ondergronse meer

"Vertel maar. Jij kan mij toch ook verraden dat ik magische krachten en een draak heb. En als het je hele leven anders is, dan blijft dat ook zo en moet ik het maar accepteren." zei Dust serieus. "Ik beloof je op mijn liefde, ik vertel het aan niemand door." Dust plette de aardbei in zijn mond met zijn tong en voelde het zoete suikerwater eruit lopen.

Natas kreeg meer vertrouwen erin toen Dust dat zei en ze keek hem recht aan. Ze zuchte nog een keer diep en zei toen in een zucht ´´ik ben blind´´. Elke keer dat Natas dat zei klonk het steeds meer raar voor Natas haar gevoel. Ze keek weer naar Dust hoe hij zou reageren.

Dust keek haar nog steeds serieus aan en slikte toen de aardbei door. "Dus?" vroeg hij. "Je kan blijkbaar zien, alleen op een andere manier. Ik heb dat soort dingen zovaak gezien. En jij blijft nog even aardig." zei hij erachteraan. Hij kwam ook omhoog zodat Natas niet zo naar beneden zou hoeven kijken. "En trouwens, waarom zou ik je uitlachen ofzo. Jij kan er ook niets aan doen." zei hij. "En ik hou nog steeds van jou hoor. Misschien zelfs nog meer." terwijl hij ging liggen.

Natas glimlachte naar Dust en besloot maar om langs hem te gaan liggen. ´´De meeste mensen gaan nu te beschermend doen´´ zei Natas eerlijk. ``Dat is echt het ergst dat mensen denken dat je zelf niks kan doen´´ vervolgde ze. Ze was eigenlijk wel benieuwd naar de andere gevallen waar Dust over had maar Natas had zo´n idee dat hij daar geen zin in had.

"Je bent een strijder geworden, je kan drummen, je kan mensen goed onderwijzen, dus hoe zou ik je moeten beschermen?" vroeg Dust aan Natas. "Ik bedoel, je hebt het wel tot een hoger niveau gebracht terwijl je blind bent. Dat maakt duidelijk dat je heel goed voor jezelf kunt zorgen. Wil je nog een aardbeitje?" vroeg hij. Dust pakte er twee, eentje voor hemzelf en eentje voor Natas. Hij hield ze tussen zijn vingers, vlak achter elkaar en het kwam niet in hem op dat ze ze allebei op zou kunnen eten.

´´Onderwijzen´´ mompelde Natas vragend. Zelf had Natas niet gedacht dat ze dat goed kon. Uiteindelijk glimlachte Natas weer breed en zei tegen Dust ´´graag´´. Ze boog naar Dust vinger en at er netjes een op. ´´Je moet wel snel zijn want anders eet ik die ook op´´ zei Natas onder het kauwen door.

Dust stak die andere snel tussen zijn tanden omdat hij niet graag had dat iemand zijn aardbeitje af zou pakken. "En nu ga je hem NIET afpakken, oke?" zei hij terwijl hij de aardbei zijn mond in liet vallen. Hij draaide zich op zijn zij zodat hij Natas beter aan kon kijken.

´´Ik verwen jou denk ik dan te veel´´ zei Natas lachend. Maar toch boog ze naar Dust toe en kuste hem op de mond. Natas dacht nog niet eens meer aan de aarbei maar meer aan Dust. Ze was weer zo blij ook omdat hij het nu ook wist en dus echt om haar gaf.

Dust vond het nog steeds fijn als Natas hem kuste. Gelukkig vond ze het fijn dat hij niet zo beschermend was. 'Misschien komt dat later nog wel' dacht hij. Dust concentreerde zich op Natas en op haar fijne lippen. Hij kon er geen genoeg van krijgen. Hij pakte snel de aardbei met zijn tong en duwde die naar Natas haar mond. Toen hij op de helft was beet hij hem snel door zodat het suikerwater vrij kwam.

Natas proefde de heerlijke smaak van de aardbeien maar vond dat niet het fijnst van de hele situatie. Ze wou wel zeggen dat het lekker was maar liever kuste ze nog Dust. Het leek wel of ze eeuwig zo kon blijven hangen aan zijn lippen.

Dust had zin om te gaan zwemmen maar hij wilde niet stoppen, dus bedacht hij een plannetje. Hij begon te rollen naar het meer terwijl hij Natas vasthield en rolde zo het water in. Gelukkig was het een ondiep stukje dus konden ze gewoon blijven liggen. Natas lag nu naast hem en ze bleef maar doorgaan. Schysta sprong ondertussen het water in en uit waardoor ze Dust en Natas natspetterde.

Natas voelde opeens dat ze weer begonnen te rollen. Ze vond het niet erg om een keer Dust zijn beschermende armen om zich te voelen. Toen ze stopte voelde Natas allemaal water. Ze waren zeker nu in het meer gerold dacht Natas. Opeens voelde Natas meer spetters over zich heen en merkte toen pas dat Schysta er ook nog was. Ze kuste hem nog een keer en daarna hield ze weer op. ´´Ik verwen je soms te veel´´ zei Natas met een glimlach.

"Denk je dat?" vroeg Dust terwijl hij een wenkbrouw optrok. "Ik denk dat je me nog niet genoeg verwend heb, maar als je wil kunnen we ook wel even iets anders doen." Schysta stopte met het rondspringen omdat ze weer een vis zag. Ze ging erachteraan en al snel had ze hem. Ze bracht hem netjes naar Dust en legde de vis voor hem neer. Er zaten geen wonden op ofzo dus pakte Dust de vis op en gooide hem weer in het water. "Alleen vissen vangen als je ze opeet, ok?" zei hij straffend tegen Schysta, maar hij moest al snel lachen en aaide haar over haar kopje.

-----
ben ff weg

Natas lachte om Dust en gaf hem een por. ''We kunnen het beste even iets anders doen'' zei Natas terwijl ze glimlachte. Ze hda nog steeds het geluk zalig gevoel van de kus in zich terwijl ze al gestopt was. Langzaam ging Natas weer recht zitten en keek naar Schysta en Dust. Zelf begon ze te glimlachen toen ze zag dat Dust ook nog goed kon opvoeden.

--------------------
dag

Dust kwam ook overeind en zei "Wat wil je nog doen? We kunnen even gaan zwemmen, wandelen of nog wat eten." Hij aaide Schysta nog steeds terwijl ze lekker tegen Dust aankroop. "Ik heb nog steeds honger." zei ze verdrietig. "Misschien mag je, als Natas niet meer hoeft te eten, de rest wel opeten. Dat zou genoeg moeten zijn voor zo'n draakje." zei Dust tegen haar. "Joepie" zei ze blij en ze rende snel naar Natas om haar zo lief mogelijk aan te kijken.

Natas glimlachte naar het schattige gezicht van Schysta. ''Vooruit '' zei ze uiteindelijk. Daarna stond Natas op en dacht na wat ze nu konden doen. ''Zullen we een eind gaan zwemmen'' stelde ze voor. Ze had wel zin in wat verkoeling en hoopte dat Dust er mee eens was.

"Goed idee" zei Dust. "Misschien laat dat me wat afkoelen. Schysta, je mag opeten wat je wil hoor." zei hij nog snel tegen haar voordat hij het water ingleed. Hij zwom snel van de rand weg en riep naar Natas "Kom je?" Hij probeerde ondertussen een windvlaagje te maken die hij haar kant op stuurde.

Natas sprong blij in het water en zwom een heel stuk onder water. Helaas miste daar door wel de windvlaag van Dust. Natas zag Dust zwemmen en ze zwom weer naar boven bij Dust. Ze haalde diep adem toen ze boven was en keek blij naar Dust. 'Kan het leven nog beter' dacht ze heel even. ''Zullen we wel iets af spreken'' zei Natas streng ''geen kietel gevecht meer''.

Dust keek Natas aan en zei streng terug "Oke". Snel dook hij onder water en begon zo ver mogelijk omlaag te zwemmen. Toen hij bij Natas haar voeten was kon hij het niet laten om even aan haar voeten te trekken en zwom toen glimlachend omlaag. Hij begon nu naar de waterval te zwemmen en moest even naar boven om adem te halen. Hij wachtte boven op Natas en keek naar haar uitdrukking.

Natas voelde opeens dat ze om laag getrokken worden. Meteen wou Natas wraak nemen en ze dook naar onder en zwom snel achter Dust aan. Zelf kon ze best lang onder water blijven. In haar hoofd dacht ze aan het liedje van Jaws toen de haai op de mens af ging. Toen Natas Dust naar boven zag greep ze haar kans. Ze zou niet het zelfde doen als hem want dat zou saai zijn. Ze zwom achter Dust en pakte hem stevig vast. Haar hoofd was nu boven water en ze zei tegen Dust met een grote glimlach ''nu heb ik jou''.

"Oh nee!" riep Dust uit. Hij probeerde weg te zwemmen maar Natas had hem te goed vast. "Nu heb je me echt!" Hij worstelde maar voelde dat Natas hem te strak vast had. Ondertussen smulde Schysta van de rest van het eten. Ze had bijna alles op en zat vol. Ze keek naar Dust en Natas en zag dat ze weer begonnen.

Natas lachte en hield stevig vast. ''ah Ik zal wel iets geven waardoor je minder zielig bent'' zei Natas terwijl ze hem een kus op de wang gaf. Ze kon niet bij zijn mond maar hoopte dat hij hier al blij mee was. Rustig wachte Natas weer op Dust zijn reactie.

"Je zei toch dat ik genoeg verwend was?" vroeg Dust argwanend. Hij voelde blij van binnen maar hij had zin om te weten of Natas toch nog honger had naar meer. Hij begon te glimlachen. Hij begon verder te zwemmen naar de waterval en trok Natas met zich mee. "Zullen we naar de waterval gaan?" vroeg hij.

''Krijg ik dan een lift'' vroeg Natas lachend terwijl ze nog steeds stevig vast hield. Ze vond het wel fijn zo dus zocht ze niet hem los te laten. Ze keek onderzoekend Dust aan en zei toen ''ik ben gewoon iemand die snel toe geeft'' zei ze snel.

-----------------------
ik moet gaan wij gaan al eten

K, c u soon
----------
Dust trok Natas mee naar de waterval en probeerde eronder door te zwemmen. Het lukte hem niet omdat de stroming hem telkens terug duwde. Snel gaf hij Natas nog een kusje en zei "Ik kan niet verder zwemmen. Kun je me misschien helpen?" Hij rustte even uit en werd gelijk verder van de waterval geduwd.