grot Valencia

oh oke, nu zijn ze wel bij de grot

-------------------------------------------------
Toen Ren de grot eindelijk zag liep hij naar zijn hoek en legde Vashti op zijn bed. Het was zeer comfortable wist Ren want hij had het uit de beste winkel gestolen. Hij pakte wat water die hij altijd bij heta en pakte wat verband. ´´Als je wat te drinken wilt zeg het maar´´ zei Ren. Hij kon niet zo maar laten gebeuren dat een vrouw en een vriend zelfs zo slecht aan toe was.

Toen Vashti op het bed werd gelegd voelde ze pas echt hoe moe ze was. 'ja graag' zei ze als reactie. Ze voelde een stekende pijn in haar arm. ze keek even om haar heen en zag Saphira niet in de grot zitten. die was waarschijnlijk nog bij Gavril en Dromé. Ze wachtte tot Ren haar arm zou verbinden.

Saphira was inderdaad bij Gavril en Dromé en zat in een boom te kijken naar de kring wolfen en de leiderwolf en Dromé. die stonden naar elkaar te kijken met een wraakzuchtige blik in hun ogen. ze bleef bij hun om als het nodig was te helpen.

Ren gaf zijn flesje water aan Vashti maar bedacht zich dat Vashti beter niet kon bewegen. Hij begon haar dus zelf maar water te geven. Daarna pakte hij het verband en verbond de wond van Vashti. Hij was geen dokter en wist er ook heel weinig van. Hij had alleen een paar keer andere mensen zien doen en bij zich zelf gedaan.

Vashti was blij met het water. Ze voelde al wel weer wat van haar krachten terugkomen. ze zag dat Ren de wond op haar arm verbond en zei er niks van dat hij niet helemaal goed zat. Ze was al blij genoeg dat er iets omheen zat. Ze keek weer naar Ren's gezicht en keek glimlachend in zijn ogen. 'je hebt die beren wel mooi afgeslacht.' zei ze zachtjes.

Kort knikte ren en zei hij ´´ja dat klopt´´. Zelf vond hij het niet zo bijzonder maar voor VAshti was het wel. Hij legde zijn katana weg. Die zou wel later schoon maken. Hij keek naar de kleren en daarna na Vashti. Eigenlijjk wou hij wel on kleden en Vashti was toch half wakker. Uiteindelijk trok Ren zijn shirt uit en pakte een nieuwe.

Vashti volgde Ren zijn bewegingen, maar schaamde zich een beetje, omdat Ren dacht dat ze maar halfwakker was. Ze wist niet of ze haar blik moest afwenden of niet en besloot Ren maar in die waan te laten, maar ze voelde zich wel een beetje ongemakkelijk. Ze keek uiteindelijk maar naar haar eigen kleren en zag dat ze er niet beter op waren dan die van Ren. Ze kwam op haar ene elleboog een beetje moeizaam overeind en kwam uiteindelijk rechtop te zitten

Ren hoorde Vashti en ondersteunde haar met een luchtbol zodat ze niet om zou vallen. Zelf trok hij een nieuw shirt aan en legde zijn ketting erover. Met de aanraking van zijn ketting kreeg Ren meteen meer kracht. Als of de geest van zijn vleermuis er gewoon nog in zat. Ren keek naar Schaduw en glimalchte.

Vashti keek even dankbaar naar Ren. Ze wilde zich eigenlijk ook wel omkleden, maar ze had geen andere kleding bij haar. maar ze wilde sowieso het bloed van haar afwassen. Ze vond het een beetje stom om het aan Ren te vragen maar ze zag geen andere manier. 'eeh Ren, kan ik me misschien ergens wassen?' zei ze dus maar.

Ren keek om naar Vashti en zei ´´je kan bij de rivier wassen, daar doet Drome het altijd´´. Hij wees een kant op uit de grot waar de rivier was. ´´Maar lukt het wel om op te staan´´ vroeg hij terwijl hij bezorgd keek. Hij wist nog steeds niet van medicijnen dus kon hij het beter vragen.

'eeh ik denk het wel'zei Vashti vastberaden dat het ook echt ging lukken. Ze had nog wel pijn maar het duizelige gevoel was voor het grootste deel weg. Ze zette haar voeten onder haar lichaam en drukte zich met haar arm omhoog. Het duurde even maar ze stond uiteindelijk wel stevig op haar voeten. Daar was gelukkig niks mis mee anders had ze nog wel wat meer problemen gehad. Ze zei tegen Ren zodat hij niet bezorgd hoefde te worden ofzo:' het zal waarschijnlijk wel even duren hoor.' ze liep een beetje wankel de grot uit naar de rivier en liep een stukje langs de rivier uit het zicht van de grot. Ze was van plan om ook shirt en rokje even te wassen. Na een tijdje stopte ze en stapte de rivier in. gelukkig was het mooi weer en kon ze zodra ze klaar was met wassen haar kleren ophangen aan een tak terwijl ze zelf ging liggen drogen in het zonnetje.

Toen Vashti droog was pakte ze haar kleren die ook zo goed als droog waren. ze trok ze aan en dronk nog wat uit de rivier, voordat ze weer richting de grot liep. Ze zag onderweg nog wat kruiden staan die ze wel kon gebruiken voor haar arm en plukte ze. ze liep de grot weer in en keek even rond waar Ren was.

Gavril zag dat Vashti weg was. Hij had niet echt opgelet en keek naar Dromé. Wanneer zouden ze nou eens gaan vechten, dacht hij. Deloi kwam naar boven en zei "Gestopt?" Gavril knikte kort en ging tegen de boom aan zitten terwijl hij de wond in zijn bovenarm inspecteerde. Hij deed er voorzichtig een groot blad omheen, wat hij uit zijn kindertijd herkende als een ontsmettende plant. Het blad diende ook als tijdelijk verband, omdat hij geen stof bij zich had en niet zijn kleren kapot wilde maken. Deloi klom om zijn arm en ging zitten op de plek waar het blad om zat. Hij greep zich goed vast zodat Gavril geen touw nodig had.

Sorry dat het zolang duurde, maar we gingen gistermiddag weg, en vamiddag was ik bij vriendinnen. Doe maar alsof dit eerder gebeurde
Ondertussen waren alle levende wolven en beren komen kijken, ook veel andere dieren kwamen kijken, wie definitief de leider van beide stukken bos zou worden.
Drome grijnzde, en de wolf liet een paar afgrijnzelijk klinkende geluiden horen die voor lachen moetsten doorgaan. Ze stuurde ijzer op haar nagels, en keek Beowulf boos aan. Hij begon met een vreemd nouwelijks verstaanbaar accent te praten "Klaein kient, ich sal jou en je troep veschlaan" de toeschouwer begonnen de stampen en huilden. "Dan ich schal hirsen over ghele bosch" hij huilde en de woven volgden zijn voorbeeld. Drome grijnzde "Beo, ik zal je vermorzelen als een kleine mier, zoals ik al eerder had moeten doen. En dan.." ze hield een theatrale glimlach "...dan ben ik de alfa van jou groep. Je hoeft niet dood, je hoeft aleen je over tye geven" Beowulf zag eruit alfof ze net een klap in zijn gezicht had gegeven. "NOOIT" schtreeuwde hij, terwijl hij op haar af rende, dit was waar Drome op had gehoopt. Ze sprong opzei, en stak haar zwaard uit, ze maakte een wond langs de gehele zijde van Beo.

Gavril keek verbaasd op toen hij de wolf hoorde praten. Hij keek naar wat Dromé deed en zag dat dit een bloederig gevecht ging worden. "Hup Dromé." zei hij aanmoedigend terwijl hij opstond. Hij leunde behoorlijk op zijn staf, maar dat kwam alleen maar omdat hij moe was. Hij vond het jammer dat het door een leven-en-dood-gevecht moest worden beslist, maar de wolven deden waarschijnlijk niet anders. Gavril hield de andere dieren goed in de gaten, zodat ze niet met een meerderheid op zijn kleine zusje zouden springen.

Longwei en mimmy gingen naast Gavril staan, ze zagen beide waar Gavril aan dacht, en Long wei zei "Wees niet bang, jij kan ze niet verstaan, mar wij wel, jij bent de enige hier die honderd procent voor Drome of Beo is, op ons" ze wees naar Mimmyy en haar zelf "na dan, ze zijn voor de gene die aan het winnen is, bij wolven is het best simpoel, je bent de baas tot een ander sterker is, en als Drome dat is, tja dan is Drome de baas, toe jij weg was heeft ze voor het eerst met Beo gepraat, hij vertelde dat ze nog een mensen welp was,en dat ze de alpha kon worden als ze oud genoeg was, dat is ze nu." en ze keken weer naar het gevecht. "Grijp onder geen beding in, dan heeft zij niet gewsonnen, en is er geen reden om beo niet ookt te helpen, dan is ze verloren. We kunnen niets voor haar doen"

Drome rende om hem heen, en stuurde ijzer op zijn poten af om hem te doen vallen, hij sprong eroverheen en haalde met een klauw uit naar Dromes arm, ze kreeg schammen over de hele lengte van haar arm, en kom haar zwaard met moeite vast blijven houden, ze stak het naar voren, en maakte een wond langs Beos buik.

"In het alpha-gevecht kan ik niets doen." zei Gavril begrijpend. "Maar als de andere wolven voor de winnaar zijn, hoef ik eigenlijk niet in te grijpen. Ik sta liever paraat voor als er eentje denkt 'Laat ik mijn baas eens even helpen.'" Gavril keek naar het gevecht en zag wat Dromé deed. "Maak een windvlaag als hij in de lucht is." zei hij aanmoedigend. "Dan kan je hem uit balans brengen."

Ze heeft water en metaal slimmerd
-----------------------------------------------------------------------------------

Drome sprong in de lucht en zette haar voeten op de bortskas van Beowulf. Hij viel op zijn rug met drome op zijn buik, die boeide hem meteen met verzameld metaal aan de grond. Ze zette een zwaard op zijn keel. "Je hebt een keuze, je sterft, en ik neem de groep over of je geeft je over, ik word de leider en word mijn schoothondje, of een banneling." er viel een doodse stilte en iedereen keek benieuwd naar Beo, deze keuze had een uitdager nog nooit aan de praktisch verslagen alpha gegeven.

Oeps
-------
Gavril zag wat Dromé deed en hoorde wat ze zei. Hij verbaasde zich een beetje, dat ze hem die kans gaf, maar hij keurde het gelijk goed. Niet moorden als je niet hoeft. Hij zag dat de andere dieren ook een beetje verbaasd keken. Gavril keek afwachtend naar de twee, hopend dat Beowulf niet de 'vermoord me' optie koos. Hij plukte een besje en at die rustig op, maar had zich vergist in de soort en viel gelijk snurkend op de grond.

Beowulf keek alsof iemand hem had gevraagt tussen cake of taart te moeten kiezen. hij keek bedenkelijk. "Ich geef mie oever " zei hij luid, "En iech worgd welg je reitier" murmelde hij erachteraan, hij koos de vernederende positie waarin hij tenminste zekerheid op voedsel had. Drome liet hem los en klom op zijn rug. Ze reed met haar armen een ererondje langs de hele kring. Alle wolfen 'steigerden' en begonnen te juichen op de wolven manier. toen reed ze naar Gavril, en mimmy enLong wei klommen op Dromes rug. Ze klom eraf n legde Gavril dwars op zijn rug. Ze klom weer op haar nieuwe rijdier en stuurde het richting de grot.

Gavril had een fijne droom. Hij droomde dat de grenzen werden opgeheven en dat ze terug konden zijn bij hun familie. Alleen dan zonder de draken, de magie, alsof de grens er maar een uurtje had gestaan. Hij glimlachde toen hij lichter ging slapen. Hij wilde wakker worden toen de droom omsloeg in een nachtmerrie, maar kon het niet omdat het besje hem onder zeil hield. Hij kon zijn ogen opendoen, zijn vingers bewegen, maar niet aan de droom ontsnappen. Hij merkte dat hij op een wolf lag en dacht aan de uitslag. Hopelijk had Dromé gewonnen.

Drome kwam bij de grot en rende naar binnen, zondet op Ren en Vashti te letten haalde ze verband en doeken uit de verbant trommel, en met Beo, en Gavril op zijn rug liep ze naar de rivier. Voorzichtig legde ze Gavril op de grond, en stuurde een plens water in zijn gezicht, in de hoop dat hij wakker zou worden., toen begon ze met hulp van wat gestuurd water, Beos wonden schoon te spoelen en te verbinden.

Gavril voelde het water en zag het ook aankomen. Alleen deed zijn mond het niet, waardoor hij niet kon zeggen dat hij wakker was. Door het water was de nachtmerrie erger geworden. Het ging nu over thuiskomen en alleen maar een ruine zien, met overal bloedsporen en verminkte lijken. Gavril dwong zichzelf aan leukere dingen te denken en dacht aan schetsen. Opeens zag hij zijn schetsboek weer en begon kritisch te kijken naar wat hij nog zou kunnen verbeteren. Hij moest eens kijken of mensen zouden betalen voor zijn kunsten. Deloi zat niet meer om zijn arm en trok het blad weg. Snel liep hij naar Dromé en zei "Wond kun je verbinden?" terwijl hij naar Gavril's arm wees. De wond zag er nu behoorlijk rood uit, maar was nog niet gaan infecteren. Er liep nog een klein straaltje bloed uit de wond wat het gras eronder rood kleurde.

Drome knikte en knielde bij Gavril neer, ze waste de wond en begon met het aanleggen van een verband. Mimmy was jagen op een konijn zodat ze dat aan Beo kon geven, en Long wei liep naar Deloi toe. "Weet jij of Gavril al wakker is?" vroeg ze.

Deloi schudde zijn hoofd en zei "Weet het niet." Hij sprong op Gavril's buik en liet zijn hoofd heen en weer wiegen. Gavril volgde Deloi met zijn ogen, maar kon nog niets zeggen. Deloi stopte, draaide zich om en zei "Volgens mij is hij half wakker." Deloi merkte dat de staf niet bij Gavril lag en zei "Ik ga even staf zoeken. Zijn zo terug." Hij stoof weg, goed oplettend dat mensen hem niet zagen.

Drome knikte, en begon de krassen op haar arm te wassen, en dook uiteindelijk helemaal in het water, omdat haar kleding ook onder het bloed zat. ze klom uit het water en stuurde het water uit haar kleding en haar, in een paar seconden was ze weer droog. Ze ging zitten, en Long wei begon haar arm te verbinden.