De glazen berg

'wat? ooh.. dat kettinkje. ik weet niet, misschien dat een van de bediendes hem erin heeft laten vallen.' zei Ryan op een verbaasde toon. toen keek hij naar Kate en zei: grapje hoor, hij is voor jou hoor.' Hij keek een beetje vragend naar kate en zei: 'eeh. en wat vindt je ervan?' terwijl hij een hapje van zijn brood nam.

Kate keek hem even raar aan. Niet dat ze er iets van geloofde. Ze glimlachte even naar hem. Ze keek naar het kettinkje. Het zag er werkelijk prachtig uit maar ook heel duur. Ze vond het erg mooi maar kon er niet zo goed tegen als ze grote kado´s als dit kreeg. "Wauw.. hij is echt mooi" zei ze en ze keek naar het steentje wat in het licht leek op te schijnen. Ze pakte maar een broodje om zich niet zo ongemakkelijk te voelen.

"Wacht even" kreunde Blade. Hij werd duizelig van de stem die vroeg of alles goed met hem ging. "Ik heb het gevoel dat mijn hersenen in een blender gelegen hebben" probeerde hij moeizaam uit te leggen. Voorzichtig voelde hij aan zijn hoofd waar hij tegen de glaspunt aangevallen was. Een kleverig vloeistof werd merkbaar op zijn hand. "fijn" mompelde hij geïrriteerd.

Vashti stopte met het proberen om Blade omhoog te trekken en legde hem nu zachtjes op de grond. Ze keek even naar zijn hoofd en zag dat er bloed uit kwam. Ze vervloekte zichzelf, omdat ze niet had opgelet. Ze pakte wat water, uit het buideltje dat ze altijd bij zich had om water mee te sturen, en maakte de wond schoon. Ze baalde dat ze geen helende krachten had, maarja daar kon ze niks aan doen. Ze vroeg aan Blade:'is het zo beter?'

Ryan voelde wel dat Kate zich niet helemaal op haar gemak voelde, omdat hij haar zo'n duur cadeua had gegeven, maar hij trok zich er niets van aan. 'gelukkig, dat je hem mooi vindt, want ik wist niet zo goed wat ik moest kopen.' zei hij opgelucht dat ze het leuk vond. hij sloeg een arm om Kate heen en er viel een liefdevolle stilte, terwijl Ryan zijn broodje opat.

"Het is een prachtig kado hoor" zei Kate en ze meende het echt. Ze deed het kettinkje om haar hals en keek er even naar. Toen pakte ze zelf ook een broodje en at hem langzaam op. Ze keek naar Ryan en naar de mooie omgeving voor hun.

' Nooit over nagedacht en nu ik een strijder ben weet ik het nog steeds niet . Ik kan niet in de toekomst kijken en dat hoeft ook niet , wordt ik alleen gestrest van ' ze merkte dat ze nu vertelde wat er in haar hoofd opkwam en ze wist dat dat nooit normaal was . Een strijder zijn gaf haar een veiliger gevoel .

'Dat zijn wijze woorden.' zei Aris tegen haar. Het klopte wel, wat ze zelf bedacht was onzin. Ze wist dat er in haar wereld geen liefde voor haar zou bestaan, dat had vaak genoeg gebleken. Vrienden waren een toppunt maar liefde, dat kende Aris niet. Daarom was haar theorie volslagen onzin.

Alicia keek Aris glimlachend aan zonder wat te zeggen . Dat moest ook niet altijd , soms was het ook fijn om in stilte de band naar je vriendschap te zoeken . Ook kon je in stilte veel over iemand te weten komen . Door de houding , de manier hoe hij of zij beweegd en door de uitdrukking op hun gezicht .

Aris glimlachte ook. Maar ze keek naar de lucht alsof ze iets zocht. Aris had een verontrust gevoel maar wist niet waardoor. "Darweimn, voel jij ook die beklemmende lucht?" "Ja, ik let er al een tijdje op. Ik zal gaan kijken.." "Goed.." Aris en Darweimn bleven mentaal sterk aan elkaar gebonden. Aris vond dat Alicia het recht had om het te weten. 'Alicia..' doorbrak Aris de stilte. 'Er is iets in lucht. Ik voel het.' fluisterde Aris. Haar ogen flitsten rond. 'Darweimn gaat kijken.'

Ryan pakte een van de zoete broodjes die Kate had gemaakt en nam een hap. 'mmmm, die zijn echt lekker.' zei hij met volle mond. Hij slikte en zei toen:'ik wist helemaal niet dat jij zo lekker eten kon maken' hij grijnsde even naar haar. Daarna ging hij op zijn rug liggen en keek naar de lucht. Het was bijna helemaal donker en je zag al heel wat sterren in de lucht.

Kate grinnikte even. Ze wist nooit goed hoe ze op complimenten moest reageren. Ze glimlachte even naar Ryan. "Dankje" zei ze en ze nam zelf nog een hap van har broodje. "Mwah.. dat valt ook wel weer mee, ik kan beter dingen bakken dan echt koken" zei ze ook met halfvolle mond. Toen slikte ze het laatste stukje brood door en ging ook liggen. Een paar sterren twinkelden in de lucht en het zag er een beetje magisch uit. Kate trapte haar schoenen uit en voelde nu de aarde met haar tenen.

"Auw het prikt ontzettend" zei Blade verbeten. Hij probeerde zijn pijn te verbergen, hij wilde niet zomaar zwak zijn bij Vashti in de buurt. Heel voorzichtig plante hij zijn geschaafde handen achter zijn rug en duwde zich langzama overreind "Sinds wanneer zit ik in een achtbaan" mompelde Blade doordat alles om hem heen leek te draaien.

Vashti lachte voorzichtig om het grapje en probeerde Blade weer overeind te helpen, omdat ze bang was dat hij anders weer zou vallen. Toen hij uiteindelijk stond hield Vashti hem voor de zekerheid nog maar even vast. ze liep met hem naar een vlak stuk grond en liet hem daar weer op de grond zakken. 'gaat het al wat beter?' vroeg ze weer.

' Wat? ' . Alicia leek rustig te blijven maar in haar gedachten zat ze stressend te bedenken wie of wat het was. Automaties gleed haar hand naar haar Shurikens en pakte er eentje vast .

eeh louise, je ligt op een kleed en de grond is van glas, hoe kan je dan de aarde voelen?
--------------------------------
Ryan schoof Kate wat dichterbij en gaf haar een tikje op haar neus met zijn vinger terwijl hij grijnsde. ' nou dan kan je lekker bakken, voor mij maakt het niks uit, want je bent sowieso al heerlijk.' Hij glimlachte naar haar gezichtje dat nu heel dicht bij die van hem lag. Hij kon de glinsterende vlekjes in haar ogen tellen.
Hij vond het fijn om bij haar te zijn.

omdat ik heel erg knap ben
----
Kate grijnsde terug naar Ryan. "Jij bent ook een lekker ding hoor" zei ze zoetsappig en ze gaf hem een klein duwtje op zijn schouder. Ze keek even in zijn ogen en vergat bijna om met haar ogen te knipperen doordat ze zo door zijn ogen betoverd leek. Ze legde een arm om hem heen.

XD
--------------------
Ryan grijnsde naar Kate en toen Kate hem in zijn ogen keek veranderde de grijns in een lief glimlachje. hij pakte haar hand van de arm die om hem heen lag en kuste hem. Toen keek hij naar haar en gaf hij een paar kleine kusjes in haar nek. Hij wist niet goed waarom hij het deed, maar het gaf hem een fijn gevoel en hij kuste haar steeds vuriger.

Kate bleef Ryan aankijken. Gek genoeg schoot ze niet in de lach zoals ze bij de meeste mensen had die ze lang aankeek. Kate keek even van haar hand naar Ryan en glimlachte. Kate vond de kusjes in haar nek niet eens weerzinwekkend goor zoals ze dat altijd vond van kleffe stelletjes die ze vroeger zag. Nu pas snapte ze de lol er van. Ze hield haar hoofd schuin en keek hem grijnzend aan.

Blade liet zich geduldig door haar mee tronen. "Ik denk het" zij hij onzeker terwijl hij aan zijn hoofdwond voelde. Er kwam alweer nieuw bloed uit "Ik geloof dat het water niet echt geholpen heeft" zei hij met een 'dat heb ik weer' face.

Ryan vond het jammer dat Kate het als een grapje opvatte, want hij bedoelde het niet zo. Maar hij speelde maar met haar mee en grijnsde misschien iets minder dan normaal ook naar Kate. Ryan draaide zich zo dat hij met zijn hoofd op Kate haar buik kwam te liggen. Hij keek naar de sterren die aan de hemel schitterden en verhardde zijn blik en zijn lichaam verstijfde een beetje. ' Wat zou jij doen als ik gedood werd door Darken Rahl of zoiets?' zei hij, plotseling van stemming verandert. waarom deed hij dat nou, het was net zo gezellig? 'sorry, dat had ik niet moeten zeggen' zei Ryan er bijna meteen achteraan. Om de romantische sfeer een beetje te herstellen schoof hij naar Kate toe en zoende haar.

Aris had haar zwaard nu strak vastgegrepen en haar gezicht stond grimmig. Ze hoopte niet dat ze dacht dat het waren. Glaswezens. Ze kwamen nauwelijks voor maar als hun rust verstoord werd konden ze aardig kwaad worden. Ze waren best moeilijk te verslaan maar het was niet onmogelijk. Darweimn vloog terug. "Glaswezens?" vroeg Aris hem. "Ja, en ze naderen ons snel. Het is een groepje van ongeveer vijftien.." vertelde hij haar. Aris knikte. 'Het zijn glaswezens, ongeveer vijftien. Ga klaarstaan want ze zijn erg sterk..' zei Aris tegen Alicia.

' Hoe kan je ze het beste aanvallen? ' vroeg ze zo snel mogelijk terwijl ze meerdere shurikens pakte . Ze had al vaker in het bos geoefend op een boom met die dingen en in de lichamen van mensen , hoe ze door het dunne fel en de zachte organen kwam dat wist ze niet . Maar glaswezens dat wist ze al helemaal niet .

'Hun hals is hun zwakste plek maar ze zijn van hard glas. Dus een keiharde trap of een harde zwaardslag is meestal genoeg..' vertelde Aris haar snel. Ze zag de eerste in de verte al komen. Aris had geen zin om te wachten. 'Kom op..' zei ze snel en rende erheen met getrokken zwaard. Al snel raakte ze in gevecht, Aris raakte zelf wel gewond maar was vooral hoofden aan het hakken.

Snel reageerde Alicia op de aanval van Aris . Steeds sneller gingne haar voeten over de grond en kwam ze snel bij de monsters aan . Behendig trapte ze naar boven waarnaar ze een harde krak hoorde . Het hoofd van het glazen monster gleed van de romp uit en kwam met een doffe klap op de grond terecht . Terwijl dat gebeurde pakte Alicia haar zwaard en draaide zich met een snel tempo om , achter haar stond een van de monsters . Met haar vlijmscherpe zwaait maakte ze een beweging en ook zijn hoofd lag er af . Een harde vuist kwam in haar rug terecht waardoor ze naar voren viel . Een soepele koprol brak haar val en ze stond weer rechtop .