De straten van Yuka

De titel zegt al genoeg geloof ik. Hier kun je over alles schrijven van wat er op de straten afspeelt.

personen: vrij

Natas liep rustig en blij. Ze lette niet op de andere mensen want dan ging ze op jou letten. Ze herkende de straat en liep de richting in van de bloemenwinkel. Al snel rook ze de heerlijke geur van bloemen dat altijd uit het winkeltje kwam.

Kate keek naar de huizen die er heel anders uitzagen dan in Kosta. Ze keek even Natas na die naar haar tante ging. Dus daar was die bloemwinkel vast dichtbij. Ze onthield de straat zodat ze er nog eens langs kon gaan als ze wilde. Ze bleef even stil staan, nietwetend waar ze heen moest. Misschien was het handig om aan iemand te vragen waar goedkope overnachtigingen waren. Ze zag een bakkerij aan de overkant van waar ze stond.
---
k ga zo naar mn oma
kom vandaag niet meer online.

Leia rent door de straten naar het gemeentehuis. Ze wil er zijn voor het donker. Er zijn stukjes park die opgekocht kunnen worden als "volkstuintje" als ze daar een stukej van koopt bij het water met een boom, dan heeft ze haar eigen huis. maar eerst naar de bank, om geld op te nemen van de rekening van haar oma. Die heeft in 50 dankzij rente meer dan genoeg geld.

Zo snel als het kon rende Nova over de straten. Memo sprong van gebouw naar gebouw naar Nova's schouder. "Nou, Mem," zei Nova, "waar gaan we heen?" Memo sprong op de grond en ging boven een bordje zitten. Zonneplein stond erop. "Goed Mem, naar dat plein,"zei Nova. En ze begon de bordjes te volgen.

Nadat Sheena haar Dieptewater Draak had uitgekozen en hem een passende naam had gegeven had ze hem in de capuchon van haar cape gedaan, die zo groot was dat Aqua er makkelijk in pasde. Nu slenterde ze over de straten en wist niet zo goed waar ze nou heen moest. Ze zag een paar meisjes lopen die ze duidelijk herkende. Een van die meisjes ging een bloemenwinkel in. Ze rook de bloemen van een afstand en glimlachtte. At een heerlijke geur. Ze ging op een bankje tegenover de winkel zitten en sloot haar ogen. Ze hoorde de zachtte adem van Aqua en grinnekte. Het was duidelijk dat hij sliep.

Na een tijdje besllot Natas rond te gaan lopen door de straten. Ze bleef omhoog kijken terwijl ze liep. Ze vond het zo jammer dat ze nooit de maan kon zien. Dat was simpel weg gewoon te ver weg om te zien voor haar. Nee zei kon wel de gewoonlijke dronkaards zien op de aarde. Ze zuchte eens diep. Wat kon Natas doen, slapen had ze geen zin in. Natas dacht aan de herbergen. Maar die gedachten ging weer snel weg toen er een paar dronken mannen aan kwamen.

Aris sloop door de straten. in het donker viel ze nauwelijks op met haar cape om. Ze liep ook niet door de rumoerige straten maar door de afgelegen gemeden steegjes. Op zoek naar een herberg, of iemand die haar van informatie kan verschaffen.

De mannen waren groot en heel dronken. Natas liep voorbij de mannen en besloot om naar het luie varken te gaan. Daar zou het wel link zijn maar ook best rustig. Ze hoorde goed dat de mannen haar volgde maar ze wist dat als bij het cafe was hun aan kon.

Akira was totaal niet moe maar wist ook niet echt een plek om naartoe te gaan. Toen zag ze Natas lopen, ze vroeg zich af waar ze naartoe ging. En volgde haar, ook zag ze een paar mannen achter Natas aanlopen. Ze vroeg zich af wat ze van Natas moesten.

Toen ze eindelijk uit het bos was zag ze de straten . Ze vond ze er best armoedig uitzien , dichtgespijkerde ramen , rotzooi op de straat . Ze hoopte dat niet heel Yuka er zo uitzag. Toen ze de straat uitliep hoorde ze een geluid wat op voetstappen leken . Schuw keek ze achterom maar zag niemand..Meteen liep ze een stuk sneller , het zweet liep langs haar rug . Ze hoorde wat geremoer en zag een dempend licht , waarschijnlijk was dit een herberg of een café . Voordat ze er over na kon denken ging ze het café binnen , weg van de enge voetstappen .

Natas stompelde naar buiten en op de straat. Ze keek naar Akira die haar wou helpen. ´´ehh trouwens wil je het alsjeblieft stil houden van vanavond´´ vroeg Natas. Ze wist dat het onbeleefd klonk maar ze hielt liever geheim dat ze vaak vocht ze was liever het onschuldig meisje. Het was niet super ver weg naar het huis. Zelfs hier kon je de bloemen ruiken. Teminste als je echt wil ruiken.

(srry ik stond nog bij het andere topic xD)

Akira knikte. 'Is goed hoor ik zal je geheim bewaren.' Ze hield haar vinger op haar mond, als teken dat ze niks zou zeggen. 'Nou waar is de winkel van je tante eigelijk ik heb totaal geen idee.' Zei Akira terwijl ze alle kanten op keek.

´´Ruik eens goed´´ zei Natas. Je kon beter op de geur afgaan dan Natas haar uitleg. Natas keek naar Akira hopend dat zij ook het zou ruiken. Om het wat makkelijker te maken deed Natas al een stapje de goede richting in.

nieuwnieuwnieuw
-
Een dunne laag mist hing tussen de straten van Yuka. Rose rilde oen ze die aan haar blote benen voelde. Het was koud en nog belangrijker het was vroeg. Rose was het niet gewend om zo vroeg op te staan, maar Cairo had besloten dat hij om half 7 honger had en was net zo lang tegen haar slaapkamer deur opgelopen tot Rose opstond en wat te eten klaarmaakte. Ondertussen was ze zo 'wakker' dat het geen nut had om haar bed weer in te gaan. Snel had ze wat oude kleding aangetrokken en was ze naar buiten gegaan, zonder haar haar te kammen of iets dergelijks. Ze hoopte dat ze buiten wat wakkerder zou worden. Diep in gedachten verzonken liep Rose de ene straat weer in en de andere uit.

Natas zag dat de zon al op stond. Was het zo laat nee eigenlijk vroeg al. Natas keek naar de mist die op kwam. Dat maakte weinig uit Natas was bijna bij de bloemen zaak. Nog een paar stappen en daar waren ze. ´´Hier is het´´ zei Natas tegen Akira terwijl ze naar de mooie open winkel wees. De bloemen rook je nog beter in de morgen dan s´avonds.

Kate slenterde een beetje door de straatjes vlakbij het park waar ze vandaan kwam. Ze had in het café niks kunnen vernemen van slaapplaatsen en dus was ze maar naar het park vertrokken. Het was nog best een warme nacht geweest dus had ze een bankje uitgezocht om op te slapen. Ze had over het algemeen goed geslapen totdat in de vroege ochtend er iets tegen haar aan zat te porren. Meteen was ze rechtovereind gaan zitten en keek recht in de ogen van de parkwachter. Het was tijd geweest om te vertrekken. Nu liep ze doelloos door straatjes en keek een beetje om zich heen.
--
k denk dat ik ga stoppen met dit rpg, ik kan het niet zo goed volgen..

@ natas, als er nieuw or something bij een forum staat betekend het dat er als het ware een nieuw verhaal start Dus het oude is afgelopen.
-
Zonder erg op te letten erkte Rose dat ze nu al een tijde aan het lopen was en het drukker op straat werd. Voor een spiegelende winkelruit bleef ze even stil staan. Haar haar zat nog erger dan ze had verwacht, het stond letterlijk alle kanten op. Geschrokken keek ze om zich heen om te kijken of mensen aandacht aan haar besteedde. Gelukkig viel het mee, niemand lette op haar. Snel draaide ze zich om, om weer naar huis te gaan.

Aisha liep door de stille straten van Yuka , het was zeker zo stil omdat het zo vroeg was . Ze kon haar eigen voetstappen horen en dat vond ze eigelijk wel fijn , door de verveling ging ze er ook nog een liedje bij maken , typisch Aisha . '' Stap stap sprong , stap stap sprong '' zei ze zacht . Ze bleef de heletijd naar haar voeten kijken , het was zo wonderbaarlijk hoe die bewogen . Toen ze weer opkeek zat ze in een buurt die ze niet kende , het leek wel een achterbuurt , waar je niet gauw wou komen . Eventjes slikte Aisha maar toch liep ze door , misschien was hier wel zo'n wijze man of vrouw die haar meer over darken kon vertellen..

Tik, tik, tik. Sheena's snelle voetstappen hoorde je zachtjes trippelen. Stap voor stap. Ze was al meerdere mensen tegengekomen. Ze liep en had geen zin om te stoppen. Ze keek naar de vogels die voorbij vlogen, de vlinders die op struiken zaten en de spinnetjes die over de grond kropen. Het was een geweldig gezicht. De natuur. Ze ademde diep in en uit. Ze glimlachtte toen ze Aqua voelde rommelen in haar capuchon. Ze sloeg een paadje links af en zag toen in de verte een groot veld, met een meer. Daar had ze zin in. Om te zwemmen.

Nova liep verveeld over de straten. Ze had helemaal niets te doen, Malaika zat in haar tas en keek door de gaten die erin zaten. "Is hier een bibliotheek?"fluisterde hij. "Ik zal het vragen-eh,"fluisterde Nova terug. Ze zou deze avond vragen of er ergens een baan te krijgen was, maar dat duurde nog wel even dus had ze niets te doen. "Mevrouw,"zei Nova na een tijdje toen er een magere vrouw van een jaar of dertig langs liep, "Weet u of er hier een bibliotheek in de buurt is?" De vrouw keek haar aan. "Tegenwoordig komt niemand meer in de Bibliotheek dus zijn de meesten afgebroken,"zei de vrouw droevig, haar stem klonk ouder dan ze eruit zag. Veel ouder, alsof ze al veel had meegemaakt. "Maar in de achterbuurt ligt er nog eentje." "Bedankt mevrouw,"zei Nova. "Waarom wil zo'n jong kind naar een bibliotheek?"vroeg de vrouw haar, ze keek haar onderzoekend aan. Nova keek naar de vrouw en voelde Malaika onrustig in de tas bewegen. "Ik wilde altijd al studeren, maar dat mocht niet van mijn vader. Maar nu ik hier ben, nou-eh... kan het wel." Nova glimlachte schaapachtig, en de vrouw knikte. "Mooi,"zei ze, "dat de jeugd nog zo bezig is met studie." Nova knikte en liep weg. "Tot ziens mevrouw,"riep ze. "Dag kind,"zei de vrouw. Nova liep richting de achterbuurt, al had ze geen flauw idee waar het was, tot ze bij een plek kwam die verdacht veel op een achterbuurt leek. Ze draaide zich om en zag de de vrouw haar na stond te kijken. "Ik krijg de kriebels van dat mens,"fluisterde Nova zacht. Maar Malaika hield zich hier stil. Dus liepen ze samen in stilte.

Terwijl haar voeten langzaam over de straat sleepte en ze nog na bibberde van haar tocht door de achterbuurt. Was ze toch wel erg blij dat ze dit gedaan had. Ze deed haar handin haar capuchon en zocht naar de kaart. Ze voelde Aqua zachtjes in haar handje bijten en glimlachtte. 'Kun je me die kaart aangeven.' Fluisterde ze bijna geluidloos. Ze voelde een seconde later het papier van de kaart langs haar huid schuren. Ze pakte hem beet en keek ernaar. Ze begon iets sneller te lopen en intussen bekeek ze de kaart. Toen zag ze opeens een schuurtje in een onbekent gebied van de stad, dat ze nog niet gezien had en keek er verbaast naar. Ze zag een aantal mensen staan, die ze herkende, die mensen waren ook bij Iyona's huisje. Ze twijfelde eventjes, deed de kaart weer in haar capuchon en liep er heen.

Aisha kon zichzelf wel op voor haar hoofd slaan , waarom duurde het altijd zo lang om zich mooi te maken . Ze had 2 uur gedaan om haar ogen mooi op te maken met oogpotlood en mascara en haar haar in mooie holywood krullen te laten vallen , nu liep ze gehaast door de straten , ze wist amper waar ze naartoe moest maar had wel een idee waar . Toen hoorde ze opeens iets vallen , een grote schok ging door haar heen , volgde iemand haar ? Even keek ze om zich heen maar focuste zich weer op haar doel . Na een paar minuutjes lopen zag ze de schuur en nam nu de tijd om zich even te herstelen . Snel haar haren naar voren doen en haar neus snuiven . Zenuwachtig stond ze voor de grote schuurdeur en daarnaar maakte ze hem open .

Op twee plaatsen tegelijk zijn is vreemd...
-------
Met haar handen in haar zakken slenterde Nova door de straten. Veel was er niet te doen dus zocht ze een rustig plekje om eens lekker stil over de straten te staren. Na een einde lopen vond ze een grote boom langs ze rand van de weg en klom ze daar in. Vanaf hier zag ze de daken van de huizen beter. Het rook lekker in de boom, het was een soort zoete geur die haar aan de bossen waar de bruggen van Bandari heen leiden deed denken. Wat voor boom het was wist ze niet maar zelfs nu kwamen er nog bijen op af.

Sheena slenterde onder de hete zon over de straat. Ze was net naar de markt geweest om spullen te kopen en ging nu weer weg. Onderweg bleef ze een paar keer staan, kijkend of Aqua nog wel goed in de tas zat. Maar Aqua lag prima en sliep als een roos. Ze glimlachtte bij het zien van zijn slapende hoofdje en zijn open drakenmondje. Ze grinnekte en liep verder over de straat. Ze zou weer teruggaan naar het landhuis van Owen, het was pas haar tweede dag daar en ze voelde zich nu al heel erg thuis.