De glazen berg

De glazen berg ligt net buiten Yuka en was eigenlijk eerst een vulkaan die vooral bestond uit zand. Toen de vulkaan uitbarstte is het zand verandert in glas. Als je naar de top wilt kun je maar over een pad naar boven die uitgesleten is door de wind en regen. Dit pad is niet heel moeilijk begaanbaar, maar je kunt er niet met paarden ofzo komen, je moet er lopend heen. Bovenop de berg is er een grote plaat helemaal gemaakt van glas. Het is zo dik dat je het niet kunt breken, maar wel zo helder dat je erdoor kunt kijken. 's nachts worden de sterren door het glas weerspiegeld en lijkt het net of je op de lucht zit. Lekker romantisch!

regels:'je kunt de plaat niet glas sturen alleen de losse brokken die er soms liggen, draken en magie mag, want mensen denken dat de berg behekst is, hoewel het er prachtig is.
max pers.: 8
rang: maakt niet uit

Aris was op onderzoek uitgegaan. Rondom Yuka. Zo was ze bij deze glazen berg gekomen. Ze was naar de piek geklommen en had een mooi uitzicht gehad maar nu zat ze in zijn schaduw tegen Darweimn aan geleund. Het glas was erg warm geweest omdat de zon er fel op scheen. Haar verband was ook ingescherud geraakt doordat ze ergens achter was blijven haken. Nu had ze haar wapens afgedaan en lag ze op haar mantel. Soms dronk ze eens slok water.

Lichtvoetig kwam Alicia de berg opgerend . Het ging allemaal in een snel tempo en dus kwam ze ook snel op de berg . Nu genoot ze van het uitzicht . Nog een paar stapjes en ze zou op de plaat komen . Waar ze zou kunnen uitrusten . Kort haalde ze haar hand door haar haar en hield Zuko met haar andere hand nogsteeds vast . Het leek net een baby'tje als hij zou lag . Hij was erg rustig en lag vaak met zijn ogen gesloten . Toch wist ze dat het alleen was omdat hij nog zo jong was en dat het later wel zou veranderen . Nu was ze boven en keek over de plaat heen . Daar zag ze een meisje zitten , ook met een draak . Een van de strijders dus . Ze had bijna draakje onder haar hemd gedaan , ookal viel er dan een bobbel op , proberen kon altijd .

Aris zag iemand de berg oprennen. Ondanks de afstand zag ze dat diegene een draakje had. Een strijder dus, bedacht. Aris herkende haar niet. Dus ze zou zo naar haar toe gaan. Ng even wat drinken want ze moest wakker blijven. De wallen onder haar ogen werden steeds groter. Ze sliep zo min mogenlijk om weg uit de dromen te blijven.

Ook al wist ze dat diegene met het draakje een strijder was ging ze toch op een afstand zitten . Strijders konden ook slecht bloed hebben , dacht zij . Haar draakje legde ze op haar schoot terwijl ze het meisje vasthield met haar ogen . Nooit een vreemdeling vertrouwen , had haar opa gezegd toen ze wegging . Misschien zou ze in een slag haar slagader open kunnen snijden en lag ze hier , niemand die hier kwam . Doemdenken was altijd een van haar beste punten en al helemaal bij een vreemdeling .

Aris wist niet of ze op moest staan. "Wat vind jij Darweimn?" "Ik zeg doe maar. Maar zorg wel dat je snel reageert. Je hebt toch wel je werpmes in je laars zitten?" "Jep, Oké.." Na het gesprek met Darweimn stond Aris langzaam op en liep naar het meisje toe. 'Jij bent een van de strijders, nietwaar?' zei ze tegen haar om een gesprek te starten.

' Ja ' . Snel bestudeerde ze het meisje . Ze zag eruit alsof ze dagenlang niet had geslapen . ' Jij zeker ook ' zonder op een antwoord te wacht ging Alicia languit op de grond liggen zonder dat Zuko ook maar verplaatst werd. Ze leek het meisje te vertrouwen , zonder een rede. Het was gewoon een voorgevoel .

Aris ging naast haar zitten. 'Je draak is nog jong. Zo te zien ben je er net. Als ik vragen mag. Welke krachten heb je?' Aris vroeg het beleefd. Zo was ze nu eenmaal. Ook benoemde ze de feiten voor zichzelf. Ze nam nog een slok water en wachtte op het antwoord. Ze had een lieve schattige draak. Aris keek Darweimn aan. "Alles is goed.." "Mooi.."

' Ik heb water en telekinese en jij? ' het leek voor haar eerder een kruisverhoor als een gezellig gesprek maar misschien zouden ze later wel wat losser komen en over andere dingen praten . Ze keek naar de draak van het meisje . Hij leek bijna volgroeid en ze kon het zich bijna niet voor zich halen dat Zuko ook zo groot kon worden .

'Vuur en bliksem..' zei Aris luchtig. Ze vroeg zich af waarom er zo weinig mensen vuur hadden. Was het dan werkelijk alleen voor mensen bedoeld met een gevaarlijk sterke eigenwijze drang en wil. Ze wist het niet. Ze bekeek het meisje even. 'Ik ben trouwens Aris.' zei ze. Nog altijd gebruikte ze haar bijnaam. Ze vond haar gewone naam gewoon niet mooi. Voor haar was het heel normaal. Zelfs bij de Elfen werd ze neit bij haar voornaam genoemd, maar daar had ze zelf voor gezorgd.

' Alicia ' zei ze kort. Haar hele naam zal waarschijnlijk overbodige informatie zijn en daarom vertelde ze het niet . Misschien stond haar vaders achternaam ergens bij ' de volgelingen van Darken Ralh ' mensen zouden haar dan zeker meteen wantrouwen en misschien mocht ze dan zelfs niet meer bij de strijders .

Aris keek naar Darweimn. 'Leuke naam,' zei ze kort daarna. Aris wist niet wat ze van het meisje moest denken. Ook vond ze dit niet een onprettig gesprek maar Aris kon het ook niet aangenaam noemen. "Wat is er?" vroeg Darweimn aan haar. "Ik weet het niet.. Ik ben gewoon moet.." "Logisch.." "Hahaha, Niet grappig.."

' En zijn er veel strijders? ' vroeg ze toch maar , het meisje straalde een soort vertrouwen uit wat Alicia erg fijn vond . In een rustig tempo aaide ze Zuko die een verlekkerd knor geluid maakte .

'Hmm, volgens mij rond de twintig, misschien meer. Maar dat weet ik niet zeker.' zei Aris glimlachend. Ze keek even naar de lucht. 'Waar kom je vandaan? Uit Yuka?' vroeg Aris. Ze wist niet of het meisje het wilde vertellen maar proberen kon altijd.

' Eigelijk kom ik uit Kosta, maar een jaar geleden ben ik in Yuka gaan wonen ' de basisinformatie kon ze altijd wel vertellen , vond ze zelf . Anders zou er nooit een gesprek op gang komen . Als het maar niet te gedetailleerd werd .

'Het is daar mooi. Ik ben er een keer geweest maar ben vastbesloten er een keer terug te keren.' zei Aris opgewekt. 'Ik kom uit ergens rond Riskara. Maar ik heb er niet veel mee op en daarom reis ik veel en logeer ik ergens. Ik heb het niet zo op een vaste verblijfplaats..' zei Aris nog steeds goedgezind.

Ryan zag de omgeving door de raampjes van de koets voorbijtrekken, totdat de koets stopte onderaan de berg. De koetsier deed het deurtje van de koets open en Ryan stapte uit op een glad stuk glas en daardoor gleed hij bijna onderuit, maar hij kon zich gelukkig nog net overeind houden. Hij draaide zich om en stak zijn hand uit om Kate eruit te helpen.

new
-
Blade mompelde wat in zichzelf. Waarom was hij hier naar toe gegaan. Hij was nou niet bepaald een fan van stille plekken. Een bos, dat ging nog wel. Daar waren nog dieren die een enige vorm van leven hadden. De wind zorgde voor geluid van bladeren. Dat gaf het gevoel dat het woud ademde en leefde. Een berg van glas had dat niet. Er leefde niks, er was niks. Nee niet echt zijn plek.

Kate keek verwonderd naar de omgeving die aan haar gezicht voorbij trok. Ze herkende de plek niet, ze werd steeds nieuwschieriger. Toen ze voelde dat de koets tot stilstand kwam keek ze naar buiten en zag een berg. Ook dit herkende ze niet. Nog steeds nieuwschierig keek ze naar buiten, even later kreeg ze door dat Ryan bijna uitgleed. Ze wou hem helpen maar zo te zien stond hij alweer met beide benen op de grond. Ze pakte zijn hand aan uit beleefdheid, want ze kon ook zelf best uit de koets stappen.

' Oh . Maar zijn de strijders aardig? ' vroeg ze uit nieuwsgierigheid. Ze kende Aris al maar ze vroeg zich af hoe de andere waren . Als ze allemaal zo als Aris waren zou ze zich er snel goed bij voelen .

'Ja, de meeste wel. Ik heb nog niet alle gesproken. Maar wat ik hoor zijn de meeste aardig.. En er is altijd wel iemand die je het minst en het meest mag.' zei Aris opbeurend. Ais zei het geheel naar waarheid, iedereen die ze gesproken had was aardig. Vriendelijk. Ze waren goed.

Zachtjes grinnikte ze . Diep van binnen voelde ze dat ze een vriendin had gemaakt , wat ze vroeger ook had gehad. ' En hebben jullie al opdrachten gehad , zoals je al gemerkt heb ben ik wat later gekomen ' zei ze vrolijk terwijl ze strak vooruit keek , het uitzicht zag er magisch uit .

Toen Kate was uitgestapt keek Ryan even rond. Hij was hier al eerder even wezen kijken, maar was nog niet op de top geklommen ofzo. Dus voor hem was het ook nieuw hier. Hij zei tegen de koetsier dat hij kon gaan en dat Ryan Fizz wel zou sturen als ze weer terug wilden. De koetsier draaide de wagen met een grote bocht en reed weer weg. Toen zei Ryan tegen kate:'zullen we?'en hij liep naar het pad dat naar de top ging.

Aris glimlachte. 'Nee, we hebben een groot feest gehad en een soort wedstrijdje maar geen echte opdrachten..' vertelde ze aan Alicia. Ze vond haar erg aardig en had het gevoel dat een goede vriendin erbij had. Aris vond dat alles behalve erg.

Vashti liep in de schemering het pad omhoog terwijl Saphira die flink gegroeid was, nu ook knalroze was en heel erg zwaar, in de grote tas aan haar arm zat. Het was een makkelijk pad, maar omdat Saphira zo zwaar was duurde het wel even voordat Vashti boven was. Toen ze uiteindelijk op de top was deed ze haar tas open en sprong Saphira er meteen uit. Ze snuffelde wat rond en liep daarna terug naar Vashti die ondertussen op de koele glasgrond was gaan liggen om even uit te puffen. Toen Saphira aanstalten maakte om op Vashti te springen om te gaan spelen, zei Vashti uitdagend:' pas op hoor, want ik grijp je' Saphira trok zich er niks van aan en sprong op Vashti. Ze begonnen over de grond te rollen, totdat ze tegen iemand aanbotste. Vashti stopte met rollen en keek omhoog en bloosde bij het zien van het bekende gezicht. Daar stond Blade.