Het duistere meer.

'Afgesproken, dan lok ik Darweimn.. Vanavond naar je hutje toe. Oké?'vroeg Aris hem. Ze zat nog steeds te grijnzen om Schysta en Darweimn die alles gewoon toeliet, waarom zou hij ook niet hij was helemaal in de wolken. Aris glimlachte om het idee dat Darweimn eerder officieel verkering had dan zij had. Maar bij Aris doolde Wyvern vaak rond in haar hoofd.

Dust knikte en zei "Afgesproken." Hij begon weer met metaal te spelen omdat hij het leuk vond dat sterke element te kunnen sturen. Hij sloot een kleine luchtbol op in een klein, dun metalen bolletje. Hij gooide die keihard weg en verderop ontplofte het bolletje met een harde knal. Schysta schrok wakker van de knal en merkte dat ze Darweimn erg stevig vasthield. Snel liet ze hem los en bloosde weer.

Aris knikte. 'Dan zie ik je vanavond. Ik moet nu gaan, moet nog wat zaken afhandelen en die moeten gebeuren.' zei ze tegen hem voordat ze soepel de boom uit sprong. Aris glimlachte. "Darweimn wil jij bij Schysta blijven of ga je wat anders doen?" "Ligt eraan wat Schysta wilt.." gaf Darweimn Aris als antwoord. Darweimn zocht contact en vroeg het haar. Aris vond het sowieso niet erg want anders ging hij toch wat rondvliegen omdat hij niet meekon.

"Ahh toeeeeee, wil je blijven?" vroeg Schysta lief aan Darweimn. Ze krulde zich op en kroop lekker tegen Darweimn aan.
Dust knikte en sprong ook uit de boom. Hij zou nog verder gaan met het vormen van metaal, maar dat zou hij wel op de grond doen. "Ik ga proberen nog wat luchtbommen te maken." zei hij grijnzend.

"Goed, ik blijf!" zei Darweimn vrolijk tegen haar, nu vond hij het een beetje jammer dat hij alleen mentaal kon praten maar je raakte er gauw aan gewend. Aris glimlachte. 'Dan zie ik je straks weer.' zei Aris tegen niemand in het bijzonder. Ze deed haar kap op en maakte met haar bliksemstraal zo'n vorm op de grond met een vlam erdoorheen. Aris had ermee geoefend.

Schysta gaf Darweimn een klein kusje op zijn hals toen hij bleef. "Leuk, dan heb ik ook wat te doen." zei ze. Ze zag dat Dust met zijn rug naar hun toe zat, dus begon ze deze keer niet te blozen. Ze kroop weer lekker tegen Darweimn aan en legde haar hoofd op zijn buik. Ze hoorde een rustig geklop en haar hoofd bewoog ook een beetje op en neer.

Aris glimlachte daarna liep ze weg, snel als de wind en bijna geluidloos. Zaken doen. Darweimn glimlachte en bromde tevreden. Hij hoorde en voelde zijn hart als een wilde tekeergaan. Nou had Aris al wel gezegd dat draken een snellere hartslag hadden dan mensen, maar dit was echt overdreven vond Darweimn. Darweimn ademde wel rustig door en keek naar Schysta.

Schysta merkte dat het geklop sneller ging. Ze vond het rustgevend, en al snel was ze in slaap, met het gebonk op de achtergrond. Ze zou gelijk wakker worden als iemand haar van Darweimn af haalde. Ze begon te dromen over hoe ze lagen, maar nu was ze buiten haar lichaam. Ze zag Dust achterom kijken en glimlachen. Ze vond het geinig, hoe ze alles zag. Ook zag ze dat Dust weer een hartje had gemaakt, dat open kon. Daarin maakte hij de sculpturen van Schysta en Darweimn.

Darweimn zag dat Schysta in slaap was gevallen en sloot zelf ook zijn ogen even. Al snel sukkelde hij ook in slaap, dromend over Schysta en hem wat hij erg prettig vond en Darweimn rust gaf. Darweimn snurkte niet en zijn hart werd rustiger en hij droomde vrolijk dat hij en Schysta helemaal samen ergens heen konden gaan.

Schysta zag in haar droom dat Darweimn ook ging slapen. Ze dacht aan Dust en vloog opeens naar hem toe zonder met haar vleugels te klapperen. Ze verbaasde zich erover en probeerde toen het opnieuw. Nu dacht ze aan Darweimn, maar in plaats van om Dust heen te vliegen, vloog ze recht door hem heen. Ze dacht aan zichzelf en zat uiteindelijk weer in haar lichaam.

Darweimn was in een erg vrolijke droom verwikkeld geraakt en hij was totaal gelukkig. Samen met Schysta op een plek waar niemand ze zou storen om het een of het ander, alleen vrienden die de plek kenden. Darweimn glimlachte in zijn slaap en droomde rustig verder wat voor hem niet al te moeilijk was.

Schysta verbaasde zich nog even over wat ze had gedroomd, maar legde haar hoofd toen tegen die van Darweimn aan. Zij droomde over vliegen, hoe gaaf het zou zijn als ze makkelijk mensen kon dragen. Ze was zo in de wolken dat ze begon te praten in haar slaap. "Vliegen, zo gaaf. Vooral samen met Darweimn." zei ze. Dust hoorde het en glimlachde.