De opening - Iyona's hutje

ik ga wel toetsen inkijken ja, en natuurlijk mogen jullie dan meefietsen, jorn fietst ook mee.
-----------------------------------------------
Saphira keek nieuwsgierig naar Lewis en wachtte beleefd op zijn antwoord. Ze was eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar hoe ze in de toekomst zou zijn. Saphira was nu mooi blauw, maar als baby was ze wit en daarna was ze groen, rood, en geel geweest. Saphira was blij dat ze met Andrew was, want ze had niet zo gauw alleen gedurfd. Zijn grote lichaam waar ze tegen aan stond was geruststellend warm.

Jippie

Lewis knikte "Saphira, jij zal nog vaak van kleur veranderen, en jullie zullen allebei nog veel groeien"en hij keek hen vriendelijk aan "Jullie zullen later nog bollen van jullie element kunnen maken" Andrew knikte begreipend.

Saphira stond nog naar Andrew te kijken, toen Lewis al antwoord had gegeven. 'wat had hij nou gezegd? Ze zou nog vaker van kleur veranderen, veel groeien en later zou ze ook andere dingen met haar element kunnen doen.'dacht ze in zich zelf. Ze vroeg aan Lewis:'eeh Lewis, wanneer kan ik eigenlijk vliegen?'

viev, jij kan Lewis ook spelen XD

Andrew keek naar haar vleugels, die zouden eerst nog moeten groeien zeg. Lewis glimlachte "Dat kan je als je nog wat groeid, als verschilt het per draakje, ze zullen allemaal kunnen vliegen als ze gegroeid zijn."

óhj oke'zei Saphira tegen Lewis. ze vond het toch wel een beetje jammer dat ze niet zelf kon vliegen. Ze had wel hoogtevrees, maar misschien ging dat over als ze zelf kon vliegen. Ze spreidde haar vleugels om er even naar te kijken en zag dat ze in vergelijking met haar lichaam heel klein waren. Ze keek naar Andrew en vroeg heel erg nieuwsgierig aan Andrew:'hoe hoog kun jij eigenlijk vliegen?'

Aris was tegen Darweimn aan gaan zitten terwijl ze wachtte en was in slaap gevallen. Kennelijk was ze doodmoe. Darweimns poot diende als kussen even, gelukkig vond hij het niet erg. Rustig liet hij haar vredig slapen. Ze had het nodig.

"Geen idee, het hoogst dat ik ooit geweest ben was, mou ja ik schat het op 15 meter, maar dat was voor een duikvlucht, om snelheid te maken, zodat ik een lintje uit owens hand kon pakken, met een vleugelpunt in het water." En Andrew dacht even na, "Ik ben nog nooit hoger gegaan dan die ene keer." Hij glimlachte "Ik kan dan wel goed vliegen, maar ik zink als een baksteen, zelfs in water moet ik nog met mijn vleugels slaan."

Saphir amoest lachen. Ze voelde nu al de hele tijd die kriebels in haar buik.
Ze wist nu eigenlijk wel wat dat was. Dat voelde Vashti vast ook als ze naar Blade keek. Saphira en Vashti deelden altijd al hun geheimen met elkaar alsof ze beste vriendinnen waren. Saphira keek naar Andrew en had zin om met hem te gaan stoeien of een ander leuk spelletje waarbij ze bij hem kon zijn. en het liefst zo dicht mogelijk. Ze zei tegen Andrew:' heb je misschien zin om naar het ondergrondse meer te gaan?'

Iyona draaide zich om, buiten had ze een gerucht gehoord. De belletjes waren gaan rinkelen die ze had opgehangen. Ze moest nog even snel wat afmaken, voor ze de deur open zou doen. Na enkele minuten stapte ze naar buiten om op het geluid af te gaan. Toen ze eenmaal buiten stond keek ze verbaasd naar de slapende Aris. Even bleef ze stil naar het slapende tafereel kijken.

daar zijn dust en Natas bezig, dus ik dacht het niet XD

Andrew schudde met zijn hoofd. "Mij lijkt dat niet zo leuk." hij keek haar lief aan. "We kunnen naar de daken van Yuka gaan, ik vlieg je er dan wel heen" en hij glimlacht verliefd.

Langzaam werd Aris wakker en rekte zich uit. Zacht geeuwde ze. Ze had dezelfde nachtmerrie gehad maar dan leveindiger. Ze wist niet wat het betekende en werd er bang van. Plots merkte ze een persoon op en keek Iyona aan. Ze sprong van Darweimn op en liep naar haar toe. 'Ik wilde u spreken..' fluisterde ze.

XD
---------------------------
'oke dat lijkt me ook leuk' zei Saphira enthousiast. Ze wendde zich tot Lewis en zei:' nou eeh.. wij gaan weer Lewis.' Lewis had het gesprek gevolgd en had gezien dat er meer dan vriendschap was tussen de 2 draakjes, alleen ze wisten het nog niet van elkaar. Lewis glimlachte en zei:'veel plezier, tot ziens' Saphira liep naar Andrew en ging klaar staan om te gaan vliegen.

Andrew sloeg teder zijn armen onder Saphiras armen, en steeg voorzichtig op. "Daar gaan we dan..." zei hij vrolijk terwijl hij een vage "Doei Lewis" riep. Hij steeg steeds hoger en begon weer naar Yuka te vliegen.


VERDER OP HET DAK????

Saphira was er nu al wat meer aan gewent om te vliegen, dus kon ze meer genieten van het uitzicht.
Ze vlogen steeds hoger en Saphira vond het nu wel een beetje eng, maar het ging nog wel.
Ze zag Yuka in de verte liggen en het kwam ook steeds dichterbij.

-----------------------
JA!

Sheena liep met gebogen hoofd door het bos, richting Iyona's huisje. Ze was hier bijna nooit geweest, alleen in het begin. Ze had nooit behoefde gehad om terug te gaan, maar nu wel. Ze moest Iyona spreken, over Aisha, dat die wegging en een tijdje niet terug zou komen. Ze trilde, van al het verdriet had ze zitten trillen. Tranen liepen zacht over haar wangen en ze zag Iyona's hutje opdoemen. Ze slikte.

Iyona keek geschrokken naar het verband om de arm van Aris. Even hield ze haar adem in om te voorkomen dat ze er wat van wilde zeggen. Daar moest ze zelf mee komen als ze wilde. "Eerst thee" antwoorde Iyona op het gefluister van Aris. Ze ondersteunde haar naar haar hutje toe waar zoals gewoonlijk een pot thee stond te pruttelen op het vuur.

Aris liep met haar mee. Haar arm deed nog steeds pijn en ze had het gevoel dat hij misschien lastig zou genezen maar ze was blij dat Dust het verband erom had gelegd. Al was dat al wel helemaal rood van het opgedroogde bloed. Aris keek rond met een oplettende maar toch al wel steeds rustig wordende blik.

Iyona ondersteunde Aris en liet haar neerzetten op een stoel. Het was weer meer een stuk hout dan stoel, maar dat kwam omdat ze eigenlijk nooit gasten had en ze daarvoor ook niet de behoefte had om speciale goede stoelen te kopen. Als je er maar op kon zitten. Iyona veegde haar handen af aan haar rokken en begon met het thee in schenk proces. Eerst de kopjes dan de kruiden en het hete water erbij. Ze had er wat extra kruiden bij gedaan die wonden sneller moesten genezen. Ze wist nie wat er aan de hand was met de wond van Aris, maar het zag er niet al te best uit. Het bloed was door het verband heen gekomen, dat was meestal geen goed teken. Na het even te hebben laten trekken viste ze de kruiden eruit en gaf 1 van de koppen aan Aris. Ze schoof een kruk erbij en ging tegenover haar zitten. Zachtjes legde ze haar zachte hand op de knie van Aris "Waar over wilde je praten" zei ze terwijl ze even in haar ogen keek.

Aris nam eerst een slok van de heerlijke thee voordat ze begon. 'Nou, over een vreemde droom die ik heb gehad. Ik was in een oefengevecht met Cole toen ik plots ergens last van kreeg. Het was niet de uitval die ik normaal had want ik hoorde alles nog en viel niet flauw. Ik kreeg een hele vreemde droom. Daarin zag ik een persoon die op mij leek. Ze begon in een vreemde taal te praten die niet zo vreemd voor mij was. Het was de Elfentaal. Ze begon te vertellen over een Schaduwheerser. Die persoon zou ik zijn of een andere vrouw. Maar die wist ik niet. Ik zag allemaal draken, gemene. Ook allemaal enge wezens. Het was alsof ik krankzinnig werd. Toen omarmde de vrouw mij zoals mijn moeder altijd deed en fluisterde het koosnaampje dat alleen mijn vader en ik kenden. Die droom heb ik vaker als ik slaap. Ik word er gek van!' De laatste zin fluisterde Aris van angst. Wat vrij vreemd voor haar was.

In een slakkentempo liep Alicia naar de plek die haar toegewezen was op de kaart. De brief die ze in haar hand had verfromelde ze en de prop gooide ze weg . Zelf snapte ze niet waarom ze was gegaan . Wie weet was het een vijand die haar keel zou opensnijden als ze er was. Toch was ze gegaan , ze had er een veilig gevoel bij . Genoeg reden om te gaan . Weer keek ze op het kaartje wat ze gemaakt had als hup middel . Nog een paar stappen en dan was ze er , zag ze . De bomen leken weer verder uit elkaar te staan en bedachtzaam haalde ze de takken weg . Zou ze wel gaan? Ja , nu was ze er toch al . haar hand taste naar haar zwaard en met een katachtige sprong kwam ze bij de anr kant van de struiken . Een klein hutje stond een paar meter voor haar en nogsteeds aarzelend liep ze eropaf . 3 keer klopte met haar knokkels op de deur en wachtte totdat de persoon opendeed.

Iyona luisterde zoals gewoonlijk zonder wat te zeggen naar het meisje, Aris. Als ze niet beter wist had ze haar voor gek verklaart. Het leken op waanbeelden, op beelden die er niet waren. Maar er was iets waardoor ze wist dat het geen waanbeelden waren. Ze streek even geruststellend over haar been heen toen ze de angst in haar ogen lag. Ergens ver weg hoorde ze de belletjes rinkelen. Maar reageerde er niet op. Toen Aris helemaal uitgepraat was wilde ze net antwoorden, een paar geruststellende woorden uitspreken maar werd gestoord. Er klopt iets of iemand aan de deur. Geschrokken door het geluid wat helemaal niet bij dit moment paste stond ze op. Ze zond even een geruststellende blik naar Aris en opende de deur.

Alicia keek in de ogen van een jonge vrouw. ' Hallo , heeft u mij die brief gestuurd?' een beleefde glimlach verscheen op haar gezicht en zonder het te laten merken bestudeerde ze de vrouw . Zo te zien was ze 30 maar ze wist het niet zeker . Het leek haar een sterke vrouw , niet een vijand . De brief was vaag en dus hoopte ze dat de vrouw het haar uitgebreid zou uitleggen .

Aris was blij met Iyona en vond het belletje ondanks het verkeerde moment best prettig. Zo kon ze zichzelf even verzetten tegen de angst en haar gebruikelijke masker van hardheid weer opzetten. Zoals ze altijd rondliep. Aris herkende de stem van het meisje niet. Kennelijk was ze net nieuw. Ach, Aris vond het niet zo erg. Ze wilde alleen weten waardoor die beelden verdwenen. Voor de zoveelste keer wreef ze de slaap uit haar ogen.

Iyona knikte "Inderdaad." Ook zei nam het meisje eens goed in zich op. Er verscheen een geamusseerde glimlach op haar gezicht. Dit meisje leek goede capaciteiten net als alle andere te hebben. Even draaide ze zich om naar Aris die binnen zat. Ze zag er beter uit dan een paar seconde terug, niet meer dat ze elk moment in kon storten. "Kom binnen" zei ze vriendelijk "Ik ben Iyona" ze stak haar hand uit die verschillende littekens bezaten. Eigenlijk dacht ze daar nooit aan. Maar nu viel het haar op, door de lichtval waarschijnlijk.

Aris wachtte rustig op Iyona. Ze dronk haar thee verder op. Aris had de thee van Iyona telkens weer erg lekker gevonden. Ze was benieuwd naar het recept. Omdat ze normaal nooit thee dronk, alleen water, bier of wijn. Aris was niet van de moeilijke dranken. Aris kende het meisje niet en was benieuwd naar hoe ze was. Aris zelf was slecht in vrienden maken, maar dat wist ze al.