Het 3 kamp - wedstrijd-

Akira had gehoord van de wedstreid. Ze was samen met Chou wezen trainen en hoopte ver te kunnen komen. Ondertussen was ze al op de plek waar ze moesten verzamelen, en nu zal het maar wachten op de andere worden. Chou was ondertussen heel druk rondjes rondom Akira aan het rennen. Akira volgde haar met haar ogen maar na een tijd werd ze er zelf duizelig van.

Kate had ook gehoord over de wedstrijd, veel mensen hadden erover gepraat. Ze was er pas later achtergekomen wat het precies allemaal inhield. Meteen was ze naar het bos gegaan om haar draakje Cherr beter te leren kennen. Ze probeerde hem ook gehoorzamer te maken en meer aan haar te laten wennen Ze liep naar de afgesproken plek waar ze zich zouden verzamelen totdat ze meer kregen te horen. Ze was niet echt van plan om te winnen, ze deed meer voor de lol mee.

Jack had het via via te weten gekomen dat er een wedstrijd zou zijn. Natuurlijk was hij bij één van de eerste die wilde deelnemen. Hij herkende Kate en Akira van hun eerste ontmoeting maar echt zich aan elkaar hebben voorgesteld hadden ze niet. Maar Jack was niet van plan om zomaar naar hun toe te stappen om een babbeltje te slaan. Nee, dat was niet echt zijn ding. Lex was ondertussen nieuwsgierig naar de andere draakjes toe gestapt.

Aris kwam aangelopen met Darweimn op haar arm. Zoals gewoonlijk had ze haar cape om en haar kap ver over haar hoofd. Maar dit keer glimlachte, ze voelde zich sterker en Darweimn was ook erg gegroeid. Hij paste niet meer in de kap dus hield ze hem voortaan op haar arm als er iets belangrijks was waar hij ook heen moest. Ze zag al verschillende staan waaronder Jack, Akira en Kate.

Aisha had een bericht gekregen dat er een 3 kamp was en had zich dus meteen omgekleed . Het was opeens voor haar maar dat boeide haar niet zo . Sinds ze hier was was ze gelukkig en ze had wel een beetje zin in een wedstrijdje . Ze had er niet voor geoefend , nee dat vond ze niet nodig . Toen ze aankwam zag ze een paar mensen al staan die ze allemaal al bij de naam kende behalve een meisje . Een nette glimlach naar iedereen was genoeg voor haar en met Seyoung in haar handen ging ze op de grond zitten .

Nadat Aisu weer eens verdwaald geraakt was in het stadje, had ze gehoord van roddelende bewoonsters dat er binnen kort een wedstrijd gehouden werd. Dat wekte haar interesses wel, dus had ze besloten wat meer info erover te zoeken. En zo was ze er uiteindelijk bij uit gekomen dat ze met Hyou mee zou doen aan de wedstrijd. Een beetje competitie kon geen kwaad. En hoe geweldig zou het zijn als ze als ze over een paar weken terug naar huis zou gaan, met trots aan haar ouders kon vertellen dat ze aan een wedstrijd had meegedaan en één van de onderdelen gewonnen had... Ze kon er nu al van dromen.
Snel schudden ze de dromen van zich af. Ze moest eerst bewijzen dat ze het waardig was en dat ze iets kon, net als ieder ander. Dat ze meer was dan het zwijgzame, kleine meisje, dat meestal alleen maar dromerig voor zich uit staarde. Ze moest laten zien, dat ze een strijder was, dat ze niet bang was om te vechten.
Hyou was ondertussen al weer uit haar trui gekropen en kroop vol energie met zijn flexibele slangen lichaampje over haar hele bovenlichaam heen. Voornamelijk haar armen, omdat hij daar zo leuk omheen kon cirkelen en speels in haar vingers kon bijten.

Sheena had gehoort over een soort wedstrijd maar wist niet helemaal zeker wat het nou eigenlijk was en waar. Toch ging ze het zoeken omdat ze wist dat het van Iyona was. Ze had de afgelopen dagen met Aqua getraint, die zelf ook een stuk sterker was geworden en een stuk gegroeit, ze moest nu moeite doen om hem vast te blijven houden. Terwijl ze liep over het bospad kwam ze op een velde terrecht, waar ze verschillende bekende mensen zag staan. Ze glimlachtte en bleef daar aan de rand een beetje onzeker staan.

Toen Aisha Sheena zag glimlachte ze ten teken als hoi . Ze richtte zich weer op haar draakje en streelde hem zachtjes over zijn schubben . Bij iedereen was hij gegroeid behalve bij haar , alleen zijn staart . ' Je bent ook zo apart ' fluisterde ze .

Jack zag tot zijn verbazing dat het aantal aanwezigen flink aan het stijgen was. En zo te zien hadden ze allemaal hun draak mee. De ene al wat groter dan de andere. Nu hij zo de andere draken bekeek en opmerkte hoe groot dat ze geworden waren liet hem opmerken dat ook Lex nu al de grote had gekregen van een labrador. Hij was niet meer dat zelfde kleine draakje dat in zijn vingers had gebeten bij hun eerste ontmoeting.

Met Andrew vliegend boven zijn hoofd,omdat hij inmiddels te groot was voor een ritje op Owens hoofd, kwam Owen aanlopen, hij zag Sheena en een heleboel anderen al wachtten, dus ging hij maar bij Sheena staan. "Hoi, heb je er een beetje zin in?" Vroegg hij maar, om de4 stilte te verbreken.

Sheena glimlachtte naar Aisha, als teken dat ze de begroeting had gezien en kwam iets losser. Ze keek glimlachend naar Owen. 'Hé, jawel, ik weet alleen niet zo goed wat de bedoeling is.' Zei ze met een engelengezicht. Ze zette Aqua op de grond en liep een stukje verder de weide op. Daar, nog steeds een beetje aan de rand, maar meer naar de andere toe, ging ze zitten, Aqua ging op haar schoot zitten. 'Auw, je bent zwaar.' Mompelde ze. Aqua grinnikte.

Andrew begon zich te vervelen, waarom bleven al die mensbeesten stilstaan, hij had meegekregen dat ze iets leuks gingen doen. Hij zag Sheena en Aqua, en kreeg een idee. Hij pakte zat naats ze, "Aqua, zullen we een grapje uithalen?" en hij glimlachte veelbetekenend.

Owen bing naast Andrew zitten en gaf hem een aai, "Andrew, je moet niets roekeloos gaan doen. Ik vertrouw je." en hij keek hem streng aan. Sinds andrew de paarden had losgelaten onder het mom van "ze verveelden zich" was owen op zijn hoede voor de 'grapjes' van Andrew.

Sheena draaide met haar ogen en keek Aqua daarna aan die op het punt stond om antwoord te geven en Sheena met een engelengezichtje aankeek. Ze lachtte zachtjes maar ingehouden. 'Aqua, wat heb ik je de afgelopen dagen geleerd?' Vroeg ze. Zelfs Andrew en Owen wisten wat Aqua en Sheena hadden getraint, niet alles, maar wel veel, omdat ze bij Owen thuis trainde meestal. Aqua knikte en wendde zich tot Andrew. 'Een klein grapje dan.' Zei hij en zijn groene oogjes blonken in het zonlicht.

"oke, wat gaan we doen? we kunnen iets doen met het feit dat ik je kan dragen tijdens het vliegen? Het zou leuk zijn als iedereen lekker schrok. Misschien een nep neerstorting, met een mooie buiging als einde?" en hij keek vragend naar Aqua. "Zeg sheena, jij weet dus ook niets van deze wedstrijd?"en hij keek haar benieuwd aan


waarschijnlijk mijn laatste post van vandaag

Kate ging op de grond zitten en bekeek de groep mensen die al waren gekomen. De meeste herkende ze wel, ookal had ze ze nog niet gesproken. Cherr zat voor de verandering eens op haar schoot in plaats van hyper overal heen te springen en aan alles te gaan likken en iedereen vervelen met het achterna zitten van zijn staard.

Aris aaide Darweimn die wel onder haar hand door leek te glijden. Hij begon nu toch wel zwaar te worden dus ze zette hem op de grond neer. Hij kwam al tot haar middel, het verbaasde Aris dan ook dat hij zo licht was. 'Hoe blijf jij zo licht?' vroeg ze hem dus. "Hmm.. Ik hielp je een beetje maar ik ben bijna volgroeid dat voel ik gewoon.." vertelde Darweimn haar rustig. Het viel Aris op dat hij altijd de kalmte zelve leek te zijn. Rustig keek Aris nog eens rond. Zijn kalmte werkte ook op haar.

Rose was waarschijnlijk een van de eerste die van de wedstrijd had gehoord aangezien ze bij Iyona was geweest toen ze dat voor het eerst vertelde. Cairo die ook mee was geweest had een grote, vermoeide zucht geslaakt. Hij moest zich inspannen, maar toen hij hoorde dat er ook vrouwtjes draken zouden zijn gingen zijn kleine paarse oortjes wijd open staan om verder niks van het gesprek te missen.
Snel liep Rose door de bomen heen, ze had zich verslapen. Niet een paar minuutjes, geen half uur maar letterlijk 5 uur. Hoe dat gekomen wist ze niet. Dus voor rustig opstaan was geen tijd, ze had direct de deur uit moeten gaan. Haar haar stond tot haar afschuw alle kanten op en haar kleding zat vol kreukels, iets waar ze een hekel aan had. Achter haar fladderde Cairo tussen de bomen door. Sinds enkele dagen had hij door hoe hij zijn vleugels kon gebruiken, het ging nog niet helemaal soepel maar hij kon al flinke stukken zonder neer t storten vliegen. In de verte hoorde ze enkele stemmen, waarschijnlijk waren ze al begonnen drong het tot Rose door. Ze begon nog sneller te lopen en hield pas weer fatsoenlijk adem toen ze op de open plek kwam waar de wedstrijd zou beginnen. Tot haar geluk was ze nog redelijk op tijd, zo te zien was Iyona er zelfs nog niet.

Fluitend kwam Blade de plek waar de wedstrijd zou starten oplopen. Hij was vrolijk gestemd vandaag. Dat kwam waarschijnlijk doordat hij weer eens een gelukje had meegemaakt. Op straat was hij een oude bekende tegengekomen en voor dat ie het wist had hij een gratis slaapplaats gekregen. De bekende, Mo zoals hij hem altijd noemde bleek sinds kort in een leuk huisje in Yuka te wonen. Toen hij hoorde dat Blade geen vaste slaapplaats had hem een plaatsje in zijn huis aangeboden en daar had Blade zeker geen nee tegen gezegd.
Enkele mensen op de openplek herkende hij, maar er waren er ook een paar waar hij de naam niet goed van wist of gewoon helemaal niet wist.

Opeens sperde Hyou zijn ogen wagen wijd open toen hij een vogel op zag vliegen, die zich naar vleet in een boom vlak bij. Razend snel kronkelde hij uit de trui van Aisu en kroop hij met draaiende bewegingen de boom in, waar hij tussen de takken door opzoek ging naar zijn verse maaltijd.
'Hyou, kom godverdomme hier!' vloekte Aisu naar hem toe toen ze door kreeg waar hij mee bezig was. Maar Hyou kwam niet. Hij luisterde naar zijn rammelende buikje en niet naar zijn kwade baasje. Zijn honger vond hij op dit moment belangrijker dan Aisu, die hem kwaad aan het opwachtte was, om hem vervolgens als hij beneden kwam op zijn donder te geven. Nee, als hij daaraan dacht, bleef hij liever een tijdje in de boom zitten.
Mopperend liep Aisu naar de boom en keek met samen geknepen ogen de boom in, tussen de takken door, opzoek naar Hyou. Zijn zwarte huid moest toch wel opvallen tussen de groene bladeren!?
'Hyou,' siste Aisu op een dreigende toon. 'Laat me niet naar boven moeten komen, want dan zorg ik ervoor dat je een hele lange tijd geen vogeltjes zal zien,' siste ze kwaad, terwijl haar ogen nog altijd tussen de takken van de boom door schoten.
Maar hoe erg en angstaanjagend haar bedreigingen ook waren, Hyou kwam niet en bleef lekker veilig in de boom zitten. Hoog en veilig voor de terreur van zijn baasje.

Iyona had zonder dat de andere het wisten al de tijd al zitten toe kijken. Ze wilde zien hoe hun instelling was en hoe ze met elkaar omgingen. De meeste waren nog wat afstandelijk tegen elkaar of waren druk bezig met hun draakjes. Toen Iyona besloot dat het tijd was om maar eens tevoorschijn komen. "Welkom" zei ze terwijl ze zich zichtbaar maakte door alleen maar met haar vinger een klein rondje in de lucht maakte. Al die tijd had Iyona een omgevingsspreuk gebruikt. Een spreuk die zorgt dat je 'onzichtbaar' maakt, of beter gezegd je precies hetzelfde maakt als de omgeving waarin je staat. Met een vriendelijke glimlach keek ze de groep rond waar ze Rose nog haastig zich bij voegde en Blade fluitend aan kwam lopen.

Aris haar hand hield stil op Darweimns kop toen ze Iyona hoorde. Ze bleef staan en keek haar aan. Ze wist nog steeds niet precies wat ze van deze vrouw moest denken. Ze keek naar haar en wachtte rustig af. Ze zag dat de andere draakjes volgens haar nog iets kleinder waren dan Darweimn die in korte tijd een flinke groeispurt had gehad.

Rose net even haar ogen dicht had gedaan om wakker te worden schrok zich rot toen Iyona ineens in het midden was. Net was ze er nog niet, dat wist ze zeker. Verdwaasd wreef ze zich in haar ogen en staarde naar Iyona. Toen hield ze haar schouders op, het zou vast een tovertrucje geweest zijn. Cairo was ondertussen naast Rose op de grond gaan zitten en was elk ander draakje in zijn gezelschap aan het bekijken.

Jack zijn aandacht trok zich meteen naar Iyona toen hij haar stem hoorde. Hij verwachte meteen dat ze een uitleg zou geven over wat de bedoeling was en hij hoopte niet alleen een uitleg voor de wedstrijd. Hij zelf beschouwde de wedstrijd eigenlijk meer als iets wat hun zou uit testen. Om te zien hoeveel iedere strijder zijn/haar kracht was versterkt. Hij kon natuurlijk ook totaal verkeerd zijn maar dan was het maar zo. Nu hij toch stond na te denken. Iyona leek eigenlijk van nergens vandaan te komen wat hij toch maar iets te verdacht vond. Ach, ze was een tovenaares. Jack zag twee keuzes voor ogen. Gewoon blijven afvragen en de logica achter al haar streken zoeken of gewoon je er bij neer leggen en luisteren naar wat ze te zeggen had.

Iyona klapte voor de zekerheid in haar handen en keek de groep rond. "Zo, ik denk dat degene die intresse hebben er ongeveer wel al zijn en anders moeten ze snel komen want we gaan zo beginnen" zei ze zakelijk. De tijd begon te dringen anders waren de eerste sporen die ze had uitgezet alweer verdwenen, dat was dus niet de bedoeling. "Zoals sommige al weten heb ik een 3 kamp uitgezet. Probeer al deze onderdelen zo goed mogelijk af te ronden, ik beoordeel op verschillende punten en probeer jullie zwakke plekken te ontdekken. Dit kan een goed beeld geven over hoe je met bepaalde situaties omgaat en op welke punten je jezelf kan verbeteren" dit alles klonk niet al te vriendelijk, het klonk als kritiek maar de vriendelijke glimlach en de glinsterende ogen van Iyona maakte het goed en vertelde dat ze alleen het beste met iedereen voorhad. "Na elke opdracht is het de zaak om hier terug te komen voor je aan het volgende onderdeel begint. Het is namelijk wachten tot iedereen klaar is zodat iedereen tegelijk aan het volgende onderdeel kan beginnen"