ondergronse meer

Ren genoot van het moment en was blij dat Vashti uiteindelijk stopte met huilen. Hij wou dat hij hier zo zou kunnen blijven staan maar hij wist dat dit geen antwoord was. Uiteindelijk liet Ren langzaam Vashti los en keek haar weer recht aan. Zijn glimlach was minder groot maar veel echter. Na een paar minuten Vashti aan te staren bewoog hij langzaam naar voren en kuste uiteindelijk vashti terug.

Vashti keek in Rens gezicht toen hij haar los liet. Zijn altijd zo warme glimlach was weg en was nu verandert in een heel andere glimlach. minder uitbundig maar veel oprechter. na even zogestaan te hebben wilde ze iets zeggen, maar kreeg niet de kans om dat te doen, omdat Ren nu zijn lippen op die van haar legde. Vashti kuste hem terug, terwijl er een gelukzalig gevoel door haar heen trok. nu kon ze niet eens meer twijfelen,voor haar was het duidelijk genoeg. de gedachten van Ren kwamen in haar hoofd en vermengde zich met elkaar. het werd een grote brij naar gevoel van haar, maar ze kon er niets tegen doen en wilde dat ook niet.

Ren bleef zo een tijdje staan met zijn lippen op die van Vashti. Hij had dit gevoel nog nooit eerder gevoeld. Ook al had hij genoeg meisjes gekust dit was anders. Hij deed zijn ogen dicht en sloeg zijn armen om Vashti heen. Heel even haalde hij zijn mond weg om iets te zeggen. ´´weet je zeker dat je dit wilt´´ vroeg hij terwijl hij serieus keek. Hij wist dat hij haar hart zo kon breken , hij zou natuurlijk proberen van niet maar hij wist niet of het echt ging lukken.

Vashti dacht na over de vraag van Ren toen hij zijn lippen van die van haar haalde. Ze wist heel goed dat ze soms een beetje te impulsief was. ze legde haar hoofd tegen zijn borst en zei toen zachtjes: 'ik wil niets liever.' Ze meende ook echt wat ze zei. Ze wilde hem nu niet kwijt, want als ze dat deed wist ze dat ze ook nooit meer zulke goede vrienden als voorheen waren.

Ren luisterde aandachtig naar Vashti haar antwoord. Toen hij haar reactie hoorde begon hij te glimlachen. Hij pakte Vashti nog steviger vast en zei ´´dat is goed om te horen´´. Hij wist dat hij zelf moest veranderen maar hij zou proberen om deze relatie goed te laten werken. Schaduw zat de hele tijd nog te slapen anders had ze Ren wel tegen gehouden.

Vashti deed haar ogen dicht terwijl ze in Ren's armen stond. ze vond het een heerlijk gevoel. Ze keek even omhoog naar Ren's gezicht en keek naar zijn sprankelende groene ogen. ' ze bedacht zich iets en grinnikte. ' ik wil het gezicht van je zusje wel eens zien als ze dit hoort. die krijgt vast een lachstuip ofzo' zei ze nog steeds grinnikend. ze wist wel dat Drome nooit zou geloven dat hij haar leuk vond.

Ren bedacht wat zijn familie over zou denken. Drome die zou het niet geloven en Gavril ook niet, Githa zou het misschien wel meteen geloven. ´´Ik denk niet dat ze het zouden geloven als ik het ze vertel´´ zei Ren glimlachend op recht. Zijn glimlach was weer breder en veel warmer dan normaal.

' dat denk ik dus ook' zei ze glimlachend. ze was veel te blij om daarover in te zitten. Ze keek naar zijn glimlach en gaf hem een kusje. daarna liet ze haar hand in de zijne glijden en trok hem zachtjes mee naar de waterkant. een kleine tien minuten daarvoor zat ze hier helemaal verward en bloednerveus. nu ging ze er zitten met alleen maar geluk voelend in haarzelf. Ze wachtte tot Ren ook ging zitten en keek over het water wat er nu nog mooier en vrolijk schitterend bij lag in het zonnetje.

Ren ging glimlachend erg dicht bij VAshti zitten. Hij keek over het water terwijl hij zijn hand op die van Vashti legde. Schaduw werd ondertussen wakker en keek vermoeid rond. Toen ze Ren zag kijken naar Vashti wist ze genoeg. Meteen vloog ze naar de twee toe en ging tussen de twee in zitten.

Vashti wilde net haar hoofd op Rens schouder leggen toen Schaduw eraan kwam vliegen en tussen hen in kwam zitten. Vashti trok haar wenkbrauwen op en keek Ren half lachend aan. ' is ze jaloers?' vroeg ze aan Ren.
Ze dacht niet dat dat het was, maar wist zelf ook niets anders te bedenken waarom ze het anders deed.

Schaduw keek met een dodelijke blik naar Vashti. Zo´n blik dat je de relingen over je lijf krijgt. Ren daar en tegen zuchte en pakte Schaduw op aan de vacht. Hij draaide Schaduw om en keek haar boos aan. Ze bleven weer een tijdje zo. Daarna ging Schaduw mopperende in Ren zijn schaduw zitten. Zij gaf vashti nog een blik en verdween daarna. ´´Sorry voor dat ze is volgens mij jaloers ja´´ zei Ren terwijl hij de haren uit zijn gezicht haalde. Hij keek Vashti weer glimlachend aan en zei ´´waar waren we´´.

Vashti was wel gewend aan mensen die dodelijke blikken naar haar wierpen, omdat ze jaloers waren, maar zo'n blik van een draak krijgen was toch wel apart. Ze negeerde haar nadat ze nog een blik wierp en keek glimlachend naar Ren.' eeeeh.....mmmmmmmhhhh......' Vashti deed net of ze heel hard nadacht. 'ohja ik weet het alweer' zei ze ,als een klein kind die haar vraag was vergeten en er nu weer op kwam, waarna ze meteen Ren zoende.

Ren zoende al snel terug terwijl hij gegrom uit zijn schaduw kwam. Maar dat negeerde hij. Schaduw wist dat Ren Vashti leuk vond tenminste dat dacht Ren. Hij sloeg weer zijn armen om Vashti terwijl hij zijn ogen dicht deed. Hij snappte nu wel de aura van net.

Vashti sloot haar ogen terwijl ze Ren teder kuste. hun gedachten waren weer met elkaar verbonden, maar het was nu niet 1 grote brij. waarschijnlijk kon Ren haar gedachten nu ook voelen, maar misschien niet zoals zij gewoonlijk deed. Maar of hij het nu wel of niet kon het maakte haar niks uit, dan kon hij tenminste voelen hoe gelukkig ze met hem was. Ze wilde dat dit moment nooit zou ophouden.

Ren voelde wel de gedachten van Vashti maar zelf kon hij die wel raden. Hij kuste haar net zo teder terug en streelde in haar haar. ´Je hebt zacht haar´ dacht Ren omdat Vashti het waarscheinlijk toch wel kon horen. Ren was blij dat hij iemand ontmoet had waar hij echt voor wou gaan.

Vashti mondhoeken krulden zich in een glimlach tijdens het zoenen om het complimentje. 'dankje' stuurde ze naar Ren. Ze haalde haar lippen nu van die van hem af en ging met haar hoofd tegen zijn schouder zitten. Ze was nog steeds overdonderd dat hun vriendschap zo snel omgesprongen was in liefde. Het was gewoon moeilijk te geloven. Ze staarde over het meer.

Ren glimlachte naar Vashti en keek ook over het meer. De zon ging bijna onder en de kleuren van de zonsondergang kleurde de lucht. Met een grote glimlach keek Ren er na. De lucht zal nooit veranderen zelfs al gebeurd er iets ergs. Hij keek weer naar Vashti en zei toen ´´waar is Saphira eigenlijk´´.

' eeehmm' zei Vashti die opschrok uit haar gedachten. ze keek omzich heen maar zag Saphira nergens zitten. ' die is er zeker stilletjes vandoor gegaan om wat te gaan vliegen.' zei ze tegen Ren. Vashti bedacht dat Saphira vast nog niet eens wist dat Ren haar leuk vond. Ze glimlachte bij het gezicht dat Saphira zou trekken als ze het te weten zou komen. ze zou waarschijnlijk helemaal enthousiast zijn en zeggen dat ze het de hele tijd al wel had geweten. Ze keek naar de lucht die bijna bloerood kleurde door de ondergaande zon terwijl die langzaam achter de horizon verdween. ze vond het altijd prachtig om te zien vooralals ze op het strand was.

Ren was een beetje opgelucht dat Vashti niet ongerust was. Het klonk raar maar hij owu het dit keer als vriendje goed aan pakken. Hij glimlachde naar Vashti terwijl hij zijn arm om haar schouder legde. Daarna keek hij naar de zon die bijna onder was.

Vashti keek naar het laatste stukje zon die streepje voor streepje verdween. Toen was hij plots verdwenen. ' kom eens staan' zei ze tegen Ren terwijl ze zijn arm van zich aflegde en zelf al opstond. Toen ze stond zag ze weer het laatste stukje zon. Ze glimlachte naar Ren en leunde tegen hem aan. ze had het geleerd van haar vader dat steeds als je 1 meter hoger gaat je ongeveer 10 kilometer verder kunt zien.

Ren glimlachde naar Vashti en stond op. Pas na een paar seconden bedacht waarom ze moesten staan. Nu konden ze nog heel even de zon zien. Toen die uiteindleijk toch onder ging had Ren een idee. ´´Ik heb een idee´´ zei Ren terwijl hij vashti vast pakte. Het zou niet veel schelen maar toch wel. Langzaam begon Ren te zweven tot een paar centimeters. Doordat Ren Vashti had begon die natuurlijk ook omhoog te komen.

Vashti keek even verbaasd naar Ren, want ze snapte eerst niet wat er gebeurde. Pas toen ze naarde grond keek zag ze dat ze boven de grond zweefde. Eerst schrok ze even, maar het was niet hoog dus keek ze daarna naar de de zon die je nu weer een klein stukje kon zien. toen die toch echt weg was keek ze naar Ren. Ze keek eerst even in zijn ogen en kuste hem toen op zijn mond terwijl ze nog steeds zweefden.

Ren keek naar de zon die langzaam echt onder ging. Hij kon niet hoger zweven dus kon hij er niets aan doen. Ren draaide zich maar naar Vashti. Opeens voelde hij de lippen van Vashti op de van hem. Hij schrok er zo van dat ze meteen vielen. Maar Ren kon wel snel genoeg reageren waardoor Ren hard op de grond viel en Vashti zachtjes op hem.

' gaat het?' vroeg ze geschrokken aan Ren toen hij hard op de grond viel. ze had zich gelukkig zelf niet bezeerd dankzij Ren. Ze besfte dat ze boven op hem lag en werd een beetje rood. Ze rolde van hem af en ging naast hem zitten. Ze keek bezorgd naar hem.

´´Ja hoor met mij gaat het wel goed´´ zei Ren glimlachend. ´´En hoe gaat het met jou´´ vroeg hij wat bezorgder. Ren keek naar Vashti en merkte eerst niet eens dat zij boven hem lag. Hij wou alleen dat ze veilig was dan maakte hem niet uit dat hij gewond raakte.