ondergronse meer

' gaat wel hoor ' zei ze glimlachend tegen Ren. Ze stond op en stak een hand toe om hem overeind te trekken. Ze bedacht zich iets en werd weer een beetje rood. ze zei blosend: eeeh...kun je dat misschien nog een keer doen?' ze had het prachtig gevonden ook al was het maar kort geweest.

Ren pakte glimlachend de hand aan en ston weer op. Hij keek naar Vashti en knikte daarna. ´´Ik ben er niet zo goed is dus het kan best dat we weer vallen´´ zei Ren terwijl hij rustig Vashti vast pakte. Langzaam begon hij samen met Vashti weer om hoog te stijgen. Rustig ademde hij in en uit zodat ze niet weer zouden neer vallen.

Dit keer keek Vashti naar de grond en zag hoe ze langzaam opsteeg. Ze keek hoe ze haar voeten zachtjes heen en weer bewoog. Ze keek toen weer glimlachend naar Ren. Ze besloot om hem deze keer maar niet te gaan kussen. in plaats daarvan legde ze haar hoofd zachtjes op zijn schouder. ' ik wilde dat we zo voor eeuwig samen konden blijven zwefen.' zei ze zachtjes in zijn oor.

Ren glimlachte naar Vashti. Het was nu donker en de eerste sterren kon je al weer zien. Maar daar keek Ren natuurlijk niet naar. ´´Dat zou wel fijn zijn´´ fluisterde Ren terwijl hij voorzichtig zijn armen om Vashti sloeg. Hij pijlde even wat de reactie van Vashti was omdat hij deze keer goed wou doen. Hij wou een goed vriendje worden.

Vashti vond het alleen maar fijn dat Ren zijn armen om haar heen sloeg.Het gaf haar een gevoel van veiligheid, wat zeldzaam was in een wereld waar de demonen overal zaten. Ze glimlachte even en bedacht dat dit best romantisch was. als er plots iemand zou komen zou het wel een apart gezicht zijn. een jongen en een meisje die elkaar omhelzden en daarbij boven de grond zweefden. Maar haar maakte het niks uit. ' je bent lief.' zei ze tegen Ren omdat ze terwijl ze zelf in gedachten verzonken was die van Ren had gehoord.

Ren keek verbaast naar Vashti. Die woorden had hij in zijn leven nog nooit gehoord. Hij was er zo blij mee dat er een traan van blijdschap over zijn wang liep. ´´Dank je wel , je weet niet hoeveel dat woord voor mij betekent´´ zei Ren. Hij keek Vashti recht aan. Langzaam boog hij weer naar voren en kuste Vashti.

Vashti wist dat die woorden niet vaak werden uitgesproken, maar daarom waren ze juist specialer dan als iemand zei: ik hou van je. want dat zeg je al heel snel. Maar dat Ren zo zou reageren had ze niet verwacht.
Ze kuste hem wel terug terwijl ze haar hand naar zijn gezicht bracht om zachtjes de traan weg te vegen en hem daarna door zijn haar te strijken. op dit moment kon niks haar geluk kapot maken.

Ren was gelukkig nu en wou het zo lang mogelijk ook zo houden. Je hoorde van zijn schaduw een klein grom af komen maar niet te hard om het moment te verpesten. Ren deed zijn ogen dicht om alles goed in te laten werken. De geur van Vashti haar , het geritsel van de wind en water, alles wou hij het liefst onthouden.

Vashti sloot haar ogen om het warme gevoel dat door haar hele lijf tintelde goed te voelen. Ze had wel meerdere vriendjes gehad, maar ze had nog nooit zo'n gevoel gehad dat ze nu voelde. Ze streelde zachtjes door Ren's haren terwijl ze haar mond een stukje opende zodat ze Ren's tong tegen de hare aanvoelde. ze hoorde schaduws gegrom vaag op de achtergrond.

Saphira vloog hoog boven het meer zodat ze net een vogel leek. ze had de hele tijd Vashti en Ren gadegeslagen. nu glimlachte ze terwijl ze bedacht dat het ook niet anders had gekund. ze liet zich in een spiraal naar beneden zweven en landde zachtjes op de grond zodat ze hun niet zou storen. ze liep naar het water en keek met haar scherpe haviksogen in het water naar alle wezens die erin zwommen.

Ren ging mee met de kus en langzaam wordt het een tongzoen. Het voelde of hun aura´s bijna het zelfde werden kwa gevoel en dacht dat het misschien ook voor gedachtes gebeurde. Eigenlijk kon het hem niets schelen. het moment nu was zo perfect dat hij niet aan de grens, familie en Darken dacht. Hij dacht nu alleen aan hem en Vashti.

Vashti liet haar mond zijn gang gaan terwijl ze helemaal opging in de kus. Saphira had alweer genoeg van het naar de vissen kijken en besloot dat het voor Ren en Vashti ook wel weer genoeg was. Ze keek even van het stelletje naar de waterkant waar ze erg dichtbij stonde en er kwam een ondeugende glimlach op haar gezicht. meestal was ze heel beleefd en netjes, maar nu wilde ze dat even niet. Ze liep nonchalant naar het stelletje en duwde hun daarna vliegensvlug met haar voorpoten het water in.

Ren merkte dat ze vielen en liet net zoals net zich onder vallen zodat hij alle pijn zou krijgen. Hij maakte zijn lippen los van die van Vashti. Wat moeilijker ging dan Ren had gedacht. ´´Gaat het´´ vroeg hij terwijl hij weer op de kant klom. Ondertussen zat Schaduw uit de schaduw van Ren te lachen. Ze wou dat zij het had gedaan maar toch vond ze het grappig.

Vashti moest lachen toen ze alle twee in het water lagen. 'jahoor' zei ze nog nagrinnikend. ze klom ook op de kant en stuurde een sliert water naar Saphira die hun uit zat te lachen. Saphira kreeg de volle laag toen het water in haar gezicht plensde. Saphira bleef lachen en schudde zich uit. Vashti schudde zachtjes haar hoofd voordat ze weer ging zitten. 'wat een boefjes kunnen het ook zijn he?' zei ze tegen Ren.