De kleine vijver

Rose hand tindelde zachtjes na van het gevoel van Jack's hoofd. Het was geen vervelend gevoel, in tegendeel zelfs. Het was een gevoel dat Rose niet kende, het was intens. Maar dat gevoel was al snel over toen ze Lex aan zag lopen met een muis. Geschrokken sprong ze naar achter, tegen een lijk kon ze maar een arm dood muisje kon ze echt niet tegen. "Een.. een... een" was het enige wat ze uit kon brengen.

'muis..?' Verast pakte hij het kleine doode diertje uit de mond van Lex en hield het vast bij zijn staart. Het bloed druppelde op de grond. Je kon duidelijk zien dat Lex zijn tandjes flink aan het groeien waren door de diepe wonden in de muis. 'zozo...' Hij greinsde bij het zien van de uitdrukking op Rose haar gezicht. Speelsheid glinsterde in zijn ogen. 'he, volgens mij ademt het nog' Meteen hield hij het voor haar gezicht. 'kijk maar'

Nu krijg je je gechoqueerde Rose
-
Met een angstig gezicht keek Rose toe hoe Jack de muis uit de bek van zijn draak haalde. Al de kleur verdween uit de gezicht van Rose toen hij met een lach de muis voor haar neus hield. Ze rook de geur van een dood dier en zag het vachtje van de muis onder het bloed zitten. "Al jij hier nog leven in ziet" bracht Rose met veel moeite uit. Ze deed een wankele stap naar achteren, het zou niet lang meer duren voor ze flauw zou vallen.

Jack stopte toen hij zag hoe bleek dat Rose was geworden. Hij gaf het doode muisje weer terug aan Lex die het in één keer naar binnen slikte. 'hey, alles ok?' Hij glimlachte verontschuldigend. Misschien was hij ietsje te ver gegaan maar haar reactie was wel grappig geweest. Hij liet zijn arm om haar middel glijden voor ondersteuning. 'je lijkt me een beetje duizelig'

Rose voelde in een was hoe Jack zijn arm om haar heen sloeg. Het was een prettig gevoel, ze zou er bijna nog eens een dode muis voor willen zien. 'Dankje" bracht ze moeizaam uit doelend op zijn arm. Nog steeds was er weinig kleur op haar gezicht terug te vinden. Ze voelde de warmte van het lichaam van Jack tegen zich aan. Het voelde heerlijk.

Jack zag dat ze weer wat kleur terug kreeg. 'he, waar is jouw draak eigenlijk? Volgens mij heb ik hem of haar nog nooit gezien.' Hij keek haar recht in de ogen aan en liet zijn arm niet los van haar. Om de één of andere reden wilde hij haar liever nog even niet los laten.

Rose sloeg zonder na te denken ook haar arm om zijn middel. "Cairo ligt te slapen op de bank die hij heeft omgedoopt tot drakenbed geloof ik." ze kneep even zachtjes in zijn zei. "Je kunt hem wel een keer ontmoeten" ze even vragend in zijn donkere ogen.

'graag.' Hij wist niet hoe ze het deed maar hij voelde zich gelukkig door haar. Ieder klein ding dat ze deed liet hem lachen. Lex kwam onverwacht in Jack zijn nek zitten en likte aanb Rose haar neus waardoor de geur van dode muis recht in haar gezicht werd geblazen.

moet zo gaan, maar ben daarna de rest van de middag er denk ik wel weer.
-
"oké dat is dan afgesproken" zei ze met pretlichtjes in haar ogen. Het was fijn om bij Jack te zijn, het gaf haar het gevoel dat ze zweefde, dat ze in een andere wereld terecht kwam waar alles goed was. Dat gevoel was alleen al snel over toen Lex Rose neus afebberde. De geur van dode muis sloeg recht in haar gezicht alsof iemand een kogel in haar kop had geschtoken. "Ow god" kon ze nog net uitbrengen. Toen voelde ze de grond onder haar verdwijnen, tegen lijkengeur van mensen kon ze, maar op 1 of andere manier niet tegen de geur van dooie muis. Het gezicht van lex maakte plaats voor eerst allemaal kleuren die ze niet meer kon onderscheiden, toen werd het zwart. Het enige wat ze hoorde was geraas alsof ze langs een drukke snelweg stond in de nacht. Dit had zij weer.

'Rose?' Geschrokken merkte hij op hoe ze haar ogen langzaam dicht deed en zo het bewustzijn verloor. Gelukkig had hij zijn arm nog steeds om haar heen anders zou de kans groot zijn geweest dat ze zou gevallen zijn. Voorzichtig legde hij haar neer en trachte haar weer wakker te maken. 'hey, Rose, wakker blijven..' Lex kwam nieuwsgierig aan haar gezichtsnuffelen maar werd weg geduwt door Jack. 'nu niet Lex'

Nog geen 10 seconde later, ongeveer op hetzelfde moment dat Jack Lex wegduwde en de geur uit Rose neus verdween kreeg Rose het gevoel dat ze weer een beetje op aarde terecht kwam. Zoekend waar ze nou precies was knipperde ze met haar ogen en keek recht in het gezicht van Jack. Ze glimlachte even verontschuldigent naar Jack en probeerde overreind te gaan zitten. Langzaam drong het tot Rose door dat ze net door de adem van een draakje verslagen werd, haar wangen werden tot in tegenstelling van de rest van haar gezicht rood van schaamte.

Jack glimlachte geruststellend terug. 'goed geslapen?' Hij pakte Rose haar handen en hielp haar overeind. Lex zwiepte met zijn staart heen en weer en hield zijn kopje schuin. Soms konden deze mensenwezens echt heel vreemd doen. Verveeld krapte hij achter zijn oren en legde zich vervolgens neer om zijn meester en de andere twéépootige te bekijken.

"Ik dacht, laten we doornroosje naspelen geloof ik" zei Rose in een poging om haar hoofd weer wat beter te krijgen. Er zat nog een een zwarte mist vast die er even uit moest. Wankel bleef Rose in de stevige hand van Jack knijpen "Dankje" mompelde ze zacht.

Jack glimlachte oprecht. 'geen probleem.' Lex was ondertussen weer gaan rondsnuffelen aan vanalles en noch wat maar bleef deze keer in debeurt. Die mensenwezens waren verdacht vreemd aan het doen en hij vertrouwde het voor geen haar.

Rose staarde naar de fontein die onvermoeibaar water omhoog bleef spuiten, daarna keek ze weer in de ogen van Jack. Zijn hand hield ze nog steeds vast. Dit voelde perfect. Zachtjes kneep ze even in zijn hand terwijl ze weer naar het water staarde. Ineens wist ze wat dat gevoel wat ze de hele tijd voelde was.

(en nu weet ik nii meer wa te schrijve x3)

xd ik ook niet maar ik probeer wel wat :p
-
Ineens draaide Rose zich abrupt om en liet zijn hand los. Haar blik bleef hangen op Natas die nog steeds op de grond zat zonder iets op te hebben gemerkt. Opgelucht haalde ze adem. Op 1 of andere manier wilde ze niet dat andere merkte wat ze voor Jack voelde, ze wilde dit voor zich zelf.

Integenstelling tot Rose had Jack totaal geen idee wat zijn gevoelens voor Rose waren en dat zou ook zo blijven tot wanneer er iemand het recht in zijn gezicht zou zeggen. Zelfs dan zou hij het amper kon begrijpen aangezien dat gevoel hij al jaren lang niet meer heeft gekent.

En nu weet ik niks meer te zeggen x]

New-------------------------

Leia kwamm rustig aanwandelen, ze ging op de rand van de fontein zitten, terwijl ze Kira in het water zette. Ze 'toverde' druppels het water uit en maakte kleine watersculpturen. Toen ze een keine water kira had gemaakt, kliet ze deze over het water rondwandelen, en de vijver uit. Kira liep er wild snuffelend nieuwschierig achteraan.

new
----------------------
Vashti kwam door het steegje aangelopen, toen ze uiteindelijk bij het vijvertje aankwam. Blij dat ze dat steegje achter zich had gelaten keek ze rond. Ze was hier nog nooit geweest, maar ze vond het prachtig. Ze liep een rondje om de vijver, waarbij Saphira door het water meezwom. Toen zag Vashti ineens Leia zitten, ze liep naar haar toe en zei:'hey Leia.'
Saphira had Kira al eerder geroken en keek rond naar waar ze was. Ze zag haar achter een water Kira aanlopen. 'hey Kira'zei ze ongeveer gelijk met Vashti.

Maiko keek giegelend toe vanuit de boom hoe Leia's draakje het watersculpteurtje achterna rende. 'waaw, wat kun je nog meer maken?' Behendig liet ze zich van de tak afglijden en liep nieuwsgierig richting Leia toe om zich vervolgens neer te zetten aan de rand van het vijvertje. 'oja, mijn naam is Maiko'

"Oh hallo Maiko, ik ben Leia." ze keek het meisje vrolijk aan "Ja, ik kan meer, het is het moois als ik erbij kan duiken, dan spat het water in de lucht, en is het makkelijker te vormen" Ze glimlachte en maakte een drupeel die zich in het water doorde als een pit in de grond. daarna begon er een orchidee uit te 'groeien'.

Vashti liep naar Leia toe toen er opeens iemand uit de boom kwam glijden die zich voorstelde als Maiko. Ze vond het een beetje onbeleefd dat ze werd genegeerd. 'ook hallo,, ik ben Vashti' zei Vashti terwijl ze naast Leia op de rand van de fontein ging zitten. Vashti keek toe terwijl Leia de orchidee liet 'groeien'. 'wauw Leia, en dan te bedenken dat je hetzelfde level als mij bent, en ik ook water als kracht heb.' zei Vashti enthousiast.

Leia knikte. "Veel oevenen, met mijn krachten kan ik vooral mooie dingen" ze zuchte "Ik kan amper vechten met water kracht." ze liet de orchidee langzaam sterven en vergaan. In gedachten was ze bij Leonardo, en onbewust maakte ze een miniatuur leo van water.