ondergronse meer

Het laatste stukje moest Natas zwemmen, maar Natas was al blij dat ze zo ver kwam. Ze keek om naar Akira die verder gleed. Ze kon het niet laten om een beetje te lachen. Pas daarna besefte Natas dat het een wedstrijd was. ´´Ik ga al vast verder´´ riep Natas tegen de rest terwijl ze naar de dozen liep.

'Huh...oke...' Akira keek heel even naar Natas die blijkbaar al aan de overkant was. Snel kroop ze veder tot dat ze uiteindelijk aan de overkant kwam. Voorzichtig stapte ze van het ijs af, en zag daarna hoe het langzaam allemaal weg brokkelde. Depresief zette Akira haar handen tegen de grond. 'Ik kon niet eens er voor zorgen dat het ijs hard bleef.' Daarna bedacht ze zich dat ze nog naar de dozen toe moest en stond weer op.

Natas liep naar een doos en keek er naar. Ze had het zelf moeilijk gemaakt door houten dozen te pakken. Ze zuchte diep toen Natas Akira zag. ´´ehm plan kom op ijzer´´ mompelde Natas terwijl ze haastig een plan probeerde te bedenken.

Lex knikte en vloog nu op een veel trager tempo terug. Hij snoof de frisse buitenlucht op die duidelijk anders rook dan thuis.

Jack glimlachte. Met een ruk draaide hij zich om ging in de direckte aanval. Hij stopte op tijd zodat hij haar niet echt zou raken. Hij vertraagde ook zijn aanvallen e zou versnellen als ze zijn aanvallen op tijd blokeerde.

Max liep op zijn gemak terug naar het meer. ´´He goed gedaan´´ gaf Max toe. Max hoopte dat hij bij het meer niet te veel had gemist maar hij zou snel terug komen. ´´Mooi weer he´´ zei Max terwijl hij probeerde ene gesprek op gang te zetten.

Kate was eerst gaan staan op allerlei keien en was zo van de een naar de ander door het meer gesprongen. Alleen hielden de keien op een gegeven moment op en moest ze wat anders verzinnen. Toen wist ze het. Ze maakte met haar handen een beweging en stuurde zo het water van het meer een andere kant uit. Het stuk stond nu droog en ze kon makkelijk over het modderige land rennen. Wel zielig voor de vissen die uitgedroogd op de grond lagen. Ze rende verder en stuurde het water om haar heen naar de kanten waar ze niet liep. Het was net alsof ze een soort pad had gemaakt. Op de een of andere manier moest ze denken aan Jezus die over het water kon lopen. Ze grinnikte inwendig. Vanuit haar ooghoeken had ze gezien dat Natas voor haar was en Akira zag ze niet. Na een tijdje kwam ze aan bij de rand van het meer.

Akira ging voor een van de doosjes zitten. Hoe zal ze dit gaan doen. Ze liep terug naar het meer en vulde een fles met water. Daarna liep ze terug en gooide het water voor het doosje op de grond. 'Ok...wat zal ik nu doen.' Ze ging weer zitten en keek geconsentreed naar het water.

Natas wist oppeens iets. Ze ging in kleermakers zit zitten en hield 50 naalden vast. ´´Kom op vervorm´´ mompelde Natas terwijl ze probeerde zich te consentreren. Langazam smolten een paar naalden aan elkaar en steeds meer naalden deden dat.

Kate rende het meer uit en keek om zich heen. Waar waren die doosjes gebleven? Toen zag ze er een liggen en liep er naar toe. Zomaar wat gaan doen zou geen zin hebben, eerst moest ze erachter zien te komen hoe ze dit zou gaan aanpakken. Ze ging zitten en bekeek het doosje nauwkeurig. Ze pulkte er wat aan, het leek er stevig te zijn en brak niet zomaar als je het op de grond gooide.

Lex knikte enkel. Hij kreeg een beetje medelijden met Max. Hij wist niet waarom hij niet wilde praten tegen hem en daarom kreeg Lex een schuldgevoel. Maar wat moest hij dan doen? Spreken en dan er voor zorgen dat Max stierf? Misschien heel even zou niet kwaad kunnen...

Langzaam maar zeker had Natas een metale klont vast. Natas probeerde de klont langzaam te bewegen en het lukte ook nog. Langzaam ging de klont metaal naar de doos toe. Natas probeerde er ene hand van te maken maar dat lukte nog niet echt.

Akira liet het water bevriezen en liet het naar de doos toe gaan. Langzaam verdween het ijs tussen de kleine randen van de doos. Vanbinnen liet Akira het opzetten, en de doos begon een beetje te kraken. 'Ok nog een klein beetje...'

Kate rende terug naar het meer met het doosje. Ze ging bij de kant zitten. Een golfje water liet ze over het doosje vallen, het leek niks te helpen. Ze zuchte en graaide naar een van de pijlen uit haar koker. Die zette ze tussen een rand van het doosje en ging er met haar volle gewicht op hangen.

Natas maakte langzaam een punt met het metaal. Ze probeerde de doos open te snijden maar maar het metaal werd weer slap toen het druk wou uit oefenen. Natas deed haar ogen open en zuchte ze keek naar de rest en had gezien dat ze geen kans meer maakte op de overwinning. Net op dat moment sprong Max uit de bosjes en rende naar Natas toe. Daarbei struikelde hij over de doos waardoor de doos open ging. Natas keek verbaast naar Max die nu vol op de grond lag.

Het lukte Akira bijna om de doos open te maken, maar hoorde hoe het ijs opeens weer smolt. 'ow...' Terleurgesteld keek ze naar het doosje. Daarna keek ze even naar Natas en zag dat zei blijkbaar de doos al open had. Akira keek weer naar de doos en concentreede zich op het water. Langzaam bevroor het weer, en ze begon weer van voor op aan. Het ijs zette op, en de doos begon weer te kraken.

Kate hoorde iets kraken en keek naar het doosje. Ze legde de pijl neer. Er was een barst in gekomen. Met haar handen pulkte ze eraan maar dat leek niks te doen. Weer pakte ze haar pijl en probeerde met de punt de barst groter te maken.

Op een gegevenmoment barste de doos open. Akira was helemaal blij dat het haar gelukt was. 'Yes hij is open.' Ze liet het ijs weer smelten en keek of er iets lag tussen de stukken hout. 'hmm niks denk ik naja.' Chou kwam op haar moment alweer kijhard aanrennen en besprong Akira blij. 'frrrr' wat waarschijnlijk gefeliciteerd betekende

Natas keek van de doos naar Max en Max keek naar Natas. Opeens begonnen ze allebei kei hard te lachen. Natas wist zelf niet goed waarom maar ze hat de slappe lach. LAchend liep Max naar Natas en ging bij haar zitten. Na een paar minuten stopten ze allebei. ´´Dat is teamwork´´ zei Max blij. Natas knikte en legde Max weer op haar schouder. ´´Dank je wel´´ zei Natas nog.

Aris blokkeerde elk van Jack's aanvallen en voelde hem langzaam versnellen. Ze bleef glimlachen. Niet eens om hem af te leiden ze was gewoon vrolijk. Eindelijk had ze weer een goed gevecht. Dat had ze gemist. 'Zeg. Jack. Ik. Moet. Je. Complimenteren. Om. Hoe. Je. Vecht.' Bij elk woord blokkeerde ze een aanval of sprong ze weg. Aris deed een kleine uitval naar zijn benen.

Na wat te geprutst te hebben met het doosje en de pijl kreeg ze hem eindelijk open. Een paar druppels zweet van de hitte rolden langs haar wang. Ze keek in het doosje. Er leek niks in te zitten. Ze zuchte en pakte het doosje op en rammelde er wat mee. Ze liep richting natas en zag dat zij hem ook al open had.

'thxs' Vlug ontweek hij door te springen haar uithaal op zijn benen. 'waar heb jij trouwens..' Vlot tikte hij tegen haar schouders waardoor ze haar balans voor een aantal seconden zou verliezen waardoor hij haar gemakkelijker zou geraken. '..leren vechten?' Hij liet haar ondertussen steeds meer en meer naar achter lopen.

Aris grijnste. Ze draaide zich even om en rende naar de boom. Ze keek niet of Jack haar achterna rende om uit te halen maar klom erin en ging aan een tak hangen. 'Ik reis sinds mijn 13e.' zei ze. Daarna liet ze de tak los er kwam achter Jack te staan. Ze raakte hem op een plek waarvan ze wist dat je arm er een halve minuut verlamd van raakte. 'Ik heb veel gezien, en een paar leermeesters gehad.'

Natas stond maar op en schudde het stof van zich af. Natas keek blij naar Kate en zei ´´heb je hem ook open´´. Max zat weer op haar schouder en keek net zo blij als Natas. ´´Ja ik heb hem niet echt open gekregen´´ zei Natas teleurgesteld. ´´Het was hem´´ zei Natas terwijl ze naar Max wees.

"Ja, maar hij is wel een beetje heel erg beschadigd, ik weet niet of dat uitmaakt" zei ze met een kleine grijns op haar gezicht en ze zette het doosje, of wat er nog van over was, op de grond neer. Verrast keek Kate op naar Max. "Hoe heeft i dat voor elkaar gekregen?" zei ze en ze keek weer naar Natas.

´´ah Hindert niks ze zijn toch al oud´´ zei Natas terwijl ze naar het doosje keek. ´´Maar hoe heb je dat voor elkaar gekregen´´ vroeg Natas verbaast. Het doosje was niet al te sterk maar om hem open te maken hem te slopen was wel iets bijzonders. Max keek blij op en zei ´´ik ben super sterk´´. ´´Hij rstruikelde over de doos met volle vaart´´ zei Natas snel.