Dust's ouderlijke huisje

Natas knikte zo serieus als ze kon en ze draaide Arachni weer om. ´´Niet boos worden als het niet lukt´´ zei Natas tegen Arachni terwijl ze zich klaar maakte om het te proberen. Daarna deed Natas precies wat Dust zei. Op het begon lukte het voor geen meter maar na een paar keer lukte het wel een beetje. Hier door werd Natas nog meer moe maar dat vond ze niet erg. Ze keek blij naar Dust omdat het lukte.

"Probeer echt mee te bewegen." Riep Dust naar Natas toen ze het een beetje doorkreeg. "Gebruik de energie van het paard om omhoog te komen." Hij keek toe hoe Natas het deed en zag dat Arachni zich ook inhield. Als het een ander paard was geweest zou ze het erg moeilijk hebben nu. "En let maar niet op de spierpijn die na de training komt hoor, het hoort erbij." Schysta zat ondertussen in de tuin te niksen en begon langs het kruidentuintje te lopen. Daar zag ze een halflege beker staan met een soort van limonade. Ze dronk het op en haar hoofd werd gelijk zwaar. Ze viel om met een luide bonk en begon toen te snurken.

Natas probeerde meer haar best te doen. Maar na een tijdje liet ze Arachni toch wat langzamer weer gaan. Tot ze stopte. Natas klom rustig van Arachni af en aaide haar. Ook al waren ze midden in les Natas moest even zelf op de grond staan. Daarna keek ze om naar Dust en zei glimlachend´´kunnen we een pauze houden´´.

"Nee." zei Dust streng, maar hij had zelf ook wel zin in pauze. Na een tijdje zei hij "Nou, misschien kan het wel. We nemen een half uurtje pauze, dan hebben we nog ongeveer twee uur voor het drie uur is." Hij klopte Arachni op zijn hals en ging midden in het grasveld zitten. "Kom ook zitten." zei Dust tegen Natas. "Er staan geen distels of andere irritante planten in het veld hoor." Hij klopte op het gras naast zich en haalde toen uit zijn zakken twee glazen drinken, goed verzegeld door een dop. Hij stak er eentje uit naar Natas en zei "Je moet op alles voorbereid zijn."

Natas keek heel zielig toen Dust nee zei . Meer als een grapje dan dat het echt waar was. Blij keek ze wel op toen hij uiteindelijk toe gaf en in het midden wou gaan zitten. Blij liep Natas mee en ging las Dust zitten. Geduldig pakte natas het glas aan en zei ´´op alles voorbereid zijn kan je soms te ver gaan´´. Het was niet echt normaal voor Natas om drinken in je zakken te houden maar misschien voor Dust wel.

"Mm, geef dat glas drinken dan maar terug." zei Dust glimlachend. Hij stak zijn hand uit maar dacht dat Natas het niet terug zou geven. Zelf dronk hij een beetje van het water wat erin zat en Arachni liep naar de rand naar zijn waterbak. "En op alles voorbereid zijn kan inderdaad te ver gaan, maar ik wist gewoon dat je een pauze wilde houden en zelf zou ik ook dorst krijgen. En het is wel zo netjes om voor de ander ook drinken mee te nemen." Hij had meestal een waterzak bij zich maar dat zou hier te ver gaan vond hij. Zijn huis lag amper 500 meter verderop dus ze konden daar ook nog gaan drinken.

Natas trok snel haar glas terug naar achteren zodat Dust hem niet kon pakken. ´´Maar ik vind het natuurlijk niet erg om op te drinken´´ zei ze lachend terwijl ze hem open maakte. Daarna nam ze ook een grote slok. En keek daarna naar Dust en zei ´´slim vooruit denken dat is een goed karaktereigenschap´´.

"Ach, je weet toch dat je goed moet drinken in de zomer?" Dust keek vragend naar Natas. Hij had behoorlijk vaak patienten waarvan de familie dacht dat het een ernstige ziekte was, maar waarbij het gewoon uitdroging was geweest. "En dat weet ik, want ik ben zelf een keer bijna het bewustzijn verloren omdat ik te weinig had gedronken." zei Dust serieus. "Ook onderschatten mensen de kracht van de zon. Ik heb zo vaak patienten met uitdrogingsverschijnselen in een zomer dat je minimaal tien handen nodig hebt om ze te tellen." Hij deed het af alsof het niets was, maar ondertussen was het erg ernstig als je het bewustzijn verloor door vochttekort. Hij waarschuwde Natas nog eens en zei toen "Hoe lang wil je nog pauze houden?"

´´Maar ik heb geluk´´ zei Natas glimlachend ´´de wind brengt altijd iest koels mee voor mij´´. Natas was nog nooit oververhit geraakt. Ze dronk ook goed genoeg maar de wind hielp haar dus ook altijd. Daarna keek ze streng naar Dust en zei ´´pauzes zijn belangrijk dus tot ik het zeg hebben we pauze´´.

Dust moest glimlachen om wat Natas zei en ging liggen. Hij deed zijn ogen dicht om te genieten van de zon. "Ach, Arachni zal wel vervelend gaan doen als hij weer zin heeft om te rijden, dus we kunnen wachten." Hij moest grijnzen om wat voor dingen zijn paard kon doen als hij wilde rijden of aandacht wilde. Hij haalde nog een appeltje uit een andere zak en legde die op zijn voorhoofd. Arachni zag de appel en liep er snel naartoe. Hij at voorzichtig de appel van Dust's hoofd en toen hij klaar was ging hij ook liggen.

Natas glimlachde naar Dust. Het was duidelijk dat Arachni en Dust elkaar al lang kende. Het leek zo perfect hier dacht Natas. Dust had een grote familie een paard die hij al heel lang kende. Natas ging zelf ook liggen en probeerde ergens anders aan te denken omdat dit niet echt een fijn onderwerp voor Ntas was.

Dust deed een oog open en zag dat Natas ook lag. Heel stiekem ging zijn hand naar haar toe. Ze zou het in de gaten kunnen hebben als ze goed zou opletten. Hij haalde zijn hand door haar haar. Arachni keek even op, maar legde zijn hoofd toen weer neer. Dust had het warm, maar gelukkig was de grond koel. Het gras ving alle zonnestralen op. Hij zou ook niet snel verbranden omdat zijn huid getint was door de zon die hij vaak zag. Hij had geen dorst meer, maar behoefte aan verkoeling dus gooide hij het kleine beetje water wat nog over was in zijn beker over zijn gezicht. 'Veel beter.' dacht hij.

Natas zat helemaal in gedachten verzonken. Ze dacht aan haar thuis samen met Max rustig in de boerderij wonen. Maar er ontbrak iets aan het plaatje vond Natas. Ze dacht diep na wat het kon zijn maar uiteindelijk wist ze het. Langzaam draaide ze haar hoofd naar Dust en dacht dat hij ont brak aan het plaatje. Natas begon ook weer breed te glimlachen van de leuke gedachtes.

Dust merkte dat Natas glimlachte naar hem. "Wat is er?" vroeg hij. De glimlach vond hij veel te breed voor zijn actie. Misschien wilde ze weer paardrijden, misschien dacht ze aan iets anders leuks. "Je maakt me nieuwsgierig." zei Dust. Hij trok zijn hand terug. Zijn natte haren gleden voor zijn ogen en hij veegde ze weg met een hand. Maar eigenlijk meteen gleden ze weer terug, dus het had niet zo veel zin om te doen.

´´geheim´´ zei Natas zachtjes tegen Dust. Soms was het gewoon perfect om alleen maar te liggen en naar diegene waarvan je houdt te staren. Toen Natas besefte dat ze staarde keek ze snel weer naar de lucht. Dust vond het misschien niet erg maar Natas probeerde het toch zo min mogelijk te doen.

Dust keek teleurgesteld naar Natas. Maar al snel herstelde hij zich en keek ook naar boven. Hij wilde het liefst even slapen maar dat kon natuurlijk niet als leraar. Daarom begon hij maar een grasmat te vlechten die hij neer kon zetten zodat hij straks wat schaduw had. Ondertussen was Laris stilletjes het huis uit geslopen. Ze had gehoord wat Dust en Natas gingen doen en ging kijken hoe het ging. Ze zag hen liggen en zag Dust's actie. Ze begon te glimlachen.

Natas merkte dat de wind anders ging staan en dat er iemand naar hun keek. ´´Volgens mij hebben we weer een kijker´´ zei Natas glimlachend naar Dust. Ze hoefde haar hoofd niet te bewegen om het te zien omdat ze toch niet met haar hoofd keek.

"Driemaal raden wie dat is." zei Dust sarcastisch. Hij reageerde niet op Laris, hij wist bijna zeker dat zij het was. "Wie zou ons graag zien willen zoenen?" Hij keek even naar Natas en maakte toen zijn mat af. Die was behoorlijk lang geworden en hij vouwde hem op en zette hem neer. Hij kreeg het gelijk koeler toen zijn gezicht uit de zon was. Arachni stond ondertussen op en begon onrustig heen en weer te lopen. Hij had genoeg gelegen en wilde weer verder gaan. Hij duwde zijn snuit in Natas haar gezicht om te laten weten dat de pauze voorbij was.

Natas glimlachde naar Dust en wist zelf ook eigenlijk wel wie het was. ´´Ik denk niet dat dit de tijd daarvoor is´´ zei Natas streng terwijl ze weer om hoog keek. Opeens voelde ze Aracni´s snuit en ze begon er meteen om te lachen omdat het kietelde. Snel ging Natas weer recht zitten en zei ´´oke we beginnen wel weer´´.

"Mooi zo, ik begon me te vervelen." zei Dust. Hij stond op en zei "Oke, we hebben stap en draf gehad. Nu gaan we galloperen." Hij steeg op Arachni en spoorde die aan tot draf. Hij ging naar het ene einde van het veld en stopte daar. Hij keerde om en zei "Goed opletten." Toen zette hij zijn paard aan tot galop en ging toen rondjes galloperen. Toen ze weer bij Natas waren stopte hij en zei "Nu jij." Hij steeg af en ging weer onder zijn tentje zitten.

Natas keek aandachtig naar Dust en probeerde elke handeling goed te onthouden. Toen ze eindelijk aan de beurt was klom ze weer op Arachni en deed weer het zelfde gebedje fluisteren (wat dus niet echt een gebed was). Daarna probeerde Natas precies na te doen wat Dust deed.

Dust keek hoe Natas het deed en knikte goedkeurend. "Dat gaat goed." zei hij. Hij draaide zich even om naar Laris en wenkte haar. Die klom over het hek en rende snel naar Dust toe. "Hoi." zei ze buiten adem toen ze er eindelijk was. "Ik kwam even kijken wat jullie aan het doen waren." Ze ging zitten in het gras naast Dust onder de grasmat. "Dat is beter." zei ze toen ze eindelijk zat.

Natas ging glimlachend door met het galoperen. Ze wou Arachni niet te zwaar maken maar ze had wel het gevoel dat zij ook niet snel moe werd. In haar ooghoek zag ze dat Laris bij Dust ging zitten. Dus dat had Natas goed gedacht.

Dust zag opeens in een ooghoek iets bewegen. Hij keek met een ruk om en zag een dorpeling staan kijken. Hij stond daar met zijn mond open naar Natas op Arachni te staren en rende toen snel weg. Hij wenkte Natas en zei "Kom eens. Er was net iemand die naar je zat te staren. Ik denk dat het iemand was die Arachni kent en weet dat niemand anders op het paard kan zitten als ik. Misschien is het handig even uit te rusten." Hij aaide Arachni over zijn neus en fluisterde toen tegen hem "Ga maar wat drinken." Het paard had behoorlijk gezweet en rende bijna naar zijn waterbak. Laris begon ondertussen zelf een grasmat te maken, wat nog niet echt lukte.

Natas stapte bezorgd van Arachni af en keek om zich heen. Het was al te laat wie het ook was was al verdwenen. ´´Weet jij waarom hij dat deed´´ vroeg Natas nog steeds verbaast aan Dust. Ze snapte de situatie niet echt maar wist dat het niet al te goed was.