Het hoge gras

Dust begon te blozen door Natas opmerking. Gelukkig had hij een doek voor zijn mond, dus zag ze het niet al te goed. "Je mag zo vaak als je wil langskomen om paard te rijden hoor." zei Dust. "Ik kan je ook les gaan geven. Dan mag je Arachni lenen zovaak als je wil. Maar wil je dan niemand anders laten? Het lijkt me stom als er iemand met mijn paard vandoor gaat." zei hij. Hij keek afwachtend naar Natas.

´´Mag dat echt´´ zei Natas blij. Ze vond het geweldig om te leren paardrijden en vooral met zo´n lief paard. Toen Natas de rest hoorde zei ze sarcastisch´`Tuurlijk zou ik de eerste wilt vreemde op hem laten rijden´´. Ze lachde er half bij omdat ze het niet echt meende en ze dacht ook dat Dust dat snapte.

Dust lachte om Natas' opmerking. "Nee, maar bijvoorbeeld een goede vriend die heel graag wil paardrijden. Die bedoel ik" zei Dust. "En natuurlijk mag het, waarom zou ik het anders aanbieden?" Dust liet Arachni overgaan op stap omdat hij zag dat hij het moeilijk kreeg en Schysta sprong snel ervanaf. Ze belande in het gras en begon achter een vlinder aan te zitten.

´´Oke sir, ik laat niemand anders er dan op´´ zei Natas zo serieus als ze kon. Toen Natas zag dat ze langzamer gingen keek ze naar Arachni. Hij leek wel wat meer moe dan eerst dus snapte Natas wel waarom hij langzamer ging. Daarna zag Natas ook dat Schysta achter een vlinder aan ging. Ze begon te glimlachen omdat het er heel schattig uit zag.

Schysta probeerde aan de vlinder te ruiken zodat ze weer een nieuw geurtje aan haar boekje kon toevoegen. Dat was Dust speciaal voor haar aan het schrijven. Maar die irritante vlinder wilde niet stilzitten en ze begon ernaar te happen. De vlinder was helaas te snel dus moest ze de achtervolging opgeven. Ze kwam terug naar Arachni, maar bleef ernaast lopen omdat ze spierpijn had. "Van het vele landen en opstijgen zeker." zei ze.

Dust moest een beetje lachen om Natas, want die werd zo serieus als een paard, als dat al kon, om zijn regel niemand anders te laten gaan. "Heb je misschien zin in een picknick morgen?" vroeg hij blozend aan Natas.

´´Ja graag´´ zei Natas blij terwijl ze weer Dust aan keek. Ze hda heel veel zin in een picnik vooral met Dust. ´`Dan neem ik een verassing mee voor al die dingen die je voor mij hebt gedaan´´ zei Natas. Ze wist wel iets leuks en hoopte dat Dust het ook leuk zou vinden. Hij had immers veel voor Natas gedaan dus wou ze iets terug doen.

Dust was opgelucht dat Natas zijn aanbod aannam. "Morgen?" vroeg hij. "En waar? Zelf stel ik voor naar het ondergrondse meer te gaan. Of hiernaartoe." Hij keek vragend naar Natas terwijl hij Arachni tot stilstand maande.

´´Het ondergrondse meer´´ zei Natas blij. ´´Dan kunnen we altijd nog gaan zwemmen´´ voegde Natas eraan toe. Ze had er nu al zin in morgen. Daarna sprong Natas van Arachni af en rekte zich uit. Paard rijden was gewedlig maar ze moest even lopen.

"Oke, ik zie je morgen wel. Moet ik nog wat fruit ofzo meenemen? of vlees? Ik heb het bos als mijn supermarkt." Schysta sprong voor Arachni langs en riep "Joepie, we gaan naar het ondergrondse meer!" terwijl ze rondjes begon te rennen. Ze was erg blij, dat was wel te zien. Dust steeg ook af en liet Arachni gaan terwijl hij zei "Ga maar grazen." Hij liep achter Natas aan terwijl hij schalks vroeg "Mag ik al weten wat je mee gaat nemen?" O, wat wilde hij het graag weten.

Natas draaide zich blij om en zei op een mysterieuse toon ´´dat zie je morgen wel´´. Het was niet iets mega bijzonders maar wel iets leuks vond Natas dus wou ze het niet verpesten door het al te vertellen. ´´Verder over het eten mag je van mij altijd fruit eten nemen en wat je zelf ook allemaal wilt hebben´´ zei Natas blij.

"Dat wordt dan fruit" zei Dust. "Ik zal je verrassen met wat ik allemaal kan maken" zei hij met een knipoog. Hij liep weer naar Arachni en steeg op. "Kom je zo?" vroeg hij aan Natas.



_______
Moet ff naar buiten, zie je vanavond wel

´´Ik kom zo snel ik kan´´ zei Natas blij tegen Dust. Toen Natas wat beter keek leek Dust net een prins op een paard. Het was best dom dat Natas dat dacht vond ze dus dacht ze snel ergens aan. ´´En dan breng ik mijn cadeau ook mee´´ zei Natas.

--------------------------------------------
Ik moet dalijk ook gaan dus ik weet niet zeker of ik vanavond kan

Akira liep door het gras heen. Ze zag voor zich het gras snel bewegen, dat was Chou die er tussendoor rendde. Chou had een beetje teveel energie, en daarom ging Akira maar even met haar naar het veld hier. Chou rendde razend snel tussen het hoge gras door. Ze vond het hardstikke spannend omdat ze niet zag waar ze naartoe ging, en verwachte op een gaafe plek uit te komen.

Natas liep rustig door het gras en aaide Max ondertussen. Dit was een van de weinig momenten waar Natas de stilte fijn vond en toevallig was Max ook even stil. Ze keek naar het gras. natas kon er nog steeds niet overheen kijken omdat ze te klein was maar moest ze op goed geluk door het gras lopen. Max genoot ook van destilte en had zijn ogen dicht.

Akira schoof een beetje langzaam door het gras heen, terweil ze haar blik hield op het bewegende gras. Chou begon nu opeens nog harder te rennen, ze rook een bekende geur. Chou rendde als een bezettende door het gras heen. Toen sprong ze en kwam op Max terecht. 'Prrr.' Blij gaf ze een paar likken over z'n hoofd en keek toen pas om naar Natas. Akira zag dat het bewegende gras paadje opeens gestopt was. Ze vroeg zich af waar Chou was blijfen staan en ging opzoek naar haar.

Natas glimlachde naar Chou. Ze vond het best schattig dat zij dat deed. Max daar en tegen kon iet echt tegen als iemand hem likte. Dat gaf altijd zo´n kriebelig gevoel net zoals je iemand zou kietelen. Luid keels begon Max dus ook te lachen en riep tussen het lachen door ´´stooppp daat kkieettelltt´´.

Chou stopte met likken en keek verbaasd naar Max. Dat was alteid haar manier van hallo zeggen dus waarom moest ze stoppen. Toen keek ze Natas weer met grote ogen aan. En keek haar vrolijk aan, als een andere manier van hallo zeggen. Akira kwam dichterbij en snapte al waarom Chou was gestopt. 'Hoi Natas.' Zei Akira vrolijk. Ze keek naar Chou die zo te zien net klaar was met Max onder te likken. 'Sorry dat Chou jullie zo kwam aanvallen..'

Natas schrok een beetje van Akira maar zei daarna ´´hoi´´. ´`Dat hindert niks dan moest MAx maar niet zo lui zijn´´ zei Natas plagend. Meteen stak Max zijn tong uit naar Natas en Natas deed het zelfde. Ze vond het wel leuk om Max soms te plagen en hetzelfde vond Max. Snel begon hij omhoog te zweven en zei tegen Chou ´´hier kan je me toch niet krijgen´´.

Chou keek speels naar Max, ze zag het als een uitdaging om nu Max te pakken te krijgen. Ze klapte haar vleugels uit en maakte een paar slagen. Jammer genoeg kwam ze niet zo hoog als Max was. Toen probeerde ze maar heel hoog te gaan springen. Akira keek even naar Chou en grinnikte. 'Zelfs op zo'n rustige plek ik Chou nog druk..'

Max probeerde elke keer Chou te ontwijken zodat hij bleef zweven. Hij vond het zelf wel leuk om dit te doen net tikkertje dacht hij. Natas keek ook lachend naar de draakjes. ´´Meestal is drukheid besmettelijk´´ zei Natas toen ze zag dat Max ook drukker werd. Natas vond dat niet erg want de tijd van stilte op een dag was voorbij.

Akira keek naar Max die inderdaad nu ook drukker leek. 'Een ziekte die niet erg is om te krijgen..' Akira glimlachte heel even. Ze vond het alteid leuk om te zien hoe Chou zo graag met andere speelde. Chou daarintegen vond het knap iritand worden dat ze Max maar niet te pakken kreeg. 'Grrr!' Ze rende een paar rondjes over de grond en sprong daarna weer naar Max. Ze miste net en kon niet zijn staart pakken. Toen liep ze een stukje terug en nam een aanloop, ze sprong en pakte nu wel Max z'n staart vast.

Natas moest lachen om wat Akira zei. Het was grappig in Natas haar ogen. Natas snapte ook niet waarom Akira er zelf niet om lachde. ´´Je hebt helemaal gelijk´´ zei Natas onder het lachen door. Max vond het grppig toen Chou voor de zoveelste keer miste. Zijn zelfvertrouwen groeide meteen en hij had dus helemaal niks door toen Chou een aan loop nam. Pas toen hij iets aan zijn staart voelde zag hij dat het Chou gelukt was. UIt alle macht probeerde MAx zich nog vrij te maken maar het lukte niet Chou had hem te stevig vast.

Chou keek voor zover een draak grijnzen kan, grijnzend naar Max. 'fffrrrrw' Ze trok Max mee de grond op en begon nu rondjes te rennen, terweil ze Max z'n staart nog vasthield. Akira snapte niet helemaal waarom Natas lachte. Zelf was ze meer opgelucht geweest, dat het geen erge ziekte was. Toen Akira zag dat Chou Max te pakken had en opeens rondjes begon te rennen, schoot ze uiteindelijk in de lag. Ergens had ze wel medelijden met Max die werd nu helemaal door elkaar gemixt.

Max zijn hoofd tolde en tolde . Toch vond hij het best leuk dus begon hij te lachen wat er nog grappiger eruit zag. Natas begin weer te lachen en zei ´´ik snap draken helemaal niet´´. Daarna keek ze wel oplettend naar de twee want ze wou ingrijpen als het uit de hand zou lopen.

Chou stopte met rondjes draaien toen ze Max hoorde lachen. Ze bedacht iets anders dat ze konden gaan doen, en wist meteen al iets. Ze tikte Max aan met haar snuit en liep weg. En stukje vederop begon ze te graven, en nog geen meter veder kwam ze weer boven. Vanaf daar begon ze keihard weg te rennen, ze wou niet dat Max haar te pakken kreeg. Akira lachte. 'Ze vinden het iedergeval heel leuk om met elkaar te spelen denk ik.' Iedergeval leek Chou het heel leuk te vinden dat was duidelijk te zien vond Akira.