Het bos

Het bos dat rondom Iyona's huisje staat is niet bewoond door mensen. Behalve aan de rand. Er is hier genoeg voedsel te vinden maar pas op want voor je het weet verander je van jager naar prooi'

Personen: Vrij
Regels: Vrij. Je kan magie gebruiken behalve aan de rand waar mensen wonen.
Rang: Vrij

Aris sliep rustig door terwijl Darweimn even naar Lewis vloog en daar naar eten zocht zoals hij op zijn eerste geboortedag had gedaan. Toen Aris na een tijdje wakker werd was het nog donker en was Darweimn nog steeds weg. Ze bleef even zitten om wakker te worden en dacht na over wat ze tegen Iyona had gezegd en wat Darweimn had gezegd.

Ze snapte Darweimn wel maar ze wou geen bescherming. Had dat niet jaren eerder kunnen komen. Misschien was het juist haar verleden dat haar de brief bracht.

Nova had besloten om met Memo opzoek te gaan naar Malaika. "Nou Mem,"zei Nova. "Jij bent goed met bomen, ga ja gang-eh. Als je Malaika ziet herkent hij je wel, het is immers een slimme draak." Het diertje keek haar vreemd aan. "Go Mem,"zei Nova. "Ik fluit wel, dan weet je waar ik ben-eh..." Memo klom in een boom en draafde weg over de takken. Het bos was dicht hier, Nova was moe en Malaika was nergens te bekennen. Om de zoveel tijd floot Nova om Memo te laten weten waar ze was, en Malaika zou haar stem wel herkennen. Dus liep ze lekker door.
Na een tijdje door het bos lopen hoorde ze geritsel in de struiken achter haar. Ze draaide zich om, er stond een hertje blaadjes te eten. "Oh,"zei Nova. Het hertje keek op, draaide zich om, en rende weg. Nova liep weer verder, als ze Malaika had gezien zou ze samen met hem en Memo opzoek gaan naar een slaapplek.
Misschien was het wel uren later, maar eindelijk hoorde ze het bekende gepiep van Memo die uit de struiken op haar schouder sprong, gevolgd door een gevoel tegen haar been, een zachte vacht en vederen vleugels. "Hallo Mal,"zei Nova. Ze tilde het draakje op en stopte hem in haar tas, maar wel op de manier zodat hij eruit kon kijken. Met z'n drietjes liepen ze door het bos.

Aris sprong de boom uit en probeerde met haar kracht wat bliksemlicht te maken in haar hand. Ze vroeg zich af waar Darweimn zo lang bleef. Ze wilde graag praten en voelde zich eenzaam. Niet zoals ze zich had gevoeld toen ze alleen woonde maar toen haar vriendinnen haar hadden laten zitten. Van die hele goede vriendinnen hadden haar veraden. Ze voelde zich alleen en veraden. De tranen begonnen te komen. Aris probeerde ertegen te vechten maar de herinneringen kwamen naar boven.

Rillend liep Rose richting het bos. Steeds keek ze achterom of Sheena er ook nog was. Zelf snapte ze nou niet helemaal waarom ze zo laat nog naar buiten wilde in plaats van in een warme herberg zitten. Maar iedereen had zo zijn eigenaardigheden... Of die nou van Rose of die nou van Sheena was. Geschrokken sprong Rose een paar centimeter opzij toen ze op een takje kraakte, ze was te diep in gedachte verzonken dat ze bijna haar dolk trok die al die tijd veilig n haar sok zat opgeborgen. Er verscheen een licht blosje op Rose haar gezicht, wie schrok er nou van een takje? Rose hoopte dat het Sheena niet al te erg was opgevallen dus liep ze snel door alsof er niks aan de hand was.

Aris merkte nauwelijks dat Darweimn bij haar was gekomen en dat ze was gaan zitten. Plots kwam ze bij zinnen en droogde haar tranen. 'Sorry..' fluisterde ze. "Waarom zeg je sorry?" 'Omdat ik de hele tijd heb gehuild..' "Je zegt sorry omdat je huilde. Dat klopt niet! Je mag huilen. Je moet het zelfs huilen!" zei Darweimn vol ongeloof. Aris schudde haar hoofd. 'Ik mag niet huilen.' Daarop trok ze haar zwaard en begon in te hakken op de dichtsbijzijnde boom. En dat terwijl ze de hele tijd herhaalde dat ze niet mocht huilen.

Sheena liep een eindje achter Rose omdat ze best wel langzaam was en Rose grote stappen nam, voor haar dan. Ze holde een stukje totdat ze naast Rose liep. Ze zag ook dat Rose net van iets schrok en ze keek om zich heen. Ze liep nu samen met Rose aan de rand van het bos. Haar ogen gleden langs de donkere bomen, takken. 'Alles gaat opeens zo snel, vind je niet?' Vroeg ze fluisterend. Er kraakte een paar bladeren onder haar voeten.

--
Ik ga slapen,
morgen van 8 uur in de morgen tot 12 uur voetballen 0.o

jow dat is vroeg. Ik ben er morgen ochtend tot 3en ofzo (gokje) ook niet, moet naar mijn oma die gaat naar het ziekenhuis
-
Rose haalde haar schouders op, ze vond het eigenlijk wel gaaf allemaal. Dat was ook typisch Rose. Op kleine dingetjes kon ze heel apart reageren terwijl ze als ze iets bijzonders meemaakte ze vaak nuchter reageerde alsof ze het dagelijks meemaakte. "Dat wel ja, maar erg vind ik het zeker niet. Er komt wat actie in mijn leven" zei ze met een grijns op haar gezicht.

Nova floot Memo. Na een paar seconden kwamen hij en Malaika aanrennen. "Kom, we zoeken een plekje in het bos rond Yuka. Ik heb wel een deken bij me, en Malaika moet eronder blijven-eh. Wie weet wie er door dit bos kan lopen-eh,"zei Nova. "Memo, jij bent een nachtdier,"vervolgde ze, "jij kan ons waarschuwen als er mensen aankomen-eh." Het diertje knikte. Nova liep met Memo op haar schouder en Malaika in het doekje gewikkeld door het bos. Aan de rand wonen mensen, maar er was vast wel een plaats waar ze niet waren, maar wat toch dicht bij de bewoonde wereld lag. Nova had weinig geld bij zich, dus een kamer huren in een herberg zou niet werken.
Na een halfuur lopen kwam ze bij een hoge boom aan de rand van het bos, ze kom hoog in de takken en vond ergens in de top een oud adelaarsnest van wel twee meter breed. "Dit houd ons wel,"zei Nova vermoeid van de klim. "Het mooie is dat ze ons hier niet kunnen zien, dus Memo je kan slapen-eh." Ze ging in het nest liggen, Malaika lag naast haar onder het deken, en Memo had een plekje op een tak gevonden. Binnen de kortste keren lag Nova te slapen.

----------
Ik ga maar eens naar bed. :3

Dit zou er ook tussen moeten staan XDD.
__

Snel sprinte Aisha naar de meisjes . Buitenadem ging ze naast hun lopen , erg spraakzaam was ze niet , ze wist niet veel te zeggen . Ze keek naar de donkere nacht en kreeg er een rustig gevoel bij , maar als zij niks zouden doen zou die donkere nacht niet meer zo mooi zijn schoot er door haar hoofd . Ze voelde de takjes en blaadjes onder haar voet kraken , dat vond ze altijd al een heerlijk gevoel . Even snoof ze diep om eindelijk frisse lucht te hebben in haar longen .

Akira liep door het bos heen ze zocht Chou. 'Chou...waar zit je..?' Ze liep naar de struik waar Chou gister doorheen was gelopen. Nu liep Akira er zelf doorheen. 'Chou..?' Ze zag de kleine draak niet. Ze vroeg zich af waar ze zou zijn. Ze liep een stuk veder en kwam uit bij een mooie open plek maar geen Chou. 'Chou waar ben je...' Ze wouw zich omdraaien en weer weglopen , maar werd besprongen door iets. Akira viel op de grond en keek in de blauwe ogen van het draakje. 'daar ben je dus..'

Natas liep ook naar het bos. Toen ze ver genoeg waren dat mensen hun niet konden zien liet Natas Max eruit. Die vloog een rondje om haar en vloog daarna langs haar. Van de verte kon ze al Akira horen dus vinden was niet zo moeilijk. Natas liep naar de open plek en zag dat Akira chou al had gevonden. Max daalde nu neer op Natas haar schouder. ´´hoi´´ zei Natas terwijl ze dichterbij liep.

Akira keek naar Natas en stond toen weer op. 'Hoi. Ja ik werd even aangevallen door Chou daarom lag ik op de grond.' Chou klom meteen alweer op Akira's schouder, en keek nieuwschierig naar Max.

Max keek nieuwschierig terug. Na een paar seconde vloog hij naar Chou en zei ´´he hoe is het´´. Natas moest lachen om wat Max zei. ´´Sommige draken leren het ook nooit´´ zei Natas. Daarna ging Natas in het gras zitten en legde haar tas en pijl een boog op de grond.

Chou keek Max aan alsof er een speeltje voor haar neus lag. 'graaww' Ze sprong van Akira's schouder af en begon opeens rondjes achter haar staart aan te leggen. Akira keek naar Natas haar pijl en boog. 'Ook wapens van jou..?' Akira pakte de stok van haar rug af. 'Op het moment heb ik alleen deze en wat messen bij me, m'n zwaard ligt nog thuis. Handig he...'

´´Ja, dit zijn mijn wapens pijl en boog en naalden´´ zei Natas trots. Daarna keek ze naar de stok en luisterde wat Akira zei. ´´Dat is jammer´´ zei Natas omdat Akira haar zwaard niet bij had. Daarna keek Natas naar de draken. Max vloog achter chou aan in rondjes. Natas ging in kleermakers zit zitten en zei ´´dat houd hij niet zo lang vol´´.

Akira lachte. 'Waarschijnlijk houd Chou dat ook niet zo lang vol...' Chou struikelde en maakte een koprol, daarna bleef ze zitten. 'frrrbbb'

Akira besloot maar te beginnen met oefenen. 'Oke ik ga nog eens aan m'n grond krachten werken.' Akira hield haar handen op de grond en concentreerde zich. Ze probeerde een stuk grond te laten zweven.

Max vloog weer hijgend naar Natas haar schouder en zuchte. ´´Dat .... was ... een goede oefening´´ zei hij met pauzes erin.

Natas bleef rustig naar Akira kijken. Zelf begon ze ook stiekem. Langzaam maakte ze haar hoofd helemaal leeg. Ze voelde de wind om haar heen komen en leek net een te worden met de wind. Dat was het beste wat Natas met haar krachten kon doen een worden met de wind. Ze bleef kijken wat Akira deed op haar manier. Het was doodstil op het veld tot max een boer liet. Meteen porde Natas hem zonder amper te bewegen.

Akira concentreerde zich nogsteeds op de grond. Zelfs toen max een boer liet. Een klein stukje grond begon te trillen en schoof een heel klein stukje omhoog. Akira zuchte even en liet de grond los. Ze ging rechtovereind staan en keek naar het kleine stukje grond dat een beetje omhoog stond. Ze stampte op de grond als grap dat hem meschien in een keer omhoog zou schieten. Verbaasd keek Akira toen het blok ook echt in de lucht schoot. 'wow...'

´´Goed zo je kan het´´ zei Natas in trans. Na een tijdje schudde Natas haar hoofd en zei ´´goed gedaan´´. ´´Nu probeer ik het ´´ zei Natas terwijl ze opstond. Ze probeerde zich heel erg te concentreren. ´Wind kom nou´ dcaht ze. Langzaam kwam er een klein windje voorbei. Natas wist nog niet eens of het door haar kwam of door de wind gewoon zelf. Ze zuchte eerst en keek weer naar Akira. ´´Kon ik het maar zo gemakkelijk´´ zei ze.

Akira keek naar Natas. 'Maar toenet kwam er toch meer wind voorbei...volgensmij was jij dat..Of meschien moet je iets anders verzinnen..?' Akira dacht even na wat zou je allemaal met lucht kunnen doen. 'hmm kan je meschien een luchtbol ofzo maken..?'

Natas keek naar Akira en dacht na. ´´Een luchtbal´´ mompelde. Ze zetdeed haar handen bij elkaar en concentreerde zich. weer kwam er lucht voorbij maar deze keer bleef hij hang tussen haar handen. Natas voelde de wind tussen haar handen en zei blij ´´Ik heb iets´´. Max keek verbaast naar de wind tussen Natas haar handen.

Verrast keek Akira naar Natas. 'Zie je het lukt wel. ' Akira keek even naar het blok grond dat nu ergens anders op de grond lag. 'hmm' Akira probeerde het weer op te tillen. Het kwam niet echt hoger dan een halve meter. 'Dit is eigelijk best moeilijk.' Het rotsblok viel weer op de grond en Akira ging moe op de grond zitten. 'Messchien maar wat anders proberen...'

Oeeps. ik loop achter