Het kleine kapelletje

Kate keek hem even aan. "Dat ze je daar al voor in de gevangenis stoppen.." zei ze en ze keek naar de lucht. Gelukkig had zij niet zo'n band met haar familie, anders was ze nu vast ongelukkig geweest. "Ken je al veel strijders?" vroeg Kate om door te gaan naar een ander onderwerp.

Gavril schudde zijn hoofd. "Ik ken nu mijn familie, Jij, Vashti, Leia en dat was het volgens mij. Ik ben nog niet meer mensen tegen gekomen of ontmoet." Hij keek even rond en zei "Tja, dat heb je als je laat gekomen bent." Deloi ging even verliggen en liet toen zijn staart uit het shirt hangen. Daarmee begon hij heen en weer te slaan zodat het leek alsof Gavril gemuteerd was.

Kate telde de wolken in de lucht. "Ach, je komt iedereen wel snel te kennen, iedereen loopt namelijk zo'n beetje in hetzelfde buurtje rond hier" zei ze en ze keek even naar Deloi. Inmiddels had zij al veel mensen leren kennen. Dat vond ze wel fijn want zo miste ze het leven in Kosta niet zo erg. Ze moest even grinniken om Deloi.

Gavril had niets door en zei "Ja, maar het zou fijn zijn iedereen nu al te kennen. Ik moet nog steeds oppassen met Deloi, alhoewel hij nu natuurlijk even kan rondlopen. En waarom zit je zo te grinniken?" Hij blies een bel van zijn kauwgom en blies er nog eentje in. Toen maakte hij de gaatjes dicht en pakte de ballon uit zijn mond. Hij liet er een bliksemschichtje doorheen gaan en de bellen knapten.

Kate knikte. Zij was gelukkig op tijd gekomen en had daardoor niets gemist, anders zou ze eerst in haar eentje met haar krachten om moeten leren gaan, wat haar onmogelijk leek. "Oh, gewoon om je draakje" zei Kate luchtig en ze kauwde op haar kauwgom. Ze keek naar de bliksemschicht. "Dat ziet er gaaf uit.." zei ze voordat de bellen knapte.

Gavril keek naar beneden toen Kate het zei. Hij zag de staart en moest ook lachen. Hij maakte de kauwgom weer tot een bol en stopte die in zijn mond. "Bedankt." zei hij glimlachend. Opeens bedacht hij zich iets. Hij zou het niet hier uitvoeren, maar als hij nou een elektrische lading op kon wekken terwijl hij iemand vast hield kon het haar misschien overeind gaan staan. Hij dacht het plan verder uit, maar terwijl hij eraan dacht ging zijn haar ook een beetje omhoog.

Kate kauwde nog wat een maakte een paar bellen. De meeste knapte meteen uiteen. Ze keek naar Gavril die erg bedenkelijk keek en toen naar Cherr. Ze pakte wat brood uit haar tas en voerde het aan hem. Cherr at het bijna gelijk op , zonder ook maar te kauwen en even te slikken. Kate keek naar Gavril met een vage blik.

Gavril werd weer wakker uit zijn gedachten en merkte dat Deloi onder zijn shirt uit was gekropen. Hij keek in het rond om te kijken of hij het draakje zag. Opeens zag hij Deloi het kapelletje in sluipen. Gelijk ging hij erachteraan, hopend dat niemand hem zag. Het was te donker om te zien, maar Gavril voelde waar Deloi was. Hij pakte hem op en stopte hem in zijn tas. Snel liep hij weer naar buiten en ging in de boom zitten die hij zag. Hij kon Kate gewoon zien en zij kon hem ook zien.

Kate keek naar weer naar de lucht en zag dat deze er steeds donkerder ging uitzien. Hopenlijk zou het niet gaan regenen, dan zou ze helemaal kletsnat worden omdat ze geen jas bij zich had en een jurkje aanhad. Ze keek naar Gavril die Deloi kwijt was en zag hem verdwijnen in het kapelletje. Ze ging er zelf niet achteraan, dat zou nutteloos zijn en misschien voor nog meer opschudding zorgen. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar de boom waar Gavril in zat en zei maar niks.

Gavril zag dat het donkerder werd. Hij had geen zin om helemaal nat te worden, maar hij zou het wel merken als het ging regenen. Deloi wilde zijn kopje uit de tas steken, maar Gavril duwde hem resoluut er weer in. Het draakje ging zitten mokken omdat hij niet weg mocht. "Denk jij dat het gaat regenen?" vroeg Gavril aan Kate.

Cherr rilde omdat de wind nu vlak langs haar schubbige huid blies en dat vond ze geen prettig gevoel. Ze klapte wat met haar vleugels en sprong wat heen en weer om het warm te krijgen. "Ja ik denk het wel, ik hoop het niet" zei Kate en ze sloeg haar armen om elkaar.

Gavril glimlachde even. Hij merkte dat het gesprek gestrand was en omdat het zo ging regenen wilde hij toch naar de grot gaan. "Ik denk dat ik weer eens naar huis ga." zei hij. "Ik hoop droog over te komen..." Hij grijnsde zwakjes en stond toen op. Deloi merkte dat ze naar huis gingen en hield zich zo stil mogelijk. "Doei." zei Gavril

Kate knikte en sprong van het muurtje af. Ze had wel genoeg rust voor vandaag gehad en had geen zin meer om terug te gaan in het kapelletje.
"Ik hoop het ook" zei Kate en ze glimlachde even naar hem. Kate zocht even naar Cherr en toen ze haar gevonden had ging Cherr bij haar staan. Ze draaide zich weer om naar Gavril. "Doei" zei ze nog tegen hem.