ondergronse meer

Vashti keek Ren vreemd aan. ze snapte zoals wel vaker voorkwam Ren niet helemaal. 'wat bedoel je daarmee?' zei ze terwijl ze hem nog steeds aankeek. Ze zag in haar ooghoek Saphira uit de wolk die op haar leek vliegen en naar schaduw vliegen. Ze draaide een paar rondjes om zijn wolk en bleef toen zweven voor Schaduw.

Ren keek op naar Vashti als of hij helemaal niet wist wat ze bedoelde. ´´oh laat maar´´ zei Ren toen hij het eindelijk snapte. SChaduw begon met haar vleugels harder te klappen zodat er een windstroom ontstond die de wolk dat op Schaduw leek naar Saphira toeg ging.

Vashti haalde haar schouders op, wat nogal moeilijk was, omdat ze op de grond lag. 'oke' zei ze maar. Het was dat ze het onbeleefd vond om zomaar iemands gedachten te lezen, zeker bij een vriend, anders had ze dat nu zeker gedaan. Ze bleef zijn blik vasthouden waarin de groene ogen sprankelend terugkeken.

Ren keek glimlachend nog steeds naar Vashti. ´´Heb jij ooit gehad dat iemand precies iets wil verwoesten van iemand anders wat jij zo graag wilt hebben´´ vroeg Ren opeens. Hij dacht aan Aisha die hij nu echt niet kon uit staan. Het was misschien niet slim maar goed.

'eehm.. ja' zei Vashti er niet verder over pratend. Ze dacht aan de tijd dat ze Blade leuk had gevonden. Vashti had zich toen heel kwaad gemaakt op Aisha toen zij hem afpakte, zoals Vashti het toen had gezien. Nu vond ze het een beetje kinderachtig van haar dat ze zo boos was geworden. Ze had zich er overheen gezet en geaccepteerd dat het haar vriendje was. Maar ze had nooit begrepen waarom Aisha nou weg was gegaan.
Ze besloot er niet verder over na te denken en zei:'jij dan ook?'

´´Niet tot vanmorgen´´ zei Ren droog terwijl hij naar de lucht keek. Ren wou er niet veel aan denken. Hij had nog nooit op een dag zo veel ruzies achter elkaar met iemand gehad. Opeens begon Ren te lachen. Als hij er naar terug keek dan bedacht hij wel dat hij veel rustiger beter kon zijn. Toen hij uit gelachen was keek hij weer naar Vashti en zei ´´ eigenlijk best dom dat mensen elkaar haten´´.

'ach ja soms kan het niet anders' zei Vashti onverschillig als reactie op Ren's uitspraak. 'Ik bedoel Darken Rahl is ook een mens, misschien wel een slechte, maar toch. en Ik denk dat we allemaal wel een rede hebben om hem te haten.' zei ze. Ze wist van bijna niemand die rede, maar waarom zouden ze anders tegen hem strijden?

´´Hij zou toch ook wel een goede reden hebben om deze dingen te doen´´ zei Ren. Hij was helemaal niet eens met Darken en haatte hem omdat hij de rede van de grens was. Dus door hem was zijn familie uit elkaar getrokken. Maar toch dacht Ren dat iedereen wel een rede had om dingen te doen.

'vast wel' zei Vashti wijs terwijl ze peinzend naar de wolken keek. Ze geloofde niet dat iemand zo maar slecht was zonder een rede. Maar hoe was het kwaad dan in de wereld gekomen. Er zou waarschijnlijk nooit een einde aan komen, want het stak overal wel weer eens de kop op. Als iemand iets per ongeluk deed, bijvoorbeeld een ongeluk veroorzaakte waarbij iemands vader omkwam. Dan zou zijn zoon of dochter wraak willen nemen. Vashti liet het hier maar bij, want ze was niet het type om te gaan filosoferen.

Ren keek naar de wolken en vroeg zich af hoe Darken zich nu zou voelen. Wat hij zou denken als hij een land vernietigt , wat hij zou zeggen als hij recht tegen over alle strijders stond. Bij dat beeld moest Ren lachen hij wist noet hoeveel strijders er waren er waren er genoeg die hem wouden vermoorden.

Vashti bleef even rustig liggen zonder gedachten in haar hoofd, waarbij ze de vlucht van de wolken volgde. Ze stond op en liep naar de zadeltassen. Ze wilde haar handdoek pakken, maar aangezien hij helemaal onderop lag en ze geen zin had om hem te zoeken tilde ze de tas op en gooide ze alles eruit. Ze zag de handdoek tussen de rommel liggen, maar toen ze hem oppakte hoorde ze een tik van iets hards dat op de grond viel. Ze legde haar handdoek opzij en keek naar het beeldje dat voor haar lag. Het was het beeldje dat Dromé gemaakt had en uitbeeldde dat Ren haar een kus gaf terwijl hij haar portemonnee stal. Vashti maag trok even samen. Ze wist niet dat het daar nog inzat. Ze bleef er naar kijken terwijl ze het voorzichtig oppakte alsof het van glas was.

Ren zag dat Vashti op stond. Zelf bleef hij gewoon rustig liggen kijken naar de wolken. Tot hij een tik hoorde. LAngzaam ging Ren recht zitten en keek naar Vashti die iets in haar handen had wat heel kostbaar leek. ´´Wat is dat´´ vroeg Ren met een warme glimlach. Hij zag de aura van Vashti niet goed dus wist hij ook niet hoe zij zich voelde.

Vasht hoorde Ren wel, maar ze kon niks uitbrengen. Ze bleef zitten staren naar het beeldje. Ze wist niet waarom ze zich zo raar voelde. Langzaam kwam ze weer naar de werkelijkheid. 'eeh' zei ze terwijl ze een beetje rood werd. Ze propte het beeldje gauw weer in de tas met haar andere spullen erop. Ren hoefde niet te weten dat ze het nog steeds had.

Ren keek Vashti vragend aan. Uiteindelijk ston hij op en liep hij naar Vashti toe. ´´Gaat het wel´´ vroeg hij terwijl hij diep in haar ogen keek. Dit deed hij niet expres maar zo was hij nu eenmaal. Hij kon niet goed de aura omschrijven dus wist hij niet wat Vashti voelde.

Vashti stond langzaam op en wendde zich naar Ren. plots keek ze diep in zijn ogen. 'eeh' zei ze stamelend. waarom stond ze zo stom te stamelen tegen hem? ' gaat wel' zei ze vlug. Ze voelde zich verward en zenuwachtig. Terwijl ze in zijn ogen bleef kijken trok haar maag weer samen. Ze wist wat het betekende,maar ze wilde het niet. hij was net zo'n goede vriend geworden, ze wilde niet verliefd op hem worden.

Ren glimlachte toen hij hoorde dat alles goed ging. ''Gelukkig'' zei hij . Schaduw merkte de situatie op en vond het maar niks. Snel trok ze Ren weg van Vashti. Ren keek verbaast om naar Schaduw omdat hij helemaal werd weg gedragen zonder dat hij dat wou. ''Eh SChaduw dit is wel genoeg'' zei hij terwijl hij weer normaal ging staan.

Vashti keek verbaasd naar schaduw en Ren en dwong zichzelf een beetje te lachen. haar lach klonk wel erg nep, maar daar kon ze niks aan doen. Ze liep snel weer naar de rand van het meer. ze keek erover totdat Schaduw klaar was met Ren. Ze vond het rustgevend en keek met een triest gezicht naar het glinstererende wateroppervlak. Ze raakte het met een vinger aan zodat er kringetjes ontstonden. ze keek er een na tot hij verdween.

Schaduw en Ren keken elkaar een tijdje aan als of ze in hun gedachten ruzie aan het maken waren. Uiteindelijk draaide Ren zich om en ging SChaduw liggen en meteen slapen. Ren liep naar Vashti toe en ging langs haar zitten. ´´Sorry voor schaduw, ze was een beetje boos´´ zei Ren terwijl hij Vashti haar hemeur probeerde te schatten.

' oh, waarom dan?' vroeg ze een beetje zenuwachtig. intussen was ze zelf in gedachten verzonken. Ze wilde voor geen goud verliefd zijn op Ren die in zo'n korte tijd zo'n goede vriend was geworden. en sowieso, hij zag toch niks in haar. maar zou dat niet nog kunnen gebeuren? Haar gedachten waren een grote brij waardoor ze steeds minder zelfverzekerd werd. waarom kon ze niet meer normaal met hem kletsen net zoals hiervoor?
misschien kon ze beter gewoon doen alsof ze vrienden waren? maar ze wist al voordat ze het gedacht had dat dat nooit zou werken. ze kende zichzelf te goed daarvoor. ze werd langzamerhand verdrietiger en minder zelfverzekerd.

Ren zag dat er iets mis was met Vashti. ´´Wat is er´´ vroeg hij terwijl hij weer recht in haar ogen probeerde te kijken. ´´Kan ik iets doen om te helpen´´ vroeg Ren verder. Hij kon er niet tegen als een vriendin van hem zo verdrietig was. Opeens bedacht Ren iets wat misschien Vashti blijer zou maken. Hij pakte uit zijn zak de duurste ketting die hij gestolen had en deed zonder iets te zeggen het om Vashti haar nek.

Vashti keek in de ogen van Ren, maar wist niks te zeggen op de vragen van Ren. Ze voelde zich heel stom. Toen Ren de ketting om haar nek hing pakte ze die en keek er eerst even naar, voordat ze met grote ogen verbaasd naar Ren keek. Ze wilde hem bedanken voor de ketting, zeggen dat hij een hele goede vriend voor haar was, maar ze kon niks uitbrengen. in plaats van iets te zeggen drukte ze een kus op zijn mond voordat ze het zelf helemaal besefte. deze kus was niet om hemte plagen, dit keer meende ze het echt. ze wachtte even voordat ze haar lippen van de zijne afhaalde. Ze keek evn in zijn ogen en besefte toen pas hoe stom ze gedaan had. ' ik denk dat ik maar ga' zei ze zachtjes en vlug voordat ze opstond en snel naar Cypra liep.

Ren keek af wachtend naar Vashti om te kijken of ze de ketting wel mooi vond. Toen ze hem kuste keek hij haar verbaast aan. Dit was geen normale kus dacht Ren. Ook al had Ren al vaak gekust dit was de eerste keer dat hij merkte dat Vashti haar lippen echt zacht waren. Toen Vashti los liet en naar Cypra liep wist Ren dat hij nu een beslissing moest maken. Zou hij het hart van Vashti breken of zou hij het proberen. Zijn hart sloeg als een te keer. Hij was noch nooit zo zenuwachtig geweest over zo´n beslissing. Uiteindelijk was hij er binnen een paar seconden eruit ook al leek het eeuwen. Snel liep hij naar Vashti en hield haar tegen met weg te gaan door haar hand vast te pakken. ´´stop´´ zei hij terwijl hij de rode kleur van zijn gezicht af probeerde te halen.

een paar tranen liepen over Vashti's wangen terwijl ze zich omdraaide naar Ren. waarom moest ze hun vriendschap nou weer verpesten. ze durfde hem niet in het gezicht te kijken, want hij zou vast boos op haar zijn. Toen ze eindelijk moed had verzameld en haar tranen weghad geknipperd keek ze naar Ren's gezicht. maar haar tranen begonnen meteen weer te lopen.

Ren keek in het gezicht van Vashti en zag de tranen die langs haar wangen viel. Zijn instinct nam het al snel over en meteen gaf Ren Vashti een knuffel. ´´Blij alsjbelieft even zo staan´´ fluisterde Ren terwijl hij zijn armen stevig om Vashti hield. Ren keek achter Vashti naar de wand en hij besefte al gauw dat het een goede keuze was wat hij gemaakt had.

Vashti wilde niks liever dan in Ren's armen blijven,maar ze was zo verbaasd dat ze niet eens een keuze had, omdat ze zich niet kon verroeren. haar tranen veranderde al gauw in een zwak snikken toen ze haar armen om hem heen had geslagen en haar hoofd tegen zijn borst had aangedrukt. Na een tijdje werd ze helemaal stil toen haar laatste tranen uit haar wimpers vielen en op Ren.