Het Kasteel van Jack

'De vergaderzalen en de west-vleugel van het kasteel. weetje, soms heb ik echt het gevoel dat je mijn gedachten kunt lezen' Hij kon het niet laten om het toch niet eens te vertellen. Waarom zou ook niet? Bij de strijders en nog een paar mensen kon hij zeggen wat hij wilde zonder eerst eens goed na te denken of hij het wel zou moeten zeggen of niet.

Aris glimlachte. 'Nou ik kan het niet maar ik heb een keer gehad dat ik ergens sliep en s'nachts was ik per ongeluk naar het privévertrek van de belangrijkste man daar gelopen. Ik ben diezelfde ochtend vroeg uit het verblijf gejaagd.' zei Aris grijnzend. 'Daarom vroeg ik vanaf toen waar ik wel en niet mag komen..'

'aahn, vandaar. Oei, maar hoezo perongelijk?' Het was gemakkelijk om met Aris te praten. Alles ging veel vlotter. Ze deed hem denken aan zijn zus Anna. Die praatte ook altijd zeer vlot. Ze zou het zeker weten ver kunnen geraken als ze niet was vermoord geweest door die volgelingen van Darken Rharl.

'Nou alle lichten waren al uitgedaan en ik was nog in een bar omdat iemand me daar had gevraagd om te komen zingen. Daardoor zag ik niks en ik verbleef er maar 1 nacht. Hij was er niet blij mee toen ik het licht aandeed. Ik moet toegeven dat het voor mij eerst best eng was maar ik moest erna wel om lachen. Ach zo maak je nog eens wat mee.' babbelde Aris verder.

en zo babbelden ze maar door.. einde...

-------------

Luca had zo vlug mogelijk gereageert bij het zien van haar meester. Ze had meteen zijn dokter gebelt ookal had Jack daarin tegengestribbelt. Nog steeds was Jack binnen in zijn kamer samen met de dokter die zijn leven trachte te redden. Tijd voor hem te verplaatsen naar het ziekenhuis kon niet meer. Jack was daar niet meer toe in staat. Er was assistentie gevraagd dus één van de dienstmeiden die hier werkten hielp de dokter. Normaal gezien zou Luca hebben geholpen maar ze was net iets te geschokeerd geraakt bij het zien van de wonde bij haar meester. Een half uur later was ze bekomen en een verklaring aan Aris en Sheena komen vragen. 'mag ik jullie vragen hoe Meester Durberville zo toegetakelt is' Een beschuldigende blik in haar ogen maakte duidelijk dat ze hun als schuldige beschouwde.

Sheena stond aan de grond genagelt toe te kijken. Het duurde een tijdje voor de vraag bij haar doordrong. 'Ik..ik kon niet helpen, het spijt me onzettend, echt waar.' Ze keek hulpzoekend naar Aris. Ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen. Haar ogen waren rood van het huilen. Ze beet op haar lip om niet weer te gaan huilen.

'Het kwam niet door ons. Ik probeerde hem juist te verdedigen ja, Sheena probeerde ook te helpen dus geef ons niet de schuld. Je bent niet enige die zich zorgen maakt! Zo'n stomme vampier. Ik wil naar hem toe.' zei Aris vijandig. Ze wilde bij hem zijn. Vooral omdat ze hm geholpen had en hij het moest halen. Het was anders zo oneerlijk. Ze zag de blik van Luca heus wel. Alsof ze nu al tegen een volbloedvampier opkon. Ze was geirriteerd, lichtgeraakt, kwaad en wanhopig. Ze had zulke emoties niet vaak tegelijk gevoeld en wist ook niet waarom ze zich zo voelde. Aris was naar het vertrek gelopen waar Jack werd behandeld en was naast de deur gaan zitten. Ze zou zolang wachten als nodig zou zijn. Aris dacht na over wat ze tegen Luca had gezegd. Waarom maakte ze zich eigenlijk zo'n zorgen ze kende Jack nauwelijks.

Sheena ging naast Aris op de grond zitten en deed haar handen voor haar ogen. Ze had helemaal niet geholpen. Arme Jack, hij moest het halen. Ze onderdrukte een huilbui. Was Aqua er nu maar, ze voelde zich meteen schuldig, ze had ook Aris ook. Ze moest zich sterk houden en niet zo treuren, voor Jack. 'Zou hij het halen?' Vroeg ze zachtjes vooral aan zichzelf. 'Het moet.' Mompelde ze daarna en zuchtte.

Aris sloeg een arm om Sheena's schouder. 'Hij gaat het halen.. Dat moet zoals je al zei..' zei Aris geëmotioneerd. Ze wist niet waarom, ze was een beetje hopelos geworden. Hij moest het wel halen. Anders had ze nog iemand erbij die niet meer zou leevn als zij stierf. Dat beloofde Aris de vampier. In stilte dat wel. Ze snapte niet waarom die vampier hier in Yuka kwam.

Uuren verstreken voor alleer de dokter uit Jack's kamer kwam gelopen. Een man van eind de jaren 40 met kort bruin krullend haar en een inteligent uitzient makende bril. Hij was de enigste persoon die Jack genoeg vertrouwde om hem medisch te behandelen. 'ik vermoed dat jullie de gene zijn die hem naar hier hebben geholpen?' Het klonk meer als een bevestiging dan als een vraag maar dat kwam vaak voor bij dokters.

Aris knikte en stond op. 'Ja, wij hebben hem hierheen gebracht. Hoe gaat het met hem?!' vroeg Aris misschien een beetje overbezorgd. Ze hoopte dat alles goed was want er was niks op te maken uit het gezicht van de dokter. Ze keek naar Sheena. Aris stond een beetje met haar vingers aan haar amulet te frummelen.

'Heer Jack is nog steeds zwaar gewond maar wel uit critieke toestand. Zou u willen zeggen tegen Luca dat het enigste wat hij nu nog moet doen is pijnstillers slikken, hoogsten 4 peer dag en zeker heel veel uitrusten. Het is ten strengste verboden dat hij gaat gaan lopen wat dan kan het zijn dan zijn wonde weer terug openscheurd. Hij heeft nog wat last van koorts maar zodra die stijgt ùoet Luca mij maar iets laten weten. Ik heb trouwens uit zijn wonden kunnen vernemen dat een vampier hem heeft aangevallen en ik zou graag willen dat jullie dat zeker vermelden aan Luca. Goede dag verder dames..'

Jack open versuft zijn ogen. Verbaasd merkte hij op dat hij in zijn kamer lag en dat de pijn die hij eerder had gevoelt vermindert was. Vermoeid keek hij om zich heen om te zien of hij alleen was. Waar was Luca? Wacht.. waar waren Aris en Sheena. Wie weet waren ze nog steeds.. Tevergeefs had hij zich willen recht zetten wat de pijn die door hem heen schoot dwong hem weer te gaan liggen. Verbaasd merkte hij het verband om zijn middel op en meteen herinnerde hij zich het gevecht weer. Jack zuchte diep.

Aris wist nou nog niet of ze zijn kamer in mocht maar ze keek even naar Sheena. 'Ik ga naar binnen..' zei ze. Aris zag de dokter weglopen. Zachtjes liep ze zijn kamer in. Ze liep gelijk naar zijn bed toen en ging op de rand zitten. 'Hey..' zei ze zachtjes en vriendelijk. Ze bekeek Jack goed. Ze wist ook heus wel dat hij niet in was voor een heel gesprek maar toch wilde ze hem even gedag zeggen.

Jacks gezicht klaarde op. 'jullie zijn veilig..' Hij glimlachte versuft. 'mooi zo...' Hij trachte zich wat rechter te zetten wat ongeveer lukte. Maar pijn had hij zeker. Hij begreep niet hoe het kwam dat zijn dokter hem niet onmiddelijk kon genezen zoals normaal. Hij was een heler van Mitda die samen met hem over de grens was gevlucht. Een eerlijk en betrouwbaar man. Maar was Jack behandelt geweest zonder zijn magie en stonden er pillendoosjes op zijn nachtkastje die voor hem bestemd waren. Hadden zijn dokter z'n krachten niet gewerkt? Even bleef hij vaag voor zich uitstaren toen hij het langzaam begon te beseffen dat hij immuum was voor magie. Dus ook voor zijn dokters helende kracht.

'Natuurlijk. We hebben geen schrammetje, in tegenstelling tot jou. Ik zal geen heel verhaal aan elkaar gaan praten maar ik denk dat ik straks mijn excuses moet aanbieden bij Luca. Oja, die pijnstillers, daar moet je er vier keer per dag één van innemen.' Daarna hield Aris even stil. Het was voor haar zo'n opluchting dat hij kon praten en alles besefte. Dat hij het overleefd had. Ze toverde een kleine glimlach tevoorschijn.

'hoezo je moet je excuses aanbieden bij Luca?' Hij trok zijn wenkbrauwen op. Hij kon zich moeilijk voorstellen dat Luca in een ruzie verstrikt zou zijn geraakt. Ondertussen was er een vraag door hem geschoten die schreeuwde om uitgesproken te worden. Maar hij zou eerst Aris tijd geven om op zijn eerste vraag een aantwoord te geven.

'Nou ik schreeuwde tegen haar omdat ik misschien een klein beetje lichtelijk overbezorgd was en ze ons met een beschuldigende blik aankeek en ik het even niet meer had en, nouja. Toen ben ik naar jouw deur gerend en daarnaast gaan zitten wachten..' vertelde Aris met een ietwat rood hoofd. Ze bloosde niet veel maar dit was voot haar best beschamend omdat ze haast nooit bezorgd was.

'ahn, vandaar, maak je maar geen zorgen, Luca heeft wel wat ergere dingen moeten aanhoren dan dat. Maar wat had die vampier je nog gevraagd?' Hij balde zijn vuisten. Het praten werd steeds lastiger en hij voelde hoe zich steeds vermoeider. Maar hij praatte gewoon door alsof er niks aan de hand was.

'Nou niet veel want ik had er geen zin meer. Hij vroeg hoe jij aan die krachten kwam en zei dat je niet lang meer zou leven, ik trouwens ook niet want volgens mij beledigde ik zijn meester ik denk dat dat Darken was.' zei Aris kil. Ze had wel ergere bedreigingen meegemaakt maar dat zei ze niet. Maar Darken was een gevaarlijkere vijand..

Op het moment dat Jack wilde terug antwoorden kwam Luca de kamer ingewandelt. Er was een lichte opluchting te zien op haar gezicht toen ze zag dat Jack in orde was maar al snel verdwenen al de emoties op haar gelaat. 'Ik geloof dat de dokter jullie nog wat informatie hebben vermeld die ik hoor te weten?'

Aris knikte. 'Ja, hij mag hoogstens 4 pijnstillers per dag moet veel uitrusten en mag niet lopen. Dat is ten strengste verboden. Ook wil ik je mijn excuses aanbieden dat ik tegen je schreeuwde. Ik wist niet wat me bezielde..' zei Aris vriendelijk. Ze keek Luca aan. Eigenlijk had ze gelijk naar Luca moeten gaan maar ze wou eerst Jack zien.

Luca knikte beleefd terug. 'excuses aanvaard.' - 'wacht, voor hoe lang mag ik niet lopen' Jack kon het moeilijk geloven dat hij al zijn trainingen en afspraken zou moeten afzeggen. Dit was een ramp. Geëgert sloeg hij zijn hand op zijn voorhoofd en bedacht vluchtig een oplossing. 'Luca, neem jij die afspraken over en breng me zometeen een telefoon.' Jack wilde een bevestiging of het werkelijk zo was dat hij zelfs voor heelende krachten immuum was.

Aris stond op. 'Zal ik je maar alleen laten?' vroeg Aris vriendelijk. Dan kan hij zijn telefoontjes plegen en kon zij haar kamer op gaan zoeken, behalve als hij dat niet wou maar dat was Jack zijn keuze. Ze glimlachte en was blij dat Luca haar excuses had aanvaard. Ze was een vriendelijke vrouw maar snapte alleen niet dat ze geen emotie toonde.

Sheena had staan praten met de dokter over hoe het met Jack ging en of hij alles ging halen ja of nee? De dokter had gezegt dat het allemaal langzamerhand wel goed zou komen. Sheena had opgelucht adem gehaalt en daarna nog met hem staan praten over kruiden en genezen. Ze kon zelf niet helen, maar toch zou het handig zijn in het vervolg, als ze iemand perongeluk verwonde met haar glas. Daarna was ze opzoek gegaan naar Aris die volgens de dokter bij Jack was. Ze ging naar de kamer en keek om het hoekje van de deur.

'lijkt me een goed idee. Mijn meester heeft zijn rust nodig' Luca opende de deur zodat Aris naar buiten kon. 'als u wilt begeleid ik u wel naar uw kamer?' (blahblahblah insperatieloooosheeeid x,x)