De daken van Yuka

Aris keek op. 'Heey..' zei ze vriendelijk met een glimlach terug. Ze keek ook naar het draakje dat er erg lief uitzag. Aris gebaarde Vasti te gaan zitten, als ze dat wilde. Aris klapte haar boek niet dicht, dat zou ze later wel doen. Nu was een gesprek op zijn plaats, vond Aris.

Vashti ging naast Aris zitten en Saphira ging weer naast Vashti zitten. Vashti keek even naar het boek dat Aris aan het lezen was en zag dat ze het kende. Vashti keek Aris aan en zei:' dat is een goed boek he. ik heb hem ook is gelezen.' Ze keek weer voor zich uit en droomde even weg.

Aris knikte. Het verbaaste haar want het was bij de meesten vrij onbekend. 'Ja, het is een erg mooi boek.. zei Aris ook tegen haar. Ze glimlachte een staarde dromerig voor zich uit, zoals ze meestal deed. Aris vond het leuk dat ze niet de enige was die het boek las.

na een tijdje hebben zitten dromen stootte Saphira Vashti aan. Vashti kwam weer bij zinnen en keek naar Saphira. Saphira zei heel nuchter:' ik heb honger.' Vashti lachtte, ze snapte dat wel. Ze hadden vanochtend nog niks gegeten. Nu Saphira het zei voelde Vashti ook het hongerige gevoel. Ze pakte haar tas en haalde er 3 broodjes uit en gooide er een naar Saphira die hem met een grote sprong opving. Ze reikte er een aan naar Aris en zei:'wil je ook?'

Aris keek op. 'O ja, dankje.' zei ze toen ze het broodje aan pakte. 'En.. welke krachten heb jij?' vroeg Aris weifelend om een gesprek op de been te houden. Daarna nam ze een hap en vond het een erg lekker broodje. Maar voor haar was veel lekker omdat ze veel lustte. Ze glimlachte vriendelijk.

'alsjeblieft en mijn krachten zijn water en telekinese. die van jou?' zei Vashti. Het waren van die lekker standaard vragen waarvan ze het gevoel kreeg alsof ze een robot was ofzo. Maar het was wel gemakkelijk. Vashti glimlachte even terug naar Aris en nam ondertussen een hap van haar broodje. Ze had het thuis zelf gemaakt en vond dat het best goed gelukt was.

'Vuur en bliksem..' zei Aris. Ze probeerde minder gewone vragen te bedenken. Het lukte wel aardig. 'Je broodjes zijn trouwens goed gelukt!' zei Aris complimenterend. Ze gokte erop dat ze die zelf had gemaakt. Daarna ging Aris verder met haar vragen. 'Wat vind je het leukste hier?' vroeg Aris aan haar. Ze was daar best nieuwsgierig naar hoe mensen het hier vonden.

'oke, dankje.' zei Vashti blij met het compliment. Ze keek even in de richting van het plein, voordat ze antwoord gaf en zei:' het is wel jammer dat ze niks van magie willen weten, maar voor de rest zijn alle mensen hier hartstikke aardig.' Ze dacht even aan Blade en er kwam een grote glimlach op haar gezicht. 'waar kom jij eigenlijk vandaan en waarom ben je hierheen gegaan?'vroeg ze nieuwsgierig en nog steeds glimlachend aan Aris.

Aris glimlachte, ze wist niet veel van de mensen en degene die ze gesproken had waren aardig. 'Ik kom van ergens rond Riskara maar heb daar geen thuis. Nergens heb ik een thuis want ik reis rond. Ik ben in Yuka gekomen voor Iyona.' vertelde Aris haar. Natuurlijk, Aris woonde de meeste van de tijd bij de Elfen maar ze kon het niet haar thuis noemen.

Vashti wist door Aris gedachten te lezen dat ze niet alles vertelde dat er was, maar dat vond ze niet erg. ze nam aan dat het nu haar beurt was om te vertellen en zei ze met een trotse ondertoon:' ik kom oorspronkelijk uit Mitda. Daar was mijn vader koning in een van de koninkrijken. Ik ben zijn troonopvolgster.' Vashti's trotse toon veranderde in een duistere. ze vertelde verder:' op een dag werd het kasteel aangevallen door de demonen van Darken Rahl en mijn broertje en ik moesten over de grens vluchten van mijn vader. Maar mijn broertje ging terug om te vechten terwijl ik over de grens werd gezet. Toen heb ik heel lang rondgezworven en tijdens een van mijn zat er bij het brood dat ik stal de brief van Iyona. Ik ben hierheen gekomen en sindsdien woon ik hier en krijg ik geld van een onbekende uit Mitda.' met een zucht sloot Vashti haar verhaal af en keek naar Aris voor een reactie.

'Wow,' zei Aris glimlachend. 'Ik ga je geen prinses noemen maar het lijkt me erg moeilijk. Ik hoop voor je dat je familie nog in leven is. Dat gun ik je. Ik gun iedereen lieve ouders trouwens. Ik heb mijn ouders gedood toen mijn vader onder invloed van Darken raakte. Daarna ben ik rond gaan reizen en ben zo bij de Elfen terecht gekomen, daar heb ik enige tijd gewoond en een deel van mijn afkomst ontdekt. Het belangrijkste was dat ik een van de laatste, misschien wel de laatste van de Dolers ben.' vertelde Aris nu haar hele verhaal aan Vashti, het had niet veel nut om dingen achter te laten.

NEW :3
_________________________

Omdat Aris tegen Wyvern aanbotste greep Wyvern zich aan haar vast omdat hij anders van het dak zou vallen. Alleen hij moest al zijn gewicht dan naar haar kant verplaatsen, om haar niet van het dak af te laten vallen. Hij bedacht zich toen pas dat zij waarschijnlijk ook nogal wankel was, omdat zij tegen hem boste, en dan moest zij zijn gewicht en dat van Sin dragen, die het wel een goed idee vond om nu op Wyverns schouders te gaan zitten en een beetje aan zijn haar te gaan pulken.

Aris hield Wyvern vast. Ze probeerde haar evenwicht te zoeken en keek vluchtig rond naar een plek waar ze zich konden laten vallen zonder van het dak af te glijden. Toen zag ze haar kans, opzij. Sin zou dan wel moeten opvliegen maar dat maakte Aris even niet uit omdat ze het gewicht van beide nu op zich voelde. 'Opzij laten vallen, aan de kant van Sin..' fluisterde ze snel tegen Wyvern. Aris stond nu echt wankel, als ze ook maar iets meer gewicht op zich zou krijgen of los zou laten zou ze onherroepelijk naar beneden vallen.

'Oké, maar wacht dan even, ik wil je niet verwonden,' zei Wyvern snel, 'Sin vang!' Hij gooide de twee tijgerhaken in de lucht Sin zette zich een beetje te fanatiek af, dus haar klauwen boorden zich in Wyverns schouder, maar zo erg was eht neit, dus hij merkte het niet. 'Dus naar links?' vroeg hij. Sin had de wapens gevangen en kwam ze nu weer terugbrengen. Hij verplaatste al zijn gewicht van Aris naar links.

Aris glimlachte. 'Links ja..' zei ze tegen hem. Ze bracht haar gewicht naar links. Niet te snel maar ook niet te langzaam. Het moest wel geleidelijk aan gaan. Aris had haar ogen ook even op Wyverns schouder gericht toen Sin afzette omdat die niet de kleinste klauwen had. Aris hield alles goed in de gaten, het zou vast wel lukken.

Wyvern merkte dat Aris even naar zijn schouder keek. 'Het is niets hoor, vaak takelt ze mijn handen meer toe.' Nadat hij dat had gezegd verloor hij zijn evenwicht en viel hij zogezegd... om. Van verwarring liet hij Aris los en kwam hij met een klap op het dak terecht. Maar om een vreemde reden moest hij lachen, waarschijnlijk gewoon omdat het er heel komisch uitzag. Sin streek bij zijn hoofd neer en begon aan zijn haar te pulken.

Aris knikte voordat ze zijn handen niet meer voelde. Ze zuchtte even van opluchting dat hij de goede kant op was gevallen. Aris wankelde ook even toen hij haar los liet maar vond snel haar evenwicht terug. Lachend liet ze zich langzaam naast hem zakken. Ze keek hem lachend aan, het had er erg grappig uitgezien als je even over de schrik heen was. 'Wil je dat noooooi meer doen!' zei ze grijnzend tegen hem.

New.
___

Met een sprong hing Aisha aan de reling. Haar benen bungelde heen en weer en met een enorme krachtinspanning trok ze zich omhoog. Haar spieren zette zich uit en in een mum van tijd stond ze op het dak. Ze was er nog nooit geweest maar de tijden waren verandert. Een ding durfde ze niet , de mensen onder ogen komen die ze voor een tijd had verlaten.Ze liep naar de rand van het dak keek uit over de straten. Het zag er allemaal zo vredig uit.Nog in gedachten verzonken ging ze zitten op de rand en liet haar benen bungelen in de koude wind.

Ren liep rustig over het dak. Hij had zijn handschoenen aan wat een teken was dat hij iets wou stelen. Door zijn glimlach op zijn gezicht leek het van niet maar het was wel zo. Opeens zag hij een meisje zitten. Haar aura gaf af dat ze niet echt blij was. Ren kon het niet laten om een meisje op te vrolijken. Hij pakte een mini mimmy (konijn van Drome) en liep naar het meisje. ´´Hier´<´zei hij met zijn stralende glimlach terwijl hij het beeldje voor zich hield.

Geschrokken keek Aisha de jongen aan.Zonder het beeldje aan te pakken bekeek ze hem.Het zag eruit als een konijntje.Het was op het gezicht van de jongen te lezen dat hij het allemaal goed bedoelde.Een warm gevoel vanbinnen groeide in Aisha.Iemand wou haar opvrolijken, terwijl hij haar niet kende.''Eh, dankje'' zei ze nog met een geschrokken klank in haar stem.Trillend pakte ze het beeldje aan.

Ren keek naar de hand die erg trilde. Het zag er niet goed uit , het meisje was echt ongelukkig. Met zijn krachten probeerde Ren haar een beetje op te vrolijken terwijl hij langs haar ging zitten. ´´Gaat het wel´´ vroeg hij terwijl hij naar de juwelen winkel keek. Daar ging hij eigenlijk heen om zijn vluggen handjes te gebruiken.

''Jahoor , alleen moet ik mijn vrienden opnieuw ontmoeten.Lang verhaal'' een glimlach sierde haar lippen terwijl ze vooruit keek. Het zou wel goedkomen , wat er ook gebeurde.Haar hand ging om het grind en liet het weer los. Daardoor ontstond er een klein wolkje rook die opging naar boven.

Vashti liep over de daken terwijl ze vrolijk rond keek. Haar humeur was op zijn best en kon door niks verstoord worden. Ze sprong op een ander dak en zag 2 mensen verderop zitten. Dat ene blonde haar kende ze wel ergens van. Haar glimlach werd grijns en ze liep verder terwijl ze van dak naar dak sprong. op het laatst ging ze heel zachtjes maar snel lopen en stopte haar gevoelens een achterwege hopend dat Ren ze niet al te snel zou opmerken. Ze liep snel en behendig door en toen ze bij de 2 was legde ze haar handen voor Rens ogen en zei plagend:' raad eens wie het is.'

Ren glimlachte naar het meisje en zei ´´succes dan maar´´. Ren wou net op staan tot hij opeens twee handen voor zich voelde en een bekende stem. ´´Mmm wie zou het toch zijn, ik ga maar voor Vashti´´ zei hij terwijl hij snel om draaide en Vashti recht aan keek. Hij was half blij dat ze er was maar voor de helft wou hij toch zijn plan uit voeren. ANders moest hij het tot morgen veranderen.

Aisha keek omhoog bij het horen van de naam Vashti.''Hoi''zei ze iele stem, de eerste persoon de ze moest ontmoeten en dan ook nog diegene die haar haatte.Onzeker keek ze naar beneden en liet haar benen heen en weer gaan.