ondergronse meer

Natas werd blij door de kus en kreeg er zelfs kracht van. Snel maakte Natas een grote luchtbol om hen heen zodat ze er door konden. ''Kom je nog'' zei Natas blij terwijl ze rustig door zwom door de waterval. Toen ze aan het eind van de luchtbal was keek ze om naar Dust en wachte geduldig tot hij dichterbij kwam.

Dust zwom snel achter Natas aan en zei "Tuurlijk kom ik." Hij zwom ook door de waterval achter Natas aan en greep haar vast. Hij gaf haar snel nog een kusje en trok haar toen verder mee. "Ik was je die lift nog verschuldigd" legde hij uit. Hij trok haar nog verder mee en zag toen dat er een kleine grot achter de waterval was. "Zullen we hier nog even gaan zitten?" vroeg hij.

Natas glimlachde blij naar Dust en liet zich maar gewoon mee trekken. Toen Natas de grot ook zag zei ze ''ja graag die heb ik nog nooit gezien''. Eigenlijk wou ze erheen zwemmen maar toch wilde ze het ritje niet missen. Daarom ging ze gewoon hangen en liet Dust bijna la het werk doen. ''ah Heerlijk zo.n ritje'' zei Natas grappend.

Dust kwam met Natas bij de kant en zei "Mooie grot." Toen hij haar hoorde zeggen dat ze het ritje fijn vond moest hij lachen. "Ik wil je overal wel mee naartoe nemen alleen dat lukt niet op mijn rug hoor." zei hij. Hij zette haar op de kant en klom zelf ook op de kant. Hij bekeek snel de grot en zag een stukje rots glinsteren.

Natas keek de prachtige grot door. Het zag er mooi uit teniminste van waar Natas zat. Ze keek even naar Dust en zei grappend ''wil je dan de prins op het witte paard spelen''. Zelf dacht Natas er niet veel verder er bij door dan een grap.

"Oke, maar het enige is, ik heb geen wit paard. Ik heb alleen iets blauws met witte haren, maar is toch ook goed?" zei hij grappend. Hij liep wat verder de grot in en bekeek het glinsterende stukje steen. Toen hij beter keek zag hij dat het een soort van kristal was. Hij pakte een stuk steen op en hakte er een stukje vanaf. Hij liep terug naar Natas om het te laten zien toen het verkleurde. Hij keek vreemd op en zocht de oorzaak van de verkleuring. Hij zag niets interessants wat de oorzaak zou kunnen zijn en legde het kristal toen op de grond. Na een tijdje verkleurde het weer en Dust pakte het weer op. Hij liep naar Natas om het te laten zien en vroeg "Weet jij wat dit voor een soort steen is?" Hij liet de kleurverandering zien en keek haar vragend aan.

Natas bekeek de steen aadachtig. ''Mag ik hem vast houden'' zei Natas vragend aan Dust. Meestal kon ze dan voelen hoe zwaar hij was en wat voor structuur de cellen hadden. Plus door haar krachten kon ze ook uit testen of het metaal was dat kon Dust trouwens ook.

Dust gaf het steentje aan Natas. "Hoe ga je het proberen te identificeren?" vroeg hij nieuwsgierig. "Er zit volgens mij geen metaal in, anders had ik het volgens mij wel gevoeld. Hij plonsde het water in en keek naar Natas. Gelukkig kon hij hier staan. "Ik kan denk ik wel langs de juwellier gaan als je het niet weet. Ik kan het stukje ook gewoon in je armband verwerken." zei hij.

Natas probeerde het steentje te herkennen maar wist uiteindelijk niet wat het was. ''Ik denk dat je beter naar de juwelier kan gaan'' zei Natas. Ze hoopte eigenlijk dat er metaal in zat want dan wist ze er wel iets mee. Ze keek rond en zag snel een stukje steen waar wel een soort van metaal in zat. Hij was niet zo mooi als die van Dust maar Natas wist er wel iets mee. Ze pakte het steentje en liep naar Dust. ''Mag ik je handen lenen'' vroeg ze poes lief terwijl ze het steentje achter zich hield.

"Dat is inderdaad het beste om te doen." zei hij tegen Natas. Hij zag dat ze iets oppakte en toen ze hem om zijn handen vroeg, vroeg hij "En wat wil je daarmee?" Hij keek haar aan maar gaf hem toch zijn handen. "Wat heb je daar? Mag ik het alsjeblieft weten?" vroeg hij smekend. Hij klom snel op de kant voordat ze wat met zijn handen kon doen en ging zitten en stak zijn handen weer uit.

''Het is een verassing '' zei Natas met een grote glimlach Daarna legde ze haar handen met het steentje op de van Dust. Met haar krachten begon Natas langzaam het steentje te vervormen. Ze probeerde daarmee ook Dust zijn krachten mee te laten werken maar ze wou wel het steentje vervormen zoals zij het wilde.

Dust zei "Oke" en hij zag een steentje. "Wat is dat? Of vertel je me dat pas als je klaar bent." Hij merkte dat ze graag zijn krachten wilde gebruiken dus zorgde hij ervoor dat die het steentje makkelijker vormbaar maakten. Hij liet het voor de rest helemaal door Natas gebeuren. "Wat ga je maken?" vroeg hij nieuwsgierig. "Hopelijk toch wel iets moois?"

Natas knikte en zei blij ''het is meer iets symbolisch''. Ze was nu klaar met vormen maar hield haar handen zo dat Dust het niet zag. ''Ik wou laten zien hoe ik me voel als ik aan jou denk'' zei Natas terwijl ze haar handen langzaam om hoog deed. Op Dust zijn hand zat een steentje in de vorm van een hart. Er stonden twee latter in gegrafeerd namelijk de N en de D.

Dust keek naar wat Natas gemaakt had en toen hij het zag begon hij gelijk te blozen. "Mooi gemaakt" zei hij terwijl hij Natas aankeek. Hij stopte het hartje in zijn broekzak en gaf Natas een kusje. "Meer krijg je pas als we weer terug zijn hoor" zei hij, maar kon de smekende ondertoon net niet verbergen. "Mag het steentje nat worden of moet het droog blijven?" vroeg hij terwijl hij Natas' hand vastpakte.

''Het mag wel nat worden hoor'' zei Natas blij terwijl ze haar hoofd neer legde op zijn schouder. Ze vond het fijn als ze zo konden blijven lopen maar blijk baar liepen ze weer naar de waterval dus gingen ze waarschijnlijk zwemmen.

"We gaan nu terug en dan kan je nog zoveel hebben als je wil" zei Dust lachend toen hij haar hoofd op zijn schouder voelde. Hij sprong het water in en trok Natas met zich mee. Hij pakte haar goed vast en zwom nu naar de rand en ging toen langs de waterval. De stroming duwde ze gelijk weg. Hij trok haar mee naar hun plekje en klom zelf de kant op. Hij stak een hand uit en vroeg "Kom je?"

''mm Ik denk dat ik wel kom'' zei Natas plagend terwijl ze ook aan de kant klom. Zijn hand pakte ze niet omdat Natas vond dat ze het zelf kon. Ze was misschien wel verliefd maar dingen zelf doen benadrukte Natas meestal. Toen ze aan de kant was pakte ze wel Dust zijn hand vast.

Dust vond het niet erg dat Natas ook wat zelf wilde doen. Hij vond het juist fijn iemand te hebben die zelf dingen wilde doen. Hij voelde dat ze zijn hand pakte en begon toen rustig te lopen naar de mand. Hij ging door zijn knieen en pakte nog wat fruit. Hi jhad een beetje honger. Hij at het op en ging toen maar zitten. Hij pakte nog een aardbeitje en gooide dat op om het weer in zijn mond te vangen.

Natas lachte om wat Dust deed en zei ''kan je dit ook'', Daarna pakte ze een arbeidje en gooide die ergens weg. Meteen daarna stuurde ze een luchtbal waar in het aarbei vast kwam te zitten. Daarna zweefde het naar Natas en in een hap at ze het op. Eigenlijk was het niet zo knap maar meer iets krachtig.

Dust probeerde Natas na te doen. Hij gooide de aardbei op en maakte snel een luchtbal. Hij liet hem langzaam naar zijn mond toe zweven maar Schysta was in de buurt en ze hapte snel de aardbei uit de lucht. Dust moest lachen en gooide al snel nog een aardbei op. Nu was hij voorzichtiger en hij liet de aardbei buiten springafstand zweven. Toen de aardbei vlak bij zijn mond was viel de luchtbal uit elkaar en Dust dook eropaf. Hij ving de aardbei nog net tussen zijn tanden en zei "Tadaa. Ik kan het ook." en hij at de aardbei op. Hij herrinerde zich het hartje en haalde dat uit zijn zak. Hij legde het in de zon en vroeg smekend aan Natas "Mag ik nog een kusje?"

Dust probeerde Natas na te doen. Hij gooide de aardbei op en maakte snel een luchtbal. Hij liet hem langzaam naar zijn mond toe zweven maar Schysta was in de buurt en ze hapte snel de aardbei uit de lucht. Dust moest lachen en gooide al snel nog een aardbei op. Nu was hij voorzichtiger en hij liet de aardbei buiten springafstand zweven. Toen de aardbei vlak bij zijn mond was viel de luchtbal uit elkaar en Dust dook eropaf. Hij ving de aardbei nog net tussen zijn tanden en zei "Tadaa. Ik kan het ook." en hij at de aardbei op. Hij herrinerde zich het hartje en haalde dat uit zijn zak. Hij legde het in de zon en vroeg smekend aan Natas "Mag ik nog een kusje?"

Natas moest lachen om Dust omdat het er heel grappig uit zag. Al moest ze toe geven dat ze het zelfde als Schysta wou proberen. Daarna keek ze mysertieus Dust aan. Ze kwam langzaam dichterbij en net voor dust zijn gezicht zei ze zachtjes '' je krijgt een kusje''. Daarna trok Natas zich weer terug en liep naar Schysta toe en gaf haar een kustje op haar buik omdat ze zo schattig was.

"Wanneer dan?" vroeg Dust. "Nu, zometeen, morgen, later?" Schysta begon ondertussen te rommelen toen ze een kusje kreeg. "Waarom krijg ik wel een kusje en hij niet?" vroeg ze lief. "Volgens mij wil hij het liever." Ze wees naar Dust en hij moest glimlachen. "Ja" zei hij. "Waarom zij wel en ik niet?"

Natas begon te lachen om Dust zijn reactie en zei ''omdat dat een kusje was voor schattigheid''. Daarna liep ze weer naar Dust en zei ''dit is omdat ik van je hou''. Daarna drukte ze vol haar lippen op de zijne voordat hij iets kon zeggen. Haar handen sloeg Natas om Dust heen.

-------------------------------
ik ga wk kijken daggg

Dust voelde opeens Natas' lippen tegen de zijne. Omdat zijn armen voor zijn buik zaten vond hij het niet echt lekker zitten. Hij wurmde zijn armen er tussenuit en sloeg die ook om Natas. Hij voelde dat Natas behoorlijk drukte en Dust viel bijna achterover. Hij kon zich gelukkig langzaam laten zakken zodat hij de kus niet zou hoeven verbreken. Hij voelde dat hij bijna lag en zijn buikspieren waren enorm moe geworden. Hij moest ze echt eens gaan trainen. 'Fijn is dat toch' dacht hij met zijn gedachten bij het zoenen. Het enige wat hem nog interesseerde was Natas. Schysta liep ondertussen een beetje rond, niet echt wetend wat ze nou moest doen. Ze ging maar zitten om te wachten totdat die twee wat meer tijd voor haar haddden.