De glazen berg

Kate keek de koets even na en wendde haar gezicht toen weer naar Ryan. "Oke" zei ze en ze ging naast Ryan lopen. Een paar keer keek ze om zich heen of er nog levende wezens te bekennen waren. Het was wel aardig fris merkte Kate op en daarom trok ze haar vest om zich heen. "Waar zijn we eigenlijk?" vroeg Kate aan Ryan en ze trapte een steentje voor zich uit. Kate vond het een merkwaardige maar ook charmante omgeving. Iets wat ze niet kon beschrijven, en ook nog nooit gezien had.

Ryan liep naast Kate het pad omhoog waar het glas weggesleten was. Hij had heel lang gezocht voor een mooie plek voor hun date en dit had hem erg aangetrokken.'dit noemen ze de glazen berg. Het was een vulkaan, maar toen die uitbarstte werd het zand, dat er nogal veel lag, omgesmolten tot glas. Tenminste dat is mij vertelt.' zei hij tegen Kate als antwoord op haar vraag. Hij pakte haar hand, gewoon omdat hij haar zo lief vond, en liep weer verder.

Alicia hoorde mensen stemmen en keek om zich heen . Haar hand gleed naar het handvat van haar zwaard en met een sprong stond ze op . ' Hoorde je dat ook? ' vroeg ze met half dichtgeknepen ogen aan Aris. ' Zijn hier vaak mensen ' . Alicia had de berg vaak gezien maar nooit aan gedacht om erop te gaan . Tot vandaag .

'Ik hoorde het ja. Maar ik heb geen idee of mensen hier vaak komen. Ik denk alleen strijders die wat rust zoeken.' zei Aris. 'Maar ik ben er nog niet lang dus ik weet dat niet zeker..' gaf Aris toe. Ze glimlachte. Zelf was ze hier gekomen om haar boek af te tekenen en wat te rusten. Maar nu had ze een vriendin erbij wat veel beter was.

Gerustgesteld ging Alicia weer zitten. Strijders waren alleen leuk voor haar om te ontmoeten , waarschijnlijk waren het allemaal betrouwbare mensen die je niks aan deden . Eindelijk kreeg ze weer vrienden en zou ze nietmeer afgezonderd zijn van de mensheid .

Aris was blijven zitten en Darweimn landde nu achter haar. Hij bekeek Alicia even maar keurde haar goed en ging rustig bij ze liggen. Aris aaide hem. 'Hmm, heb je al veel van Ashtar gezien?' vroeg Aris aan Alicia, zelf wilde Aris graag weten of er al veel mensen gereisd hadden. Want als dat zo was dan was de hulp van een Doler nauwelijks nodig.

Kate knikte begrijpend. "Het is wel een mooie plek" zei ze en ze keek om zich heen. Het glas leek steeds verder van hun verwijderd. Ze keek even naar hun handen en ze kon zweren dat ze geluid om zich heen hoorde. Meteen gleed haar hand naar haar tas waar haar pijl en boog in zaten maar trok hem later weer terug omdat ze het haar een belachelijk iets leek dat er hier gevaar kon zijn.

' Hmm , ja , ik heb 1 jaar rondgereisd en ben daarnaar in Yuka gaan wonen ' ze keek kort naar het draakje . ' Hij is al wel groot ' veranderde ze maar het onderwerp , over haar verleden praten ging altijd moeilijk. Haar vader zou ze toch nooit meer zien , tenminste als het aan haar lag . Hem zou ze nooit meer vergeven .

'Ja, hij is erg groot. Maar heeft een klein hartje.' zei ze grinninkend. Aris merkte dat ze snel van onderwerp wisselde dus ging ze over zichzelf door. 'Ik heb ook gereisd. Nouja, ik reis nog steeds al zo'n 4 a 5 jaar reis ik rond in Ashtar.' vertelde Aris over zichzelf. Aris wist dat ze niet door hoefde te gaan over reizen tegen Alicia.

' Oh , en bevalt het je? ' ze vond het allang goed dat ze het niet meer over haar hadden . Zachtjes streelde ze Zuko over zijn geschubte huid en krabte hem soms achter zijn oor . Ze kon het bijna niet geloven dat hij ook zo groot zou worden .

Ryan hoorde het geluid ook maar merkte niet dat Kate naar haar pijl en boog reikte. 'we zullen hier waarschijnlijk niet de enige zijn.'dacht Ryan. Hij had Fizz maar thuis gelaten, want die zou waarschijnlijk weer allemaal grapjes gaan maken, maar hij wilde het juist een beetje romantisch houden. ze liepen totdat ze op de top waren en daar zochten ze een mooi plekje op om te zitten. Ze gingen een beetje aan de rand zitten waar je een mooi uitzicht op Yuka had. het was al donkerder geworden en de lichtjes in de straten waren al aan gegaan. Dat maakte het nog mooier. Ryan pakte een kleed uit de mand en spreidde hem uit en ging erop zitten.

'Heel erg. Maar het is mijn lot om te reizen. En reizigers te beschermen en te helpen. Dat weet ik vanaf mijn veertiende verjaardag. Ik ben vanaf mijn dertiende naar de bergen getrokken en heb daar de Elfen ontmoet. Ze hebben mij mijn afkomst laten zien, wat wel even schrikken was.' vertelde Aris aan Alicia. Ze stamde af van de Númeronianen.

Kate merkte dat het bovenop de top iets gladder was en moest wel kijken waar ze haar voeten neerzette, want anders zou ze misschien uitglijden. En vanaf de hoogte waar ze zich nu al bevonden naar beneden vallen, leek haar niet zo'n mooi vooruitzicht. Toen ze op te top aan waren gekomen keek te naar de lichtjes die in de straten flikkerden van lantarenpalen en allerlei andere verlichting. Het zag er best gezellig uit. Vanaf dit standpunt had ze Yuka nog niet bekeken. Ze ging naast Ryan op het kleed zitten en keek hem even aan.

' Ben jij een elf dan? ' nog nooit had Alicia daar aan gedacht . Dat elven bestonden , nee . Het leek niet gekker te kunnen . En wat het raarste was was dat bijna geen mensen hier van af wisten en nogzelfs dit verboden hadden .

Ryan bleef nog even het uitzicht bewonderen en draaide zich toen om naar Kate. Hij keek in haar ogen en vond haar het mooiste wat hier op aarde leefde. Zijn hand gleed weer in die van haar zonder dat hij het echt besefte en zo bleef hij even zitten. Toen gaf hij haar een kus en vroeg: 'wil je wat te eten?' en hij schoof de mand met het eten erin dichterbij en maakte hem open.

Geamuseerd had Blade alle bedrijvigheid die ineens op gang kwam op de glazen berg in zich opgenomen. Net toen hij deze berg ook wel eens zou willen beklimmen hoorde hij een luid lawaai en werd even later omver gegooid. Met een harde krak kwam hij terecht op een harde punt glas. "auw" was het enige wat hij uit kon brengen.

Vashti schrok toen Blade viel en stond snel op net als Saphira. Ze keek naar Blade en zei toen beschaamd en geschrokken:'sorry, gaat het wel, heb je je pijn gedaan?' ze stak een arm onder zijn arm en probeerde hem omhoog te tillen. 'Hopelijk is hij niet gewond 'dacht Vashti. zij ook altijd met haar stommiteiten. Ze voelde zich echt belachelijk.

'Nee, een Doler. Ik ben wel erg goed bevriend met de Elfen.' zei Aris heel vrolijk. 'Ik ben een van de laatste Númenoreanen.'zei Aris opgewekt. Ze keek Alicia aan. De meesten mensen geloofden allang niet meer in Elfen waar Aris erg dankbaar voor was. Weinigen wisten ook maar van hun bestaan in Ashtar.

' Woohh , ik had dat nooit verwacht ' zei ze bewonderend . Elven werden meestal gezien als verzonnen wezens die erg klein waren met vleugeltjes . Maar ze wist wel dat ze anders waren , ze leken gewoon op echte mensen maar dan met punterige oren .

Aris glimlachte. 'Wie verwacht het wel?' zei Aris en ze keek ALicia aan. Ze leek er van onder de indruk,wat best logisch was al je bedacht dat ze eigenlijk verbannen waren. En dat op ieder mens die met ze omging een prijs stond. Maar daar waagde Aris het maar op, ze hield wel van een beetje risico.

' Hmmm , ik denk niemand ' zei ze lachend . Ze voelde een irriterend gevoel opkomen op haar huid en begon aan haar been te krabben . De plek leek rood te worden en witte strepen van het krabben verschenen op haar huid . Na een tijdje stopte ze en keek weer naar Aris . Ze moest weer een gespreksonderwerp verzinnen en dat ging haar moeilijk af .

'Welke verwachting heb je voor de toekomst. Nu je strijder bent?' vroeg Aris haar. Aris was er wel benieuwd naar hoe anderen de toekomst zagen. Zelf zag ze die erg hoopvol. Ze wilde oud worden met een lieve, knappe man en een kind krijgen. Dat wilde ze graag. Dus dat wilde ze ook laten gebeuren. Maar belangrijkere dingen kwamen eerder. Zoals het redden van Azuela.

Kate keek naar het uitzicht. Zo kon ze hier wel uren zitten en er nog geen genoeg van krijgen. Ze glimlachte naar Ryan. "Ja graag, ik heb zelf ook nog wat" zei ze en ze begon te graaien in haar tas. Daar zaten de zoete broodjes die ze speciaal in de ochtend had gemaakt zodat ze ze kon houden. Nu ze uit haar tas waren kon je de geur er van al van meters verderop reuken. "Heb ik zelf gemaakt" zei ze en ze legde ze naast de mand neer.

Ryan snoof de heerlijke geur op en zei:' dat wordt vast lekker.' en hij bedankte Kate door een kusje op haar neus te geven. Hij deed zijn mand nu ook open en pakte er allemaal dingen uit. Een salade, de stokbroden, fruit op een schaal enz. Hij haalde de verpakking er af. Hij pakte ook twee sandwiches in servetten gewikkeld uit de mand. Alleen hij wist dat in een van de servetten het kettinkje zat gewikkeld die hij bij de juwelier had gekocht. Hij gaf het broodje waar de ketting bijzat aan Kate.

-------------------------
dit is de ketting

Kate glimlachte naar Ryan. Ze keek naar de grote hoeveelheid verschillende soorten eten wat allemaal uit de mand kwam. Ryan wist wel hoe hij haar moest verwennen. "Dat ziet er zeker niet verkeerd uit" zei ze met een kleine grijns op haar gezicht. Kate pakte het broodje waar de ketting in zat aan en haalde het servetje er van af. Ze zag dat er iets glimmends uit viel. Ze keek even waar het was neergevallen en pakte het op. Het was een prachtig kettinkje. "Dit is toch niet voor mij?" zei ze verbaasd en ze keek ernaar.