Het hoge gras

Natas glimlachde en zei ´´als jij je krachten verderd ontwikkelt hebt dan versla je me echt wel´´. Ze stak haar hand uit om hem omhoog te helpen. Het serieuse gezich was dus ook al weer snel verdwenen en alleen een blije glimlach sierde haar gezicht.
Max maakte ondertussen een vreugde dans terwijl hij terug vloog naar Natas. Daar knuffelde hij haar tot Natas hem eindelijk van zich af kreeg.

Owen pakte Natas hand aan en liep naar een steen. Hij begon zijn wonden te herstellen. Andrew kwam aanvliegen. "Goed gevochten hoor." zei hij bemoedigend "eigenlijk was het een beetje oneerlijk" zei hij terwijl hij naar de wonden keek.

´´Dat klopt de volgende keer zou ik wel geblinddoek jou verslaan´´ zei Natas grappend. De blindoek zou weinig zin hebben bij Natas mara dat wist Owen niet. Max wist het wel en begon er zelf een beetje om te grinneken. Natas haalde ondertussen al haar naalden terug en stopte ze weer in haar tas.

Owen lachte en heelde het laatste speldenprikje, "Moet je de energie die ik van je had gestolen nog terug" zei hij grijnzend. "Dan wil ik jou vrtagen mijn zwaard weer recht te maken, anders gaat het zo lastig in de schede." Andrew begon te grinniken.

´´Oke dan´´ zei Natas glimlachend terwijl ze op het zwaard consentreerde . Binnen een paar seconden was hij al weer recht. ´´En nu mijn energie terug ik begin me als een omatje te voelen´´ zei Natas grappend terwijl ze weer normaal begon te glimlachen.

Owen concentreerde zich, en de energie sijpelde terug naar Natas. "Zo beter?" vroeg hij terwijl hij de energie weg voelde gaan. "Ik ben er net pas achter gekomen dat ik dat met die energie kan, dat had ik eigenlijk nooit verwacht." zei hij terwijl hij zijn Ontkromde zwaard weer in de schede stak.

´´Je kan altijd iets nieuws leren´´ zei Natas glimlachend. ´´Ik kwam er vandaag ook achter dat ik weer nieuwe krachten heb gekregen´´ zei Natas met een brede grijns. Ze konden dus nog veel groeien dacht Natas. Dit was alleen het begon in hun reis.

"Inderdaad" zei Owen

Andrew vloog naar Max "Max weet jij wat over jouw eigen soort, ik weet wel wat van mezelf, maar ik denk dat jouw soort in een ander gebied woont" Zei hij mysterieus.

Max dacht diep na over de vraag van Andrew. Eigenlijk wist hij weinig van zijn soort af. Hij keek even naar Andrew en zei ´´ik weet er eigenlijk weinig van af weet jij misschien meer´´. Het laatste stuk zei hij een stuk blijer omdat hij er wel achter wou komen.
Natas keek naar de verte terwijl de wind het gebied om schreef. Natas kon nu ook een stuk verder kijken maar haar droom om de maan te zien zou nog niet kunnen uit komen.

Andrew knikte "Jep, draakjes van mijn soort slaan geluid al op als ei, dus de meoders vertellen verhalen over de cultuur. Ze gaf me aan Lewis zodat ik de rest zou kunnen vertellen over de wereld onder de wolken, mijn volk leeft in grottenstelseldorpen in in de wolkengehulde bergtoppen" Hij glimlachte "ik moet Lewis eens vragen hoe lang geleden ze hem mijn ei gaf, en of dat volk nog leeft, want dan zou ik er graag eens heen willen."

Opeens begon de wind harder te waaien bij Natas. Natas deed het zelf niet maar ze keek alleen in de verte. Het leek wel of ze in trans was. Heel even slikte ze en draaide zich weer om naar Owen. ´´Owen, kan ik een gunst van je vragen´´ vroeg Natas serieuzer dan ze ooit was geweest. Max voelde de serieuze sfeer en vloog naar onder naar Natas toe.

"Ik denk het, hang er vanaf, er zijn dingen die ik niet kan" zei hij stamelend. Andrew vloog naar Owen en kronkelde om zijn been. "Wat is er?" vroeg hij net zo serieus als haar stem klonk. Vragend keek hij haar aan

´´De lucht roept me´´ zei Natas super serieus waardoor het nog dommer klonk. ´´Ik bedpel dat ik even alleen moet zijn en alles op een rijtje te krijgen´´ vervolgde Natas serieus. ´´Later als er meer mensen nieuwe krachten hebben dan kom ik terug maar tot dan moet ik even alleen zijn. Jij moet de rest vertellen dat ik weg ben´´ zei Natas. Ze probeerde te glimlachen maar het serieuze gevoel in haar liet het niet toe. Natas keek naar Owen of hij het snapte.

"Ehm..Oke, natuurlijk ik zal het iedereen vertellen, maar waar ga je naartoe?" vroeg hij serieus "Je zegt dat de lucht je roept, dus ik zou iets bergachtigs kiezen" zei hij, haar besluit compleet serieus nemend.

´´Ik weet niet waar of wanneer ik er ben maar de wind zal mij leiden naar de juiste plek´´ zei Natas iets te wijs voor haar leeftijd. ´´Ik kom op tijd terug om Darkan te verslaan´´ zei Natas die haar hand uistak om een afscheid hand druk te geven.

Owen gaf haar een hand "Tot ziens, en veel geluk op je reis." Hij keek haar aan. "Ga je sommige nog gedag zeggen, Dust en zo?" en hij keek haar vragend aan.

Natas grinnekte een beetje en zei daarna ´´Dust gaat mee dus hij weet het wel, verder mag jij het doen´´. Daarna begon ze een stukje te zweven niet hoog maar wel genoeg om Max Natas vast te pakken. Daarna vlogen ze weg.

New
__

Doelloos liep Aisha rond. Grassprieten sloeg ze weg terwijl ze een open plek zocht. Groot genoeg zodat ze er kon liggen. Dit zou haar nieuwe slaapplek zijn. Niet super luxe maar er was tenminste niemand.

Vashti liep door het gras terwijl ze om zich heen keek. Saphira was weggevlogen en verderop in het gras geland en toen door het gras weggerend en nu kon ze haar niet vinden. Alhoewel ze erg groot was viel ze deze keer niet op met haar groene kleur. Ze stopte even terwijl ze rond bleef kijken naar een of andere verdachte bult in het landschap. Toen ze niks zag bedacht ze zich dat Saphira wel evenzonder haar kon en ze plofte neer in het gras. Het was een mooie dag met weinig wolken in de lucht en daarom had ze ook een van haar favoriete jurkjes aan. hij was in een mooie pastelroze kleur met een blauw lint die er om heen gebonden was wat leuk bij haar haar stond. Ze had er een paar ballerina's in dezelfde kleur als het lint onder aan. Ze liet zich onderuit zakken totdat ze in het gras lag.

Saphira huppelde door het gras zodat het net leek alsof het gras opeens omhoog kwamen weer naar beneden ging en zo ging dat steeds een stukje verderop door. Ze zette een spurt in en rende door het gras terwijl ze een paar sprongen maakte om vlinders te vangen.

Gavril was naar het grasveld gekomen nadat hij had gelezen dat er erg mooie achtergronden konden zijn. Hij had zijn schetsboek meegenomen en Deloi, die graag wilde rennen. Dus waren ze het gras in gegaan en al snel was Gavril een mooi plekje tegengekomen. Hij was er gaan liggen en keek naar de wolken, die af en toe in een mooie vorm waren. Deloi rende in het rond en struikelde opeens over de benen van iemand. Hij keek op en zag dat het Vashti was. "Hoi." zei hij vrolijk terwijl hij weer opstond.

Vashti keek verbaasd op toen ze iets tegen haar been voelde botsen en er iets werd gezegd. Ze zag het Deloi zitten en zei vrolijk : 'hee Deloi' Ze keek even rond of ze Gavril soms ook zag, maarze kon hem niet vinden. ' waar is Gavril?' vroeg ze vriendelijk aan Deloi.

Saphira besloot om maar eens terug te gaan naar Vashti en draaide zich inde lucht om en sprinte al springend terug. Ze sprong boven het gras uit, maar opeens landde ze niet op de grond, maar op iets heel anders. ze raakte uit evenwicht en rolde van de buik van Gavril. ze sprong meteen op en keek Gavrilin zijn gezicht terwijl ze vrolijk zei: 'hooooooooi Gavril'

Gavril glimlachde "Hoi Saphira." Hij keek in het rond en zei toen "Dus jij bent hier ook. Weet je misschien waar Deloi is? Hij is net weggerend en nog niet terug gekomen, terwijl hij zich meestal even laat zien en dan weer wegrent."
Deloi grijnsde en zei "Jij komen mee." Hij bleef bij de rand wachten zodat Vashti hem kon volgen. "Gavriiiil! Bezoehoek." riep hij.

Saphira rende wat rondjes terwijl ze zei: 'nee die heb ik niet gezien.' ze stopte en liep toen naar Gavril toe om aan zijn zakken te snuffelen. daarna keek ze hem met haar puppyogen en zei lief: mag ik een toffee?'
voordat hij kon antwoorden hoorde ze Deloi roepen.
Vashti stond op en liep naar Deloi die Gavril al riep. ze liep achter hem aan totdat ze Gavril en Saphira zag. ' heei' zei ze vrolijk.

Gavril gaf Saphira net een toffee toen hij Vashti's stem hoorde. "Hoi." zei hij. Deloi rende op hem af en pakte gelijk een toffee uit de tas toen hij zag dat Saphira er ook een kreeg. "Ikke ook toffee. Ikke niet verslaaf is." zei hij grijnzend terwijl hij de toffee naar binnen werkte. Gavril schudde even zijn hoofd wat bijna niet te merken was.

Saphira pakte de toffee aan an Gavril en smikkelde er van terwijl ze er kleine hapjes van nam. Vashti glimlachte om het verschil hoe Saphira en Deloi aten en liep toen naar Gavril toe. Daar ging ze zitten en keek naar de twee draakjes terwijl ze zei:' en wat kwam jij hier doen?'
Saphira had haar toffee inmiddels op en was in de bosjes gedoken om Deloi van achteren te besluipen. ze liep geruisloos tussen de lange grashalmen door die nauwelijks bewogen en ging toen ineengedoken zitten als voorbereiding op de sprong. toen zette ze zich met een grote kracht af zodat ze een meter of twee boven het gras uitkwam voordat ze zich op Deloi stortte en over de grond rolde met hem.