Sheena zat afwezig op het dak van een klein huisje. Ze dacht aan de laatste weken, alles ging zo perfect, zo goed. Ze had overal geluk in en dat was echt geweldig, buitne het raam dat brak door haar verdriet was alles goed gegaan en had ze meerdere dingen van haar krachten ontdekt. De waterbol had ze nog niet helemaal goed onder controle, maar het ging beter. Ook had ze ontdekt dat ze haar nagels langer kon maken met glas, wat wel erg pijnlijk was de eerste keer dat ze het deed. Je zag de afdrukken van haar nagels in haar huid zitten.

Aris knikte. 'Ik zweer het op mijn leven. Jij bent zoals je bent en zo zal ik je accepteren.' Aris glimlachte. Zo was ze. Een persoon was zoals diegene was. Net zoals zij dat was. Ondanks haar verleden.

Natas glimlachte om Aris haar antwoord. ´´Oke dan´´ zei Natas terwijl ze probeerde wat zelfverzekerde zijn. ´´Ik kan niet lezen om dat ik steke blind ben´´ zei Natas wat onwennig. Natas keek naar Aris haar reactie. De meeste schrokken zich rot en gingen raar tegen haar doen. Maar Natas dacht dat Aris dat niet ging doen.

'Ah, daarom kan je niet lezen. Knap dat je er mee hebt leren leven. Dat meen ik. Dat moet niet makkelijk zijn. Zeg Natas, hoe zie je dan hoe iemand zich voelt. Ik bedoel. Als je blind bent kan je het niet zien dus hoe vertrouw je iemand. Want ik bestudeer de persoon eerst. Of heb je een bril..?' vroeg Aris. Het klonk eigenlijk best logisch.

´´Ehm´´ zei Natas terwijl ze nadacht. Noch nooit had iemand dat gevraagd. ´´Omdat ik niet kan zien kan ik beter ruiken , horen en voelen´´ zei Natas terwijl ze het probeerde uit te leggen. ´´Daardoor kan ik een beetje zien om niet tegen een boom te lopen of zo´´ zei Natas. Over het laatste deel moest ze heel goed na denken. Eigenlijk vertrouwde ze bijna niemand.

'Ah, datis wel handig. En weetje. Omdat ik wel kan zien zie ik aan je gezicht dat je dit lastig vindt dus zal ik mijn vragenstroom stoppen.' zei Aris vriendelijk. Ze was er bij mee dat ze eindelijk weer eens met iemand een normaal gesprek kon hebben.

Natas glimlachte naar Aris. ´´Dank je´´ zei Natas omdat ze niet door vraagde. Natas vond Aris wel aardig ze vroeg niet door en dat was handig. Maar Natas is niet iemand die snel mensen vertrouwt teminste niet meer. ´´De meeste mensen gaan meteen raar doen als ze het weten, gelukkig jij niet ´´ flappte Natas er opeens uit.

Aris knikte. Dat snapte ze wel. 'Dat is denk ik gewoon omdat ik meer heb meegemaakt dan de meesten hebben gezien. Ik kan bijvoorbeeld lachen om dingen die anderen voor onmogenlijk zien. Maar terug naar het onderwerp waar we mee begonnen. Ik zou je meenemen. Eerst maar eens Darken verslaan. Oh en ik wil zo graag de laatste slag toebrengen voor wat hij me heeft aangedaan!' Bekende Aris.

Natas glimlachte omdat ook Aris veel vertrouwen in had. ´´Mij maakt het niet uit als ik maar kan helpen´´ zei Natas erachteraan. ´´Maar misschien zijn er ook andere die dat ook willen doen´´ zei Natas bedenkelijk. ´´Misschien moeten we erover loten´´ besloot Natas.

'Dat is waar. Maar loten is weer zoiets.. Nee, dan gewoon wie het geluk heeft. Maar hij moet wel te lijden hebben, en eigenlijk ook weer niet. Ik wil niet zoiets als Darken worden. Iemand die mensen laat lijden..' zei Aris. Ze was wat zachter gaan praten omdat praten over Darken vaak een zekere dood betekende.

Geamuseert achtervolgde hij een idioot klein joch dat dacht zijn zakken leeg te roven. Hij had het gastje zijn gang laten gaan maar zou hem niet zo gemakkelijk laten ontsnappen. Tenslotte kende hij deze stad beter dan de dwerg zo te zien. Of hij kon het gewoon beter doorkruisen. Behendig sprong hij van dak tot trap van trap tot muur en zo weer terug op straat. Hij speelde met het kind dat dacht jack slim af te zijn. Maar in plaats daarvan bracht hij hem direckt mee naar zijn schuilplaats. Zonder het zelf te weten zou hij zijn bondgenoten verraden.

https://www.youtube.com/watch?v=zCfbXzCFWHI&feature=related

Natas moest lachen om het gesprek dat ze voerde. ´´Dat zien we dan wel´´ zei Natas tussen het lachen in. ´´Eerst moeten we beter worden´´ zei ze nu ook wat zachter. Het leek de hele tijd simpeler bij andere dan bij haar zelf. Natas wist wel dat het goed ging maar ze moest er eigenlijk wel meer tijd aan besteden.

Aris glimlachte. 'Inderdaad. Hoe gaat het met jouw training dan? En doe je een vechtsport?' Misschien konden ze een keer samen trainen bedacht Aris. Ze had echt nodig weer een oefengevecht nodig.

´´Soms train ik, in een cafe in het bos´´ zei Natas of het niks was. ´´Mijn cehtsport is niet echt bijzonder´´ zei Natas verder. ´´Alleen mensen verlammen´´ zei Natas terwijl ze haar schouders op tilde ´´niet bijzonder´´

Aris knikte. 'De laatste tijd train ik veel in het bos. Ik heb geen bepaalde vechtstijl. Meestal kom ik vanuit de verdediging naar de aanval toe. Of ik gebruik mijn werpmessen. Ik moet toegeven dat ik met vuur en bliksem anders werk. Dan ga ik gelijk in op de aanval..'