Dust's hutje

Zelfs van het water werd Max niet wakker. Hij zat nog gelukkig in zijn droom te genieten van al de aandacht en mensen die hem toe juichde. Maar door het water begon hij wel te snurken. Zo hard snurkte hij dat het net een kettingzaag leek.

Schysta was het nu helemaal zat en liep naar de stal. Daar pakte ze een hamer en ze sloeg Max op zijn hoofd. Dust was waarschijnlijk wel wakker geworden door het snurken van die slaapkop, maar misschien konden ze nog snel weg. Ze gaf Max nog een tweede dreun voor als hij niet wakker werd van de eerste.
Dust schrok wakker toen hij het gesnurk hoorde. Eerst dacht hij dat er iemand bezig was de bomen te kappen, maar toen bedacht hij zich dat Max zo'n geluid vast wel zou kunnen maken. Hij hoopte maar dat Natas niet wakker zou worden.

Max deed uiteindelijk na de tweede dreun zijn ogen open. ´´Wat is er´´ vroeg hij slaperig. Max keek Schysta onbegrijpend aan , wat wa er nu weer. Pas na de grote grijns van SChysta herinnerde Max het plan weer. ´´o ja kom we moeten gaan´´ zei hij wat blijer terwijl hij alvast begon te vliegen. ´´Waar gaan we ons verstoppen´´ vroeg hij aan Schysta.
Natas was het snurken van Max wel gewend en sliep dus rustig door.

"We gaan heel hoog in de grote boom zitten die vlak bij staat. Daarin weet ik een plekje waar je heel moeilijk te zien bent, zelfs als je heel felle kleuren draagt." Ze vloog ook op en ging door de deur naar de grote boom. Ze lande en liet Max het plekje zien. Daar had ze ook wat te eten liggen.
Dust ging ondertussen weer lekker naast Natas liggen hopend dat hij nog wat kon slapen.

Max knikte en vloog achter Schysta aan. Die felle kleuren waren zeker voor hem bedoeld met zijn knal rode schubben. Max negeerde dat en ging gewoon langs Schysta zitten in de boom. Hij vond het plekje ook wel fijn en zei ´´dit is inderdaat een goed plekje´´. Hij keek ondertussen zenuwachtig naar onderen of Natas en Dust er al aan kwamen. Wat natuurlijk onlogisch is omdat ze pas twee seconden in die boom zaten.

Dust was na een half uurtje liggen de hoop verloren dat hij nog zou slapen. Hij ging rechtop zitten en keek naar Natas. Ze zag er zo schattig uit als ze sliep. Hij gaf haar een kusje en ging toen weer liggen. Hij keek hoe de zon opkwam en vroeg zich af of Schysta en Max zich vermaakt hadden. Ze waren waarschijnlijk wel boos geweest omdat ze de kamer uit werden gezet, maar dit was iets voor Dust en Natas.
"Ja." zei Schysta instemmend. Ze pakte een lapje vlees en bood dat aan Max aan. Zelf pakte ze ook wat vlees en begon langzaam te eten. Het zou waarschijnlijk nog wel even duren voordat Dust en Natas naar buiten kwamen, dus eten was het beste om te doen.

Natas had heerlijk geslapen werd uiteindelijk toch wakker. Ze wou haar ogen open doen maar voelde een kusje op haar wang. Natas begon meteen te glimlachen en draaide zich om naar Dust. ´´Goeiemorgen´´ zei Natas terwijl ze glimlachde. Natas was blij dat ze zo heerlijk had geslapen. Er was de hele nacht een fijne geur onder het kussen wat het vooral fijner rook.
Max pakte het vlees en at hem langzaam op. Hij was geen veelvraat als het ging om vlees. Als het over snoep ging dan zag je het binnen een paar seconden verdwijnen maar vlees vele malen langzamer.

"Goeiemorgen" zei Dust. "Heb ik je wakker gemaakt met mijn kusje?" vroeg hij poeslief. Hij draaide zich ook om, alleen stoote hij zijn hoofd tegen de muur. "Auw" zei hij toen hij goed lag. "Weet je dat je er echt heel schattig uit ziet als je slaapt." zei hij glimlachend. "Ik vraag me af of Schysta en Max zich nog vermaakt hebben." Dust grijnsde en keek Natas recht aan. Jammer genoeg zat haar zonnebril ervoor. "Doe je je zonnebril tijdens het slapen wel eens af?" vroeg hij nieuwsgierig.

Natas lachde omdat Dust zijn hoofd stootte. Maar gaf er wel een kusje op zijn hoofd . Daarna luisterde ze aandachtig naar Dust en begon ook te glimlachen toen ze aan Max en Schysta dacht. Maar de volgende vraag vond Natas wat minder leuk. ´´ehm Nee eigenlijk doe ik hem bijna nooit af behalve bij speciale dingen´´ zei Natas terwijl ze naar de grond keek.

"Oke" zei Dust en hij vroeg er niet meer verder over. Het was nog behoorlijk vroeg, maar hij had honger, dus pakte hij een koekje uit de trommel die altijd gevuld bij zijn bed stond en at hem op. Hij bood Natas er ook eentje aan en zei "Je mag er maar eentje hoor, anders lust je het ontbijt niet." Hij liet Natas in de waan dat hij een heerlijk ontbijtje kon maken, maar dan zou hij snel een paar dingen bij elkaar moeten rapen. Gelukkig had hij een klein tuintje bijgehouden dus kon hij door het raam in de keuken naar buiten, fruit plukken en dan snel weer naar binnen.
Schysta was klaar met eten en ging nog even in de boom soezen. Ze hadden toch niets te doen tot Dust en Natas uit bed kwamen. 'Wat zouden ze die nacht hebben gedaan?' vroeg Schysta zich af. 'Hopelijk niet iets stoms.'

Natas was blij dat Dust erover op hield en begon weer te glimlachen. Zelf hoefde ze het koekje niet. ´´Zo vroeg koekjes´´ zei Natas vragend. Maar ze ging er niet verder op in. ´´Ga jij dan weer heerlijk koken´´ zei Natas glkimlahend terwijl ze Dust recht aan keek.

"Sorry, ik had honger." zei Dust met volle mond. Hij slikte het koekje door en zei toen "En ja, dan ga ik heerlijk koken, alleen ik weet nog niet wat. Ik weet dat je een zwak hebt voor aardbeien, dus misschien doe ik daar iets mee." Hij bleef geheimzinnig doen over wat hij nou zou gaan maken. Hij moest eerst weten wat hij zou gaan maken, waarschijnlijk gewoon sandwiches, en daarna hoe hij Natas uit zijn keuken kon houden zodat hij het fruit en groente kon plukken. Hij gaf Natas een kusje en zei toen "Ik kan nu al beginnen. Heb je al honger?"

Natas keek glimlachend naar Dust. Wachten was een schone zaak vond Natas ook al was ze wel nieuwschierig. Maar toen Dust weg wou gaan pakte Natas zijn hand vast. Pas nadat Natas merkte dat ze hem vast hield liet ze hem weer los en zei ze snel ´´eh sorry, dat bedoelde ik niet zo´´.

"Ik kan natuurlijk ook gewoon even blijven." zei Dust zachtjes en hij ging weer liggen. Hij moest glimlachen, want als je zoiets instinctief deed betekende het meestal dat je echt van iemand hield. "Maar wat gaan we nu doen?" vroeg hij. "Afmaken waaraan we gisteravond zijn begonnen?" Hij moest glimlachen en dacht toen aan Max en Schysta. Die zouden dit heel intressant hebben gevonden, maar zij waren ontdekt en uit de kamer gezet. "Nou?" vroeg hij nog.

Natas glimlachde toen Dust weer terug kwam liggen. Maar daarna zuchte ze diep op wat hij zei en zei zelf ´´moet je dat nog vragen´´. Daarna boog ze zich weer voor over en kuste hem weer op zijn mond. Natas moest eigenlijk aan Max denken dat hij waarscheinlijk dit wou zien maar gesnapt werd.
Max kreeg opeens een koude relling over zijn rug alsof er iets gebeurde waar hij bij wou zijn. Hij kneep zijn ogen fijn en zei ´´volgens mij zijn ze nog steeds bezig´´.

"Ze houden ook nooit op." zei Schysta woedend. Was Natas nou echt belangrijker als zij. ZIJ was diegene die de meeste aandacht zou moeten hebben. Haar hormonen speelden op en ze was erg jaloers op Natas. Die had nu alle aandacht en zij was zonder pardon buiten de kamer gezet. Omdat ze wilde dat die twee in het kamertje wisten dat zij er ook nog waren vloog ze naar beneden, pakte een steentje op en ging heel hoog vliegen. Ze mikte en liet het steentje los terwijl ze vloog zodat het tegen het raam zou komen. Ze vloog snel terug naar de boom en zei tegen Max "Dat zou ze wakker moeten schudden."
Dust wilde eigenlijk iets zeggen, maar Natas hield hem tegen met haar lippen. Hij besteede geen aandacht aan de tik op het raam wat waarschijnlijk van een boze Schysta kwam. Hij kon zich precies voorstellen hoe ze zou reageren nu ze in de pubertijd was en ze geen aandacht kreeg.

Max keek schouder ophalend naar Schysta. Zelf was hij niet zo jaloers op Dust hij wou alleen dat hij Natas niet pijn zou doen. Als dat gebeurde dan zou Dust wat beleven dacht Max terwijl hij gemeen begon te grijnzen. Er kwam nog net niet een gemeen lachje uit zijn mond maar het scheelde weinig. Maar Max zijn grijns verdween weer toen hij bedacht dat het over Dust ging en dat hij waarscheinlijk Natas geen pijn zou doen. Max keek weer op naar Schysta en kreeg zelf de neiging om haar vast te houden om het liefdeskoppel maar hun gang te laten gaan.
Natas genoot van de zoen en negeerde ook de tik op het raam.

Schysta werd helemaal woest toen ze merkte dat Dust niet naar buiten kwam. Het liefst wilde ze hem aanvliegen, maar uitte haar woede uiteindelijk op de stam van de boom. Hij zou eerst moeten ontdekken dat ze weg waren voordat hij haar aandacht zou geven. Ze hadden nu wel genoeg tijd bij elkaar doorgebracht. Het ergste vond ze dat ze zomaar de kamer uit was gezet. Ze had willen zien wat Dust en Natas deden.

Max voelde de boom schudden door Schysta en werd er zelfs een beetje bang van. Daarom begon hij te vliegen zodat als de boom om viel hij niet mee viel. Hij vloog naar Schysta en zei ´´rustig aan haal diep adem, in en uit´´. Hij wilde haar kalmeren want je wist maar nooit wat er met een boze draak kon gebeuren.
Natas ondertussen zat heerlijk te zoenen totdat ze de wieblende boom achter het raam zag. Langzaam haalde Natas haar lippen weer weg en zei tegen Dust ´´heb jij een dansende boom in de tuin´´. Ze glimlachde om het idee maar ze wist zelf ook wel dat het waarscheinlijk Scysta of Max was.

"Tenzij het de tango danst, nee" zei Dust lachend. "Het zal Schysta wel zijn, die wil altijd aandacht."
Schysta begon te doen wat Max zei en werd rustiger. Ze wilde dat Dust ook eens tijd had voor haar, maar toen bedacht ze zich dat ze nog genoeg tijd zou krijgen als ze samen door het land trokken. Uiteindelijk was ze niet meer boos maar wel nog een beetje jaloers.

´´Kan jij dan ook de tango´´ vroeg Natas nieuwschierig. Het maakte Natas eigenlijk niet uit. Natas keek Dust recht in zijn ogen aan en glimlachde gelukkig. Nu was het zo lekker rustig en vrede wat je weinig ziet in de wereld. Max was opgelucht dat Schysta stopte en zei ´´ze houden net zo veel van ons als van elkaar maar dan anders.

"Eerlijk gezegd niet echt. Ik heb een paar lessen in dansen gevolgd maar ik ben het bijna allemaal al vergeten." zei Dust. "En de tango was mijn slechtste, dus die dans ik eigenlijk liever niet. En ik zag net iets roods in de boom dus waarschijnlijk was Schysta of boos of jaloers, maar nu heeft Max haar denk ik gekalmeerd." Dust glimlachde en keek nog even naar de boom. Toen bedacht hij dat Schysta ook best graag aandacht wilde en schaamde zich een beetje. Hij deed het raam wagenwijd open en riep toen "Schys, kom eens even."
Schysta begreep wat Max zei, maar vond het nog steeds niet eerlijk. Toen Dust haar riep vloog ze loodrecht naar beneden en maakte toen een scherpe bocht zodat ze evenwijdig aan de grond vloog. Ze vloog door het raam en knalde tegen Dust op. "Wat is er?" vroeg ze schaapachtig.

´´Daar gaat het plan´´ zuchte Max terwijl hij achter Schysta aan vloog naar Natas. Natas glimlachde naar Max en kriebelde hem onder zijn kin. ´´Misschien is het slim als ik even weg ga naar de kamer zodat jullie tijd voor elkaar hebben´´ zei Natas terwijl ze zich super snel om kleedde. Ze gaf Dust nog een kusje op zijn wang en liep daarna naar de keuken terwijl ze nog steeds Max kroelde.

Toen Natas uit de kamer was zei Schysta langzaam "Volgens mij krijgt ze te veel aandacht. Ik heb ook nodig weet je dat?" Ze keek jaloers naar Dust die het in haar ogen zag. "Je moet niet zo jaloers zijn, jij krijgt ook nog wel aandacht." zei Dust "Alleen moet je niet gelijk helemaal woest worden omdat ik je even geen aandacht geef. Ik geef je vaak aandacht als we samen zijn en ik zeg er nooit wat van als jij met andere draakjes gaat spelen. En nu blijft Natas een nachtje slapen en jij draait helemaal door." Hij zuchte en keek naar Schysta. Die schaamde zich een beetje omdat ze nu eigenlijk door had dat ze meer aandacht kreeg als Natas. "Het spijt me, ik liet me een beetje meeslepen." zei ze verontschuldigend. "Het zijn gewoon de hormonen."

Max en Natas zaten ondertussen gewoon te doen aan de tafel. Natas pakte geen eten voor hun omdat Dust had beloofd dat hij iets ging maken maar dan kon ze toch nog gewoon met Max overleggen. ´´En hoe gaat het met het landen´´ vroeg Natas omdat Max heel nieuwschierig keek. Hij wou zeker wat van gister horen maar dat zou Natas niet zo snel zeggen. Opeens kroop Max wat in elkaar en zei ´´het gaat een stukje beter´´. ´´Goe zo´´ zei Natas om Max op te vrolijken. Hij was tenminste wat beter geworden.