Het bos

Kate slikte nogmaals een keer maar knikte naar het meisje. Aan de uitdrukking op haar gezicht te zien hield ze veel van het beest. Ze zou het gaan proberen. Voor haar. En omdat ze toch ooit haar krachten onder controle moest zien te houden. Ze keek om naar Max. "Hij is gewond" zei ze alleen maar. Nu moest ze zich concentreren en zich nergens anders op richten dan dit draakje. Voorzichtig tilde ze het beestje op en legde hem op haar schoot. Met haar vingers voelde ze aan het kloppende hartje. Hij leefde nog wel. Ze spreidde haar handen en concentreerde zich. Een onbekende kracht stroomde nu door haar bloed.

Aris keek bezorgd toe. Ze vertrouwde het meisje, ze moest wel. Nog steeds voelde ze zichzelf niet. Ze had nooit echte liefde gevoeld zoals nu. Wederzijdse liefde. Aris keek naar het andere draakje maar kon geen antwoord geven,

Memo kwam weer met besjes aanlopen. "Oja,"riep Nova, "de besjes." Ze volde Memo en Malaika probeerde achter haar aan te vliegen, maar hij was nog jong dus dat ging moeilijk. "Memo rende over de takken heen en snuffelde aan vanalles. Nova vond een appelboom en plukte er een heleboel van. Memo ging trots voor een struik staan waar duizende rode bessen aan groeide. "Ahhh, Mem, je bent een schatje,"riep Nova uit. Nova plukte bijna heel de struik leeg. "Oké," zei ze daarna, "en nu? Malaika, wat wil jij doen-eh?" Het draakje sprong op en neer en trikte met zijn neus tegen Nova's arm. Daarna rende hij tussen de bladeren door. "Tikkertje," zei Nova grijnzend. Langzaam bewoog ze haar arm naar Memo. "Jij bent hem,"riep ze vrolijk uit en ze volgde Malaika tussen de bladeren door. Memo begon snel van tak naar tak te zweven. Hij was sneller dan Nova maar Malaika was moeilijk bij te houden. Toen Nova op een andere open plek aankwam zaten Malaika en Memo daar al op haar te wachten. "Goed... Gedaan... Jongens..."zei Nova hijgend terwijl ze naast de twee ging zitten.

Kate keek naar de plek waar een bloederige wond zich bevond en zette haar handpalmen er tegenaan. Ze hield ze niet omhoog maar hoopte dat het iets uit zou halen. In ieder geval kon ze kleine scheutjes energie voelen. Misschien dat de wond langzaam aan begon te helen? Haar handen bleven op de wond. Ze durfde ze er niet vanaf te halen, bang dat ze het draakje niet goed had geheeld en dat hij al dood was. Maar hij was niet dood, want er was nog steeds een voelbare hartslag.

Akira bleef een beetje in de struiken staan kijken naar het hele gebeuren. Hier was dus die gil vandaan gekomen. Waarschijnlijk kon ze met niks helpen en daarom bleef ze maar gewoon hier staan kijken.

Aris bleef binnensmonds bidden voor Darweimn. Ze riep Zeus aan om genadig te zijn. Hades om genadig te zijn. Ze wou dat Darweimn bleef leven. Aris hield haar ogen op Darweimn gericht. 'Je haalt het wel. Dat moet je.' fluisterde ze.

´´Je doet het goed´´ zei Max. Hij zag dat het langzaam aan heelde. Hij ging langs de andere draak zitten. Dan zag je pas echt het verschil in grote.

Natas rende zo snel ze kon naar de open plaats. Toen ze er was zei ze hijgend´´ waattt ... iiiiss ... eerr´´. Max vloog meteen naar Natas haar schouder en legde alles uit. Het duurde even voordat Natas wat zei. uiteindelijk ze ze toch ´´het komt vast wel goed´´.

Aris bleef van Kate naar Darweimn kijken. Hopend dat het Kate zou lukken.


__

Moet gaan..
Verjaardag..

Kate keek niet op van Max en hield haar handen nog steeds op het draakje. Lag het aan haar of voelde ze zijn hartslag nou echt duidelijker? Ze wreef voorzichtig over zijn stekelige vacht om hem gerust te stellen of iets dergelijks. Ze probeerde niet op Aris haar woorden te letten, ookal voelde ze een druk op haar liggen. Als zij dit verpest had zou zij verantwoordelijk zijn voor het draakje zijn dood. Langzaam voelde ze geen kracht meer in haar handen. Zou dit betekenen dat de wond geheeld was of was ze te zwak en had ze nu al geen kracht meer. Ze haalde haar handen weg van het beest en keek naar de wond die nu vrijwel geheeld was.

---
Veel plezier

"Malaika, ik ga je leren praten-eh,"zei Nova blij. Het draakje keek haar met een scheef koppie aan. "Zeg Nova, NOO-VAA!" "Nova lief,"zei Malaika blij, hij ging op zijn achterpoten staan. "Oh..." Nova keek verbaast naar Malaika. "Geweldig,"riep ze blij. Malaika klapte met zijn vleugels. "Oké Mal, wat kan je nog meer zeggen-eh,"zei Nova vrolijk. Malaika keek haar aan. "We gaan," zei hij. "Oké..."zei Nova. "Memo, hier komen," het diertje kwam op Nova's schouder zitten. Malaika liep voorop, gevolgd door Nova en Memo. "Waar gaan we heen Mal?"vroeg Nova. "Nova volt zich alleen,"zei Malaika, "daar ga ik iets aan doen." Nova knikte en volgde hem.

Aris keek van de geheelde wond naar Kate. 'Oh Dankje! DAnkje! Hoe kan ik je ooit bedanken?!' zei ze zacht. Ze keek naar Darweimn. "Het gaat al beter. Dat meisje is echt heel goed." "Inderdaad, En Darweimn. Ik houd me aan mijn woord en probeer mijn kracht niet meer uit. Ik wil niet nog meer mensen pijn doen. Ik ben bang voor mijn kracht geworden." "Aris, dat komt wel goed. Je moet je kracht leren gebruiken."

Kate keek van haar handen naar het draakje wat genezen was. Een fijn gevoel stroomde door haar lichaam. Het gevoel alsof ze net een groot hert had gevangen en naar haar familie zou gaan om het feestmaal met hun te delen. Het gevoel alsof ze iets goeds had gedaan. Een soort van voldoening. Kate glimlachte naar Aris. "Je hoeft me niet te bedanken" zei ze ookal kon ze wel wat dingen opnoemen die ze nog zou willen hebben. Ze keek naar het meisje. Ze heette dus Aris.

Kan je gedachtes lezen want (had ik moeten zeggen mijn fout. Deze -> " is denkend praten en deze-> ' is echt praten..
Sorry..
_______

Aris keek haar aan. 'Ik sta bij je in het krijt. Ik zal je helpen.' Beloofde Aris haar. Ze aaide Darweimn. 'Je hebt echt geluk met je kracht. Ik heb vuur en bliksem, daar kan je alleen maar mee verwonden of doden..' legde Aris uit. 'Heb ik dan zo'n moordenaarsinstinct..?' vroeg ze zichzelf.. "Nou.. Eigenlijk, je hebt een overlevingsinstinct, daarbij zit een moordenaarsinstinct." zei Darweimn.

oh oke x)
k snap het
---
Kate keek naar het meisje. Ze vroeg zich af hoe ze heette. "Jij kunt jezelf tenminste goed verdedigingen" zei ze naar haar toe. Ze keek even naar Darweimn. Ze kon niet ontrafelen wat voor soort draak het was. Bij de laatste zin van het meisje haalde ze haar schouders op. Naast haar lag een omgevallen boomstronk waar ze op ging zitten. "Het is geen moordenaarsinstict dat je die kracht brengt denk ik, meer doorzettingsvermogen, en het zijn handige krachten hoor" zei ze.

'Ik weet het niet maar ik wil niet nog iemand pijn doen. Ik zal er wel met Iyona over praten.. Ik ben trouwens Aris en dit is dus Darweimn.' zei ze glimlachend. 'Jouw kracht is veel handiger.' zei Aris. Ze moest terugdenken aan wat Darweimn had gezeg. En wat het meisje had gezegd.

Kate wiebelde met haar benen heen en weer op de boomstronk. "Hee Darweimn" zei ze tegen het draakje zonder een antwoord te verwachten. Ze keek op naar de lucht en dacht na over hun krachten. "Misschien moet je ze gewoon onder controle proberen te krijgen" zei ze.

'Ja, dat is het vast ook zo. Darweimn zegt trouwens hoi terug.' Aris vertaalde het even naar Kate. Darweimn knikte. Het klopte wat het meisje zei. Aris glimlachte. 'Bedankt. Je hebt me laten inzien dat mijn krachten nog niet zo erg zijn..'

Kate knikte en glimlachde even. "Mooizo" zei ze terwijl ze de lucht nog bestudeerde. Het leek erop alsof het nog niet ging regenen, maar de lucht was toch nog een beetje grijs. Eigenlijk zou ze nu wel moeten gaan jagen omdat ze honger kreeg. Maar ze bleef op de boomstronk zitten bij Aris. Ze besefte even dat ze haar naam nog niet had verteld. "Je mag me trouwens Kate noemen" zei ze daarom.

Aris glimlachte. 'Waar is jouw draakje?' vroeg Aris nieuwsgierig. Darweimn was er ook benieuwd naar. 'Ik heb honger, jaag jij of koop jij?' vroeg ze daarna. Misschien konden ze allebei even gaan jagen en het eten samen delen.

"Ik ben mijn draakje achtergelaten" zei Kate en ze vond het zelf erg bekrompen klinken. "Maar ik ga hem nog wel opzoeken" zei ze er snel achteraan. Om welke redenen, vertelde ze niet, zo goed kende ze Aris nou ook weer niet. En vertrouwen was een kostbaar iets. "Ik jaag" zei ze en ze wees even naar haar pijl en boog.

'Zullen we anders het avondmaal delen. Dan spreken we een plek af en gaan we eerst jagen. Of wil je dat niet. Wel eerlijk zijn hoor, het maakt niet uit als je nee zegt.' vroeg Aris. Als ze niet wilde begreep ze dat wel, ze kende haar niet zo goed natuurlijk.

Kate moest even nadenken over het plan van Aris. Maar ze kende dit bos net zo goed als Aris. En dus kon het zijn dat het wild overal verspreid was en dan had je meer kans als je met zijn tweeen het bos doorspitte dan in je eentje doelloos rond te dwalen zonder iets te vangen. Ze knikte. "We kunnen dit wel als afspreekpunt doen" zei ze terwijl haar ogen over het open stuk dwaalde.

'Leuk! Ik zal dan wel eerst een vuurtje aanleggen en dan gaan jagen. jij mag al wel vast gaan als je wilt. Ik moet toch nog een paar vallen zetten.' stelde Aris vrolijk voor. Darweimn leek er ook blij mee te zijn en hij vond Kate erg aardig.

Kate knikte en glimlachte voordat ze zich omdraaide en richting een ander gedeelte van het bos liep. Ze keek bij elk geluid om zich heen, altijd was ze op haar hoede op vreemde plekken. Vooral bij het jagen. Ze pakte haar pijl en boog en hield ze gereed.

Aris zocht eerst wat houd en was van plan haar kracht te gebruiken. Ten ze het hout bij elkaar had gesprokkeld pakte ze een blaadje enliet de vlam langzaam richting de uiteinden gaan tot ze een vlammetje in haar hand had. Zo stak ze het hout aan dat lekker knetterde. 'Tot straks,' zei ze tegen Darweimn en ze ging vallen zetten.