Het bos

Owen liep neuriend door het bos, met Andrew van boom tot boom vliegend achter hem aan. Vrolijk dacht hij aan Sheena, en die middag bij het zwembad. Tot hij egen een boom aanliep.
Allerter liep hij verder, "Wie zet daar nou een boom neer?" zei hij geirriteerd. Ergens in zijn ooghoek zag hij rood haar, hij zag het aan voor een heel lelijke eekhoorn . Niet merkend welk noodlot hem te wachten stond liep hij verder.

Eef ik heb een idee, tot nu toe ben nik al bij jou geweest, maar kan jij morgen middag anders mee naar mijn huis, isabel zou het geweldig vinden...

Sorry ga met de auto en dan moet ik mijn kamer opruimen maar misschien kan ik zaterdag na capoeira naar jou toe?
-
Rose glimlachte om het tafereel dat afspeelde tussen de draak en de wolf. Het ging er vrolijk aan toe. Ondertusen was Cairo op zijn rug gaan liggen en begon Wolfje op zijn buik te klimmen. Hij gebruikte de schubben om houvast te hebben. "Je moet geen bergbeklimmer worden Wolfje." zei ze hoofdschuddend toen ze merkte dat hij steeds weer omlaag gleed. Ze merkte niet dat er iemand van achter aan kwam. Ze lette er nou ook niet bepaald op, Rose verwachte niet dat er mensen zo ver van de gewone wereld kwamen.

slimmerd, dan ben ik al op vakantie XD maar je mag wel komen hoor, als je dan even het kanaal overzwemt en helemaal naar schotland rent vind ik het best...

Owen draaide zich om naar Andrew die tegen een boom was gekletterd. "Sukkeltje" en Owen ging naast het neergestorte draakje zitten. Hij hield zijn handen boven diens pijnlijke neus. "Voortaan niet door bomen proberen te vliegen, dat gaat niet" zei Owen plagend

Zo snel als Jake bewegingen zag van een figuur dat dichterbij kwam en geluiden vanuit diezelfde richting kon horen komen, trok hij zijn katana in een vloeiende beweging uit de schede, terwijl hij naar zijn opkomende doelwit toe sprong, klaar om hem in een paar slagen en stekende aanvallen uit te schakelen. Maar toen hij ongeveer halverwege in de lucht hing met zijn wapen in de aanslag en het woord "Hoi" kon horen vallen, liet hij zijn aanval verslappen. Een wezen dat een ander begroette met het woordje "hoi" kon geen kwaad in de zin hebben, of was dom en naïef.
Zijn wapen liet hij volledig op de verdedigende wapens van de jonge slaan, maar trok hem weer terug zo gauw als hij met zijn beide benen weer op de grond stond. Even snel en sierlijk als hij hem eruit getrokken had, stak hij zijn katana ook weer terug in de schede met een grote, sierlijke beweging. Toen het blad van zijn wapen tegen de randen van de schede aan gleed, werd er een kippenvel makend geluid hoorbaar.
'Hmm, wat een anticlimax, ik had gehoopt dat je een bende bloeddorstige rovers was,' zuchtte Jake teleurgesteld en liet zijn hand van het handvat van zijn wapen af glijden. Dacht hij dat hij op de goede plek was voor gevaar en een goed en stevig gevecht, zat hij hier nog opgescheept met zo een bosnicht. Benieuwd hoe de aura van die gast eruit zou zien. Even, voor enkele seconden kleurde de ogen van Jake rood en nam hij de jonge volledig in zich op. De kleuren waren een beetje vaag, omdat hij zijn krachten heel kort ingeschakeld had, maar de kleuren rood en bruin kon hij er het meeste zien uitspringen in die zeer korte tijd. En rood en bruin waren nou net de kleuren waar Jake een hekel aan had. De kleuren die iets goeds weerspiegelde. En Jake had een hekel aan goedzakken.

Dust voelde dat het wapen van die jongen tegen zijn messen aanketste maar snel weer terug getrokken werd. "Jammer genoeg ben ik die niet." merkte hij droog op. Hij pakte het hert weer op en zei toen "Ik ben Dust." Hij bedacht zich toen hij naar het grote pad wilde lopen en ging weer terug de bosjes in. Hij pakte zijn mes en begon snel en nauwkeurig het hert schoon te maken. Villen, ingewanden eruit, vlees van de botten halen etc. Hij lette niet eens meer op de andere jongen.

xD foutje
-
Rose liet de 2 maar spelen en begon zich weer op het klontje ijs te concentreren. Ze liet het nu om haar dolk bevriezen met kleine karteltjes dat het extra gevaarlijk was. In haar andere hand begon ze ondertussen een klein vlammetje te verzamelen. Ze wilde proberen of het ijs niet smolt als zij het ijs bestuurde en haar eigen vuur omheen deed. In haar theorie moest het kunnen, maar of het echt zou werken dat was de vraag.

Owen begon een paar cm te zweven, hij moest oevenen op het lopen op lucht. Na twe stappen viel hij met een harde klap op de grond "Au" riep hij, en hij begon zijn helende krachten maar te oevenen op zijn schrammen.

Rose liet zo snel als het mogelijk was het vlammetje in haar hand verdwijnen en sloeg haar hand om het ijsblokje heen. Ze rilde, ijs bleef ijs en was dus koud. Alsof ze met niks illegaals bezig was draaide ze zich om naar degene van wie het geluid kwam. Ze merkte dat het wat verderop was, het viel waarschijnlijk niet op door de bomen dat zij bezig was. Dank de schepper dat er iets als vermomming bestaat bedacht ze droog. Nu oplettender op de omgeving liet ze het blokje ijs weer los dat ze nu in de vorm van een ijsroos boog. Tot haar verbazing lukte het nog redelijk.

Owen ontdekte dat zijn enkel begon op te zellen, fijn dat had hij weer. Hij viste zijn zwaard uit de schede en steunde erop om niet te vallen. Voorzichtig strompelde hij naar de kant van de weg en begon zijn helende krachten maar weer te oevenen.

Ryan liep het bos in met een rugzak op zijn rug. In die rugzak zat Fizz en nog wat te eten. Hij zou Fizz eruit laten als ze wat verder in het bos zouden zijn. Ryan hield ervan om in het bos te lopen. Hij voelde de gedachten van de ijverige mieren die bezig waren met blaadjes naar hun holletje slepen tot de trage, slome gedachten van de bomen. Toen Ryan een half uur had gelopen en de gedachten van de dieren geluisterd had vond hij dat hij wel ver genoeg was gelopen en stopte hij. Hij pakte zijn rugzak en ritste hem open. Fizz stak haar kopje er meteen uit en keek vrolijk en nieuwsgierig om haar heen. Ze was tot nu toe vaak thuis gebleven, omdat niemand haar mocht zien, maar nu kon ze lekker vrij rondlopen en spelen. Ryan tilde Fizz uit de rugzak en zette haar op de grond. Hij ging zelf zitten in het gras en maakte een luchtballetje en terwijl die wegvloog rende Fizz erachteraan. Ryan lachte om de grappige stunts die Fizz maakte om het balletje te pakken te krijgen. na een tijdje stopte hij en ging in het gras liggen en keek naar de lucht tussen de bomen door terwijl Fizz op zijn borst klom en en ging liggen dommelen.

Schoppend tegen takjes en steentjes liep Sheena door het bos. Ze was nu in een redelijk diep gedeelte van het bos en Aqua vloog achter haar aan. Aqua had nu goed leren vliegen en was ook al bijna helemaal wit geworden. Ze glimlachte. 'Zo Aqua, hier kan je lekker je gang gaan.' Zei ze met een glimlach en Aqua ging voor haar vliegen. Toen zag ze verderop iemand in een stuk gras liggen met een draakje. Dat draakje herkende ze ergens van en de jongen daarna ook. Ze liep naar hun toe, om het voor de zekerheid te weten. Aqua vloog mee.

De zwelling van zijn enkel werd al minder. Langzaam ging hij overeind staan. Dat had echt heel erg pijn gedaan. Met zijn zwaard als kruk liep hij verder. Zachtjes ging hij zweven, zodat er minder druk op zijn enkel zou staan. Dat hielp ook echt.

Ryan luisterde net naar de gedachten van een konijntje, toen hij naast de gedachten een ander geluid hoorde. Hij sloot zich af voor de gedachten en hoorde nu dat er iemand aan kwam lopen. Hij hield ze ogen nog even dicht, maar Fizz sprong vrolijk op en vloog op. Ze vloog naar Aqau toe en zei blij dat ze nu iemand had om mee te spelen:'hooi' Ryan deed nu ook zijn ogen open en ging overeind zitten en keek naar Sheena.' hei' zei hij tegen haar

Sheena zag nu Ryan en glimlachte. 'Hé, Ryan.' Zei ze en ging naast hem in het gras zitten. 'Ook naar rust opzoek?' Vroeg ze en glimlachte naar hem. Aqua vloog op en keek naar Fizz. 'Hé, Fizziee.' Zei hij vrolijk en vloog met zijn redelijk grote vleugels om haar heen. 'Alles goed?' Vroeg hij en grijnsde op een draakachtige manier naar haar.

Ryan keek even naar Sheena, glimlachte en zei toen:'eeh..ja zoiets. alles goed met je?'
Fizz draaide met Aqua mee tot ze er duizelig van werd en ze maakte een salto om het gevoel kwijt te raken. toen zei ze :'ja hoor en met jou?'

Glimlachend keek Sheena Ryan aan. Ze had hem eigenlijk nog niet zoveel gesproken en wist niet zo heel veel van hem, zelfs niet zijn krachten. 'Ja, hoor. Met jou?' Vroeg ze en keek even naar Aqua en Fizz die aan het spelen waren. Aqua grinnikte naar Fizz. 'Zullen we iets doen, spelen of vliegen? Als je dat al kan tenminste?' Vroeg hij en keek Fizz met een lief gezichtje aan.

Ryan bedacht zich dat dit een mooie kans zou zijn om Sheena wat beter te leren kennen. Hij zei tegen haar:'met mij gaat het goed hoor.' even viel er een stilte terwijl Ryan naar Fizz en Aqua keek. toen zei hij:' je draakje ziet er leuk uit. wat zijn eigenlijk jouw krachten?'

Fizz was blij dat ze met iemand kon spelen en zei trots:'ik kan heel goed vliegen, en we kunnen wel wat rond gaan vliegen. Verderop is een meertje waar Ryan en ik net langs liepen, zullen we daarheen?

Aqua steeg op en grijnsde op zijn drakenmanier. 'Ja, dat lijkt me leuk.' Zei hij en keek naar Fizz. Sheena zag Aqua opvliegen. 'Wel in de buurt blijven.' Zei ze en richtte zich toen weer op Ryan. 'Ik heb water en glas.' Glimlachte ze en keek hem nieuwsgierig aan. 'En jij?' Vroeg ze.

Ryan keek Fizz even na, glimlachte, en wist dat hij niet bezorgd om haar hoefde te zijn. Ryan wendde zich tot Sheena en zei:'ik heb lucht en telekinese.' hij dacht na over wat hij nog meer kon vertellen, maar wist eigenlijk niet echt iets. Hij plukte een lange grasspriet en stak die in zijn mond. Zo liet hij zich onderuitzakken tot hij weer lag.

Fizz vloog boven de bomen en ging richting het meertje dat Ryan net had gezien toen ze liepen. Ze vloog met krachtige vleugelslagen ernaartoe. Ze keek even achterom en zag Aqua achter haar aankomen. Ze glimlachte ondeugend en maakte een duikvlucht en schoot tussen de bomen. Ze zigzagde tussen de bomen door met haar nog niet zo grote lichaam en wist dat Aqua het veel moeilijker had om haar bij te houden, omdat die een groter lijf had en daardoor minder wendbaar was.

Sheena glimlachte en keek vanuit haar ooghoeken naar Ryan. 'Al veel geoefent met je krachten?' Vroeg ze om geen stilte te laten vallen en glimlachte licht naar hem. Ze ging liggen op het gras en keek naar de zon, die niet heel erg fel was.

Aqua grijnsde keek Fizze even na en vloog toen achter haar aan. Hij had het moeilijker dan haar door zijn bouw, maar kwam er uiteindelijk door heen. Hij zag het meertje en landde er net voor. 'Moest je nou echt zo'n lastige weg kiezen.' Grinnikte hij.

Maiko haar haren kleurde zacht appelblauwzeegroen in de schaduwen van het bos toen ze sierlijk en snel haar voetstappen achter liet in de modderige bosgrond. Ze rende door en otweek ieder opstakel dat op haar pad kwam zonder veel moeite op zoek naar een perfeckte prooi. Hier en daar voelde ze de aanwezigheid van een strijder aan maar bleef bewust een aantal meter uit de beurd en in de schaduwen want veel zin om weer vrolijk te staan glimlachen had ze niet net zoals tijd. Maiko moest wat geld verdienen dus zou ze één of ander dier vangen en dat dan verkopen aan een dicht bijzijnde slager.

'ja ik wil je wel wat laten zien.' zei Ryan enthousiast. Hij maakte een luchtbal en schoot die tegen de dichtstbijzijnde boom aan, waar een klein holletje in kwam. Daarna liet hij een konijn omhoog zweven en stuurde hem richting Sheena. Op haar schoot bleef hij rustig zitten, omdat Ryan hem duidelijk had gemaakt dat ze geen kwaad wilde doen met zijn telekinese. 'en wat vind je ervan?'vroeg Ryan terwijl hij het konijn een aaitje gaf.

Fizz grinnikte en zei:'ja dat was nodig ja.' ze stak haar tong naar hem uit, spreidde zijn vleugels en dook in het water. ze vond het leuk om te zwemmen, wat ze ook altijd in het zwembad thuis deed. Ze sloeg met haar vleugels en schoot toen omhoog om draaiend uit het water te komen met allemaal glinsterende druppels om haar heen.

Sheena keek naar wat Ryan allemaal kon en keek hem verwondert aan. 'Wow, dat was echt wel goed, ben je al level 2?' Vroeg ze omdat hij het zo goed kon en aaide het konijntje zachtjes. Toen sprong het van haar schoot af en liep weg. Ze glimlachte.

Aqua keek verwondert naar Fizz. 'Kan je ook al goed zwemmen?' Zuchtte hij en dook in het water. 'Net alsof je alles kan.' grinnikte hij en gaf haar een klein stootje.

Ryan bloosde van het compliment. 'nee ik ben nog gewoon maar level 1, maar ik oefen gewoon veel, soms zijn dingen wel heel moeilijk, maarja' Hij keek het konijntje na die wegsprong en glimlachte nu ook naar Sheena. Hij ging weer op de grond zitten en zei:'maar eeh.. wat kan jij nu allemaal eigenlijk?'

Fizz zei een beetje blozend:'nou eeeh.... ik oefen veel in het zwembad dat we thuis hebben en Ryan heeft me ook een beetje geholpen.' Fizz was blij met het compliment, maar werd er ook een beetje verlegen van. 'heb je misschien zin om bommetje te doen?' zei ze maar om iets te zeggen.

Sheena glimlachte en trok een scheef gezicht. Ze keek even om zich heen naar een boom. 'Nou, ik kan watersturen.' Zei ze en zoog wat water uit de stam van de boom. 'In alles zit water.' Bevestigde ze en maakte van het water een perfecte bol die ze richting de boom stuurde en die de boom omver sloeg. Ze glimlachte een beetje trots.

Aqua grijnsde en knikte vrolijk. 'Dat lijkt me leuk.' Zei hij terwijl hij aan de kant klom en alvast verder ging staan voor een aanloop.