Het duistere meer.

Verscholen achter huizen, bomen, struiken, paadjes, ligt het Duistere meer. Waarom het zo heet? Niemand van Yuka wil er komen. Ze zeggend at er een vloek over uit is gesproken door een oude tovenaar die vermoord is door iemand uit Yuka. Ze geloven dat, degene die erin gaan ook vervloekt worden. Of dit echt waar is. Dat is nog maar de vraag. Maar het meer is prachtig, blinkend en helder. Er zwemmen een paar vissen in. Om het meer heen is een stuk weide, veld, met veel bloemen. Op dit veld en het meer wordt niet gelet. Geen mens wil er naar kijken of maar iets mee te maken hebben. Dus als je hier je magie een klein beetje gebruikt of je draak los laat maakt het niet heel erg uit. Maar pas op.. de wind zal je verraden.

Personen: Maakt niet uit.
Regels: Magie en je draak los mag hier. Maar wel oppassen [lees intro]. Verder geen regels.
Level: Geen.

Sheena liep het veld op. Ze rilde, er hing een akelige, lege sfeer rond het veld en meer. Ze keek om zich heen. Het water blinkte en weerspiegelde door de felle zon. Ze had erg veel zin om te zwemmen, maar iets hield haar tegen om niet te gaan zwemmen. Ze staarde naar het water. 'Pootjebaden kan geen kwaad.' Fluisterde ze. Ze liep naar de rand van het meer. Ze deed haar rok omhoog en ging langs de kant zitten. Langzaam deed ze haar voeten in het water en voelde het koude water langs haar huid gaan. Ze glimlachtte. Het gaf een goed gevoel.

Ze ging met haar handen door het water. Ze voelde hoe Aqua wegdook, alsof hij bang was, bang voor iets dat zij nog niet merkte, bang voor hetgene wat komen zal. Ze tuurde om zich heen maar zag niks. Ze haalde haar schouders op en begon een liedje te zingen. Haar handen maakte een soort bol van water en ze keek er verbaast naar. Het was een kleine bol, maar dat was al heel wat. Ze liet de bol een stukje zweven. 'Wauw.' Fluisterde ze. Ze hoorde Aqua waarschuwend krassen en op dat moment kwam er een harde wind aanwaaien zodat ze de controle over de bol losliet en hij uiteen spatte. Ze sprong op en keek verwildert om zich heen. Ze voelde een sterke aanwezigheid van iets of iemand. Ze deed haar cape goed en liep het veld af. Ze keek nog een keertje om en bij een grote boom, zag ze een schaduw van een gedaante. Ze slikte en begon weer te lopen, zonder om te kijken.

Malaika sprong op de nek van Nova. "Mal? Wat doen je?" vroeg Nova. "Ik vertrouw het hier niet, dus ik verstop me,"fluisterde Malaika. Nova knikte en liep naar de rand van het water, ze keek naar de weerspiegeling van zichzelf. Malaika was in haar tas gekropen en keek door de gaatjes van de plaats waar eerst knopen hadden gezeten. Memo begon vliegjes te vangen die boven het water volgen. Nova grinnikte. "Waarom is er dan niemand bij dit meer?"vreog Nova zacht aan Malaika. "Ik weet het niet,"bekende het jonge draakje. Hij zat in de tas op een appel te knagen. "Ik denk dat ik er nu wel uit kan," zei hij na een tijdje. Hij kroop uit de tas en begon over de heuvels te rennen, af en toe probeerde hij te vliegen, maar zijn vleugels waren niet groot genoeg om hem van de grond te krijgen, nog niet. Nova at een paar bessen en een appel terwijl ze over het glinsterende water keek.

Verveeld dwaalde Rose rond in de omgeving van Yuka. Als ze het goed had liep ze nu op het pad richting het meer. Sommige vonden hier een duistere en gevaarlijke sfeer rondhangen. Zelf merkte Rose daar niet veel van, was ze waarschijnlijk ook te nuchter voor. Of ze had niet het gedukd om er in te geloven, dat kon ook nog. Achter haar liep Cairo mee te sjokken. Ondertussen had Rose door dat Cairo alleen druk was als er iets nieuws was. De rest van de tijd was hij liever lui dan moe.
Er verscheen een kleine glimlach op het gezicht van Rose toen ze de laatste bocht om liep en ze het meer zag liggen. Natuur was nou niet haar favoriete plek om te zijn, maar toch benam deze plek telkens weer haar adem. Rose zag wat mensen zitten, maar door de afstand kon ze niet precies zien wie het waren. Voor de zekerheid tilde ze Cairo op en zette die in haar tas. Met lome maar dankbare ogen keek hij Rose aan. Nu hoefde hij eindelijk niet meer te lopen. Hijsend aan haar tas liep Rose naar de andere kant van het meer, waar het rustig was en Cairo misschien zelfs weer even haar tas uit mocht.

Voorzichtig zette Rose de tas op het gras neer, ze zat vergenoeg om eens wat aan haar krachten te doen zonder dat andere het zaggen. Cairo vond het waarschijnlijk te veel moeite om uit de tas te kruipen want die bleef met een zucht in de tas liggen. Rose glimlachte en schoof lokken roodhaar met een standaard gebaar achter haar oren en ging rechtop zitten. Ze wilde haar krachten nu eindelijk eens testen, zonder dat iemand haar zou storen. In haar hoofd sprak ze met zichzelf af dat de eerste die haar hier durfde te storen een klap kreeg die diegene nooit zou vergeten.

Jack begon zich werkelijk te irriteren aan zijn draak. Hij sprak nooit, verdween wanneer hij wilde en kwam alleen maar wanneer jack met gerust gelaten wilde worden door alles en iedereen of wanneer hij honger kreeg. Hij moest toegeven het minderde naar mate Lex ouder werd maar vandaag leek hij weer te hervallen in zijn oude gewoontes. 'LEX!?' Net wanneer hij bijna wilde opgeven met zoeken zat Lex een paar meter voor hem neer alsof er niks aan de hand was.

Met een geiriteerd gezicht draaide Rose zich richting het geschreeuw dat over het water van het meer schalde. Cairo kwam vanuit zijn tas tevoorschijn en legde zijn hoofd vermoeid op haar benen alsof hij wilde zeggen "Niets van aantrekken" Rose glimlachte even naar hem en draaide zich weer terug. Even concentreerde ze zich op het vuur van binnen haar. Het ging dit keer makkelijker dan bij het vijvertje, ze was sneller bij het punt dat ze het vuur in haar vingers voelde. En nu werd ze als het goed was niet gestoord. Langzaam kwam er een klein vlammetje ter grootte van een kaarsvlammetje op haar rechter vingertoppen.

nieuw
-
Met haar zwaard in de schede liep Rose over het pad dat richting het meer leidde. Ze had met Aisha afgesproken om eens een proefgevecht te doen om elkaar fit te houden, maar om elkaar sterker te maken. Haar hand gleed liefkozend over het handvat van haar zwaard, ze had hem lang niet gebruikt en had hem wel gemist. Vastbesloten liep Rose verder, ze zou Aicha eens wat laten zien. Hoe goed ze ook zou zijn, Rose was vastberaden om te winnen. Cairo had Rose in haar appartement achter gelaten, waarschijnlijk lag die nog steeds te slapen en had hij niet eens door dat Rose vertrokken was.

Met Seyoung in haar tas liep Aisha op het meer af . Ze zette haar riem goed en taste naar al haar wapens. Ze had zin in het gevecht want ze had het allang niet meer gedaan . Ze snoof de frisse lucht op en zag Rose al staan . '' Heej '' haar heldere stem leek mee te voeren met de wind.

Rose keek op toen ze de stem van Aisha over het water hoorde glijden. Ze stak haar hand op 'ey" snel liep Rose verder het pad af. Waarschijnlijk was ze weer te laat. Vlak voor Aisha bleef ze staan "Ben je er klaar voor?" ze keek Aisha uitdagend, maar met een grote grijns op haar gezicht aan.

'' Misschien wel ja '' zei ze alsnog vrolijk . Ze was te opgewonden om sirieus te zijn . Langzaam liet ze haar tas van haar schouders glijden en zachtjes gooide ze hem op de grond . '' Ga maar spelen Seyoung '' zei ze nog zacht tegen haar draakje die uit de tad kroop . '' Niet te ver gaan '' . Hij keek haar aan alsof hij haar begreep dus consentreerde ze zich weer op Rose . Nu liet ze ook haar cape van zich afglijden en deed ze haar schoenen uit . Die zouden toch alleen maar in haar nadeel werken . '' Nu wel ja , met de hand of met wapens? '' vroeg ze nog snel .

Rose werd aangestoken door de vrolijkheid van Aisha en lachte toen Sayong precies leek te begrijpen wat Aisha zei. Zelf deed Rose geen schoenen uit dus keek ze over het spiegelgladde water van het meer tot Aisha klaar was. "Waarom niet met beide?" zei ze opgewekt met een opgetrokken vragende wenkbrauw. Rose bond haar haar vast in een paardenstaart en begon klaar te staan.

'' Is ook goed. ''. Ze keek hoe Rose een staart indeed en voelde aan haar eigen strakke vlecht , hij zat nog goed . Soepel pakte ze haar dolk en liet hem draaien in haar hand. '' Beginnen ? '' vroeg ze op een opgewonden manier .

Rose knikte "Maar wel vriendschappelijk houden" zei ze nog snel voor ze gelijk in de aanval overging. Rose was tijdens het vechten roekeloos en nam veel risico's waardoor ze nog al eens als een werfelwind aan de gang kon gaan. Dit keer begon ze ook zo, met een flinke snelheid zig zagte ze richting Aisha en stak rustig richting de schouder van Aisha, zodat deze makkelijk te houden was.

Met een soepele beweging sprong Aisha naar achteren , ze zag het zwaard net langs haar schouder gaan en leek haast opgelucht . Alsof het allemaal maar gemakkelijk was stak ze haar dolk richting de arm van Rose .

Rose trok haar arm een seconde voor de dolk haar arm zou raken weg, op hetzelfde moment deed ze haar knie omhoog en gaf zo een knietje in de buik van Rose. Dit was haar manier van vechten, ruw en snel vaak ook redelijk pijnlijk.

Zacht kreunde Asiah maar hersteld zich snel . In een paar seconden stopte de dolk in haar riem en ging met haar hand over een plek op haar schouder waardoor haar arm enkele seconde verlamd bleef , waardoor ze tijd had om een harde klap te geven . Haar hand ging met een hoge snelheid richting het gezicht van Rose .

"Nee" mompelde Rose geiriteerd toen haar schouder verlamd werd. Ze had van te voren even moeten na vragen of Aisha aan Dim Mak deed. Zonder er over te nadenken liet Rose zich naar de andere kant op haar nog goede schouder vallen. Achteraf leek dat een goed plan te zijn aangezien ze de hand van Aisha vlak boven haar hoofd langs zag schrijden. Op hetzelfde moment kwam ze met een smak op de grond terrecht. Door de klap werd de zenuw in haar arm weer bevrijd en kon ze haar andere schouder weer bewegen. Snel draaide ze met haar pijnlijke schouder waarmee ze op de grond was gekomen. "Mooi" mompelde ze goedkeurend richting Aisha terwijl ze met haar been uithaalde om haar te tackelen.

Even ademde Aisha diep in . Een hoge sprong ontweek de aanval van Rose en behendig kwam ze weer terecht op de grond . Een grijns verscheen op haar gezicht , dit had ze gemist . Met haar linkerhand pakte ze de voet van Rose beet en trok er op zo'n manier aan alsof haar been brak , wat natuurlijk niet gebeurde .

ghehe ik zie het al voor me hoe Rose nu ligt xd
-
Rose draaide behendig haar voet rond zodat ze die uit de handen van Aisha wrikte. Nu werd het tijd voor actie, Rose liet zich naar acterrollen en op het dode punt duwde ze zichzelf met volle kracht naar voren en duwde haar voeten tegen Aisha's boven benen zodat zij ook op de grond terecht zou komen.

Met een harde klap kwam Aisha op de grond en keek even paniekerig . Toch herstelde ze zich snel en draaide ze zich snel om zodat ze op haar rug terecht kwam . Zo had ze teminste overzicht . Wild trapte ze in de rondte en hoopte dat een trap Rose zou raken .

Éen van de trappen van Aisha kwam precies op de voet van Rose terecht. Met een pijnlijk gezicht trok Rose haar voet terug, deze was minstens gekneusd. Hinkend ging Rose overreind staan en liet haar zwaard vallen, deze was te lang om snel te vechten voor op dit moment en ze was er te bang voor om Aisha echt te verwonden. Vanuit de binnenkant van haar dijbeen toverde ze een dolk tevoorschijn. Snel sprong Rose op en bleef Aisha hijgend maar met een glimlach in de gaten houden

Net toen ze wou opstaan zag ze ver achter Rose bij een boom een schim staan . '' Wacht.. Rose'' bracht ze hijgend uit . Met haar ogen gericht op de schim stond ze op . '' Ik zie daar iemand '' fluisterde ze zacht , alsof iedereen haar anders kon horen . Ze kneep haar ogen tot spleetjes om het beter te kunnen zien maar ze zag alsnog alleen de schim .

Rose die net met haar schouder van plan was Aisha letterlijk omver te beuken stopte vlak voor Aisha toen ze haar blik in haar ogen zag. Dit was geen afleidiingsmanoevre. Ze draaide zich om naar wat Aisha leek te kijken. Verbaast draaide ze zich terug naar Aisha, het enige wat zij zag was een doodnormale boom die tussen doornormale andere bomen stond. "Waar?" ze wreef met haar hand over haar pijnlijke voet die nu langzaam begon op te zwellen.