De straten van Yuka

Met snelle passen liep Aisha door de straten . Schichtig keek ze om zich heen of ze iemand zag , je draak in je capuchon was best opvallend vond ze zelf. Ze keek naar de stukgeslagen ruiten , waarschijnlijk hadden jongeren dat gedaan . Toen ze het bos in liep voelde ze zich al een stuk opgeluchter en liep daarom ook slomer . Tussen de bomen door zag ze iets van een inzakking en begon te rennen , hoe sneller ze er was hoe minder spanning er was.

Sheena liep met haar zak snoep over de straat. De zon, die minder fel was, maar haar wel verwarmde, scheen op haar neer. Een lichte bries ging door haar haren. Ze zag mensen heen en weer lopen, allemaal vredig. Alsof er niks aan de hand was. Ze zou wensen dat dat echt zo was. Maar dat kon ze niet. Ze kneep in haar eigen hand en liep verder.

Jack stopte toen zijn weg werd verspert door een stuk of vijf man met knuppels en messen. 'ook hallo,' zei Jack uiterst kalm alsof hij nergens bang was en zeker niet voor hun. 'kom op met dat geld' - 'welk geld? ooh, bedoel je dit?' Vlotjes haalde hij zijn geldbuidel weer tevoorschijn. Hij herkende de man uit de karaokebar. Waarschijnlijk had hij hem zien betalen en snel zijn vriendjes gaan waarschuwen met dit als resultaat. Jack wilde naar zijn zwaarden grijpen maar merkte dat hij ze niet bij had. Dan moest het maar anders.

Aris zwierf rustig door de steegjes met haar kap over haar hoofd en de cape die haar volgde zag ze er uit alsof ze niet gestoord wilde worden. Mensen die haar kende konden haar natuurlijk altijd storen maar dat wist de buitenwereld niet. Ze glimlachte en liep rustig door.

Sheena liep over een beetje verlaten stuk van de straat. Helemaal verlaten was het niet, ze zag Jack met een paar mannen die voor hem stonden. Ze trok haar wenkbrauwen op. Wat waren ze aan het doen? Maar ze maakte zich niet heel erg zorgen, het was Jack. Ze keek van een afstandje, ze wildde er niet bij betrokken worden. Maar als het moest..

Aris liep door een straat en keek even om. Plots botste tegen iemand aan. Ze keek op en zag Sheena. 'Sorry..' zei Aris snel. 'Ik keek even niet en toen boem..' verontschuldigde Aris zichzelf. Hopelijk stoorde Aris haar niet.

Sheena voelde een knal tegen haar aan en viel bijna om. Ze zag dat het Aris was. 'Ach joh, geeft toch niet.' Zei ze en ze keek haar glimlachend aan. Ze wees naar Jack en de mannen die voor hem stonden. 'Daar keek ik naar.'

De man van de bar stapte naar voren. 'Jongeman, wij willen u geen kwaad doen, het enigste wat wij van u vragen is die geldbuidel en wij zullen u verder niet lastig vallen.' Jack bestudeerde vluchtig de man. Hij had het gevoel dat hij hem al eerder had gezien. Dat ze al eens eerder hadden ontmoet. Maar hij kon niet plaats vinden van waar. 'kennen wij elkaar niet ergens van?' Jack reageerde niet om de bedreiging maar stelde gewoon zijn eigen vragen. 'is mogelijk, maar geef ons nu maar die geldbuidel voor we drastischere maatregelen moeten nemen.'

Aris stond op en keek mee. 'Hé, die man met wie hij praat die was ook in de karaokebar. Die heeft hem vast zien betalen. Hopelijk hoeven ze niet te vechten want Jack heeft zo te zien geen wapens..' zei Aris. Ze hoopte dat Sheena en zij niet hoefden te helpen.

Sheena keek naar Jack en de man die duidelijk stonden te praten. 'Ik hoop het ook.' Zei ze, ze wou zeker niet vechten, daar had ze geen zin in. 'Maar als het moet, zou ik Jack wel helpen.' Zei ze met een frons, ze wist niet of ze tegen zulke mannen opkon.

'Ik zou hem ook helpen. Hij heeft mij ook genoeg geholpen dus ik mag wel wat terug doen.' zei Aris luchtig. Ze hield er niet van om zomaar te vechten maar Jack zou ze wel verdedigen. Ze grijnste. Die kerels waren eigenlijk zo makkelijk neer te halen.

'horen die twéé meiden daar bij jou?' Jack keek achter zich en zag tot zijn verbazing Aris en Sheena. Hij richte zich meteen weer naar de man en keek hem recht in zijn bloed rode ogen aan. 'je laat hun er buiten.' - 'Wat jij wilt, Rover, Charlie' Hij knipte in zijn handen. 'maak hem af...' Meteen liepen ze richting Jack en vielen hem zonder waarschuwing aan. Maar Jack verdedigde zich zonder waarschuwing. In slechts een paar seconden had Jack ze op de grond gesmeten en hun beide armen gebroken. Hij gooide het mes van Charlie even in de lucht en ving hem weer keurig op. 'wie moesten ze af maken?'

Toen Jack Aris zag moest ze lachen. Het zag er vast erg komisch uit en hij verdedigde zichzelf goed. Aris had dan wel een rood hoofd maar grijnste wel. Jack had ze mooi aangepakt en Aris kwam langzaam een stukje dichterbij met een grote grijns.

'verbazingwekkend' complimenteerde hij Jack maar al snel liet hij de 2 andere om hem af gaan. 'ik zou me nu maar wat minder zelfverzekerd voelen.' Een valse grijns verscheen op de man zijn lippen. Jack kreeg er koude rillingen van. Hij wist zeker dat hij die grijns al eens eerder had gezien. maar tijd om langer na te denken kreeg hij niet. De 2 andere mannen liepen op hem af. Jack wilde terug vechten maar een lichte aardbeving bracht hem uit zijn concentratie. Het enigste wat niet beefde was de grond waarop hij zelfs stond en dat had hij te danken door zijn eigen kracht. De 2 lieten rotsblokken uit de grond schieten recht op Jack af maar ze verbrokelden naarmate ze dichter bij Jack kwamen. 2 stukken aarde ter grote van een tennisbal zouden hem hebben geraakt als hij ze niet had geblokeerd.

Aris hield op met lachen en kek strak naar de mannen. Heel langzaam schuifelde ze dichter bij Jack. 'Zeg het maar als ik kan helpen..' zei ze ondertussen. Ze wiebelde mee met de aardbeving en zo werd ze niet uit evenwicht gebracht. Ze vond die mannen vreemd. Die stukken rots kwamen zo uit de grond. Dat kon niet zomaar.

De man trok zijn wenkbrauwen op bij het zien dat Jack ook als deze mannen één of andere kracht bezitte. Maar hij riep zijn mannen niet terug die ondertussen bleven aanvallen. Hij wilde zien hoe deze jongen vocht. Jack zette zich schrap. Hij zou zich later wel afvragen hoe het kwam dat ze krachten hadden. Bij iedere opening die hij zag nam hij zijn kans. En ook hun had hij na een paar tellen verslagen. Jack zijn ademhaling was zwaarder geworden. Zijn bovenarm was gewond geraakt net zoals zijn handpalmen. 'Aris, ik vraag je niet om te helpen. Ga weg samen met Sheena, ik heb dit zo geregelt' 'sorry dat ik jullie theekransje stoor maar mag ik zo vrij zijn vragen hoe je aan die kracht komt?' - 'en waarom denk jij dat ik dat aan jou zou vertellen?...' De man greinsde weer maar verdween in een flits. Jack keek verbaasd om zich heen. Hij was weg.. zomaar in het niets. 'jammer, had het nog zo graag geweten, ach, misschien weten die twéé vriendelijk dames daar wel hoe je er aan komt...' Jack keek geschrokken achterom. Hij voelde hoe een ijskoude hand zijn schouder raakte. 'vaarwel, jonge heer Durberville...' Het laatste wat hij zich herinnerde was hoe iets vlijmscherps en ijskoud dat zijn lichaam doorboorde en zijn zicht dat langzaam weg trok.

De man draaide zich om. Zijn vingers die hij daarnet gevormd waren als vlijmscherpen klauwen veranderden terug. vol smaak likte hij één van zijn vingers af waardoor je zijn scherpe hoektanden kon zien. 'dus dames, vertel me eens. Hoe kwam hij aan die kracht?' Net zoals daarnet was hij in een flits weg en stond hij nu opeens knal voor hun.

Aris was even geschrokken maar herstelde zich snel. 'Zeg waarde vriend.' Aris pakte hem bij zijn schouders terwijl ze dat zei. 'Jack is een vriend van me dus ik laat me niet zomaar afschrikken door iemand met klauwen ik heb wel ergere dingen meegemaakt dus ga je meester vertellen. Als je die hebt. Dat we niet van je gediend zijn.' Ondertussen kwamen er vlammen op zijn schouder die verder naar beneden ging. Even liet ze hem los en maakte een soort touw van elektrisiteit om zich te verdedigen. Ze wist best dat ze nog niet sterk genoeg was om hem volledig te doden. Maar ze kon hem wel verzwakken.

De man klopte het vuur op zijn schouders vol kalmte uit. 'komkom, waarom zo argressief? Of denk je nu werkelijk dat je tegen een volbloedvampier op kunt? Mij dood je niet door een paar vuurballen af te vuren.' Hij glimlachte op een mannier waarop hij duidelijk maakte dat ze slechts een gemakkelijk te pletten mier was in zijn ogen. 'en ja, ik zal je boodschap verkondigen aan mijn meester. Maar ik weet niet of je dan nog lang te leven hebt.' Plots had hij in zijn handen een hoed die hij keurig op zijn hoofd zette. 'ik zie dat jullie niet geintesseerd zijn in een gesprek momenteel dus kom ik wel nog een andere keer terug. Oja, hier,' Hij wierp de geldbuidel voor hun voeten. 'dat was eigenlik voor die 4 mannen daar. Maar aangezien ze faalden in hun opdracht zijn ze niks meer waart en verdienen ze hun prijs niet. Misschien kunnen jullie er nog iets mee nu Jack, wel ja...' Hij keek even om. 'lang heeft hij nog niet te leven als je hem nu zo beziet, dus jullie kunnen het beter gebruiken dan hem. Tot ziens, dames.' Hij knikte beleefd en verdween zoals eerder in een flits.

Aris liet de bliksem weg gaan en pakte het bundeldje geld. 'Ik denk dat ik wel weet wie zijn meester is.. En die wil ik zo graag dood zien..' zei Aris koelbloedig. Aris draaide zich om en liep snel naar Jack. Hij zag er niet best uit. Ze tilde hem op en legde een arm over haar schouder zodat ze hem beter mee kon nemen. Aris bedacht dat zijn kasteel niet ver meer was.

Jack trachte zijn ogen open te houden zonder veel succes. Voelde hoe iemand hem recht helpte en kreunde van de pijn. Hij herinnerde die grijns. Hij herinnerde de man zijn gezicht. 'h..' Hij probeerde het te vertellen aan wie hem overeind had geholpen maar bloed vulde zijn mond.

'Rustig maar. We zijn er zo. Die man is weg..' zei Aris rustig. In de verte zag ze zijn kasteel al. Ze zou hem er zelf heen helpen. Ze hoorde dat hij niet kan praten. Vast door bloed of iets in die richting, dacht ze. Ze zou er zelf voor zorgen dat hij het zou halen. Jack zou blijven leven. Daar richtte ze zich nu op. 'Je gaat het wel halen..' fluisterde Aris bemoedigend.

(verder dan maar bij z'n kasteel?)

Jack haalde moeilijk adem. Hij kuchte bloed op en kon nauwelijks lopen. Hij vervloekte die vampier. Hij was de reden waarom hij sterker wilde worden. op hem wilde hij wraak nemen. Van hem wilde hij weten waarom hij zijn ouders, broeders en zuster en al zijn andere familieleden had vermoord.

(Jep, hier komt mijn laatste berichtje op straat)


Aris was bijna bij de poort. Gelukkig want ze had het niet veel langer kunnen houden. Ze veegde wat bloed weg bij zijn gezicht met haar overgebleven hand. Ze hield hem wel overeind. Hij zou het wel overleven, ging er door haar heen.

(doe alsof Sheena er ook is é, anders kan ze straks nii meer posten...'

Luca leek het eerst niet goed te beseffen toen ze naar de poort keek. Maar op het moment dat ze het had gezien rende ze zo snel als ze kon er naar toe om hun binnen te laten. Ze werd gevolgd door een paar wachters en andere bedienden.

Sheena was erg geschokt en liep achter hun aan. 'S..sorry dat ik niet kon helpen.' Fluisterde ze. Ze staarde naar Jack. "Sheena snel, verberg je in de kast." Sisde de stem van Eva. "Maar ik wil helpen." Eva slikte. "Doe wat ik zeg." Zei ze met een bozige klank nin haar stem. Ze ging in de kast zitten en keek door het kiertje. Ze zag twee mannen naar binnen stormen. "Je hebt de wet overtreden." Werd er gespuwt. Je hoorde een harde bonk en Eva lag bloedend op de grond. De mannen gingen weg en ze kroop uit de kast, terwijl er tranen over haar kleine wangen stroomden. Ze liep verder achter hun aan en geluidloze tranen stoomde over haar wangen, ze kon weer niet helpen.