Leia's boomhuis

Leia glimlachte op haar manier, en keek bezorgt naar Kira, ze stond daar maar te dralen op dat balkon, normaal was ze al gesprongen om indruk te maken op het draakje van Leo. Kira was kwaad, maar moest ze dan wel of niet naar beneden springen. Toen had ze een doorbraak, en sprong in de rivier naast het huis.

"Ach, draken kunnen denk ik ook pubers zijn." zei Gavril grijnzend. "Het lijkt me wel logisch, maar ik weet het niet zeker." Hij nam nog een slok fanta en aaide Deloi over zijn kopje. Die vond dat fijn en duwde tegen Gavril's hand. "Dus, hoe ben jij hier gekomen?" vroeg Gavril. "Of vertel je dat liever niet?"

"Hoe bedoel je?" vroeg ze "bedoel je in Ashtar of Yuka, want ik heb al verteld hoe ik in ashtar kwam. " zei ze met haar persoonlijke flauwe glimlach, toen vertrok haar gezicht. "KIRA" schreeuwde ze, terwijl ze een golf water uit het Vijvertje onder haar voeten stuurde en haar naar de rivier liet brengen. "KOM ON MIDDELIJK HIER" schreeuwde ze, ze zag er angstaanjagend uit, haar gezicht helemaal vertrokken. Ze dook sierlijk in het water, en gebruikte sturing om razendsnel bij het draakje te komen, uit reflex gaf ze Kira een lichte pijnscheut, als die van een muggeprik, door haar aura te sturen en pakte haar beet onder haar hooft zodat ze niet tegen kon stribbelen. Leia werkte zich omhoog in het water, en was in mum van tijd weer op de kant. Kwaad stuurde ze het water van haar kleding, en zette kira in een visse kom, en legde er een plank op, zodat ze er niet uit kon klimmen.

"In Yuka." zei Gavril glimlachend. "Ik kan anders ook wel vertellen hoe ik hier ben gekomen, in Ashtar en Yuka en ik kan je een gedetailleerde beschrijving van de gevangenis geven." Dat laatste zei hij bitter. Hij herrinerde zich nog hoe de wacht hem had behandeld en het ergste vond hij dat de doktor alleen maar de wond mocht hechten die hij had opgelopen. Hij herrinerde zich hoe Ren nog op bezoek was geweest en vond dat de spannendste momenten.

Leia glimlachte bitter "Ik zie aan je Aura dat je daar liever niet over praat" Ze glimlachte. "Oke, mijn oma ellie" ze bedacht dat hij haar niet zou begrijpen "De oude vrouw Eleanore die mij adopteerde, en mijn moeder had geholpen met de bevalling van mij," zei ze m,et een glimlach "Zag de post, en legde het op een stapel, toen ik thuis kwam maakte ik mijn post open, en las de brief van Iyona, ik las hemn voor aan Ellie, en vertrok met wat geld. Hier ging ik naar Iyona, kreeg mijn magie, en Kira, en kocht dit stukje grond, bouwde een boomhuis, en ging hier wonen," Ze glimlachte, en keek naar het boze draakje in de vissekom "Moet ik de rest nog vertellen" zei ze glimlachend.

Gavril schudde zijn hoofd. "Nou, je hebt groot gelijk dat ik niet over mijn tijd in de gevangenis wil praten. Maar ik kan wel verdergaan met hoe we hier zijn gekomen en wat er allemaal is gebeurd." Hij glimlachde zwakjes en begon toen te vertellen. "Hoe zijn we in Ashtar gekomen? We waren op een dag buiten ons huis, wat bijna op de grens staat, in Ashtar. De grens werd opgericht en we konden niet meer terug. Daar zaten we dan met zn vieren. Ik probeerde nog contact te houden, maar dat stopte toen ik in de gevangenis kwam. Na een jaar werd ik vrijgelaten en later kwamen we vlak bij Yuka een mooie grot tegen. Daar zijn we in getrokken. Nu is mijn kleine zusje de leider van de wolvenclan hier, is mijn broertje diegene die voor geld zorgt en ik ben de vegetariër."

Lai begon te lachen. "Mooi uitgewerk einde, Gavril, je krijgt een 10 voor je spreekbeurt" Zei ze lachend, terwijl het bozedraakje in de vissekom tegen het glas begon te schoppen en krabben. Ze keek kwaad, naar deLeia die haar negeerde.

Gavril vond het wel een beetje zielig voor het draakje, maar Leia was haar baasje, dus daar zou ze het mee moeten uitvechten. Deloi was ondertussen in slaap gesukkeld. "Nou bedankt voor het cijfer." zei hij glimlachend. "Maar ik was nog iets vergeten te melden. Ik heb tijdens mijn tijd in de gevangenis ook nog een litteken gekregen. En dat is behoorlijk erg geworden." zei hij quasi-opgewekt.

"Arme jij" zei ze met mdelijden. "Het is dat ik geen heler ben, anders zou ik je el willen helpen" zei ze, terwijl ze naar Kira keek "Trouwens, je zal wel denken dat ik een monser ben, maar overdag mag ze niet in dat water, een beetje stroming, n ze beland 10 meter verder, bij de vissers vereniging" zei ze kwaad nar het draakje kijkend "En ze was al eens gewaarschuwd." zei ze boss tegen de kwade draak.

Gavril knikte. "Dat is begrijpelijk. En ik denk niet dat je iets aan het litteken kan doen omdat het al geheeld is." Hij keek even naar Deloi, maar die leek diep in dromenland. "Alleen als je er echt keihard op slaat doet het pijn. En dan niet een beetje, maar zo erg dat ik niet meer kan vechten." Deloi sloeg even met zijn staart in het rond terwijl hij aan het dromen was.

Moet gaan, doei

Leia knikte, en aaide Deloi over zijn hoofd "Hij is lief" zei ze vrolijk, en ze keek mnaar de kwade kira. "Over madame kan ik dat niet zeggen, ze zal zeker ook boos zijn Op Deloi, omdat hij aan haar staart zat, dat is namelijk het enige waarmee ze haar evenwicht bewaart" zei ze met een glimlach.

doei

"Ach, dat kon hij niet weten." zei Gavril. "Maar het zal hem goed doen eens met een ander draakje te praten. En als ze elkaar goed kunnen verstaan, dan kunnen ze misschien ook wel vrienden worden. Hij glimlachde en keek naar Deloi, die als een armband om zijn arm zat. Hij vond het er grappig uit zien. "En misschien kan hij haar ook leren hoe ze op twee pootjes loopt."

Leia glimlachte "En dan kn zij hem leren duiken" zei ze. Ze haalde de plnk van de kom van Kira. Die kwam er kwaad uit, en ging het boomhuis in. "Ik weet bijna zeker...." begon Leia. Toen sprong Kira met en paar mooie salyos het vijvertje in "...dat ze dat doet" zei leia lachen. De Kira die een beetje afgekoeld was klom op Leis schoot, ze rolde zich op, en gaf leia haar ocarina (google maar dan weetje wat het is) Leia glimlachte. "Volgensmij wil ze dat ik een slaapliedje speel." zi ze met eeen glimlach, en ze zette de ocarina aan haaar mond, en speelde een slaapliedje.

Klein soort fluit toch?

Deloi keek even versufd op toen hij de deuntjes hoorde. Snel sliep hij weer en Gavril zei "Dat is heel goed mogelijk. Maar ik weet niet of het echt zo'n waterrat als Kira wordt. Aarde vind water niet te gek, maar het is beter als vuur." Hij glimlachde. Hij begon met een stukje aarde te spelen die hij telkens omvormde in allerlei dingen. Een bel, een fluitje, een gitaar, een ster, een bolletje.

zoiets... http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Ocarina_shops.jpg

Leia knikte. "Dat snap ik, Kira haat vuur" zei ze met een glimlach "Ik zou ook kunnen begrijpen dat Deloi niet van lucht houd, dat is een tegenpool" zei ze glimlachend, en ze haalde water uit de vijver, en stuurde het naar de planten. Ze keek naar de ocarina "Kan jij ook een instrument spelen?" ze glimlachte "Ik speel harp en praktisch iedere fluit"

Die zijn cool

Gavril schudde zijn hoofd. "Ik kan geen enkel instrument bespelen. Niet mooi in ieder geval." Hij glimlachde en pakte toen een scherpe, blauwachtig stuk steen. Hij brak het in kleine stukjes met zijn krachten en liet een klein stukje naast Deloi's oor zweven. Toen liet hij een bolbliksem erop los en je hoorde een zachte knal. Deloi schrok gelijk wakker en keek verbaasd om zich heen. "Wattisergezijnd?" vroeg hij klaarwakker.

Leia begon te lachen waardoor Kira wakker werd, oen ze deloi zag ging za beschermend op haar staart liggen, ewn ze begon te blazen als een kat. "Zeg Gavril zal ik anders een keer met madame bij julie op bezoek komen?" vroeg ze.

Gavril knikte. "Is goed." zei hij. "Het is altijd leuk als er mensen op visite komen. Neem geen geld mee of berg het goed op, dat is het enige wat ik je aanraad als je komt." Hij glimlachde, ze mocht er zelf wel achter komen wat Ren's beroep was. Deloi keek ondertussen een beetje droevig naar Kira en zei "Sorrie." Hij kroop snel onder Gavril's shirt en stak zijn kopje uit de hals.

Kira begon te lachen. , en gaf Deloi een zacht tikje op zijn kop met haar staart. Ze klom van Leias schoot en kwam evenlater terug met twee vissen. Ze bood er een aan eloi aan "Vrienden?" vroeg ze, en keek het kleine bruine draakje met grote blauwe ogen aan.

Deloi grijnsde. "Vrienden." zei hij instemmend en pakte voorzichtig een vis aan. Gavril pakte hem snel op en zette hem op de grond, want hij wilde geen vissengeur in zijn shirt hebben. Deloi keek hem vragend aan en Gavril zei "Ik hoef geen visgeur in mijn shirt." Deloi begon te grijnzen en stapte door een stukje vis. Toen probeerde hij over Gavril heen te lopen, die hem met moeite tegen kon houden. Snel stond hij op en gaf Deloi een schok. Die ging daarvan alleen maar meer kracht zetten.

Kira begon te lachen, en kroop in het water. "Ik niet lang zonder water kunnen, ik uitdrogen dan" zei ze, ze wees naar een grote vissekom op wieltjes "Die is als ik ergens heen moet." Kira dook onderwater en kwam bomen met een lelieblad op haar hooft.

Deloi keek even om en begon te lachen. Gavril pakte zijn kans en gaf Deloi snel een aarde-riem om. "Nu kan ik je tenminste tegenhouden." zei hij grijnzend. Hij ging weer zitten terwijl Deloi naar de vijver rende. Daar ging hij aan de rand zitten, met zijn staart in het water. "Oke, dat irritant zijn." zei hij.

"Ja" zei Kira met een big smile, en ze sloeg met haar vin een hoop water in delois gezicht. "Maar ook leuk zijn
" zei ze met een grijns. Ze dook een beetje naar onder, en keek omhoog. Als ze er zelf niet zon hekel aan had had ze aan zijn staart getrokken.

Deloi proestte toen het water in zijn gezicht kwam. Hij zwiepte met zijn staart door het water en ging Kira natspetteren als ze boven kwam. Zij was dan wel een waterrat, het was altijd leuk. Gavril pakte ondertussen zijn staf uit de aarde en vroeg "Zullen we een oefengevecht houden?" Hij moest weer eens trainen.

"Mij best, met enkel wapens, of ook magie" zei ze twijfelend. Kira dook op , en gooide een kikker naar Deloi "Snack" zei ze voor ze weer onder dook, opzoek naar een tweede kikker voor haarzelf.