De glazen berg

'snap ik je bent niet de enige hoor' zei Ryan meelachend. hij ging weer liggen met zijn hoofd op Kate haar buik, maar nu opgelucht in plaats van onzeker. Door Kate begon hij na te denken over thuis. hij dacht aan zijn zusje en kreeg een grote glimlach op zijn gezicht. Hij wilde dat Fizz al groot genoeg was om naar zijn huis te vliegen. hij wendde zich weer naar Kate en vroeg nieuwsgierig:'waar kom jij eigenlijk vandaan?'

"Gelukkig" Kate bleef liggen zoals ze al lag en keek met een schuin hoofd naar Ryan. Ze blies wat wolkjes in de lucht en kon ze verder zien zweven totdat ze in het niets verdwenen. Kate keek weer naar Ryan en vond het verrassend dat ze dat nog niet eens aan elkaar gevraagd hadden. "Van Kosta, je weet wel die stad aan het strand" vertelde ze aan hem en ze keek hem even aan.

'dat meen je niet' zei Ryan verbaasd en kate niet gelovend. Hij begon te lachen en het duurde even voordat hij weer stopte en Kate weer aankeek. 'dat ik jou mooie gezichtje al die jaren niet heb opgemerkt.' zei hij nog nagniffelend. Ze hadden allebei jarenlang in dezelfde stad gewoond zonder elkaar te zien. Dat was waar, want Ryan vergat nooit een gezicht.

"Heh?" Kate keek hem net zo verbaasd en ongelovig aan en begreep even niet wat hij bedoelde. Toen er een lampje bij haar ging rinkelen klaarde haar gezicht op. "Wat raar, ik heb jou volgens mij ook nog nooit gezien, behalve als je er nu heel anders uitziet" zei Kate en ze keek even naar Ryans zijn gezicht.

ging er een lampje bij haar ringelen? XD

Ryan grijnsde en dacht even na. Vroeger had hij er niet veel anders uitgezien dan nu. toch? wel natuurlijk wat jonger en hij had soms andere kapsels gehad, maar voor de rest was er niet heel veel verschil. 'ik zag er toen niet zo veel anders uit dan nu, zover ik weet.' zei hij. Hij keek nog eens goed naar Kate om er zeker van te zijn dat hij haar nooit had gezien. Hij had natuurlijk in zijn ouders villa zowat alles gehad wat hij nodig had en daarom hoefde hij niet veel naar buiten te komen. Maar dat had hij altijd wel gedaan. Hij had uren langs het strand gelopen, gezwommen en gesnorkeld. Hij vond het ook leuk om alle straatjes in de stad af te struinen, zodat hij al gauw als beste van zijn vrienden had geweten waar hij zich moest verstoppen of hoe hij kon vluchten als ze weer eens een kwajongensspelletje deden.

ben niet helemaal gezond vandaag x)
----
Kate glimlachte en keek naar Ryan. Het kon natuurlijk makkelijk zo zijn dat Ryan in een heel andere buurt dan haar had gewoond. Kosta was ook best een grote stad, toch? "Dan hebben we elkaar vast steeds misgelopen" zei Kate met een grijns en ze keek even naar de lucht die steeds donkerder leek te worden voor haar gevoel. Ze dacht aan Kosta en vroeg zich af wat iedereen die ze kende allemaal aan het doen waren en of ze haar misschien een beetje zouden missen.

'ik denk het' zei Ryan. Hij keek weer naar de lucht boven zich die gevuld was met sterren. Het werd al erg laat en terwijl ze hadden gepraat was de inhoud van de picknickmand duidelijk minder geworden. het werd zo langzamer hand wel tijd om naar huis te gaan. straks konden ze de weg van de berg niet eens meer vinden. Ryan vond het jammer maar ze konden niet eeuwig hier blijven zitten. Ryan zei:' misschien kunnen we maar beter naar huis gaan, voordat je hier niks meer kan zien.'

Kate keek in de lucht en zag de sterren ook. Ze twinkelden vrolijk in de donkere lucht. Zonder sterren in de lucht zou het toch saai zijn dacht Kate. Het begon nu ook langzamerhand te waaien. "Zou wel een idee zijn" zei Kate terwijl haar blik nog steeds op de sterren gericht stond. Langzaam stond ze op en wendde ze haar blik op Ryan. "Staat die koets er eigenlijk nog steeds?" vroeg ze zich hardop af.

Ryan zei:'daar zorgt Fizz wel voor.' terwijl hij in zijn gedachten Fizz riep die waarschijnlijk een eindje was gaan vliegen. Fizz die het stelletje maar met rust gelaten had en was gaan vliegen kwam terug toen Ryan hem riep met zijn gedachten. ze landde een stukje van hun af en liep toen naar Ryan toe. 'zou jij de koetsier willen zeggen dat hij weer hierheen mag komen?' vroeg Ryan aan Fizz. Fizz knikte en ging meteen alweer in de houding staan om op te stijgen.

Toen Fizz wegvloog om de koetsier te halen. stond Ryan op en strekte zich even. Dat glas lag nou niet superlekker, al werd het wat comfortabeler door het kleed. Hij keek rond en zag dat in het dorp al veel lichten uit waren. hij ging naast Kate zitten met een knie opgetrokken tegen zich aan.

Kate keek even naar Fizz en dacht aan Cherr. Die zat nu veilig in het appartement van Misty, een meisje waarvan Kate wist dat ze in Yuka woonde en waar ze Cherr had heen gebracht. Kate voelde dat ze stijf was wanneer ze zich bewoog en volgde Ryan zijn voorbeeld door zich op haar plaats uit te strekken. Ze keek naar de lichten waarvan de meeste al uit waren en leunde tegen Ryan aan. "We kunnen ook hier slapen" zei Kate een beetje voor de grap en deels gemeend.

'als je dat wilt kan het wel hoor, maar dan moeten we wel wat meer kleden hebben anders heb ik morgen veel te veel spierpijn om ook maar op te staan' zei hij glimlachend naar Kate terwijl hij door haar lange haar streek. Fizz was nog niet ver dus hij kon het haar nog vertellen. Hij keek in haar mooie ogen die net als de sterren glinsterden.