Het duistere meer.

'Ik had jou ook niet verwacht, maar ik moest ergens landen omdat het erg gevaarlijk werd, de wolken gingen weg. Nouja. Is Schysta ook al zo zwaar? Ik kan Darweimn niet eens optillen zoals je ziet. Hij is eigenlijk volgroeid denk ik. Hij is gewoon groter dan mij.' zei ze vrolijk tegen hem. Ze zag Schysta die ook aan het groeien was wat ze best schattig vond.

Dust knikte toen Aris vroeg of Schysta gegroeid was. "Ja, ze is de laatste tijd inderdaad gegroeid." Hij keek even naar het draakje op zijn schouder, die zichzelf lekker had opgerold. Hij knikte even naar Aris en zei toen "Gelukkig is deze dame nog niet zo groot dat ik haar niet meer op schoot kan houden. Maar jammer dat het weer omsloeg. Waar wilde je naartoe gaan?" Dust keek vragend naar Aris terwijl hij zijn fluit weer tevoorschijn haalde. Hij zette hem aan zijn lippen en begon het liedje te spelen wat hij geoefend had.

Aris glimlachte toen ze naar Schysta keek en gaf wat later antwoord op zijn vraag aan haar. 'Hmm.. Ik had geen speciale plek in gedachten, ik wilde gewoon weer eens vliegen. Dat is gewoon heerlijk.' zei ze snel. Aris vond het niet netjes om door zijn lied heen te praten en ze luisterde goed. Ze kon eigenlijk geen enkele valse nooit ontdekken wat ze heel erg knap vond want zelf zou ze dat niet kunnen wist ze.

Dust was al snel uitgespeeld en had af en toe een valse noot gespeeld, maar die goed gemaskeerd door andere noten. "Ik vlieg nog niet echt graag, maar het komt wel." Hij knikte naar Schysta, die de afgelopen dagen zo snel was gaan groeien dat je echt het verschil van 's ochtends en 's avonds kon zien. "Wat vond je trouwens van mijn gefluit?" vroeg hij nieuwsgierig.

Aris glimlachte. 'Ik vond het erg mooi en voor mezelf is vliegen ook niet zo prettig maar het reist makkelijkelijk. Je speelt goed, ik heb volgens mij maar een valse noot kunnen ontdekken met moeite en dat zegt veel. Zelf zou ik het echt niet kunnen!' zei Aris complimeterend. Aris keek even naar Darweimn die langzaam naar haar toe lipe. Ze voelde de grond soms een beetje trillen bij zijn stappen.

Dust bloosde een beetje om het compliment. "Ik heb behoorlijk wat valse noten gespeeld hoor." zei hij. "Alleen speelde ik andere noten er nog overheen dus hoorde je ze niet goed." Schysta sprong weer op Darweimns kop en krulde zich daar op. Ze ging verder slapen en vond dat Darweimn's hoofd veel beter sliep als Dust's schouder. Ze begon ook al snel lichtjes te snurken, maar je hoorde het bijna niet boven het klotsen van het water.

'Ach, dan doe je het toch nog steeds goed als je dat kan bedekken? Voor je publiek tenminste wel. Dat vind ik tenminste en dat zullen de meesten die je horen vinden!' zei ze vrolijk tegen hem. Darweimn stond het gewoon toe. Hij vond Schysta helemaal niet zo zwaar, maar dat kwam misschien ook omdat hij sterker was dan een mens. Veel sterker. Zelf krulde hij zich ook op, voorzichtig dat wel omSchysta niet wakker te maken, en sloot zijn ogen. Aris sloeg het allemaal even kort gaande.

Dust glimlachde en zei "Bedankt. Wil je trouwens wat te drinken? Ik heb water mee." Hij stak de waterfles uit naar Aris en keek haar vragend aan. Toen hij naar Schysta keek moest hij glimlachen. "Wat is dat toch grappig." zei hij zonder om te kijken. Hij pakte zijn fluit in zijn hand en stuurde lucht door de fluit. Hij stuurde de lucht ook zo dat ze door bepaalde gaten niet naar buiten kon, waardoor hij een heel liedje begon te spelen.

'Dankje,' zei ze nog voordat hij begon te spelen. Ze nam een paar slokjes en voelde het verkoelende water door haar keel glijden. Wat smaakte water soms toch lekker bedacht ze. Zelf moest ze ook altijd glimlachen om die twee, want ze waren beiden zo gek als een deur. "Pas op met wat je denkt!" "Hahaha, Ga jij maar slapen joh!" "Ja mevrouw!" Aris luisterde naar het liedje dat Dust speelde en dacht dat ze sommige stukjes herkende maar dat wist ze niet zeker.

Dust speelde stukjes van het zomerfestival, wat een van zijn makkelijkste dingen was. "Geen dank hoor." zei hij terwijl hij net bij een lastig stukje aan kwam. Hij had het nooit goed onder de knie gekregen met zijn handen, maar door het luchtsturen ging het veel makkelijker en maakte hij geen een foutje. Schysta sloeg haar poten en staart om Darweimns hoofd om niet van hem af te vallen. Dust lachde om het gezicht.

Aris had Dust aan zitten kijken terwijl hij speelde dus nu keek ze om naar de twee en begon ook te lachen. Het zag er ook erg komisch uit. "Wat is er?" vroeg Darweimn haar. "Niks.." zei Aris weinig overtuigend, ze zond hem min of meer het beeld dat ze zag van hun twee. "Zien we er echt zo uit?!" "Jep!" "Dat heb ik nooit geweten, wat een verschrikking!" zei Darweimn lachend. Aris lachte met hem mee, ze hoopte wel dat Schysta niet wakker werd van hun/.

Schysta liet Darweimn nu los en begon te slaapwandelen. Ze liep over zijn nek naar zijn buik waar ze zich omdraaide. Ze gaf hem een kusje en ging toen weer liggen snurken op Darweimns buik. Dust kreeg nu helemaal de slappe lach en hij verbrak de luchtsturing. Snel stopte hij zijn fluit weg voordat hij omviel van het lachen.

Aris vond het een geweldige show en kwam haast niet meer bij van het lachen. Ze hoorde Darweimn in haar hoofd maar vragen hoe het eruit zag maar van het lachen kon ze hem even geen beeld sturen. Hij voelde wel alle bewegingen van Schysta en draaide een beetje zodat ze goed kon liggen, Darweimn verzorgde zijn gast wel.

Schysta leek opeens wakker te worden, want ze deed haar ogen open en tilde haar hoofdje op. Ze was nog aan het slapen, maar ze leek wakker. Ze stond weer op toen Darweimn bewoog en liep naar zijn nek. Daar ging ze tegenaan liggen terwijl ze Darweimn nog meer kusjes gaf. Dust kwam nu niet meer bij van het lachen en zou de hele avond nog in een goede bui zijn. Hij keek naar Aris, die blijkbaar ook de slappe lach had.

Aris lach ook nog steeds dubbel van het lachen en greep naar haar buik omdat ze steken in haar buik kreeg van het lachen. Darweimn leek het wel leuk te vinden, hij liet alles toe. Waarschijnlijk was dat meer omdat hij Schysta gewoon heel erg aardig vond. Aris voelde zich goed en het leek alsof niets haar goede bui kon wegwerken.

Dust stond op en pakte de fles water. Hij draaide de dop er vast af en goot toen wat water over haar hoofd terwijl ze bezig was met een kusje. Ze werd wakker, keek rond en zag dat iedereen aan het lachen was. "Wat is er?" vroeg ze nieuwsgierig. Dust lachde alleen maar en zei "Dat vertellen Aris of Darweimn je wel."

Aris kwam nu echt niet meer bij van het lachen dus liet ze het vertellen aan Darweimn over door hem korte beelden te sturen. "Je eh.. Je bent een beetje heen en.. Nou weetje, kijk zelf maar.." zei hij stotterend tegen haar. Hij zond de beelden die hij van Aris had gekregen naar Schysta, nou dat probeerde hij. De mentale band was natuurlijk anders maar wel sterk genoeg om dat te kunnen doen.

Schysta kreeg een hele kleur toen ze de beelden zag die Darweimn doorstuurde. "Oeps." zei ze zachtjes en barstte toen ook in lachen uit. "Dat is een goeie." zei ze lachend. Toen gaf ze Darweimn nog een kusje op zijn neus en zei toen alleen tegen hem "Bedankt dat je me niet hebt wakkergemaakt." Dust glimlachde nu nog maar en ging weer zitten.

Aris grinnikte nog na en zag bij Darweimn een lichte blos. "Graag gedaan.." zei hij tegen haar, hij was best blij dat hij alleen mentaal kon praten. Aris hield op met lachen en keek met een grote glimlach rond. Darweimn zelf was ook uiterst vrolijk. Hij had nog steeds iets roods op zijn kop maar het trok al snel weg. "Goed gedaan hoor.." zei Aris vrolijk tegen hem.

Schysta krulde zich weer op, maar bleef nu wakker om naar het gesprek te luisteren. "Weet jij ongeveer wat er in Midta komt?" vroeg Dust nieuwsgierig aan Aris. "Ik weet niet of je er geweest bent, maar wat denk jij van het land?" Hij keek haar vragend aan terwijl hij een brokje metaal begon te vervormen naar een aantal verschillende vormen, zoals het portret van Schysta en Darweimn.

Aris dacht na. 'Ik weet het niet. Wat ik gehoord heb is dat het mooi moet zijn. Ook is magie er toegestaan maar de grens tussen Mitda en Hesta is erg verzwakt, het is er gevaarlijker dan eerst. Vanaf de beste plek in de bergen zie je zelfs nauwelijks iets door de kracht van de grens, al zie ik het nu beter. Het deel dat ik kan zien is bewoond. Het lijkt veel op Ashtar, alleen leeft de magie er en wordt die door de meesten gerespecteerd. Ik ben zeker wel erg benieuwd.' vertelde Aris hem na even te hebben nagedacht. Ze had ondertussen naar de dingen gekeken dat hij maakte.

Dust knikte en zei "Het zou heel wat fijner zijn als Schysta gewoon naast me kon lopen als ze zo groot wordt. En je kan dan gewoon vliegen zonder extra te hoeven letten op het weer." Zijn sculptuur was blijven steken op Darweimn en Schysta en er kwamen nu meer details op. Hij keek dan ook behoorlijk oplettend naar de twee draken waardoor hij steeds meer details begon te zien, die hij probeerde te verwerken.

Aris knikte. 'Wat zou dat prettig zijn..' murmelde Aris dromerig. Nergens meer op letten, niet die eeuwige waakzaamheid. 'Hij lijkt trouwens goed..' zei Aris tegen hem. Ze had zijn bewegingen gevolgd en zag de details nu ook. Ze keek naar Darweimn en kon geen foutje ontdekken dat niet leek, ze wilde dat ze ook mooie dingen kon doen met haar krachten, Aris zuchtte niet en was nog steeds vrolijk.

Dust keek naar Aris en vroeg "Waar heb je het over?" Hij keek haar vragend aan terwijl hij nog een ander brokje metaal stuurde. Hij liet het vastsmelten aan het beeldje en vormde het in een hartje met de letter S en D erin. Hij dacht er heel niet bij na, alleen dat hij metaal aan het sturen was. "En wat zou je vinden van het gebruik van je krachten zonder dat je moet opletten of iemand je ziet? Mij zou het echt fijn lijken, gewoon metaal kunnen sturen zonder op te letten."

'Over het metaal dat goed lijkt, heel mooi.' zei ze tegen hem. 'Dat lijkt me heel prettig. Ik kan nu nauwelijks mijn krachten gebruiken omdat ze teveel opvallen, hoe zou jij een plotselinge brand verklaren.. Maar het lijkt me heerlijk om gewoon te oefenen..' zei ze tegen hem. Geheel naar waarheid, vrolijk en niet te breken. Aris droomde haast weg bij het idee en keek naar het metaal