De straten van Yuka

Leonardo loopt rustig over straat met zijn handen in zijn zakken. Veve zit op zijn schouder en zijn blous hangt half uit zijn broek. Rustig kijkt hij om zich heen en loopt maar gewoon door. Thuis kan hij niks doen. Hij verveeld zich en het is echte verveling want hij kan niet eens even trainen of tekenen. Leonardo zucht uitvermoeidheid en aait Veve.

Aisha lsnelde met haar capuchon ver over haar hoofd heen . Ze was diep geconcentreerd en had niet door dat er net een jongen voor haar liep . Waardoor ze tegen hem opbotste en met een harde klap op de grond kwam . Geschrokken keek ze hem aan , het eerste waar ze aan dacht was Darken Ralh .Toen ze zag dat het een gewone jongen was kalmeerde ze al .

Leonardo zelf wankelde maar bleef rechtstaan en draaide zich om. Hij zag een meisje op de grond liggen. Zij was zeker tegen hem aan gebotst bedacht hij. 'Gaat het wel?' vroeg hij vriendelijk terwijl hij zijn hand uitstak om haar overeind te helpen. Hij glimlachte want hij zag geen bloed gelukkig. Hij bedacht dat hij haar hier nog niet vaak had gezien.

' Jahoor ' zei Aisha nog een beetje geschrokken door het gebeuren . ' Wie ben je? ' vroeg ze maar om een gesprek te beginnen . De jongen zag er niet al te lelijk uit en Aisha was nooit te beroert om te blijven praten met zo'n jongen .

'Mooi. Ik ben Leonardo James Felix. Maar zeg maar Leonardo. En wie ben jij want ik heb je nog niet vaak gezien hier? Oja, dit is Veve.' Om gelijk ook even zijn vogel voor te stellen. Toen Veve haar naam hoorde maakte ze een vrolijk geluid en keek het meisje met grote ogen aan. Leonardo was even nieuwsgierig maar wat terughoudender.

' Wat is hij mooi ! ' zei ze bewonderend terwijl ze naar de vogel keek . ' Ohja , ik heb me niet zo officieel als jou voorgesteld , ik ben Aisha Sying Lui , teminste voluit ' babbelde ze vrolijk . Ze voelde zich al ontspannen en dacht niet meer aan de angst die ze voelde toen ze dacht dat het Darken was .

Leonardo glimlachte.'Veve is een zij. Ze kan er erg kwaad om worden ze heeft me er zelfs een keer op gebeten. Maar leuke naam Aisha.' zei Leonardo vriendelijk. Hij vond het een aardig vrolijk meisje. Hij had wel het gevoel dat er meer achter haar school maar dat liet hij voor wat het was.

' Oh , sorry ' haar hoofd werd langzaam rood en beschamend keek ze hem aan . ' Ik hoop dat ze me niet gehoord heeft ' zei ze grappend . Haar hand ging al richting het beestje om hem te aaien . Ookal had ze er nognooit een geaait , ze wist ongeveer wel hoe het moest , het was voor haar gewoon alsof je een draak aaide . Maar misschien waren vogels wel wat prikkelbaarder (als dat woord bestaat xD ) .

Dat bestaat x'D
--

Veve draaide zo met haar hoofd dat het makkelijker was voor Aisha om haar te aaien. Ze vond het meisje wel aardig. Nu stak ook Thoorn zijn kop naar buiten en Leonardo schrok. 'Thoorn terug.' fluisterde hij. Hij had Thoorn in zijn binnenzak gestopt waar hij nu nog paste. Leonardo keek Aisha aan.

Aisha had de jongen gehoord en bekeek hem snel van top tot teen . Ze zag het drakenkopje boven de zak uitsteken en schoot in de lach . Het zag er zo komisch uit en Aisha kon het bijna niet bedenken dat Seyoung ook zo klein was geweest . ' Ook een strijder? ' zei ze nu wel sirieus . Het was belangerijk om alle strijders te kennen . Bij voor- en achternaam en het liefst ook andere details . Haar hand hing naar in de lucht om Veve te aaien en nu legde ze hem op zijn donzige veertje . Langzaam streelde ze hem zonder haar blik af te wennen van Leonardo , je kon niemand vertrouwen in dit wereldje . Wieweet was het wel een volgeling van Darken , die konden toch ook draken hebben .

Leonardo knikte. 'Ja, ik kwam net van Iyona af.' zei hij zacht. Hij wist nu dat ze ook een strijder was en dat ze daarom in Yuka was. Iyona had hem bijgepraat en kennelijk had hij veel gemist wat hij erg jammer vond. Hij vond het ook best vreemd dat hij de brief pas zo laat kreeg of was het zijn fout en had hij hem te lang bij de post laten liggen.

' Oke , dan is het goed ' zei ze nu ook zacht , zelf wist ze niet waarom maar ze werd aangestoken door zijn behoedzaamheid . ' Zullen we ergens anders heen gaan om te praten , ik denk dat ik je nog veel moet vertellen aangezien ik je nu pas zie , zeker later gekomen? ' vroeg ze veel betekend .

Leonardo knikte ten teken van ja op beide vragen. 'Vanochtend pas zag ik de brief en vond ik Iyona. Zelf woon ik al bijna anderhalf jaar in Yuka.' legde Leonardo uit. Veve was naar Aisha's schouder gevlogen.'Ze mag je wel. Normaal doet ze dat nooit.'

' Tsja , iedereen mag me gewoon ' grapte ze . ' Neehoor grapje , meestal wordt ik gehaat ' haar blik veranderde van vrolijk naar koel . ' Maarja , daar heb ik het liever niet over ' haar blik zei niets en ze begon vooruit te staren . ' Zullen we maar gaan? ' zei ze gemaakt vrolijk ,, ze wou de sfeer niet verpesten door haar verleden .

'Zullen we naar mijn huis gaan?' vroeg hij vriendelijk. Hij ging verder niet door op Aisha en zag ook aan haar blik dat ze er zelf ook niet op door wilde gaan. Leonardo glimlachte alsnog vriendelijk. Leonardo dacht terug aan zijn zusje. Even kort maar, maar Aisha deed hem aan haar denken.

' Is goed ' zei ze weer vrolijk . Ze maakte een aanstalte om weg te lopen en voelde Veve even wiebelen op haar schouder . Veve zette haar klauwen in Aisha's cape en stond nu stevig . Nu was ze wel blij dat ze dikke kleren had aangetrokken anders zou ze nu wel bloeden .

Leonardo grijnste en liep naast Aisha. 'Ik zal je begeleiden.' zei hij vriendelijk en hij kietelde Veve. 'Je moet het wel even zeggen als ze je pijn doet..' zei hij. 'Want soms laat ze mensen haast bloeden.' vertelde Leonardo terwijl hij rustig doorliep. Hij kende de weg zelfs met zijn ogen dicht.

' Ja , zoiets verwachte ik al ' zei ze grinnikend . ' Ze heeft zich al gehaakt in mijn cape dus het kan niet meer zo snel gebeuren ' . Terwijl ze goed rondkeek volgde ze Leonardo , ze probeerde alles te onthouden voor het geval dat ze hem moest opzoeken omdat er iets belangrijks was .

Leonardo glimlachtte. 'Mooi, mijn huis is trouwens niet heel moeilijk te vinden. We zijn er al bijna.' zei hij glimlachend. Hij vroeg zich af hoelang Aisha er al was en wat ze allemaal nog wist wat hij niet wist. Hij struikelde bijna over een uitstekende steen maar wankelde alleen.

' Oke ' zei ze vrolijk . Ze wist nietmeer zoveel te zeggen , wel als ze bij hem thuis waren maar niet op dit moment . Ze bedacht ze alvast was ze allemaal kon zeggen , het 3 kamp , de meetparty en welke krachten ze had. Verder was er nog niet veel gebeurd maar ze had een gevoel dat het er snel aan zou komen.

Leonardo stopte voor een hoog huisje. 'We zijn er.' zei hij vrolijk. Hij bekeek de voordeur en zocht de sleutel in zijn zakken. Leonardo haalde een klein sleuteltje eruit en stak die in het slot. Gelijk daarna opende hij de deur. 'We zijn er..' zei hij en stapte naar binnen.


_
Vdr op andere topic.

New.
__

Met snelle passen liep ze verder . Ze voelde zich blij door het feit dat ze nog een ' familielid ' erbij had . Eigenlijk had ze niet zo een zin om nu naar huis te gaan dus bedacht ze zich dat ze naar het kappeletje kon gaan , een rustgevende plek. Ze zag al de kaarsjes in de verte en liep eropaf . Het zag er zo vredig uit door het schemerlicht .

New.
______

Leonardo was net zijn huis uitgelopen en was nu op weg naar Leia. Thoorn zat in zijn zak en was door het schommelende gevoel in slaap gevallen. Hij zag er erg schattig uit zo klein. Leonardo verwachtte dat Thoorn nooit heel erg groot zou worden. Nu was hij al niet veel groter dan zijn hand. Leonardo kwam na even lopen al in de buurt van Leia. Hij kende Yuka nu eenmaal dus wist hij kortere wegen. Hij liep de tuin in en zag Leia's boomhuis staan.

Dust liep door de straten van Yuka. Hij was nog niet erg bekend in het stadje en zocht eigenlijk de bloemenwinkel. Hij had een paar zeldzame bloemen gevonden en wilde die graag verkopen aan de eigenaar. Terwijl hij door de straten liep zat Schysta in zijn tas onder zijn mantel. Hij had die om omdat hij het erg koud vond.

Kate liep samen met Ryan door de straten en was blij. Ze had de neiging om zijn hand te pakken en dan samen als een stelletje kleuters door de straten te gaan rennen. Toch deed ze dat maar niet en hielp zichzelf in gedachte eraan herinneren dat ze een goede slaapplek moest vinden en zich niet teveel moest laten afleiden door andere dingen.