Het duistere meer.

Haast geruisloos vloog Rose over het meer heen. Cairo sloeg rustig met zijn vleugels om zo min mogelijk geluid te maken. Gelukkig kwam er niemand in de buurt van het meer. De enige die ze hier had gezien waren de strijders, die leken allemaal een stuk minder bang aangelegd dan de normale mensen was ze al achter gekomen. Toen ze bij de rand van het meer kwam zag ze 2 gedaantes zitten "Akira?" riep ze verbaast naar haar.

Akira hoorde dat iemand haar naam riep verbaasd keek ze om en zag Rose. 'Oh hoi Rose.' Ze keek even om naar Cairo die was al best groot, iedergeval groter dan Chou. Chou merkte dat ook en ging verbaasd voor Cairo zitten. Ze keek omhoog naar de draak die net 2 koppen groter was dan haar.

Zo goed en kwaad als het ging stuurde Rose Cairo omlaag, naar het grasveld vol bloemen. Klapperend om af te remmen kwam Cairo op de grond terecht, dit keer vielen ze niet op de grond, rolde ze niet in het water. Dat was ook voor het eerst "Lang niet gezien" begroette ze haar nu.

May kwam aanrennen vanuit de bosjes. "Hallo is daar iemand??" riep ze in paniek. Ze keek om zich heen en zag niemand. "Hallo.... Hallo??" herhaalde ze weer. In paniek om te verdwalen rende ze weer weg verder en verder het bos in.

Verbaast en half geschroken keek Rose om en keek naar Akira "Lag het aan mij of hoorde jij ook iemand iets roepen" bij die woorden keek ze waarschuwend naar Cairo en Aqua. Als iemand die het niet hoorde te zien hun draken gezien had en nu heel snel wegvluchte om een woedende menigte op te trommelen moeste ze snel wat doen.

May rende verder en verder. Ze deed maar wat, ze keek om zich heen en zag iets, iets moois iets betoverends. Ze wist niet wat het was. Plots stopte ze en keek rond, ze zach het niet meer. Het betoverende moois was weg, ze raakte weer in paniek en riep weer "Hellppp!!!!!"

Voordat Akira kon antwoorde hoorde ze ook iets. 'Ja iemand riep help.' Ze stond op en keek naar de struiken waar het geluid vandaan kwam. Ze zag opeens een meisje komen aanrennen en bleef even verbaasd kijken. Akira snapte niet waarom ze help riep volgens mij zat er niemand achter haar aan. 'W-wat is er?' Riep ze naar het meisje.

"Het was heeel eng daar ik zag iets iets moois en indrukwekkends toen ik draaide me om en keek terug en zag het niet meer het kan alles geweest zijn" zei May buiten adem. Toen hoorden de meisjes iets vanuit de struiken, een geritsel. "Sorry ik ben May en jij bent vast Akira ik heb van je gehoord. Maar ik denk dat het tijd is om te gaan gillen en weg te rennen aaaaahhhh."

Cairo verberg je ergens met Chou" siste ze beslist voor ze achter Akira aanrende. Ze wilde niet dat ze gesnapt zouden worden.
Daarna rende ze snel achter Akira aan. Verbaast keek ze naar het meisje voor hen . Was ze wel helemaal honder procent in haar hoofd. Zonder wat te zeggen bestudeerde ze haar snel.

Akira snapte totaal niet waar het meisje het nou over had. Zou ze in een of andere wartaal spreken of begreep ze het zelf nou zo slecht..Ze hoopt dat Chou al weg was gegaan, wand als ze nu naar Chou zou kijken viel het iedergeval teveel op. Akira keek even naar Rose en daarna naar het meisje. 'Um ja mijn naam is Akira, maareh waar had je het nou over?'

"Sorry jullie denken vast dat kind is echt gestoord. Mag je denken maar serieus bij mij staat alles nog op een rijtje." en ze glimlachte vriendelijk naar de twee meiden "O ja Akira je gezicht komt me zo bekent voor uit het verleden en dat meisje heette ook Akira dus ik dacht ik gok maar en als het fout is dan schaam ik me best wel maar ach. Dat hoort bij het leven hea?" En Mays glimlach werd nog breder. "Excuseer mij voor me iets wat rare gedrach pardon en u heet en ze wees op een mooi meisje.

Akira dacht even na. Haar gezicht kwam het meisje dus bekend voor..? Zelf had ze geen idee wie het meisje was, maar meschien kende ze haar ook wel. Al waarschijnlijk dan niet meer van gezicht, vaak werden gezichten voor haar grote zwarte vlekken als ze terug dacht in het verleden.'Um oke.'
Even keek ze om naar Rose, toen het meisje naar haar naam vroeg.

Rose had naar het geratel geluisterd. Wist ze zeker dat ze helemaal goed was in haar hoofd. "Ik ben Rose" zei ze een beetje afwachtend. Ze wist nou niet precies wat ze van haar moest verwachten dus bleef ze het liefst nog een beetje op de achtergrond. Even keek ze naar Akira die het meisje leek te kennen, of beter gezegd het meisje leek haar te kennen.

Akira bleef naar het meisje kijken. 'Hmm waar ken je mij dan eigelijk van?' Akira vroeg het maar gelijk wand ze wouw echt graag weten wie het meisje ook al weer was. Chou keek nieuwschierig tussen de blaadjes van de struik door. Ze lette er op niet teveel geluid te maken, maar was toch te nieuwschierig om niet te kijken.

Dust liep rustig langs het schaduwmeer. Hij liep in de volle zon, maar zocht de boom waar hij eerder in had gezeten. Dat had lekker gezeten, en niemand zou hem kunnen zien, behalve als je goed keek. Hij had zijn mantel aan en een tas om, waarin een grote fles water en een beker zaten. Ze waren goed geisoleerd in zijn tas, dus zou het wel koud blijven tot hij het op had. Hij zag opeens zijn boom staan en begon stevig door te stappen, want die was aan de overkant van het meer.

Aris was gevaarlijk bezig, dat wist ze door met Darweimn over Yuka te vliegen. Maar ze was op zoek naar een geschikte plek. Een plek om te landen. PLots zag Darweimn een meer en gaf dat aan Aris door. Het leek eigenlijk verlaten, gelukkig dacht Aris. Ze gaf aan om daar te gaan landen. Darweimn zakte snel, erg snel want het gaf Aris geen prettig gevoel.

Dust stapte stevig door en zag opeens een stipje uit de lucht snel groter worden. Hij herkende een draak in de vorm, maar ging niet stilstaan. Hij liep gewoon verder omdat hij dacht dat hij wel snel genoeg was om nog voor de draak langs te gaan. Hij pakte ondertussen de fles en dronk er wat water uit, hij had geen zin om het glas te gebruiken. Hij stopte de fles weg en was halverwege de weg.

Darweimn daalde zo snel dat Aris nauwelijks wat zag. Ze kreeg er tranen in haar ogen van maar ze kon ze niet wegvegen door de luchtdruk. Darweimn zag een klein stipje bewegen, hij hoopte dat hij die zou kunnen ontwijken. Jammer genoeg voor hem daalde hij zo snel dat de stip als snel groter werd en hij zich naar achter moest laten vallen op de stenen om niet op de persoon te landen. Aris viel daardoor met een zachte gil van schrik naar achter.

Dust liep stug door, maar zag dat de draak wel erg snel dichtbij kwam. Hij begon nu te rennen, hij was zo dichtbij. Hij kwam net voor de draak langs, die Darweimn bleek te zijn met Aris op zijn rug. Dust liep snel verder naar zijn boom. Hij was er binnen een paar seconden en klom erin terwijl hij zijn tas opendeed om zijn fluit te pakken. Schysta kwam ondertussen in een duikvlucht naar beneden zetten en schoot net langs Aris om haar te laten schrikken.

Aris schrok van de tweede draak, die langs voor haar schoot maar gaf geen gil. Toen ze die herkende en even tot rust was gekomen begon ze vrolijk te lachen om wat er was gebeurd. Aris kreeg een kleine slappe lach al had er wel iemand gewond kunnen raken. Darweimn keek haar raar aan en vroeg haar waarom ze zo moest lachen. Aris kon van het lachen geen antwoord geven.

Schysta maakte een bocht en lande onhandig op Darweimns kop. Ze hield haar kop ondersteboven voor die van hem en zei erg vrolijk "Hoi." Dust was ondertussen begonnen op zijn fluit te spelen. Hij had ergens een boekje gekregen wat hij nu aan het uitproberen was. Af en toe speelde hij een valse noot, maar het ging behoorlijk.

Darweimn grijnste op zijn draken manier. "Hoi." zei hij in haar gedachten omdat hij alleen zo kon communiceren. Aris grinnikte nog na en luisterde naar het gefluit, dat vond ze wel prettig om rustig te worden. Ze wist dat als Schysta hier was dat Dust ook ergens in de buurt was, waarschijnlijk, bedacht Aris, dat het gefluit van hem kwam. Verder zag ze zo snel niemand.

Dust stopte met fluiten toen hij dorst kreeg. Hij zag dat Aris om zich heen keek en glimlachde. Hij had zijn kap opgezet zodat mensen hem minder makkelijk zouden zien of herkennen. Hij gleed snel uit de boom met de fles aan zijn mond en zwaaide even naar Aris. Schysta had hem verraden. Die draaide zich ondertussen om en keek glimlachend naar Aris, ervoor zorgend dat haar staart niet voor Darweimns snuit bungelde.

Aris grijnste en zwaaide terug. Ze stond op en liep naar hem toe, daarvoor aaide ze Schysta nog even. Darweimn die zijn kop telkens omlaag en omhoog deed om haar te bewegen grijnste een beetje. Aris aaide Darweimn ook nog even voordat ze bij Dust aankwam. 'Hee!' zei ze vrolijk tegen hem. Ze keek hem aan, Aris was in een vrolijke bui dus zou ze waarschijnlijk veel praten.

Dust haalde de fles van zijn mond en zei toen ook "Hoi." Hij draaide fles weer dicht en stopte die in zijn tas. "Ik bad niet verwacht jou hier te zien." zei hij glimlachend. Schysta was ondertussen aan komen rennen en sprong nu op Dust's schouder. Die ging door zijn knieën vanwege het gewicht en zei tegen Schysta "Je bent zwaarder geworden, dametje." Hij glimlachde naar Schysta en Aris.