De opening - Iyona's hutje

Kate grinnikte even toen er meer meisjes aankwamen. "We zijn populair" zei ze en ze gaf een kleine duwtje met haar elleboog naar Rose. Ze keek naar de meisjes die naar hun toekwamen. Ze snapte wel dat ze hier ook gingen zitten, in je eentje zitten is niet echt leuk, ookal ken je niemand. Ze plukte wat gras en stak een lange grasspriet in haar mond. Ze was niet zo sociaal om zichzelf voor te stellen, daar zouden die meiden maar moeten vragen als het hun interesseerde.

Leia keek naar het meisje dat er nieuw bij was gaan zitten. Het was het meisje dat ze eerder had gezien toen ze met de steentjes aan het oevenen was. "Hoi" zei ze "Ik ben leia, is het je nog gelukt met die steentjes? ik heb zelf ook wat geprobeerd met water, maar ik kon er niks mee." Ze keek naar het meisje, wachtend op een andwoord. (voor de duidelijk heid ik heb het tegen Akira)

Een klein glimlachje vormde in het gezicht van Aisha . Misschien was de droom gewoon een herinnering , maar waarom precies op dit moment . Zachtjes neuriede ze een liedje , maar niet te hard zodat ze niemand zou irriteren , ze wist hoe irritant dat was .

Nova voelde een klein kneepje in haar hand. Twee woorden kwamen in haar op. Memo zweefde naar haar schouder en zette zijn kleine nageltjes vast in haar shirt. "Glas en lucht!"riep ze opeens. Nova's ogen waren nog gericht op Iyona.

Akira keek naar Leila. 'oh hoi.' Ze dacht even terug aan dat ze met die stenen bezig was geweest. 'Ohja nee dat was niet echt gelukt.' Ze glimlachte en keek even naar de grond en raapte een steentje op . Die ze overgooide van hand naar hand. 'Mijn naam is Akira' zei ze.

Weer verscheen er een enorme glimlach op het gezicht van Iyona "Geweldig" Dit keer sloeg ze zelfs een arm om het meisje heen ,zo blij was ze dat het gelukt was. Voor ze verder wat kon zeggen kwam er een enorme draak over de open plek gevlogen. "Lewis!" riep ze uit. Ze liet de hand van het meisje los en stak haar hand omhoog. De enorme draak leek weinig moeite te hebben om op de kleine open plek omlaag te komen. Vlak voor Iyona kwam hij op de grond terecht. Zonder op de reactie van de andere te letten sprong Iyona om zijn hals.
-
en nu moet ik gaan, eten, spullen zoeken, op de fiets naar capoeira ben pas rond 5en denk ik weer online

Ik ga zo ook weg, naar de stad.
Ben ook mis wel om 5 uur of later der.

Ik ben over een halfuurtje weg , ik ga namelijk gewoon naar buiten

Geschrokken en keek Akira naar de draak. 'w-w-w.....wat...een draak..!!?' Totaal verstijfd bleef ze naar de draak kijken, ze had nog nooit een echt gezien alleen in plaatjes boeken. Maar die leken totaal niet op het grote beest dat nu hier stond.

ja laat maar zo lang ga ik niet wachten

-----------------------------------------------
Natas besloot haar sleutel toch open te maken. Ze liep weg van de rest want ze had geen zin dat andere het zagen. Ze stopte achter het hutje en deed haar ogen dicht. Wta voor haar weinig uit maakte. En rukte het open. Meteen voelde ze het verschil. Ze gebruikte altijd de wind al om te zien maar nu leek het anders. De spullen die ver weg stonden en waar ze echt moeite over moest doen kon ze makkelijk zien. Verbaast keek zich om haar heen. Het was veel makkelijker te zien. Alleen wist ze niet wat haar andere gave was. Ze dacht rustig na wat Iyona had gezegd. Ze sloot haar ogen en maakte haar hoofd leeg. Dat lukte ook een stuk maakelijker dan normaal. Het eerste wat ze aandacht was metaal. Daarna ging Natas rustig zitten. Ze kon wel verder zien maar om alles goed te plaatsen was moeilijk.

Leia schrok zich te pletter en sprong in de lucht van schrik, toen de draak overvloog. wat een enorm beest, dacht ze bij zichzelf, en blijkbaar heette het lewis. Ze kalmeerde wat, blijkbaar wat het tam aangezien de tovenares het dier gelijk om zijn hals sprong. Het dier was waarschijnlijk een draak, net als in de verhalen van haar "oma". Ze keek aandachtig naar het dier en zijn aura.

Ik stop dan ook maar. Ik ga wel tekenen. En het is heerlijk weer dus de katten hebben ook aandacht nodig. Even nog wat schijven.x]

byes <3

-------------------
Nova voelde zich geweldig, nu ze wist wat haar krachten waren. Ze merkte bijna niet dat er bijna vlak voor haar een draak landde. alleen Memo maakte een piepje en verstopte zich onder haar haar. "wat is e- oh..." Ze staarde stomverbaasd naar de draak. Eigenlijk verbaasde het haar niet, aangezien ze net had ontdekt dat ze magische krachten bezat, gekker kon het toch niet worden. "Rustig Memo,"zei ze, "Het is neits, hij hoort denk ik bij ons-eh."

Natas ging rustig zitten. Ze was blij dat ze wind had eigenlijk was het best logisch. Maar wat ze met metaal moest doen de wist ze niet. Ze bleef even rustog zitten tot ze zich al wat makkelijker voelde. Daarna stond ze weer op en liep ze weer terug naar de rest. Ze begon weer te glimlachen. Ook zag ze voor het eerst de grote draak die daar stond. Ze had eigenlijk niet echt opgelet wat hier gebeurde. Ze vond de draak wel groot maar iets zei dat hij niet gevaarlijk was.

Sheena was blij, ze had nu eindelijk haar krachten ontdekt. Water en glas. Deze krachten pasde perfect bij haar en ze was er echt blij mee. Ze zag de draak en keek er bewonderend en vol respect naar. Wat een prachtig beest. Ze keek hem onderzoekend aan. Ze stopte haar handen in de zakken van haar jurkje en voelde een zachte wind door haar haren gaan.

Jack geloofde zijn ogen niet bij het zien van een levens echte draak. De herinnering van zijn vader die hem beloofde dat hij ooit op een dag zijn eigen draak zou krijgen flitste weer door zijn gedachten. Maar dat was zeer lang geleden en dat vond plaats in Mitda voor alles veranderde. Hij herinnerde zich de kleine salamander achtige wezentjes hoe ze uit hun ei kropen. Hoe zijn zus de draken verzorgde die waren verstoten door hun moeder. Alles leek nu opeens zo ver weg geweest te zijn maar eindelijk weer terug te komen. Hij glimlachte terwijl hij de draak aanschouwde. Deze wezens waren een wonder op zich. De keus om dat simpele staafje te openen was zeker geen verkeerde keuze geweest. Al zijn geloof in magie en een toekomst leek at terug te keren in hem.

Rose sprong geschrokken op toen ze de schaduw van de draak over zich heen zag gaan. De eerste gedachte die door haar heen schoot was dat een monster van Darken Rahl haar ging vernietigen. Maar toen ze het wezen zag werd haar paniek gelijk getemd, haar ogen werden groot van verbazing. Wat een wezen was dat, onbeschrijfelijk vond Rose. De tovenares leek het wezen erg goed te kennen, ze vloog direct op haar af.
-
eten

Even schrok Aisha toen ze de grote gedaante zag , maar ze herstelde zich snel . Gefasineert keek ze naar het beest en even kon ze niks meer zeggen . Ze had magische krachten , ze moesten een kwaadaarige man verslaan en de vrouw die dit allemaal vertelde had ook nog een draak .

Iyona krabde de enorme draak onder zijn schubben. De draak gaf een soort spinnend geluid dat waarschijnlijk betekende dat hij het lekker vond. Zo bleef Iyona een tijdje bezig tot ze zich ineens realiseerde dat er een hele groep mensen haar waarschijnlijk stonden aan te staren. Ze draaide zich om naar de de jonge strijders. "Dit is Lewis" stelde ze haar draak met een enorme glimlach voor. Ze had haar draak weken niet gezien, hij was druk bezig geweest met de 'hulpmiddelen.' De draak stak zijn kop omhoog en deed een nieuwsgierige stap richting de strijders, alsof hij iedereen moest keuren. Even brieste hij goedkeurend en klapte hij met zijn staart op de grond. Iyona grinnikte even en zette haar gezicht toen weer op serieus.
-
de draak ziet eruit als de draak die je ziet boven het forum.

Leia keek van Iyona naar de draak. Het was een machtig en mooi dier, een witte pracht met groene ogen, Prachtig gespierde poten en vleugels hij zag er wel aardig en vriendelijk uit. Toen keek ze naar Iyona, die was opgelucht met de aanwezigheid van de draak, blijkbaar was de draak een goede vriend van Iyona en had ze hem lange tijd niet gezien, misschien was hij de werktuigen wezen halen. Zouden de werktuigen... nee dat kon niet. Nee, Leia zou het geweldig vinden maar het zou niet kunnen dat zou wel niet. De draak zou waarschijnlijk een schub of zoiets meegeven maar toch geen ... draak?

Natas glimlachte naar de draak hij zag er heel aardig uit. Ze wou hem bijna de hand schudde als hij een mens was. Iyona leek ook goed bevriend met de draak. Ze keek om haar heen en zag ook de rest verwondert naar de draak kijken.

Rose bleef geïnteresseerd naar het wezen kijken. Op plaatjes in boeken had ze wel eens een draak afgebeeld zien staan. Maar die waren bijna altijd kwaadaardig en oerlelijk. Deze draak was anders, prachtig zelfs en hijleek haast de goedheid zelfe, maar dat kon natuurlijk ook gewoon schijn zijn. Rose deed een stapje naar voren toen de draak dat ook deed. Ze kreeg de neiging om de draak aan te raken om te kijken of ze niet droomde, draken waren toch wezens die alleen in verhaaltjes voorkwamen?

Akira keek naar de draak z'n ogen ze had nog nooit z'n kleur ogen gezien. En dan was hij ook nog eens hardstikke groot. Messchien was het ook wel de normale lengte voor een draak, maar toch. Met open mond bleef ze naar de draak staren, er waren zoveel bijzondere dingen aan de draak te zien.

Ze vond het allemaal maar als een stonede droom lijken . Soepel , zoalsaltijd , stond ze op en keek in de draak zijn ogen , wat een mooi beest . De gestroomlijnde vleugels , de mooie groene ogen en dan nog die lange zwiepende staart . '' Wat is hij mooi.. '' was het einige wat ze had kunenn zeggen .

Memo kwam trillend onder Nova's haar vandaan. "Oh, Mem,'zuchtte Nova. Ze griste het diertje van haar schouder en liep recht op de draak af. Toen ze er een meter vandaan was stak ze haar hand uit, met Memo erop. "Kijk Mem, hij doet niets-eh." Ze zette het geshockeerdde diertje weer op haar schouder waar hij rillend met platte oortjes ging zitten. "Het is een mooie draak mevrouw..." zei Nova.

@ aisha gewoon even doorlezen
-
Iyona's hand gleed langs de hals van de draak terwijl ze de reacties van de strijders in zich opnam. Ze zou wel eens willen weten wat hun reactie zou zijn als ze merkte dat hun hulpmiddel een draakje zou zijn. Waarom langer wachten als dat niet nodig was? Ze ging op haar tenen staan en fluisterde wat in het oor van Lewis.
Uit de keel van Lewis kwam een licht gebrom omhoog. Alsof hij iets riep. En inderdaad, enkele seconden later kwam er een geritsel uit de struiken omhoog en werd een klein drakenhoofdje zichtbaar gevolgd door een lijfje. Daarachter kwamen nog heel veel kleine draakjes tevoorschijn die zich allemaal om Lewis verschaarde.