De eerste strijders missie

Natas probeerde iedereen te begroeten. Zelf kreeg ze daar kracht van. Als je naar al die verschillende gezichten keek en wapens dan kon het niet anders dat ze gingen winnen. Blij glimlachde Natas en keek naar Iyona die uit de rotsen leek te komen. Ondertussen probeerde Natas een strategie te bedenken. Het ebste vond Natas om in groepen te werken maar uit ervaring wist Natas dat niet iedereen daar van hield. Natas wachte maar op Iyona omdat zij waarscheinlijk wel een strategie had of iedereen kon laten samenwerken.

Aris keek strak voor zich uit. Ze zuchtte. Ze keek er niet tegen op maar had er ook geen zin in. Ze wist wel dat ze moest maar moorden.. Ze had het altijd wel moeilijk gevonden. Nou ja, als het onnodig was. Daarom vond ze dit weer anders. Dit waren niet eens mensen. Aris bedacht dat het vast grote lol zou worden.

Sheena wiebelde zenuwachtig heen en weer en had alvast haar stok gepakt. Ze begroette iedereen zo normaal mogelijk en zag Iyona aankomen. Ook zag Owen en een bezorgt gevoel gierde door haar lichaam. Ze probeerde het van haar af te schudden maar het bleef zich een tijdje aan houden. Ze probeerde kalm te doen en liep voor de zekerheid even naar Aqua, die kon haar altijd kalmeren. Ze ging naast hem staan en hij stootte met zijn kop tegen haar kleine lichaam, wat haar wel een goed gevoel gaf. 'Als het straks echt gevaarlijk word..' Begon ze een zin tegen hem en keek hem erg serieus aan. 'Dan wil ik dat je weggaat zonder mij, ik wil niet dat gewond raakt ofzoiets, dus dan vlieg je weg.' Zei ze tegen hem. 'Nee, meesteres, ik blijf bij jou.' Zei hij. 'Ik wil dat je dan weggaat.' Fluisterde ze nog een keer.

Rose knikte naar Vashti die haar begroette. Ze wilde antwoorden maar werd gestoord door Iyona die aankwam. Er lag iets op haar gezicht wat rustgevend was. Zo iets als, hoe noem je dat, ervaring? Haar ogen gingen over de aanwezigen, allemaal hadden ze net als Iyona wat rustgevend dat heette vriendschap wist Rose. Zelfs Owen maakte haar neit kwaad, nog niet in iedergeval. "Wat is het plan" vroeg ze zonder omhaal.

Iyona bekeek elk gezicht even, elk gezicht had wat speciaals. Haar blik bleef even stil hangen op het gezicht van Aris. Voor ze het zelfs door had liep ze rustig naar haar toe. Zonder wat te zeggen legde ze haar hand enkele seconde op haar schouder, het liefst wilde ze vragen hoe het met haar ging. Hoe het met haar nachtmerries gaat, maar dfat moest een ander keer, als er een andere keer kwam. Het enige wat ze nu kon doen was een blijk van waardering geven. Al snel werd ze uit haar gedachtes gehaald door de stem van Rose "Wat het plan is" herhaalde ze. "Eerst zou ik jullie willen vragen of er nog iets is wat julie willen weten?" ze glimlachte even bemoedigend, ze wilde niet dat iemand het leven liet door onwetenheid.

Aris glimlachte een kleine glimlach naar Iyona en boog nogmaals voor haar. Aris had geen vragen en geen plan. Ze vechtte gewoon zoals altijd. Gevaarlijk, dansend, zonder plezier maar voor het leven. Om te overwinnen en te overleven. Aris keek naar de anderen. Het waren er best veel, stiekem had ze er minder verwacht. Ze had deels gedacht dat sommige liever bij hun ouderlijk thuis bleven.

Natas ad nog duizende vragen in haar hoofd maar ze wist dat dit niet het moment was om ze te vragen. Een andere keer probeerde ze het wel te vragen nu moest Natas zich consentreren. Ze keek om zich heen of andere vragen had. Ze was niet de enigste die hier was dus ook niet de enigste die iets te zeggen had.

Sheena slikte. Ze had Iyona niet kunnen spreken, ze was te druk geweest. "Maar Aisha dan" spookte het door haar hoofd en ze slikte weer. Ze liep met een op een drafje naar Iyona. 'Iyona..' Mompelde ze zachtjes en voelde het bloed naar haar wangen stromen. 'Ik.. ik wil nog wat zeggen over Aisha.' Mompelde ze erachterna en keek even om zich heen of Aisha niet tussen de strijders stond en zuchtte toen ze zag dat Aisha er niet was. Tranen vulde langzaam haar ogen, maar ze probeerde zich te vermannen. Aqua probeerde langs de strijders naar Sheena te komen en legde troostend zijn hoofd bij die van haar.

Dust liet Sheena uitspreken en zei toen voor haar "Aisha wil graag even alleen zijn. Ze is een tijdje weg." Hij zei speciaal niets over waar ze was en of ze nog terug kwam. "En ik heb nog een vraag, zijn deze demonen kwetsbaar voor mensenwapens?" Dat was de enige vraag die hij kon stellen, daar had iedereen baat bij. "En waar zitten hun zwakke plekken?"

Sheena keek even boos naar Dust. Hij deed er.. zo, zo luchtig over. Hoe kon hij? Het was wel Aisha. 'Ja en Aisha komt voorlopig niet meer terug.' Zei ze met een harde klank in haar stem. Dit was een van de dingen waar ze niet tegen kon, mensen die voor haar gingen praten. Het is/was Aisha, daar moet je niet luchtig over doen, spookte het door haar hoofd en de tranen welde in haar ogen op. Haar beste vriendin..

Even keek Alicia op van een meisje die de mededeling had . Ze kende het meisje zelf niet maar werd nieuwsgierig doordat ze weg was gegaan . Was het haar teveel geworden? Tsja , ze wist het niet al zal het waarschijnlijk ook niet te weten komen . Alsof ze niet gestoord was ging ze verder met het poetsen van haar zwaard en keek nog even naar de andere mensen .

Aris lette duidelijk op de mededeling want dat wist ze niet. Ze legde zich er makkelijk bij neer want ze kon er toch niks aan veranderen. Ze vond Dust zijn vragen slim, al had ze er zelf niet veel aan. Ze had erover gelezen en de Elfen hadden wat verteld. Aris wist wel dat ze niet alwetend was, hoogstwaarschijnlijk zou ze haar arm zwaar verwonden. Maar ze wist dat ze een aanwinst voor de groep zou zijn.

Kate keek even naar Iyona. Ze had geen vragen, en wist er ook geen te verzinnen. Ze wou het liefste zo snel mogelijk beginnen met de missie. Ze hield niet van wachten en kon er ook niet goed tegen. Ze vroeg zich af wat er met Aisha was gebeurd. Waarom ze opeens weg was gegaan? Het was voor haar een raadsel. Ze besloot om er maar niet te veel over na te denken, dat zou niet veel helpen. Haar gezicht viel op een meisje wat ze nog niet eerder gezien had. Ze liep met haar spullen naar haar toe en keek haar even aan. "Ben jij nieuw ofzo?" vroeg ze aan haar.

Natas keek naar Sheena die boos naar Dust keek. ´Ik hoop niet dat er ruzie komt want dat kunnen we echt niet gebruiken´ dacht Natas. Toch kon ze zelf niets bedenken waardoor ze het minder kon maken. Daarna besloot Natas om naar Iyona te kijken. Zelf was ze helemaal geen leiders type dus ook al had ze een plan durfde Natas het nog niet te vertellen.

' Ja , ik heb de brief denk ik wat later gekregen ' . Het zwaard leek haar nu wel schoon genoeg en soepel stak ze hem weer in de schede . Ze keek het meisje aan en bestudeerde haar gezicht . ' Ik heb nog niet zo vaak geoefend en ik kan mijn krachten nog niet zo goed gebruiken . Ik ben bang dat ik faal . ' het kwam eruit voordat ze er erg in had en onzeker keek ze het meisje aan , die ze nieteens kende.

toen Vashti hoorde van Sheena dat Aisha weg was, was ze eigenlijk helemaal niet verdrietig. Ze was zelfs een beetje blij. Ze wist dat het niet erg aardig was, maar ze had een hekel aan die meid. nu konden ze tenminste geen ruzie meer krijgen. er verscheen een klein glimlachje op Vashti's gezicht terwijl ze tegen Saphira's schouder aan leunde. Ze wilde het liefst beginnen met het gevecht, dan kon ze tenminste iets doen en aan Saphira te voelen dacht die er net zo over.

Aris stond naast Darweimn, nou eigenlijk zat ze op zijn rug. Met haar zwaard langs haar lichaam keek ze strak en emotieloos. Darweimn was rustig en had niet veel zin om te vechten maar moest vond hij zelf. "Wil je wel vechten?" vroeg Aris aan hem. Darweimn gaf niet echt antwoord. "Niet echt.." zei hij uiteindelijk. "Je hoeft niet..." "Jawel.." "Waarom?" "Mijn eer.." zei hij.

Sheena beet op haar lip, maar bleef staan waar ze stond. Ze wilde dat iedereen wist dat Aisha weg was en dat het geen positief iets was. De tranen in haar ogen kon ze niet stoppen en voor ze het wist gleden ze over haar wangen naar beneden. Ze leunde tegen Aqua aan. 'Hou je sterk, Meesteres, je moet straks vechten, weet je nog?' Zei hij en troostte haar. 'Aisha zou ook niet willen dat je er zo verdriet om had.' Zei hij tegen haar. Ze knikte en veegde de tranen uit haar ogen, die toch nog een tijdje door bleven stromen. Ze zuchtte en vond dat ze niet zo moest treuren.

Rose slaakte onwillekeurig een zucht. Ze had het nieuws van Aisha al eerder gehoord, van Sheena zelf. Maar ze kon het niet bevatten. Waarom was ze weggegaan? Waarom had ze het alleen tegen Sheena gezegd? Om eerlijk te zeggen vond ze het raar dat ze het alleen tegen Sheena verteld had. Er waren meerdere mensen die om haar gaven. Ze haalde uiteindelijk haar schouders op en wilde er niet langer over na denken. Rose moest zich nu concentreren op het volgende wat komen zou.

Iyona probeerde haar gezicht neutraal te houden bij de mededeling van Sheena en Dust. Het enige wat zichtbaar was was een korte geschokte blik in haar ogen. "De zwakke plekken van demonen" zei ze zacht. Ze moest zich net als de andere focussen. Zelf kon ze niet veel aan de strijd toevoegen, haar energie was opgegaan aan de draken. Hooguit kon ze aanwijzingen geven. "De zwakke plekken zijn net als bij mensen. Slagaders waar bij hun het duister doorheen stroomt. Het 'hart', de nek zijn goede plekken om ze te raken." Ze keek elke strijder even aan "Let niet op hun charmistische gepraat, ga er niet op in. Dat zal zeker je dood worden" zei ze er waarschuwend achter aan. Ze moest er niet aan denken om straks 1 van deze jonge mensen achter te moeten laten. Het waren bijna letterlijk zielsverwante. Zij was degene die voor deze situatie gezorgd had, op een zeker punt voelde ze zich zelf zelfs schuldig. Er was kans dat door haar toedoen straks 1 of meerdere gezinnen in puin lag door dood. Onopvallend beet ze aan de binnenkant van haar rechterwang. Ze proefde de koperachtige weeïge smaak van bloed. Ze slikte het door en begon verder te praten: "Het beste is in teamverband te werken. Groepjes van 2 die verschillende kanten bestoken"

Zachtjes knikte ze op wat Iyona zei . Het leek haar een goed idee maar alleen wist ze niet wie met haar wou vechten . Waarschijnlijk kende ze elkaar allemaal al en wisten wel met wie ze een team wilde maken . De enige die zij kende was Aris , Vashti en Blade . Maar Vashti en Blade gingen zeker al samen .

Sheena ging overeind staan en boende de laatste tranen weg. Ze vroeg zich af met wie ze een groepje zou kunnen vormen. Misschien.. met Rose of Owen. Met beide had ze veel geoefent. Ze keek even naar Rose en Owen. Die elkaar niet zo mochten, maar wel alle twee haar beste vrienden waren, Owen zelfs meer dan alleen vrienden. Ze glimlachte en wachtte nog even, voordat ze naar iemand toe stapte, misschien kon ze ook wel gaan met iemand die ze nog niet erg goed kende. Blade of dat nieuwe meisje misschien. Maar met Dust zou ze liever niet een team willen vormen.

Dust wilde liever geen groepje vormen omdat hij dan niet alle mogelijkheden van een Jager kon benutten. Het liefst zou hij op de plek zitten die hij had gezien om daar iedereen rugdekking te geven. Hij stelde het voor hopend dat niemand er bezwaar tegen zou hebben. Hij had ook geen bescherming tegen zwaarden of kuppels, maar wel tegen pijlen. Nu hij wist wat de zwakke plekken van die monsters waren kon hij precies berekenen hoe hij zijn pijl langs de hals van de eerste schoot recht in het hart van de tweede. Dat waren de beste schoten.

Aris wilde liever geen team vormen maar ze zou de beste moeten kiezen en van Dust had ze het meeste gezien en dat leek haar de beste optie. Hij kon op afstand goed werken zodat zij van dichtbij. Dat was vaak een van de beste mogenlijkheden. Aris zuchtte, ze had echt een bloedhekel aan teams. "Wat is er..?" "Ik kan niet in teams werken.. Denk ik.."

Natas luisterde aandachtig naar Iyona en was zelfs blij dat zij er ook zo over dacht. Daarna keek ze de groep rond. Iedereen ston er maar bij als of ze niet bji elkaar wouden. Natas mond viel bijna wijd open van verbazing. Kom op team work dacht Natas. Ze kwamen uiteindelijk toch bij elkaar uit dus je zag elkaar altijd. Natas haatte het om de leiding te nemen maar dit kon niet verder. ´´Mensen, we kunnen het beste goed onderverdelen´´ riep Natas door de groep. Ze hoopte natuurlijk dat mensen naar haar luisterden maar Natas wist niet zeker of hun wel wouden luisteren. ´´Iedereen met verschillende krachten bij elkaar zodat je elkaar op verschillende manieren kan dekken´´ vervolgde Natas. ´´En let er niet op dat je iemand aardig vind´´ zei Natas maar nu wat zachter. Natas staarde naar de grond en durfde niet omhoog te kijken. Ze luisterden toch niet naar haar dacht Natas. Ze slikte even en keek langzaam omhoog naar de reacties van anderen