Het kleine kapelletje

"Neee." zei Gavril grijnzend. "Ik heb alleen een heel schetsboek vol gemaakt binnen een paar dagen." Hij grijnsde terwijl hij begon met de mensen. Het zag er grappig uit hoe sommige mensen sommige gezichten konden trekken. Hij stopte even en bladerde terug. Daar zag je het restaurant tafereel. Hij ging nog verder terug tot hij bij het miniatuurbos was. "Wat vind je hiervan?" zei hij grijnzend.

Kate grinnikte even kort. Kate keek naar zijn handen en hoe ze werkten. Ze vond dat hij goed bezig was. Ze leek een paar plekken van zijn tekeningen te kunnen herkennen, misschien dat ze er ooit was langsgelopen. Ze keek naar zijn tekening en vond hem er mooi uitzien. "Erg goed" zei ze met een glimlach en ze keek wat beter naar de tekening.

Gavril ging weer verder met de tekening van het kapelletje en die was best snel af. Het was niet een van de mooiste, maar dan moest hij er ook goed de tijd voor nemen. Toen begon hij helemaal achterin een kleine schets van Kate te maken. Hij deed net alsof hij bezig was met een grotere tekening en zorgde ervoor dat ze niet kon zien waar hij mee bezig was.

Kate keek nog even naar de tekening. Zag zij er ook zo ingespannen uit als ze een tekening maakte? Vast wel, dat hadden een paar mensen al een paar keer tegen haar gezegt. Ze keek weer naar de lucht en hoorde iets achter haar piepen. Cherr die tot nu toe in de bosjes had gezeten zat met haar staard te zwiepen en vloog op het muurtje en kwam naast haar zitten. Kate keek gelijk om haar heen of er mensen waren , maar er leek niemand te zijn, dus stond ze het toe.

Gavril merkte het draakje bijna niet op, maar Deloi wel. Hij stak zijn kopje uit de tas en zei "Hoi." tegen het draakje. "Ook een toffee?" vroeg hij grijnzend. Zelf was Deloi ook verslaafd geraakt aan toffees, dus moest Gavril telkens nieuwe kopen. De schets van Kate was al snel klaar en hij sloeg zijn boek toen weer dicht. Toen pas merkte hij het draakje op en zei afwezig "Ook hoi."

Cherr keek nieuwschierig naar het draakje wat ze nog niet gezien had. Cherr kon niet praten en piepte een soort van "Hoi" terug. Ze hield haar kopje schuin en knikte. Ookal wist ze niet wat een 'toffee' was. Het zou vast wel goed zijn. Kate keek even naar Cherr en het andere draakje. "Hoe heet jou draakje?" vroeg ze aan Gavril. Cherr keek met zijn oogjes een beetje samengeknepen naar het andere mensenwezen. Ze mocht hem niet.

"De mijne heet Deloi, wat aarde betekend." zei Gavril. "Hij kan zich ingraven in de grond en dan ondergronds bewegen. Nu merk je niets behalve wat getril, maar als hij volwassen is kan hij behoorlijke aardbevingen veroorzaken en de grond wordt helemaal omgewoeld." Hij aaide Deloi even, die al snel uit de tas sprong en over Gavril heen naar het andere draakje liep. "Ik ben Deloi." piepte hij terug.

Kate luisterde naar wat Gavril zei. Voor zover ze wist kon Cherr niet veel bijzonders, behalve zich heel goed voor haar verstoppen en dan weer opeens ergens anders opduiken. "Gevaarlijk beestje" zei Kate met een kleine grijns en ze keek naar het draakje. Nu zag hij er nog klein uit. Cherr piepte : "Ik ben Cherr" en ze liep van het muurtje heen en weer en sprong toen recht voor Deloi.

Deloi schrok van de beweging, maar sprong niet achteruit. Het was wel grappig. Hij probeerde net zoals Gavril te zitten, wat een lach uitlokde. Gavril grinnikte om Kate's opmerking en zei "Ja, vooral als hij geen toffees krijgt. Ik ben blij dat hij nog niet kan vliegen, anders moest ik mijn zusje vragen een kluisje te maken." Hij grijnsde even.

Cherr bleef zitten waar ze zat. Ze vond het wel een fijn plekje. Ze keek opzij naar Deloi en kwispelde als een hond met haar staart. "Geloof me, die beesten leren het sneller dan je denkt" zei Kate en ze keek even naar Cherr. Wat was die snel groter geworden. Kate haar gezicht verstrakte even bij het woord zusje. Ze probeerde weer wat blijer te kijken door een glimlach op haar gezicht te toveren.

"Nou, dan mogen er snel maatregelen getroffen worden." zei Gavril glimlachend. "Ik heb het idee dat als de draakjes kunnen vliegen ze alles pakken wat los en vast zit." Hij merkte dat hij zijn mond voorbij had gepraat en hield toen snel zijn mond. Hij zag in een ruit iemand aan komen lopen en zei tegen de draakjes "Er komt iemand aan." Deloi sprong gelijk achter het muurtje zodat de voorbijganger hem niet zou zien.

"Klopt, dat doet Cherr hier ook, hea Cherr?" zei Kate met een glimlach. Cherr piepte wat onverstaanbaars en liep wat heen en weer. Kate hoorde eerder wat Gavril zei dan dat Cherr het hoorde en trok Cherr daarom weg en duwde hem over het muurtje. Ze wist dat ze dat niet leuk vond, maar ze kon Cherr niet laten zien aan de 'buitenwereld'.

Gavril grijnsde. Gelukkig vroeg Kate niet naar zijn verspreking. Deloi groef zich in en voelde dat er iemand langs kwam. Die keek eventjes naar de twee op het muurtje, maar besteede er geen aandacht aan. Het werd wat drukker en Deloi vond het jammer dat hij nu achter het muurtje moest blijven. Hij kwam weer boven en ging toen tegen het muurtje aan liggen, die lekker warm was van de zon.

Cherr zat achter het muurtje en keek tegen de muur aan. Ze vond het niet leuk dat ze hier zat en klapte daarom een paar keer met haar vleugels tegen de muur. Kate glimlachde naar de voorbijgangers omdat ze dat vaker deed als ze zich ongemakkelijk voelde, alsof ze iets achterhield. Ze was blij dat ze snel doorliep en niks door hadden. Ze knipperde met haar ogen tegen de felle zon. Uit haar tas haalde ze wat kauwgom. Ze legde er eentje voor Gavril neer, ze merkte vanzelf wel of hij er zin in had of niet.

Gavril keek normaal naar de mensen, maar bekeek de wacht met minachting. Hij zou het ze nooit vergeven om wat ze hadden gedaan. Maar toen pakte hij twee toffees uit de tas en legde die bij Deloi, die er eentje opat. Toen ging hij weer liggen en zei "Eet maar, lekker zijn ze." Gavril pakte de kauwgom aan en stak die in zijn mond. "Bedankt." zei hij.

Kate keek ook naar de mensen die voorbij liepen , vooral naar hun gezichten. De meesten zagen er welgesteld uit vond ze. Ze probeerde een bel met haar kauwgom te maken. "Geen dank" zei ze een beetje onverstaanbaar. Haar bel was nu heel groot geworden. Hij knapte een seconde later uitelkaar en was uitgespat tot over haar neus.

Gavril lachde zachtjes toen hij Kate's gezicht zag. Zelf blies hij ook een bel die weer inzakte toen hij er een gaatje in beet. Hij sprong op toen hij een bekend gezicht zag. Het was een van de bewakers van zijn cel geweest. Het was niet officieel verteld dat hij was vrijgelaten en alleen de regering wist het. Gavril ging snel achter het muurtje, naast Deloi zitten, hopend dat de wacht niets in de gaten had gehad.

Kate was druk bezig met de kauwgom van haar gezicht aan het halen. Ze keek op naar Gavril en kon nog net zien hoe hij achter het muurtje verdween. Ze snapte er niks van behalve dat hij zich duidelijk ergens voor verschuil hield. Ze zag hoe een meneer naar haar toe kwam, ze vermoedde dat het een wacht was. Ze was op haar hoedde en gluurde een beetje naar hem terwijl ze zag dat hij nog steeds richting het muurtje liep. Plots bleef hij recht voor haar gezicht staan. "Heeft u misschien iets vreemds gezien of zijn er bepaalde personen die u zijn opgevallen?" sprak hij op een vriendelijke toon tegen haar. Iets té vriendelijk. "Nee hoor" zei Kate met een vriendelijke nep glimlach terwijl ze ordinair met haar kauwgom ging kauwen.

Gavril hield zich zo stil mogelijk. Zijn staf lag al naast hem op de grond en niemand zou het raar vinden als de wacht neer zou vallen als hij met de knop tegen zijn hoofd was geslagen. 'Waarom moet ik die gast weer tegen het lijf lopen.' dacht hij. Hij keek naar Deloi, die zich al had ingegraven. Om Cherr maakte hij zich niet druk. Denkend over de uitleg van Kate kon die zich waarschijnlijk wel redden.

De man keek haar recht in haar ogen aan en Kate moest haar best doen om niet te blozen of een rare reactie te maken. Ze had in Kosta aardig wat dingen gestolen, maar dat konden ze hier toch niet weten? Alleen het brood van de bakkerij had ze een keer gestolen, en dat was uit noodzaak, omdat ze geen geld meer had en zo'n honger had. Ze keek nu recht in de man zijn ogen terug en het was een tijdje stil. Ze had net het idee dat hij haar niet geloofde toen hij zich omdraaide en wegliep.

Gavril haalde opgelucht adem. Hij keek en zag dat de wacht verdwenen was. Hij ging weer op het muurtje zitten en vroeg "Heb je een uitleg nodig?" Hij trok een wenkbrauw op en Deloi kwam weer tevoorschijn. Die zuchte opgelucht, want Gavril had hem verteld over zijn leven. Hij had vooral de gevangenis uitvoerig besproken.

Kate keek pas om totdat ze zeker wist dat de wacht weg was. Ze wenkte naar Cherr over het muurtje dat die er ook weer bij mocht komen. Die sprong over het muurtje en kwam naast haar zitten. Ze begreep niet zo veel van de situatie, dus bleef ze maar rustig stilzitten. Kate keek naar Gavril. "Dat zou wel handig zijn ja" zei ze tegen hem.

Gavril knikte. "Het was iemand die ik van de gevangenis ken. Het is niet officieel bekend gemaakt dat ik ben vrijgelaten, en alleen de hoge piefen weten dat. Als hij me zou zien zou ik weer voor het gerecht worden gesleept, en dan was het doei wereld." Deloi klom ondertussen op Gavril en ging onder zijn shirt zitten. Hij stak zijn kopje naar buiten en keek rond.

Kate luisterde naar Gavril en knikte. Het klonk behoorlijk serieus. Gelukkig was die vent niet bij hun staan hangen , dan had hij vast een groot probleem gehad. Ze wiebelde met haar benen heen en weer. "Hoe kwam je in de gevangenis... Als ik vragen mag?" zei Kate en ze wist dat het een ongepaste vraag was maar kon het niet laten om hem te stellen.

Gavril keek naar de lucht toen hij de vraag hoorde. Hij keek naar Kate en zei "Doordat ik contact probeerde te houden met mijn familie in Midta. Iemand zag dat aan als magie en toen werd ik in de gevangenis gegooid. Ik kwam na een jaar vrij, en gelukkig was ik niet al te erg behandeld." Dat zou het enige zijn wat hij zou vertellen. Hij hoefde niet zijn verhaal aan iedereen te vertellen. Het enige wat intressant was, was dat hij een litteken had gekregen en zijn angst voor halsbanden.