ondergronse meer

Jack veranderde van tacktiek en verdubbelde nog eens zijn snelheid. Hij duwde met zijn bamboezwaard haar naar achter bewoog meer in zijn aanvallen en liet haar moeite doen om hem te raken. Even stapte hij naar achter en liet haar volgen maar dat was gewoon om wat variatie in het gevecht te houden.

Aris zag de kleine veranderingen maar veranderde zelf ook. Snel zette ze de stok ner op de grond als een paal en klom erin. Bovenin, wat trouwens niet heel ver boven de grond was, ging ze zitten. Even keek ze Jack aan en grijnste. Ze sprong eruit en dacht dat ze een kleine zwakke plek zag. Zo snel en kort als ze zat, want het gebeurde in een paar seconden. Zo snel stond ze weer voor hem en ging zelf ook staads harder tekeer.

Natas merkte pas na een minuut dat iedereen naar haar keek. ´´ehh Alleen een slechte herinnering praat gerust verder hoor´´ zei Natas snel. Natas ging weer staan en rekte zich. ´´Gewoon een slechte herinnering´´ mompelde ze zachtjes dat de rest het niet meer hoorde.

'Oh..' Akira vond dat Natas niet zo blij leek. Ze vroeg zich af wat die slechte herinnering dan was. Het leek haar iedergeval niks om nu gewoon weer gezellig veder te gaan praten met Kate. 'Is het een erge herinnering..?' Vroeg Akira voorzichtig.

Kate hield haar mond maar. Als Natas ergens niet over wou praten, dan begreep ze dat. Ze keek even naar Akira. Niet echt slim om dat te vragen, Natas wou er vast niets over zeggen. En dat moest ze ook helemaal zelf weten, zelf kon Kate goed geheimen bewaren maar vertelde ze de hare bijna nooit.

Net toen Jack haar aanvallen wou blokeren en zelf zo rap mogelijk weer wilde toeslaan zag hij Luca bij zijn zak staan wachten op hem. 'He, Aris. Ik zie je later nog' abrupt stopte hij het gevecht en ontweek vlotjes haar laatste aanvallen. 'lex! volg!' Onmiddelijk gehoorzaamde Lex zijn meester die ondertussen zijn spullen bij één had gepakt. 'ciao!' Hij zwaaide even Aris een gedag en verdween toen samen met Luca en zijn draak tussen de bomen en liet alleen maar de stilte achter. Hij had een klein beetje speit dat hij zomaar weg liep van hun oefengevecht maar hij kon niet nogmaals te laat zijn.

Aris bleef staan kijken tot hij weg was. Ze vroeg zich af waar hij zo plots heen moest maar dat was niet haar zaak. Wel was ze van plan het nog een keer af te maken. Daar keek ze naar uit. Darweimn kwam aanvliegen met haar mantel. Die deed ze om en met hem op haar arm verdween ze.

´´eh ja maar ga maar door met jullie gesprek het is niet echt iets super bijzonders´´ zei Natas snel. Er kwam wel een beter moment om het te zeggen tegen iemand nu wou Natas niet de gezellige sfeer bederven. ´´Ik vertel het wel een andere keer´´ vervolgde Natas.

Akira knikte. 'Oke.' Ze glimlachte even om te laten zien dat de gezellige sfeer niet zo snel zou verdwijnen. 'Hé Natas waneer we weer veder gaan reizen, dan nemen we je mee naar Kosta ok?' Ze keek even vragend naar Kate. En glimlachte toen weer naar Natas

´´Ik hoop snel´´ zei Natas met een glimlach. ´´Maar dan ga ik eerst naar mijn eigen dorp´´ probeerde Natas serieus te zeggen. ´´En daarna ga ik wel mee naar Kost als het moet´´ zei Natas voor de grap zeurend.

Akira schrok even toen ze Natas het zeurend hoorde zeggen. Zoals vaker snapte ze weer eens niet dat het een grap was. 'w-wat wil je niet Kosta zien..?' Even geschrokken bleef ze naar Natas kijken, maar bedacht zich toen dat ze het waarschijnlijk niet echt bedoelde. 'oh oh sorry, ik snapte het ff niet...'

´jaaa´´ zei Natas merkwaardigt. ´´Maar dan moeten we eerst sterker worden en natuurlijk onze draken ook´´ zei Natas terwijl ze naar Max keek. Hij sliep nu op haar schouder en het zag er zo schattig uit. ´´Die slaapt overal ook doorheen´´ zei Natas.

Kate dacht aan haar draakje en ze wou hem nu wel graag een keer gaan ophalen. Ze keek even naar max en toen weer naar Akira en Natas. Ze vroeg zich af hoe het met haar draakje zou gaan. "Kosta moet je echt wel een keer gezien hebben" zei ze maar om wat te zeggen tegen Natas met een knipoog naar Akira.

´´Ja, net als de rest van de wereld eigenlijk´´ zei Natas. Natas glimlachde nog steeds naar de andere. ´´Misschien maak ik wel een wereldreis´´ bedacht Natas opeens. ´´We moeten toch ooit over de grens kan ik maar beter alles daar zien´´ vervolgde Natas.

Akira lachte. 'Ja dat klopt we gaan ooit over de grens heen hé...' Ze bedacht zich dat ze dan voor die tijd wel heel Ashtar wou zien. Wand ze was nu nog niet veel veder geweest dan Kosta en Yuka, maar de rest zien leek haar ook heel leuk.. Toen keek ze naar Kate, het viel haar op dat ze haar draak niet bij zich had. 'hey Kate heb je je draak niet bij je eigelijk...?' Ze vroeg zich af of ze niet weer te nieuwschierig bezig was..

"Oehh.. een wereldreis" zei Kate zangerig en ze stelde zich al helemaal voor hoe leuk dat zou kunnen zijn. Dat was iets wat ze zelf ook wel eens ooit zou willen doen, en dan zou ze geen enkel land over slaan. Het verrastte haar dat Akira opeens over een heel ander onderwerp ging praten, waar ze eigenlijk geen zin in had. "Nee, ik heb hem nog bij Iyona haar draak" zei ze en het verlangen naar haar draakje was in haar stem te horen.

´´Mis je hem´´ vroeg Natas wat bot. Het was misschien niet echt aardig om meteen te vragen maar wel makkelijker. ´´Anders kunnen we hem altijd nog halen´´ zei Natas terwijl ze naar het bos wees waar het hutje van Iyona ergens lag.

Akira knikte. 'Ja Iyona's hut is hier vast in de buurt.' Ze vond had het gevoel dat Kate meschien haar draak best zou missen. Natuurlijk wist ze het niet zeker, maar zij zelf miste wel alteid haar huisdieren. Akira bedacht zich nu dat ze meschien te vaak rare vragen stelde. Elke keer verpest zij de sfeer weer, had ze het gevoel.

Kate haalde haar schouders op. Ze kreeg een nadenkende uitdrukking op haar gezicht. "Ja, eigenlijk wel" zei ze eerlijk naar Akira en Natas. Ze hoopte dat ze voor het draakje zou kunnen zorgen en dat hij niet ziek zou worden, want geld voor medicijnen of iets dergelijks had ze niet.

´´Dan gaan we naar Iyona toe ik moest toch ook noch iets vragen´´ zei Natas blij terwijl ze een beetje vooruit liep. ´´ehh Maar waar moeten we heen´´ vroeg Natas opeens aan de rest. Dit was altijd zo bij Natas eerst doen dan denken.

Akira keek even in het rond en wees naar het zuiden. 'Volgensmij was het die kant.' Ze had weer een slecht richtingsgevoel want het was meer richting het Noorden. 'alhoewel...ehh...Ik weet het niet zeker' Onzeker keek ze om zich heen, meschien was het wel de andere kant op, maar toch dacht ze dat het richting zuiden was..

Natas keek hoopvol naar Kate. ´´Zeg alsjeblieft dat jij wel een richtingsgevoel hebt´´ vroeg ze heel zielig. Het was zeker bot tegen Akira maar Natas had wel door dat ze het niet wist en zelf ze kon niet eens zien laat staan richtingsgevoel hebben. Toch hielp de wind haar soms maar daar wou ze nu niet op hopen.

Kate bekeek de omgeving en wist wel waar ze heen moesten. Tenminste, hoe ze naar de plek in het bos kwamen waar ze eerst waren geweest. "Volgens mij heeft Akira gelijk" zei ze daarom en ze keek naar het zuiden.

´´OKe dan dan gaan we naar het zuiden´´ zei Natas blij terwijl ze er al heen liep. Natas was eigenlijk nbenieuwd of Iyona een antwoord kon geven op haar vraag. Maar dat zou ze dalijk wel zien. ´´Kom op schiet op´´ riep Natas naar de rest terwijl ze maar 2 meter voor hun stond.

Verrast keek Akira naar Kate. 'huh zeker weten..? Ik dacht dat ik het fout had...' Ze keek even om zich heen eigelijk leken alle bomen best op elkaar als je er over na dacht. Ze keek even naar Chou, die alleen maar weer een vragende blik terug gaf. 'Welke kant denk jij Chou.' Chou gaf niet echt goed antwoord. Ze hield alleen haar hoofd schuin en maakte een knor geluidje. Toen ze Natas al zag lopen liep ze snel achter haar aan. 'oh..'