Het Kasteel van Jack

'gewoon het gevaar gaan opzoeken' Hij glimlachte bij het zien van haar verbaasde uitdrukking. 'echt gemakkelijk om immuumiteit te trainen is het niet. En de andere strijders hebben niet altijd de tijd om met je te vechten dus dan is er geen andere keus dan het gevaar zelf op te gaan zoeken.'

'oooow.. ghii. thxs voor het advies' ^3^ 'MAIKO!' Geschrokken draaide Maiko zich om bij het horen van Luka haar stem. 'o ow,' - 'laat me raden, je mocht hier niet zijn?' - 'jij normaal ook niet' even hielden ze elkaar strak in de ogen aan maar zette het dan op een lopen voordat Luka hun zag staan. Maiko herinnerde zich aan een aantal jaren geleden toen ze samen met Ryuuk moesten vluchten voor hun leerkrachten toen ze weer eens een aantal lessen hadden gesbeibelt. Behendig hadden ze alle 3 over een modderpoel te geraken via een laaghangende tak maar die leerkrachten niet. Zij waren volluit met hun gezicht in de modder beland. Onbewust begon ze te glimlachen en toen ze opzij keek glimlachte Jack mee. Het kon moeilijk waar zijn maar misschien had hij net de zelfde gedachte als die van haar.

Aris was klaar met alles en bracht de spullen terug naar de voorraadkast. Het werk was neit veel maar leidde haaraf. Nu liep ze naar haar kamer, de geluiden negerend en nadenkend. Ze moest voor zichzelf dingen gaan opschrijven, soms had ze het gevoel dat haar hoofd haast uit elkaar zou knallen van de dingen die ze had geleerd. Ze opende de houten deur en ging gelijk aan haar bureau zitten en pakte schrijfgerei en een blaadje. Ook hoopte ze dat niemand haar zou storen.

New-


Jack zat recht neer op zijn bed terwijl zijn dokter keurig het verband op rolde en weg stak. 'zo, helemaal genezen. En let op waar je loopt ok?' - 'wat? maak je je zorgen over mij?' - 'nee, maar jij bent wel de enigste waardige kandidaad om tegen te schaken.' Allebij lachten ze zwakjes wetend dat de kans groot was dat Jack binnenkort weer zou aangevallen worden. 'maar ik meen het, let op wat je doet..' - 'ok...'

Aris had een nacht overgeslagen met slapen omdat ze gek werd van haar dromen. Ze zag er moe uit maar ging toch voordat ze aan het werk ging even schrijven. Alleen was ze inspiratie loos. Ze wist niet wat te schrijven. Haar ontbijt stond er al en ze nam een hap en een slok van het sapje. Ze voelde zich ietje beter maar ging daarna toch aan het werk.

Niet veel later zat Jack met een kom cornflakes met zijn benen gekruist neer in een extreem grote zetel die in het midden van zijn woonkamer stond geplaats. Voor hem lag een boek open waarvan hij af en toe een bladzijde van om sloeg om verder te lezen. Maar zodra Luka de kamer uit was zette hij zijn ontbijt uit de weg sloeg hij zijn boek dicht en glipte de kamer uit naar de trainingszalen. Normaal moest hij zich nog kalm houden maar Jack kon het niet langer uit houden om braaf stil te zitten.

Aris liep rustig de trap af. Ondertussen speelde ze met haar amulet. Ze was druk in gedachten verzonken. Gelukkig kende ze de route die ze moest lopen nu wel. Aris liep het hoofdgebouw uit naar de voorraadkast. Ze vond het leuk om de vissen eten te gaan geven. Ze begon te rennen om zich wat op te warmen. Ze moest namelijk wel fit blijven.

Zonder op te letten met wat hij deed zwaaide hij de deur open en rende de gang op. Maar veel verder kwam hij niet dan een twee voetstappen toen hij tegen iets aanbotste wat hem meteen laatte kennis maken met de grond. Een beetje versuft wreef hij pijnlijk over zijn rug die tegen de deur was terecht gekomen. 'verdomme, kun je niet uit kijken waar je loopt?'

Tegen wie botst ie aan? Aris..? Hmm, ik stel weer een vage vraag maarja.
_____

ja, xp

Aris werd zelf uit balns gebracht en kwam met haar hoofd tegen de muur aan maar stond snel weer. Ze keek wie ze had geraakt en schrok. 'O, sorry..' zei Aris tegen hem. 'Moet ik helpen?' vroeg ze gelijk. Aris voelde zich schuldig. Ze had al slecht geslapen en was dus helemaal over de zeik. En dan ook nog dit erbij. Maar Aris was Aris niet als ze veel kon hebben. Haar boek was ook gevallen en open nog wel op een bladzijde waar ze nog mee bezig was. Van binnen zuchtte ze want ze wilde niet dat iemand hem nog zag.