Dust's hutje

Schysta sprong van Dust af en rende door de deur naar de kamer. Ze sprong op tafel alleen had ze niet gemerkt dat die gladder was geworden dus gleed ze door totdat ze bijna van de tafel afviel. Dust kleede zich om en liep toen naar de keuken. Hij deed de deur dicht en zette de deurstopper ervoor zodat ze niet door zouden hebben dat hij even wat fruit was plukken. Hij sprong uit het raam, liep naar zijn tuintje en plukte daar een hele berg aardbeien, een komkommer en nog wat kruiden zodat de smaken meer eruit werden gehaald. Daarna sprong hij snel weer de keuken in en maakte een hele berg sandwiches. Op elke zaten een paar aardbeien, schijfjes komkommer en plakjes kaas. En natuurlijk de kruiden. Hij zette alles op een bord en serveerde dat aan Natas, Schysta en Max.

Natas keek naar de heerlijke sandwich voor zich. Zoals als ze al verwacht had was Dust weer goed bezig in de keuken. ´´Eet smakkelijk´´ zei Natas terwijl ze rustig de sandwich pakte en een grote hap nam. Max deed bijna het zelfde alleen iets kleinere hap omdat hij kleiner was. ´´mmmmm heerlijk´´ zei Natas toen ze had door geslikt. Max pakte meteen nog een hap en nog een hap zodat hij binnen een minuut al op had.

"Hetzelfde" zei Dust. Schysta was al begonnen met eten en had haar eerste sandwich al op. Zelf pakte hij ook een sandwich en nam een hap. Hij stond versteld van zijn eigen kookkunsten, maar hij at door en merkte dat het niet zwaar op de maag viel. Hij pakte ook zijn tweede broodje en keek naar Natas. Blijkbaar vond ze het erg lekker en Max ook. "Dat is mooi." zei hij. Hij begon al aan zijn tweede broodje dat hij nu langzaam opat zodat hij ervan kon genieten. Hij had zestien broodjes gemaakt, hopelijk genoeg.

Natas glimlachde naar Dust en pakte nog een sandwich. Eigenlijk at Natas nooit mega veel dus is dit waarscheinlijk haar laatste sandwich. Max daar in tegen begon al aan zijn 6 sandwich. Natas zag het en sloeg hem zachtjes op zijn hoofd. ´´We zijn hier te gast dus niet alles zo maar op slokken´´ zei Natas streng tegen Max. Max knikte en vroeg met grote puppy ogen aan Dust ´´mag ik er alsjeblieft nog een paar´´.

"Tuurlijk, zolang Schysta het goed vind." zei Dust lachend. Zelf wilde hij nog een sandwich dus pakte hij er nog eentje. Hij maakte snel een berekening. 16-3-2-6-2=13 Schysta pakte ook nog snel een sandwich en zei toen "Neem jij de rest maar." Ze at de sandwich snel op en ging toen liggen slapen op de tafel. Dust keek verbaasd naar Schysta. "Hebben jullie het laat gemaakt?" vroeg hij aan Max.

Toen Natas klaar was met haar sandwich keek ze naar Max die bijna de rest in een keer op at. Het zag er eigenlijk grappig uit dus begon Natas te lachen. Max snapte niet waarom Natas lachte maar zei tegen Dust ´´ja we hebben gepokerd´´. Natas keek opeens en stopte met lachen. ´´En was het leuk´´ vroeg Natas aan Max. Zelf vond Natas kaarten heel leuk en won er ook meestal veel dingen van. Max knikte terwijl hij glimlachde.

"Toch niet om geld he?" vroeg Dust serieus. Schysta werd weer wakker, ze had maar heel even geslapen. "Nee hoor." zei ze gapend "We hebben om snoepjes gespeeld." Ze keek Dust aan en die keek verbaasd terug. "En jullie hebben alles opgegeten?" vroeg hij verbaasd. Hij schudde zijn hoofd en zei grappend "Dan ben ik bang dat Max gewoon een schrokop is."

Natas lachde om Dust zijn grap maar Max werd boos. Hij stak zijn tong uit naar Dust en vloog weg door het raam naar de boom. Natas keek hem na en voelde zich een beetje schuldig. Opeens wist Natas iets om het goed te maken met de draken. ´´Zullen we even een eindje gaan vliegen´´ vroeg Natas aan Dust. Ze wou eigenlijk wel een keer naar zijn huis gaan maar durfde het eigenlijk niet te vragen.

Schysta sprong op toen ze het voorstel van Natas hoorde en riep blij "Jaaa!" Ze sprong van tafel en rende naar buiten. "Kom je, kom je, kom je, kom je?" vroeg ze snel achter elkaar. Dust knikte bij het voorstel en zei "Is goed. Waar gaan we naartoe?" Hij keek terug naar Natas met een blik van 'Wat wil je?' Omdat Schysta merkte dat het nog wel even zou duren vloog ze achter Max aan en zei tegen hem "Dust bedoelde het als een grapje hoor."

´´Weet ik wel´´ zei Max boos terwijl hij ook zo keek. ´´Maar ik eet niet alles zo veel´´ zei Max. Eigenlijk zat zijn trots in de weg. Hij wist zelf dat hij veel at en dat Natas dat ook wist maar iemand anders hoefde dat niet van hem te zeggen.
´´Mag ik jou thuis zien´´ zei Natas poes lief. Natas vwas benieuwd naar waar Dust was op gegroeid en hoe zijn familie was. Toen Natas aan het woord familie dacht begon ze half te glimlachen. Zelf had Natas geen familie maar dus konden ze niet naar haar gaan.

"Tuurlijk." zei Dust. "Ik neem dan wel wat extra te eten mee want Darweimn logeert daar ook. Aris is op een tocht naar het kruidenvrouwtje waarvan ik de kruidenkennis heb gekregen. Volgens mij ligt er nog een groot stuk hert in de stal. Gisteren geschoten dus dat zou goed genoeg moeten zijn voor de drie draakjes. En ik neem wat fruit mee want mijn familie heeft niet altijd genoeg voor meer gasten." Dust stond op en pakte zijn mantel. Hij vouwde die netjes op en stopte hem in zijn tas. Daarna liep hij naar de stal en maakte daar nog wat vlees klaar. Dat wikkelde hij in een speciale band en stopte het ook in zijn tas.
"Je vond het gewoon lekker. Ik zal het tegen Dust zeggen." zei Schysta. "Ze waren van plan om te gaan vliegen op ons, vind je dat wel goed?" Ze keek hem onzeker aan.

Max knorde even maar zei uiteindelijk ´´oke´´. Daarna vloog hij nog steeds een beetje boos naar Natas en ging op haar schouder staan. Hij stond als een wachter die zijn schat bewaakte. Max keek dus met gespleten ogen de hele tijd naar Dust omdat hij zijn ´schat´ wou pakken.
´´Leuk ik heb Aris al een tijdje niet gezien´´ zei Natas blij. Aris en Dust waren ook de enigste in de groep die haar geheim ook kende.

Schysta lande voor Dust die snel op haar klom. Ze schudde een beetje tot Dust's gewicht goed zat en sprong toen op om te vliegen. Het lukte aardig en ze vloog een stukje de lucht in. "Kom je ook?" vroeg ze toen ze een landing maakte. De landing was niet perfect en Dust verloor zijn evenwicht waardoor hij eraf viel. Hij moest er wel om lachen. "Ja, Aris is wel aardig ja. Gelukkig kon Darweimn bij ons blijven want volgens mij wilde ze echt graag even alleen zijn."

Max pakte Natas stevig vast en begon ook te vliegen. Hij probeerde stoer te kijken maar kon niet weg geven dat het zwaar was. Ook al hielp Natas met haar gewicht door lucht te sturen. ´´Is het ver´´ zei max vragend terwijl hij Natas omhoog hield. Natas glimlachde naar Dust toen hij viel en zei plagend ´´pas wel op voor de landing´´.

"Je moet gewoon naar Mista vliegen zei Dust toen hij weer op Schysta stapte. Die vloog nu wat makkelijker weg. "Natas, laten we ze helpen omhoog te komen door een sterke stoom van voor naar achter te sturen. Als ze dan op hoogte zijn kunnen ze die lucht gebruiken om verder te vliegen, dat zou het makkelijker voor ze moeten maken." Schysta vond het lastig om op hoogte te komen en was blij met de wind die Dust maakte. Ze ging voor Max vliegen zodat die ook wat profijt van de stroom had.

´´Wat denk je dat ik de hele tijd aan het doen ben´´ zei Natas tegen Dust. Max probeerde zo snel mogelijk te vliegen en Natas om hoog te houden terwijl Natas zich zelf lichter maakte. Ze keek naar de lucht en zei ´´De lucht is zo mooi´´. Ze had het zelf niet eens door dat ze het zei omdat het heel gewoon voor haar was.

"Ik dacht dat je niets aan het doen was." zei Dust plagend. Schysta vond de luchtstroom een stuk fijner en Dust deed zijn uiterste best die zo hard mogelijk te laten waaien. Ook maakte hij zichzelf lichter waardoor Schysta steeds beter kon vliegen. Ze waren al best ver vond Dust. Hij ging niet in op Natas' opmerking. "Daar is het ongeveer." zei Dust terwijl hij naar Mista wees.

Natas probeerde het dorpje te zien in de verte en het zag er leuk uit. Wel heel anders dan Inon maar dat Natas eigenlijk wel verwacht. Ze keek even naar Max die het niet lang meer kon vol houden. ´´Kom op we zijn er bijna´´ zei Natas aanmoedigend. Ze waren met zijn tweeen nog nooit zo ver gevlogen dus was dit een nieuw record.

------------------------
ander topic

May klopte aan bij een huisje dat midden in het bos stond. Ze wachtte rustig af en keek om zich heen. De zon scheen op haar bruine glanzende haar. Waar ze nu stond was een mooie open plek in een raar kil bos.

Dust stond uit zijn stoel op toen er op zijn deur werd geklopt. Hij deed open en zag iemand staan die ongeveer even groot was als hij. "Wat kan ik voor je doen?" vroeg hij vriendelijk. Schysta verstopte zich snel achter de bank voordat ze gezien zou worden. Ze loerde om het hoekje en nam het meisje goed in zich op.

"Ik wil even vragen of hier de studie lessen zijn." zei May. "Want ik doe namenlijk een studie voor koken en knutselen.
" Ze wou naar binnen lopen maar bleef plots stilstaan en glimlachte vriendelijk naar die meneer die voor haar stond. Hij was wel heel aantrekkelijk dacht May. Ze keek in zijn prachtige ogen en ze zetten een nog grotere glimlach op. Ze was helemaal in de wolken nog nooit had ze zo'n ongeloofelijke jongen gezien. Ze werd betoverd alhoewel dat niet kon want er bestond helemaal geen magie dacht ze.

Dust moest lachen toen hij het meisje hoorde. "Nee, die zijn er in Yuka. Ik woon hier gewoon. Weet je de weg soms niet meer?" Hij keek vragend naar haar. "Ik ben trouwens Dust." Hij stak zijn hand uit en zei toen "Ik kan je wel de weg wijzen als je dat graag zou willen." Hij keek even achterom en zag dat Schysta zich goed verstopt had.

"Hallo ik ben May aangenaam......... ik denk wel dat ik verdwaald ben want wat is dit een rare plek, sorry maar ik weet echt niet meer waar ik ben." zei ze. "Ik heb het erg koud al is het hartje zomer." Ze knoopte haar sjaal nog steviger om haar hals en haar gezicht betrok. "Kunt u me vertellen waar ik nu ben want hoe moet ik terug als ik de weg niet weet ik kan wel heel hard help gaan roepen maar dat helpt natuurlijk ook niet."

Dust glimlachde vriendelijk. Hij wees een bepaalde kant op, naar een soort van pad. "Als je dat wildpad volgt kom je uiteindelijk bij de rand van het bos. Daarvandaan kan je Yuka zien liggen. Het duurt dan nog een half uurtje voordat je er bent, als je goed doorloopt. Dan moet je vragen naar herberg 'de zwarte kater' Daar kan je wat warms krijgen." Hij glimlachde nog eens vriendelijk en zei "Was dat alles?"

"Ik weet het niet," zei May "Ik heb het gevoel dat ik iets vergeet." Ineens kwam Neveah te voor schijn uit het bos. "Chips.. dat is gewoon een pop hoor ik heb namenlijk theater vrienden en die halen zoiets altijd uit." Ze had een neppe lach op haar gezicht, hij mocht het niet weten van Neveah. Hij is een mens en die mogen niks van draken weten ook niet van magie want ze zijn daarin heel moordlustig. Haar glimlach betrok naar een serieus prut gezicht.