Het bos

Na een aantal bomen zag Dust Natas opeens niet meer. Hij stopte en zag in de bomen bladeren bewegen. Toen hij zijn blik vergrootte zag hij aan de overkant ook iets bewegen. Het leek wel of Natas was opgesplitst. Dust stopte en wachtte de beweging af die hem achterna zat. Tot zijn verbazing was het een luchtbal. "AUW!" riep hij keihard toen de bal tegen hem aankwam. Nu wist hij ook gelijk wat Natas van plan was. Hij maakte twee luchtballen die hij achter elkaar aanstuurde. Toen bleef hij heel stil zitten en wachtte tot Natas hem door had.

Natas hoorde al snel dat er twee dingen eraan kwamen. Voor de zekerheid sprong ze uit de bomen en zweefde op het gras. Een paar seconden later hoorde Natas een ontploffing achter haar. Natas wou de grond niet aan raken dus probeerde zich goed te consentreren.

Dust zag Natas uit de boom springen en boven het gras zweven. Hij bleef heel stil zitten en maakte geen geluid. ondertussen nam hij een stukje koper en probeerde dat te verbuigen tot een klein werpmes, wat half lukte. Hij probeerde het nog een keer, nu concentrerend op de mislukte helft en voila, hij had een klein werpmes. Hij graveerde er iets in en gooide dat naar een punt twee meter van Natas. De gravure: 'Je vind me niet'

Natas schrok van het mes maar viel gelukkig niet op de grond. Ze las wat op het meisje stond en moest erom lachen. Daarna riep Natas luidt ´´je weet maar nooit ik heb tijd zat´´. Toen maakte ze weer een luchtbol. Alleen om een andere reden als eerst. Toen de bal groot genoeg was liet ze hem op de grond kapot gaan. Dit veroorzaakte een grote zandwolk dat bijna de hele open plek onder kwam. Natas deed haar ogen snel dicht want anders kwam er zand in. Natas hoefde haar ogen niet te gebruiken om te zien dus voor haar was dit geen probleem.

Toen de stofwolk Dust bereikte maakte hij een kleine luchtstroom voor zijn ogen zodat er geen stof in zou komen. Hij klom in plaats van omhoog omlaag, maar wel aan de achterkant. Toen hij bij de grond was probeerde hij eerst te zweven, wat niet goed lukte. Hij sloop daarna weg tussen de bomen naar de grote weg. Daar zou hij tenmiste kunnen zien, dacht hij. Snel en licht rende hij naar de weg.

Schysta werd totaal verrast door de stofwolk en vloog uit koers. Ze zette een duikvlucht in omdat ze niet wilde vliegen met zoveel stof in de lucht. Ze storte zich letterlijk ter aarde, waar ze bleef liggen met haar ogen dicht. Ze voelde iets raars in haar buik, maar daar zou Dust later wel naar kijken.

Na een paar minuten hoorde Natas iets landen of meer vallen op de grond. Het was kleiner dan Dust dus moest het zijn draakje zijn. Snel probeerde Natas de stofwolk in haar hand te krijgen door al de lucht erheen te doen. Langzaam werkte het en al de stof kwam tussen Natas haar handen. Natas keek naar Schysta die op de grond lag en riep ´´ max waar ben je´´. Maar nergens zag Natas Max staan of vliegen. Uiteindelijk lukte Natas om de luchtbal los te laten zonder het weer over het veld te doen. Natas liep snel naar Schysta om te kijken of alles goed was.

Schysta voelde dat het stof werd opgezogen en deed haar oogjes open. "Phieuw" zei ze. "Waar kwam al dat stof vandaan?" Vroeg ze aan Natas. "Het was opeens zo donker."

Dust zag dat het stof werd weggetrokken en liep voorzichtig naar de open plek waar hij Natas en Schysta zag. Hij kwam tussen de bomen vandaan en vroeg "alles ok?"

Natas was op gelucht dat Schysta niks had en zei tegen haar ´´sorry dat was ik´´. Daarna keek Natas weer om naar Dust en snapte opeens waar Max was. Natas kon het niet helpen om meteen te lachen toen ze zag dat Max op Dust zijn rug zat. ´´Heeett ggaat gooeeed´´ kon Natas nog tussen het lachen door uitbrengen.

Tot haar opluchting had ze meer geluk bij de 2de en de 3de strik. Ze liep naar de tweede toe om een konijn in ontvangst te nemen. Vrolijk liep ze weer naar haar laatste strik waar ook een mooie vangst in zat. Weer een konijn. Waarschijnlijk zaten er veel konijnen in dit gebied. Dan moest er ook wel een beekje in de buurt zijn dacht Kate en ze pakte een van de konijnen en sloeg hem om haar schouder. Ietwat onhandig pakte ze de ander en deed moeite om hem vast te houden, samen met het andere konijn op haar rug en de pijl en boog, werd het wel erg veel om te dragen.

Dust keek achterom en zag inderdaad Max op zijn rug zitten. Hij rende snel naar zijn tas, haalde daar twee reepjes eekhoornvlees uit en gaf er eentje aan Max en eentje aan Schysta, die hem gelijk op had. Daarna lachte hij naar Natas, liep naar haar toe en wachtte op zijn straf. "Wat ga je nu doen met me?" vroeg hij.

Toen Natas eindelijk klaar was met lachen zei ze ´´ik zal aardig zijn en het laten zitten´´. ´´Ik heb trouwens toch al genoeg gelachen´´ zei Natas er achter na. Natas pakte Max van Dust zijn rug en zette hem weer op de grond. Natas was niet een persoon waar je actie met actie moet bevechten maar resultaat met resultaat en uiteindelijk had ze toch nog gelachen.

"Oke, dan hoef ik niet meer weg te rennen" zei hij opgelucht. Schysta begon gelijk weer achter Max aan te zitten terwijl ze alles aan het besnuffelen was. "Misschien had mijn draak beter een geurenopspoorder soort kunnen zijn, als die bestaan" zei Dust. "Schysta, kom eens hier." Schysta maakte een mooie bocht zonder snelheid te verliezen en stopte netjes voor Dust. "Hup Schysta, probeer het eens." "Misschien zometeen, ik heb nog een beetje energie over om te rennen, mag dat?" vroeg ze. "Tuurlijk, ga nog maar even achter Max aanzitten." zei Dust lachend.

Max kwas onderhand wel moe geworden en klom op Natas schouder waar hij weer in slaap viel. Natas keek naar max en daarna weer naar SChysta ´´sorry ik denk dat Max snel moe wordt´´. Daarna keek Natas weer naar Dust en zei ´´Max is zeker een slaap type´´. Natas vond het wel zielig tergenover Schysta maar ze kon Max niet dwingen om te gaan spelen.

Schysta was teleurgesteld toen Max ging slapen, maar toen bedacht ze dat de grond ook een geurtje moest hebben, en ze begon als een gek te graven. Toen ze daarmee klaar was ging ze proberen op te lossen. Dust moedigde haar aan en na tien keer proberen lukte het. Ze loste op. Ze kon alles zien en horen, maar anderen konden haar niet zien. Dust keek naar Natas om te zien hoe zij keek.

Natas voelde wel een verandering in lucht maar niet als massa. Daardoor wist ze wel waar Schysta ongeveer was. Natas probeerde Schysta aan te raken met haar hand om te voelen of het klopte wat ze zag. Het zag er zeker gek uit dat iemand lucht wou aanraken. Pas na een paar minuten besefte Natas dat en trok snel haar hand terug.

Schysta kwam weer tevoorschijn. Ze was nu net zoals Max, moe. Ze klom in Dust's tas en bleef daar liggen. "Het zag er grappig uit, hoe je lucht probeerde aan te raken. Je keek ook een beetje verbaasd. Waarom?" vroeg Dust terwijl hij Schysta voerde.

´´eh Ik dacht dat Schysta daar misschien zat´´ zei Natas. Ze porbeerde Dust niet aan te kijken omdat ze heel erg bloosde en omdat ze de vraag wou ontwijken. ´´Maar dat vertel ik later wel´´ zei Natas toen ze merkte dat ze niet meer bloosde.

--------------------
sorry ik moet gaan, misschien kom ik vanavond nog online

K

----------

"Dat heb je goed gedacht dan." zei Dust "Ze kan namelijk niet bewegen als ze is verdwenen. Ze hoort en ziet alles, maar bewegen kan ze niet. Het is vooral handig als er 'ongewenst bezoek' langskomt. We moeten alleen nog even wat meer oefenen." Dust ging zitten en ging proberen te zweven op maar een paar centimeter hoogte. Hij keek of hij het zo langer kon volhouden.

Natas haar ogen begonnen te glinsteren en ze zei ´´zullen we een wedstrijd doen , wie het langst blijft hangen´´. Natas keek naar Dust en dacht dat hij de uitdaging toch wel aan zou pakken. ´´Ja als je bang bent dat ik te goed ben´´ zei natas uidagend.

----------------------
Ik kan weer even op de computer

"Maar das niet eerlijk, jij heb je krachten al onder controle!" riep Dust uit. "Ik neem je uitdaging aan, maar ik weet nu al dat ik ga verliezen." zei hij. "Joepie, wedstrijdje" zei Schsyta. "Dat is altijd leuk" Dust begon al te zweven.

Natas glimlachde naar Dust en zei ´´ik zal niet vol mijn best doen´´. Daarna ging natas ook zwevend zitten. Ze merkte al meteen dat het een stuk makkelijker ging. ´´En je weet maar nooit misschien hou jij het ook wel lang vol´´ zei Natas tegen Dust. Natas keek naar Dust die nog steeds rustig zweefde zonder te veel wiebelen.

Dust bleef heel goed zitten. Hij concentreerde zich dat zijn energie door zijn amethist heen ging en onder hem duwde, zodat hij op 2 centimeter bleef hangen. Hij sloot zich af van de buitenwereld, zodat hij niet afgeleid zou kunnen worden.

Natsa zag al snel dat Dust zich had af gesloten van de wereld. Zelf wist Natas dat dit de slimste manier was. Ze besloot maar om hem niet te verstoren zoals hij dat bij haar had gedaan. Daar en tegen luisterde aandachtig naar de wind. Die had altijd iets moois te vertellen vond Natas. Alleen luisterd er bij niemand er na. Maar Natas was blij dat ze dat wel deed. Uitendelijk zei Natas ´´er komt regen aan´´. Ze probeerde Dust niet uit balanst te krijgen maar het was gewoon zo dat Natas dat dacht.

Schysta merkte een verandering in de lucht op en hoorde van Natas dat er regen aankwam. Snel begon ze de tas met al het lekkers onder de grootste boom te slepen zodat die niet nat werd. Toen ze daarmee klaar was begon het al te spetteren. Dit was totaal nieuw voor haar dus ging ze de lucht in om te vliegen tijdens de regen.

Dust kwam weer tot zichzelf toen hij een druppel op zijn hand voelde. Hij merkte op dat het ging regenen, maar hij hand geen zin om nat te worden. Voorzichtig probeerde hij zichzelf te laten zweven en een windvlaag maken zodat hij naar de dichtsbijzijnde boom zou zweven. Hij wankelde toen hij de windvlaag maakte, maar hij hield stand. Het lukte en hij botste zachtjes tegen de boom. Hij maakte zich vast aan de boom zodat hij niet weg zou zweven en keerde weer in zichzelf. Ondertussen begon het harder te regenen en Schysta vond het allemaal prachtig. "Joepie" riep ze terwijl ze door de regen vloog. "Water valt uit de lucht!"

Natas zweefde rustig achter Dust aan. ´´Jammer het regent´´ vroeg ze. Natas hield uiteinleijk ook niet van mega lange stiltes. Ook al deed ze dat zelf ook best vaak. Ze bekeek Dust eens goed. Hij zag er rustig uit toen hij zich consentreerde. Best knap vond Natas eigenlijk maar dat durfde ze niet te vertellen.