Dust's hutje

Dust zag iets in zijn ooghoeken rennen door zijn kamer en hij draaide zich om. Hij zag niets en draaide langzaam weer terug naar Natas. "Wees blij. Als ik buiten slaap zonder een citroen ben ik de volgende ochtend een en al bultjes." zei Dust. Hij zette zijn glas in de keuken en zei toen "Ik ga slapen. Kom je ook? Ik wacht dan wel even buiten zodat je je rustig kan omkleden." zei hij. Hij doofde alvast de lampen in de keuken en in de woonkamer, maar liet er eentje aan zodat Natas die mee zou kunnen nemen naar zijn kamer. "Doe de deur maar open als je klaar bent." fluisterde hij in haar oor.

Natas glimlachde naar Dust. ´´Er zou dan een voordeel eraan zitten´´ zei Natas ´´ik zou je dan de hele dag moeten verwennen´´. Daarna pakte Natas de kaars en liep naar de kamer. Toen ze hem dicht had riep ze grappend´´en wat ga je doen als ik hem niet meer open doe´´. Natas was dat helemaal niet van plan te doen maar vroeg het zich gewoon af. Zou Dust dan gewoon binnen stormen of lief buiten wachten tot Natas hem eindelijk open zou doen. Natas wist zelf het antwoord natuurlijk niet maar was er wel benieuwd naar. Ondertussen kleedde Natas zich om en trok ook een kamer jas aan. Ze ging op het bed zitten wachten op zijn antwoord.

Dust wachte rustig af. Ze kon de kamer niet op slot doen, alleen een deurstop ervoor schuiven. En zelfs dan zou hij zijn kamer nog wel in kunnen komen. Het was een simpel deurtje dat om de een of andere reden zo was gemaakt dat je er gelijk doorheen kon trappen en dat de deur dan twee kanten op zou vliegen. Altijd handig als mensen voor een gesloten deur stonden. Hij moest lachen om Natas' opmerking en zei als antwoord op haar vraag "Dan zou ik de deur open doen." Hij grinnikte en ging zitten. Hij dacht dat Natas er heel lang over zou doen om hem binnen te laten. Hij keek ondertussen zoekend rond naar Schysta en Max. Hij zag ze nergens en ging in de keuken en het bijkamertje zoeken. 'Dan zitten ze in mijn kamer.' dacht Dust. Hij zou ze laten zitten als Natas het goed vond, maar hij zou het haar wel vertellen.

Natas besloot uiteindelijk het antwoord goed genoeg was en deed langzaam de deur weer open. Ze had haar zonnenbril nog steeds op. Maasr nu zat ze zelfs te denken dat ze misschien heel misschien hem af zou zetten. Ze keek blozend naar Dust en zei ´´goed genoeg antwoord kom binnen´´. EIgenlijk was het raar om te zeggen omdat Dust zijn kamer was maar Natas zei het toch. Natas liep weer naar het bed toe en ging er weer op zitten daar wachtte ze op Dust.

Dust kwam grinnikend binnen en ging naast Natas op bed zitten. Hij boog zich naar haar toe om zogenaamd haar een kusje te geven, maar zei zachtjes "Schys en Max zitten hier." Hij deed de deur zachtjes dicht en doofde de lamp. Snel gleed hij uit zijn kamerjas onder de dekens van zijn bed. Het was groter als een eenpersoonsbed, maar kleiner als een tweepersoons. Een anderhalfpersoons bed, zeg maar. Hij pakte een zakje kruiden uit een kistje dat in de vensterbank stond en deed dat onder het kussen. 'Dat zal lekker gaan ruiken.' dacht hij.

Natas luisterde aandachtig naar Dust. Die twee draken waren dus hier dacht Natas. De kaars maakte voor Natas niet uit omdat ze toch het verschil niet zag in licht en donker. Even keek Natas vlug de kamer rond en ging toen langs Dust zitten. ´´Zullen we ze dan maar een show geven´´ zei Natas fluisterend tegen Dust. Ze keek hem nog steeds glimlachend aan en was blij dat ze een leuk lief vriendje had.

Dust antwoorde niet maar zijn handen vonden de hare. Hij pakte ze vast en kneep er zachtjes in als antwoord. Hij drukte zijn lippen op de hare. Schysta had niets gemerkt van het gepraat en ze keek argwanend toe. "Ze hebben ons gelukkig niet gezien." fluisterde ze opgelucht. "Hoe zou je het vinden als we aangetrouwde broer en zus waren?" vroeg ze speels. Dust was ondertussen behoorlijk warm geworden dus had hij de dekens niet echt nodig, maar het was maar een dun laagje stof dus zou het niet zo heel veel uitmaken als hij het terugsloeg.

Natas voelde Dust zijn lippen meer. Meteen vormde haar lippen mee op de kus. Natas vond het gevoel elke keer beter en beter worden. Ze deed haar ogen dicht ,wat eigenlijk voor Natas niks uit maakte, en genoot vol van het moment. Ondertussen zat Max ook te kijken. ´´Dat zou heel leuk zijn´´ zei Max blij op de vraag van Schysta. Toch hield hij wacht bij Natas zodat zij geen fouten zou maken. Eigenlijk had hij wel vertrouwen erin dat Dust goed genoeg was maar hij wou als een soort broer Natas beschermen.

Dust wilde een spelletje spelen met Schysta en Max. Hij had ze zien zitten in de kast. Hij verstijfde plotseling terwijl zijn hand naar zijn werpmes gleed. Hij haalde zijn lippen van die van Natas en fluisterde zachtjes "Daar bewoog iets." Hij wees richting de kast, hopend dat Schysta heel bang zou worden. Hij pakte zijn werpmes goed vast en mikte alvast zorgvuldig. "Wie of wat is daar?" vroeg hij zonder angst. "Als je niet tevoorschijn komt, dan weet je wat er gebeurt." Schysta schrok zich dood toen Dust opeens een mes op haar richte. Snel verstopte ze zich achter de deur. Hij had haar nu zien bewegen, maar nog niet goed gezien. Ze wilde eerst een reactie van de ander afwachten voordat ze naar buiten zou rennen.

Natas voelde dat Dust zijn lippen weg waren en ze deed haar ogen weer open. Rustig luisterde Natas naar Dust plan en begon er om te glimlachen. Daarna ging ze ook recht zitten en keek naar de kast. Ze kon niet door de kast heen kijken dus zag ze hen niet. Toch speelde ze het spelletje maar mee en keek afwachtend toe. Max keek verbaast naar Dust. Hij schreeuwde nog net niet maar was klaar om zo snel mogelijk weg te vliegen.

Dust deed net alsof hij het mes gooide, maar in zijn hand had hij nog een steentje vast. Hij maakte een gooibeweging en liet het steentje los, maar het mes stevig vast. Daarna liet hij dat vallen zodat het net leek alsof hij het had gegooid. Toen het steentje tegen de kast aankwam rende Schysta eruit en zei "Niet gooien!" Snel vloog ze onder het bed voor als Dust nog een mes zou gooien. Dust moest lachen om het truukje en zei toen "Betrapt" Schysta keek naar de kast maar zag geen mes erin. Ze kon niet om het grapje lachen en stampte de kamer uit. Ze ging bij het vuur liggen, daar was ze veiliger voor die twee.

Max vloog meteen naar de bovenkant van de kast zodat de mes hem niet zou raken. Hij was ook verbaast toen hij geen mes zag en keek verbaast rons. Toen hij Schysta weg zag stampen dacht Max ´ze hebben mij nog niet gezien´´. Glimlachend ging Max dus door met kijken.

Dust zag Max op het laatste moment zitten. "Waarom ga je Schysta niet gezelschap houden?" vroeg hij "Dat zal ze fijn vinden. Hij pakte hem op en zette hem buiten de deur. Die deed hij dicht en zette een deurstopper er goed tegenaan zodat ze niet zomaar naar binnen zouden kunnen glippen. "En nu ben jij aan de beurt." zei Dust geheimzinnig. Hij gleed weer onder de dekens en gaf Natas een kusje op haar schouder. Maar dat was lang niet zo spannend, dus ging Dust door waar ze gebleven waren.

Max probeerde zich hevig te verzetten maar hij was niet sterk genoeg. Boos vloog hij naar Schysta en zei ´´die willen echt niet gestoord worden´´. Daarna ging hij gezellig ook bij het vuur zitten en hoopte op een nog leuke avond.
Natas daar in tegen wist dat het een leuke avond wordt. Ze glimlachde toen Dust kwam en ging gewoon ook door met waar ze gebleven waren.

"Ja, ik heb het gemerkt" zei Schysta kwaad. Toen bedacht ze ineens iets. "Wat zouden ze doen als we ons morgenvroeg verstoppen en voor het ontbijt niet terug komen?" zei ze kwaadaardig "Dan hebben ze toch nog een leuke nacht gehad" en ze lachte. Ze keek Max vragend aan, hopend dat hij het een goed plan vond. Dust was ondertussen enorm moe geworden, maar dankzij Natas bleef hij wakker. 'Ik had toch koffie moeten nemen' dacht hij terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg.

Max begon ook te grijzen maar zijn glimlach verdween al snel weer. ´´Maar dan moeten we de hele nacht ergens wachten´´ zei Max teleurgesteld. Hij keek zielig naar Schyst en zei ´´misschien kunnen we in de tussentijd ook een spelletje doen´´.
Natas voelde dat Dust langzaam moe werd. Hoe zeer ze ook verder wou gaan haalde Natas haar lippen van die van Dust. ´´Als je moe bent kunnen we ook gaan slapen´´ fluisterde Natas. ´´We kunnen morgen altijd verder hiermee gaan´´ vervolgde Natas.

"Graag" zei Dust vermoeid. Hij ging liggen, maar hield zijn ogen open. "Je mag me wakker maken als je wil, ik kan morgen ook nog slapen." zei hij glimlachend. Hij ging speciaal voor Natas wat verder aan de kant liggen. Ze moesten een kussen, een bed en een laken delen. Hij vond het niet erg omdat Natas hem wel warm zou houden. Hij wachte tot ze zou liggen en ging dan lekker tegen haar aan liggen. "Goed idee." zei Schysta. "Wat wil je doen? We kunnen dammen, schaken of kaarten."

Natas glimlachde om wat Dust zei. ´´We zien wel´´ fluisterde zachtjes. Zelf was ze ook moe dus wou ze ook wel wat slapen. ´´Welterusten´´ zei Natas nog tegen Dust.
Max keek blij op en zei ´´kaarten natuurlijk´´. Hij keek om zich heen maar zag natuurlijk niet direct waar de kaarten lagen. Vragend keek Max naar Schysta.

Schysta fladderde op en pakte van een kast de kaarten. "Dust weet niet dat ik kaarten heb meegesmokkeld. Anders zou hij kwaad worden." zei ze geheimzinnig. "Pokeren? Bridgen? Of iets anders?" vroeg ze. Het kiezen van een spel was erg belangrijk, anders zouden ze helemaal gek worden. "Weltrusten" zei Dust tegen Natas. Hij kroop helemaal tegen haar aan terwijl hij zich afvroeg of ze haar zonnebril wel eens af deed als ze ging slapen. Maar dat was iets voor morgen. Hij rook de kruiden die onder het kussen lagen en viel na een lange tijd eindelijk in slaap.

Natas vond het fijn dat Dust zo dicht bij haar lag. Heel even leek haar wereld perfect te zijn en dat veranderde al snel in een droom. Een hele leuke prachtige droom.
Max dacht diep na , hij had eigenlijk nog nooit gekaart en wist dus ook geen spelletjes. Hij had alleen een paar keer van Natas gehoord hoe leuk het zou moeten zijn. ´´Bepaal jij maar´´ zei Max uiteindelijk

Schysta koos pokeren en ze begon de regels van het spel uit te leggen. Ze deed voor hoe het moest en liet de kaartcombinaties zien. Ze zou nu niet valsspelen, want dat vond ze een beetje oneerlijk tegenover Max. Ook zou ze geen pokerface trekken, zoals ze zo goed kon. Toen ze uiteindelijk begonnen was het twee uur 's nachts en vijftien potjes verder was het vier uur. Schysta werd een beetje moe en ging toen op de klok liggen slapen. Dan zou ze elk uur gewekt worden. "Probeer ook vast wat te slapen." zei ze tegen Max. De kaarten waren opgeruimd en om zes uur zou ze willen vertrekken.

Max knikte kort en zocht een fijn plekje uit. Eigenlijk had hij weinig zin om te slapen maar vond het onbeleefd om op te blijven. Draaiend probeerde hij in slaap te komen waar door er paar dingen om rolde. Gelukkig gaf het niet al te veel lawaai zodat de rest bleef slapen. Uiteindelijk stootte hij zijn hoofd aan de muur en viel hij toch in slaap.

Schysta schrok wakker toen de klok zes uur sloeg. Snel vloog ze naar Max toe om hem wakker te maken. Hopelijk was hij wakker te krijgen zonder dat ze keihard moest schreeuwen ofzo. Ze porde in zijn buik, rug en gaf zijn hoofd een paar tikken met haar poten. "Wakker worden" zei ze zacht "Grapjesdag is aangebroken." Ze moest glimlachen om het plannetje dat ze hadden. Hopelijk werden Dust en Natas heel erg ongerust. Hadden ze hun maar niet uit de kamer moeten zetten.

Max had een heerlijke droom dat hij samen met Natas door de lucht vloog. Max was hondert keer groter dan als hij nu was en was gespierd ook. Alle bewoners onder hen juigde naar hun. Max begon te glimlachen om zijn droom maar werd niet wakker van Schysta. Zo was hij nu eenmaal moeilijk wakker te krijgen.

Schysta vond het irritant dat Max niet wakker werd. Ze pakte een glas water en goot dat over hem heen. Daarna droogde ze de natte plek af zodat Dust geen argwaan zou krijgen. Als hij nu niet wakker werd zou ze hem omrollen en zijn buik als trampoline gebruiken. Ze wilde dat hij eens opschoot zodat ze een goede verstopplek zouden vinden.