grot Valencia

Gavril keek verbaasd naar Dromé. "Doet ze dat dan?" vroeg hij verbaasd. "Nou, dan heb ik denk ik geluk gehad." Hij pakte de bijl van haar aan en zocht een goede tak op. Hij tilde de bijl op en liet die met zo veel kracht neerkomen dat de tak versplinterde. "Oeps." zei hij schaapachtig. Hij zocht een andere tak af en hakte die rustiger af, wat goed ging. Zijn staf zat op zijn rug omdat hij die in de weg vond zitten tijdens het hakken. Hij hakte nog meer takken af en legde die netjes neer op een hoop. Ook hakte hij de dunnere takken eraf zodat Dromé van de stam ook beeldjes kon maken. Hij begon al met het slaan tegen de stam, maar hoorde toen een holle tok. Hij sloeg er met zijn bijl tegenaan en er kwam een ruimte tevoorschijn.

"Hm" zei Drome terwijl ze nadenkend naar de boom keek als een expert."Ik wist niet dat ie er al zolang lag" Zei ze terwijl ze de wortels in haar mand deed. "Volg me" zei ze plots, en ze verdween tussen de struiken naar een rotswand.

Gavril wilde Dromé al achterna lopen, maar zag iets glinsteren in de holle ruimte in de boom. Hij veegde de troep weg en verlichte de ruimte met zijn staf. Hij zag dat er een kleine staf in lag, helemaal gemaakt uit een brok kristal. Hij pakte het op en bekeek het goed. Deloi was ondertussen omhoog gekropen en keek vol bewondering naar de staf. Gavril stopte allebei de staven in een omhulsel en bond ze vast op zijn rug. Hij liep Dromé achterna terwijl zijn gedachten nog steeds bij de staf waren.

Drome duwde een paar takken opzei, en een deur in de rotswand verscheen. Ze opende de deur, en liep naar binnen, daar was een enorme glinsterende spelonk in het midden was een enorme stenen plateau. Het was een miniatuur van het bos. Inclusief vogeltjes, eekhoorns, hertjes, beren, nesten, konijnen. Maar ook hun gezin. Met hun hele huis. "Iedere grote verandering pas ik aan. Als ik vroeger wel eens een paar dagen weg was was ik hier bezig, met snijden en neerzetten." ze glimlachte "Wat vind je?" zei ze nerveus.

Gavril staarde met open mond naar het miniatuurbos. "Prachtig." zei hij alleen maar. Hij bekeek alles goed en zag dat ze iedereen had nagemaakt met zo veel mogelijk details. Deloi sprong op zijn schouder en zei "Zijn prachtig het. Het is prachtig." Hij verbeterde zichzelf en Gavril knikte goedkeurend. Hij pakte zijn metalen staf en verlichte alles zodat hij het goed kon zien. Deloi vond het lichtje leuk en raakte de staf aan, maar kreeg een schok. Hij rilde over zijn hele lijf en kroop toen snel in Gavril's shirt.

"Dus je vind het mooi?" zei ze met grote ogen. Ze veegde een blaadje uit haar haar en liep naar de tafel. Ze viste een zak uit haan mand en haalde er drie hekjes uit. Ze zette ze naast de rots wand, en verplaatsjte 6 reetjes naar het ontstane weilandje. "Dat zijn zes reetjes die ik heb gevallen voor voor die kar." en ze wees naar een kar nachter in de grot. Ze wees naar het miniatuur van deze grot, kijk daar is een miniatuur-miniatuur-bos." ze glimlachte

Gavril lachde even toen hij het miniminiatuurbos zag. "Nou, wel leuk gemaakt." zei hij grijnzend. Hij keek rond in de grot en zag dat er heel wat dingen waren wat hij kon tekenen, als er iemand was die voor hem model wilde zijn. Hij keek rond en zei toen "Volgens mij kan ik, als ik hier eerst achtergronden teken, heel wat geld met tekeningen verdienen. De lichtval is zo mooi." Hij liet zijn lichtje doven en gespte zijn staf weer vast.

"Jep" zei ze grijnzend. "Dat mag, blijf wel van al het hout dat hiet licht af, vaak zijn het bouwsels ,zoals het schaakbord, die in dit stadium makkelijk verstoort kunnen worden." ze grijnzde" zoals dat fornhuis van klei,steen en ijzer, als je het nu aansteekt barst het steen, doordat de ijzers nog niet de goede samenstelling hebben. ze worden te heet" Ze glimlachte.

Gavril glimlachde en zei "Ik schets alleen maar wat. En als we samen gaan kunnen we ook nog praten terwijl we bezig zijn. En ik neem niemand mee omdat ik niet wil dat jouw kunstwerk kapot wordt gemaakt door vandalen." Hij keek rond en Deloi begon rond te kijken bij het miniatuurbos. Hij groef zich weer in en liet zijn staart weer eruit steken. Toen begon hij een ingewikkeld patroon te volgen om het bos heen, met allemaal lijnen en tekens. Ook tekende hij de gezichten van hemzelf, Gavril, Dromé en Long Wei. Toen hij klaar was groef hij zichzelf weer uit en zei "Alsjeblieft kapotmaken niet."

"Zal ik niet doen." zei ze smalend "Daar is het veel te mooi voor" en ze aaide hem over zijn hoofd. Ze pakte een mes en een blokje hout uit haar mand. "Wil je op die rots poseren, of je ingraven of zo, ik moet de draakjes nog in mijn bos zetten" zei ze glimlachend "En ik wil eerst de donateur van het mooie vloerpatroon neerzetten." ze ging op een rots zitten met haar mes in de aanslag.

Deloi stuiterde van plezier. Hij sprong naar de rots, en klom naar boven in de grot. Maar toen hij bedacht dat ze hem moest namaken ging hij rustig liggen op de rots. Hij had geen zin om te zitten, dat zou te vermoeiend zijn. Hij deed zijn ogen dicht en vroeg "Goed zo?" Gavril glimlachde en wilde dat hij zijn schetsboek had meegenomen. Nu bedacht hij zich de staf weer die hij had gevonden. Hij ging zitten in een hoekje en haalde de staf tevoorschijn. Het was een mooi ding, maar niet erg sterk, dacht hij. Hij probeerde er elektrischiteit doorheen te sturen, wat de staf deed oplichten, heel fel. De hele grot was verlicht tot Gavril de staf snel losliet. Zijn kracht was onbeperkt aan het stromen en de lucht knetterde van de lading.

Ren, wrote:

Ren keek naar Githa het gebeurde niet vaak dat ze zo veel vragen naar hem stelde. Toch liet hij niet merken dat hij het raar vind en hij bleef gewoon zijn warme glimlach voort zetten. ´´De kleur´´ zei Ren kort maar krachtig. ´´Geel is heel simpel blij dat kan je zo zien vind ik´´ legde Ren uit. Hij wist dat alleen kleur zou zeggen niet genoeg was. Hij keek noch steeds naar de aura die langzaam steeds feller lichblauw werd. Toch kon hij het niet echt plaatsen.

[Sorry voor citaat maar kon het anders niet onthouden en sorry dat ik zo ineens weg was ]

Githa glimlachte terug. Ze luisterde naar zijn uitleg en snapte het niet helemaal, maar deels wel. Ze probeerde zich nu ten volle op zijn gedachtes te concentreren. Ze dacht dat ze hem hoorde denken dat kleur alleen niet genoeg was maar dat wist ze niet zeker. Toch had Githa het erg helder gehoord. Ze moest meer gaan oefenen vond ze. Was het vreemd om naar andermans gedachten te luisteren, bedacht ze ineens. En zo dacht ze door: Was het geen schending van privacy en Githa werd met de gedachte wat onzekerder.

"Deloi, dat bis goed en nu niet te veel bewegen" snel 'schetste' ze een deloi en de steen, steeds meer details waren zichtbaar en uiteindelijk was het een mooi miniatuur. Ze liep naar Deloi toe "Hier zet jij hem maar in het bos" ze overhandigde hem het miniatuur, en begon aan die van Long wei.

Deloi pakte hem voorzichtig aan met zijn staart en liep rustig tussen de boompjes door naar de grot. Daar zette hij hem neer, naast het miniminiatuur. Gavril was behoorlijk geschrokken, maar blijkbaar had Dromé er niet al te veel aandacht aan besteed. Hij probeerde zijn krachten onder controle te krijgen en zag uiteindelijk in dat er maar een manier was om de elektrische lading kwijt te raken. Hij mikte op de grond bij een muur en liet een bliksemschicht los. Die kwam op de grond en was gewoon weg. Opgelucht haalde hij adem en pakte de staf weer. Snel stopte hij hem weer weg en pakte 'zijn' staf. Daarmee begon hij te schetsen op de grond. Hij tekende Deloi die tussen de bomen zat.

Uiteindelijk kon Long wei haar miniatuur ook neerzetten. Drome liep naar Gavril. "Wat was dat net? ik was aan het uitsneiden , dus kon er geen aandagt aan besteden. Maar wat was dat?!" zei ze nieuwschierig. Ze keek hem aan van 'kom-niet-aanzetten-met-een-onzin-verhaal

Gavril legde zijn ene staf neer en haalde de andere in doeken gewikkelde staf van zijn rug. "Heb ik gevonden in die holle boom." zei hij alleen maar terwijl hij de doeken eraf haalde. De kristallen staf kwam tevoorschijn en hij zei "Dit was het, dit was de bron van het licht." Hij keek er zelf ook vreemd naar, maar keek toen maar naar Dromé. "Het is denk ik hetzelfde kristal als in die staf." zei hij terwijl hij naar zijn eigen staf wees. "Alleen dit maakt veel meer licht." Hij legde het neer en stuurde er een klein schokje op af. Heel even lichtte de staf helwit op en doofde toen weer.

"Wat mooi.." zei Drome. Ze had een idee, ze haalde een stuk metaar uit haar broekzakken. Ze stuurde het tot een soort handvat en houder met allerlei mooie krullen. "Nu zou de elektriciteit beter geleid moeten worden" zei ze met een glimlach.

Gavril schudde zijn hoofd. "Hoeft niet, ik denk dat ik hem vooral in doeken gewikkeld houd en alleen gebruik als toorts ofzo. En dan moet ik hem toch vasthouden en de bliksem gaat dan vanaf mijn hand direct naar de staf." Hij stopte de staf weer in de doeken en gespte allebei de staven om zijn rug. "Heb je nog hout nodig?" vroeg hij terwijl hij de bijl pakte. "We kunnen nog wat gaan zoeken."

"Nah ik heb nu genoeg.: ze pakte al het verzamelde hout en legde het op een enorme hoop die er al was. Ze keek rond en liep naar een grote berg touwtjes hefbomen en houten armen. Na vijf minuten geen Drome in zicht door het houten gevaarte raakte de armen en touwen uit de knoop en schooven ze op hun plek. het was een enorm weefgetouw in aanbouw. Ze pakte een dikke tak en begon er planken van te maken.

Gavril was onder de indruk van het weefgetouw. "Ik had nooit gedacht dat jij iets met weven en een weefgetouw had." zei hij glimlachend. Hij legde de bijl neer bij de houtstapel en Deloi keek overal naar. Opeens zag hij een vogeltje fladderen en keek er indringend naar. Opeens ging hij het vogeltje achterna, dat snel naar buiten vloog. Deloi ging het achterna zonder te letten op Gavril's geroep. Die vloekte luid en met zo'n veel verschillende woorden terwijl hij erachteraan ging.

"Ik houd gewoon van dingen maken, en een weefgetouw is daarvoor geschikt." zei ze terwijl er aleen een kont uitstak. "Alleen hij is nog niet af, en sommige delen willen niet lukken. De draden raken in de knoop en het systeem dat de draden moet wisselen doet het niet, en het systeem van de spoel raakt telkens in de knoop." ze zuchtte en kroop eronder vandaan. Ze haarde een ladder tevoorschijn en begon op het 2 meterhoge gevaarte te klimmen. "Ik ben al sinds Lolos dood bezig met mijn bouwsels in deze grot, als het af is gaat het maar het huis, zoals mijn matras." ze wees naar een stapel gelooide hertenhuiden, en fazantenveren. "Daar maak ik kussens en Dekens van, die zijn al bijna klaar." zei ze terwijl ze op z'n kop aan de stellage hin, en draden aan het spannen was.

Gavril had ondertussen Deloi gevangen en kwam net terug toen hij Dromé's uitleg hoorde. Hij knikte en keek naar wat Dromé aan het doen was. "Oke" zei hij. "En waarom zoek je geen boek op dat over de bouw van weefgetouwen gaat? Volgens mij hebben ze in de bibliotheek wel zo'n boek." Hij keek haar scheef aan terwijl hij een steentje liet opvliegen

"Omdat dit leuker is, en interessanter, ik heb een boek gelezen over de werking, en nu maak ik er een die daarop is gebaseert" mompelde ze met een schroevendraaier in haar mond terwijl ze van brokken ijzer die ze uit de grond, en uit roestig metaal vist schroeven maakte. "Wat ben ik blij met metaalsturing" zei ze terwijl ze de schroeven in de daarvoorbestemde plek schroefde. Se klom naar beneden en deed spoeltjes garen op de daarvoor bestemmde plekken. Ze deed alles goed. "Kom mimmy" riep ze. en Mimmy stapte in een hamsterwiel en begon te rennen. Terwijl het ding ging draaien trok Drome aan de juiste hendel, en trok aan het juiste touwtje, en na een paar minuten stopte Mimmy, maakte Drome een assen systeem waardoor het gevaarte zelf aan de hendels trok, en liet Mimmy weer rennen. De t ding draaide weer, en begon een stevige groene stof te weven. Drome stond voor het ding te juichen en liep naar haar mand waar ze een doosje Onigiri uithaalde, ze gaf er een aan de rennende Mimmy, een aan de maar het miniatuur bos starende Long wei en bood er een aan aan Gavril en het gevangen draakje. "Ook wat" vroeg ze met een mond vol onigiri.

Gavril schudde zijn hoofd en pakte zelf een toffee. Deloi wurmde zich uit zijn greep en sprong naar de onigiri, die hij smakelijk op begon te eten. "Lekker is het." zei hij goedkeurend terwijl zijn hele snuit onder zat. Gavril zoog ondertussen op de toffee en zei "Goed gemaakt." Hij pakte wat van de stof en voelde. "En mooi stevig." Hij keek goed hoe het werkde en wees bepaalde plekken aan. Er vloog een steentje op toen hij de tweede plek aanwees en het steentje volgde zijn vinger. Hij wees ook naar Deloi, waardoor het steentje tegen hem aan botste. Deloi siste even, maar deed verder niets.

Drome moest lachen. "Met je steen kunsten kan je wel helpen als ik bezig ben met de oven" zei ze glimlachend. Ze liep naar de stof. haalde hem van het weef getouw en spande de draden opnieuw. Nu liep ze naar de gelooide huiden en pakte een stapeltje hertenvellen eruit met grote preciesie naaide ze ze snel aan elkaar en vulde ze op met vogelveren van verschillende vogels. "Wil je me herinneren dat we deze mee naar huis nemen?" vroeg ze terwijl ze naar een stapel eerder gemaakte kussens wees.