De daken van Yuka

Natas bloosde en meteen veranderde de ketting mee licht roze. ´´Danl je wel´´ zei Natas terwijl ze zich probeerde te kalmeren zodat de ketting een andere kleur kreeg. Uiteindelijk werd hij weer geel en Natas keek weer blij. ´´Maar mooie dag he´´ zei Natas terwijl ze naar de lucht keek. Ze wist eigenlijk niet veel te zeggen alleen dat het mooi weer was. Max daar in tegen ging maar bij de draken staan omdat die hem niet negeerde. Hij luisterde aandachtig mee naar het gesprek.

Sheena liep wankelend door en kneep haar ogen betraande tot spleetjes om te zien wie er allemaal daar op het dak stonden. Rose, Natas en... Dust. Ja, dat was Dust. Aqua vloog achter haar en af en toe liep hij een stukje. Ze keek hem met een waterige glimlach aan en hij stootte troostend tegen haar aan. Ze liep verder, richting de andere strijders, om het maar te vertellen. Ze slikte en weer begonnen er veel tranen over haar wangen te lopen.

"Weten jullie misschien wie dat is? Ik ben nog niet zo bekend hier." vroeg Dust terwijl hij naar iemand op de daken wees die naar hen toegelopen kwam. "Ja, heel mooi." zei Dust nog instemmend "Alleen moet die dondersteen eens een keertje ophouden met wegrennen overal naartoe." Dust wees naar Schysta die hem met een scheef kopje aankeek. "Maar het ging toch allemaal goed?" vroeg ze.

Vervolg:

Maiko moest toegeven dat die vlijmscherpe nagels er best wel schrikwekkend uitzagen maar dat maakte haar niet bang. Haar mondhoek schoot lichtjes omhoog waardoor duidelijk werd dat ze zou gaan aanvallen en dat was ook precies wat ze nog maar amper een seconde later deed. Ze bukte zich vlak naast Sheena haar voeten neer en haald uit met haar dolken naar de knieholtes van Sheena waar ze de pezen zou kunnen doorsnijden als ze dat zou willen. Natuurlijk zou ze dat niet doen en vertraagde ze haar bewegingen zodat Sheena zeker genoeg tijd had om de aanval te blokeren.


(um, ik ga gewoon iedere kee weer vervolg boven mijn berichtjes plaatsen. dan is het duidelijk dat het in een ander tijdstip word geschreven)

´´Dat is Sheena´´ zei Natas. Ze herkende haar van de 3-kamps wedstrijden want hun zaten samen in een team. Alleen was Natas verbaast toen ze zag dat Sheena aan het huilen was. Zo herkende Natas haar helemaal niet meer ze was toch meestal vrolijk. ´´Zou er iets ergs zijn gebeurd´´ zei ze. Het was meer voor zich zelf eigenlijk bedoeld maar het kwam er gewoon recht uit. Er schoten allemaal gedachten door Natas heen maar die stopte ze al weer snel weg omdat ze er deprie van werd. Haar ketting was ondertussen groen geworden van ongerustheid.

Pas toen Natas zei wie het was herkende Dust haar. Ook zag hij iemand achter haar bukken met een mes in de handen. "Sheena, achter je!" riep hij haar toe hopend dat het nog niet te laat was. Schysta sprong ondertussen op om weg te vliegen voor als er dorpelingen aankwamen. Dust begon te rennen en zorgde ervoor dat zijn twee messen los zaten. Hij pakte zijn werpmes en wachtte rustig af.

Dit is best verwarrend dus ik doe 2 posten in een;

@Maiko;
Sheena sprong op toen de dolk bij haar pezen kwam en sloeg met haar stok tegen Maiko's schouder. Waarna ze haar voet op Maiko's schouder zette en over haar heen sprong, zodat ze nu aan de andere kant van haar stond. Ze grijnsde en maakte een waterbol, die ze naar haar rug stuurde.

@Dust/Natas/Rose;
Sheena liep wankelend naar hun. Ze was duizelig geworden van dit hele gedoe. Ze kwam bij hun aan en keek hun met betraande ogen aan. 'Hallo.' Fluisterde ze zachtjes en begon toen te snikken. Aqua vloog achter haar en landde naast haar op het dak. Hij keek haar erg bezorgt aan en probeerde haar een beetje te troosten. Sheena kon niks meer zien door de vele tranen in haar ogen en probeerde ze uit haar ogen te vegen en op te houden.

--

@Dust; sorry dat dit zo verwarrend is, maar ik was al eerder met Maiko aan het trainen op het dak en toen kwam ik weer op het dak, dus ze valt me niet aan

Natas begon zich nu echt zorgen te maken. Wat zou erg gebeurd zijn vroeg ze zich af. Alleen durfde Natas het niet te vragen omdat Sheena het al moeilijk vond. Natas deed een stap naar voren om haar te troosten maar bedacht zich weer. Ze was niet echt goed met mensen troosten dat zat gewoon niet in haar dan werd ze er zelf alleen maar verdrietig van. Natas deed haar mond open om ook iets te zeggen maar dat lukte ook niet. Uiteindelijk besloot Natas om gewoon te wachten wat Sheena zou doen.

Maiko voelde zich vreemd en had het gevoel dat ze achterom moest kijken wat ze dan ook deed. Geschrokken hield ze haar hand voor zich voor de waterbal die recht op haar afkwam. Een soort van blauwe energie verzamelde zich in de lucht tussen haar en de waterbal en vormden een schild in amper een paar seconden. Het brak wel toen het in aanraking kwam met de waterbal maar dat gebeurde ook met het water waardoor het gewoon naast haar belande.

Ow ok
------
Dust had blijkbaar een schaduw gezien want hij zag niets gevaarlijks. Hij stopte zijn werpmes weer in de schede en zorgde dat alles weer vast zat. Hij zag nu ook dat Sheena huilde en vroeg "Wat is er?" Hij wenkte Schysta die naar beneden kwam en weer bij de andere draakjes ging zitten. Snel haalde hij een reep stof uit zijn tas. De stof was eigenlijk bedoeld als verband maar hij had nog genoeg en hij dacht dat er vandaag niet veel gewonden zouden zijn.

@Maiko;
Ik grijnsde en ging weer normaal staan. 'Wat goed.' Maiko had gewoon haar waterbal tegengehouden, die redelijk sterk was geworden. Ze glimlachte half en schoof haar nagels weer in. 'Maar ik denk dat ik ga, de nacht begint te vallen.' Zei ze en glimlachte. Ze zei Akira, Bo en Chou gedag en Aqua stond ook op. Hij snoof en keek even met een vijandige blik naar Bo. Hij huppelde naar Chou en Akira, gaf Chou een liefkozend kopje en liep toen naar Sheena, die weg begon te lopen. Ze zwaaide naar Maiko. 'Dag!'

@Dustenzo;
Sheena trilde en beet op haar lip. Niet dat het veel hielp, de tranen bleven stromen. 'A..a..aisha.' Kreeg ze over haar lippen, maar Aisha's naam werd overspoelt door nog een paar tranen. Ze keek Dust en Natas aan en vroeg zich af of ze haar wel hoorde. Ze nam diep adem. 'Aisha..' Begon ze haar zin weer.

Dust bood haar de reep stof aan als zakdoek zodat ze misschien wat beter aan haar verhaal kon beginnen. Ze begon over Aisha. Dat was volgens hem vast het meisje wat met Vashti in het zwembad gevochten had. "Wat is er met haar?" vroeg hij. Schysta kwam ondertussen aangelopen en merkte dat Sheena huilde. Dat had ze liever niet dus fluisterde in Aqua's oor "Hoe kunnen we haar een beetje opvrolijken?" Ze keek hem vragend aan.

Natas dacht diep na wie Aisha weer was. Uiteindelijk herinnerde Natas zich het meisje waarmee ze gevochten had en boos had gemaakt. Eigenlijk was ze een vriendin vond Natas maar ze had haar sinds dien niet meer gezien. Natas keek vragend naar Sheena. Was er iets met Aisha dacht Natas. Dat kan niet ze was best sterk dus ze zou niet snel dood gaan.

Sheena pakte het stukje stof van Dust aan en droogde haar ogen. Ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, maar het leek meer op een grimas. 'A..aisha.' Haar stem sloeg weer over. 'Gaat voor een tijdje weg.' Maakte ze haar zin helemaal af en deze keer hield haar tranen in, hoewel haar stem nogsteeds trilde en ze de tranen in haar ogen voelde.

"Het spijt me voor je." zei Dust meelevend. Zelf had hij Aisha niet echt gekend maar blijkbaar was Sheena een goede vriendin van haar geweest. "En hou de stof maar." zei hij er nog bij. Die had ze nodig voor als ze weer in huilen uitbarste. "Mag ik vragen hoe ze weggaat? Loopt ze gewoon weg, of gaat ze ergens anders wonen ofzo? Of moet ik het aan iemand anders vragen?"

Natas snapte het niet helemaal. Iedereen ging langzaam weg dat was niet zo erg je kon diegene altijd bezoeken. Eigenlijk wist Natas nog niet eens dat Aisha en Sheena zo goed bevriend waren. Natas wou het wel vragen maar Dust was haar voor. Haar ketting was ondertussen grijs geworden.

Sheena hield nu op met huilen en nam diep adem. 'Maar Aisha komt een tijdje niet meer teug.' Zei ze zachtjes. 'Ze wilt tot zichzelf komen en even tot rust komen, zonder iemand om haar heen, dus ook niet de strijders.' Beaamde ze en beet op haar lip. Aqua trok een scheef gezicht. 'Ik denk niet dat we haar kunnen opvrolijken.' Zei hij eerlijk, omdat hij een tijdje nagedacht heeft.

"Kan je geen contact houden via brieven?" stelde Dust voor. "Dan kan ze antwoorden wanneer ze wil. Je spreekt een plek af waar je brieven neerlegt en dan kijk je bijv op donderdag of er brieven zijn. Je neemt die van haar mee en legt je eigen er neer. En dat doe je dan om de week. De ene week Aisha en de andere week jij. Stel het eens voor aan haar." Schysta keek ondertussen verdrietig naar Aqua. "Jammer" zei ze.

Rose stond stil, zonder een enkel woord te zeggen. "Gaat ze weg" was het enige wat ze vol ongeloof uit kon brengen. "Aisha?" dat was niks voor haar, er moest wat achter zitten. Dat wist ze zeker. Hoe kon dat zomaar gebeurend. Al haar gedachtes gingen door elkaar, alsof ze gehoord had dat Aisha dood was. Zo leek het haast wel. Aisha die wegging, die altijd zo vrolijk was. Met Blade.

vervolg:

Maiko zwaaide enthausiast terug. 'bye bye! en dank je voor het oefenen!' Haar glimlach bleef tot ze Sheena uit het zicht was want dan was ze alleen samen met Bo. Haar glimlach stierf weg en de vrolijke schittering in haar ogen schakelde over naar een doffe levenloze glans. Haar echte verwarde gevoelens kwamen terug nu de eenzaamheid haar omarmde. Rustig liet ze zich door haar knieën zakken en aaida Bo over haar rug terwijl herinneringen haar gedachten binnen kwamen sluipen. 'Hij zegd dat je een voorwerp bent... slechts een voertuig dat lastig is om te onderhouden... maar je bent veel meer dan dat.. toch Bo?'


einde.

Sheena slikte en antwoorde tegen Dust. 'Ik denk niet dat ze dat wil, ze heeft me duidelijk uitgelegd dat ze een tijdje alleen wilde zijn, echt alleen.' Fluisterde ze en keek naar Rose. 'Ik begreep het eerst ook niet, maar ze heeft er een goede reden voor.' De rede wist ze zelf niet helemaal, maar Aisha kennende, hád ze een goede reden. Sheena glimlachte zwak maar haar ogen twinkelde door de tranen.

Neeewwwwww
----------------------
Vashti sprong soepel van het ene dak naar het andere. ze landde lichtvoetig en liep toen verder met Saphira achter haar aan. Haar scherpe klauwen tikte op de dakpannen. Vashti ging op een gegeven moment zitten op een plekje waar ze het zonneplein mooi kon over zien, maar de mensen van die kant haar niet konden zien. Saphira kwam naast haar zitten. Ze praatte wat met elkaar, totdat Saphira opeens zei:' Vashti, wat gebeurt er met jou als ik omkom in een gevecht?' Vashti keek even vreemd naar Saphira en zei toen:'ik weet het niet echt, ik denk dat we gewoon zullen blijven leven, maar wel de rest van ons leven in verdriet totdat we er allebei niet meer zijn.' 'oh oke'zei Saphira en ze keek Vashti met haar speciale wijze ogen aan.' dat zou denk ik wel hetzelfde zijn bij mij als jij er niet meer zou zijn.' Vashti's ogen werden een beetje vochtig door de lieve woorden en ze zag nog net dat Saphira ook waterige oogjes had. 'weetje, wanneer ik trots op je zou zijn Saphira, als ik om zou komen in een gevecht tegen Darken Rahl en jou zou hem daarna verscheuren' Zei Vashti glimlachend naar Saphira. 'ja dat zou ik denk ik ook wel doen' zei Saphira op een nuchtere toon. Vashti keek nog even glimlachend naar de nadenkende Saphira en draaide zicht toen weer naar het plein.

New
---
Kate sprong van dak naar dak. Ze liep nu over een dak goot en keek af en toe even naar beneden of er wat te beleven viel. Ze moest een dak zien te vinden waar je lekker rustig alleen kon zitten. Ze keek rond en sprong weer een ander dak op. Dit leek haar een geschikt dak. Er was niemand in de buurt en het was een beetje afgeschermd door een paar takken die hier en daar door een grote boom tot het dak aan toe kronkelden. Ze ging zitten en pakte een van de werpmessen uit haar zak. Misschien was dit een beetje een dom idee, maar ze wou er niet te lang bij stilstaan. Ze had geen enkele andere manier om te oefenen voor haar kracht helen verzonnen, dus was dit haar enige oplossing. Ze sneed voorzichtig een stukje op haar arm open met het mes. Daar zou je later niks meer van zien dacht ze.

Aris sprong op een dak, rustig liep ze op het dak. Haar mantel volgde haar zachtjes wapperend. Ze liep geruisloos erover heen tot ze iemand zag zitten. Aris twijfelde of ze er heen zou gaan. Toen ze nog eens goed keek zag ze een draak dus moest het een strijder zijn. Aris wist alleen niet of die persoon zin had in gezelschap dus ging ze op een afstandje zitten en begon te lezen. Aris vond het prettig om in haar eigen boek te lezen.

Vashti zat nog even voor zich uit te staren, totdat ze met haar bewustzijn afdwaalde en zo zag dat er iemand dichtbij haar in de buurt zat. Ze draaide zich om en zag Aris zitten terwijl ze een boek las. Vashti glimlachte naar haar, maar wist niet zeker of ze het zag. 'ga je even mee?'vroeg Vashti aan Saphira. Saphira keek even om en knikte. Vashti stond op en liep soepel over de dakpannen naar Aris toe. 'hoi' zei Vashti. Ze kende haar nog niet zo goed, maar daar kon ze nu verandering in brengen.