ondergronse meer

"Tuurlijk wel, maar ik stond met de rug naar je toe. En je gaat me niet vertellen dat er hier spiegels hangen" zei ze voor Dust onder water verdween. Cairo's oog was op het andere draakje gevallen dat binnen gekomen was. Dat daakje had vis gevangen. Dat moest hij ook leren! In draken communicatie riep hij het draakje van Dust.
"Wat ben je van plan met die luchtbel" Rose keek Dust argewanend aan. Gelukkig kon hij met een luchtbel haar niet kietelen. Maar je wist maar nooit wat hij nou weer van plan was.

"Ik ga proberen regen te maken" zei Dust terwijl hij meer kracht toevoegde. Hij hield de luchtbel onderwater en schoot hem naar beneden af. "En nu hier blijven." zei hij terwijl hij Rose vastpakte. Dust merkte de eerste golf op en zette zich schrap voor de explosie van water. Na een paar seconden spoot het water omhoog terwijl hij erin zat en het regende water. "Wat zei ik je?" zei hij.

Schysta hoorde het roepen van Rose's draakje en riep "Wat is er?" terug in drakentaal. "Wil je ook leren hoe je vis vangt? Kan je al vliegen?"

Rose bleef gehoorzaam zwemmen op de plek waar ze was. "Dit is eerder een fontein" merkte ze droog op toen het klaar was "Maar wel een enorme dan" zei ze er lachend achteraan. "Voor regen heb je hitte nodig" merkte ze erachter aan op. Ze deed haar handen omhoog om het vallende water op te vangen. "Maar erg knap hoor" zelf kon ze echt nog maar weinig met haar kracht, het leek alsof het bij haar gewoon niet wilde. "Maar tussen 2 haakjes, waarom wilde je het laten regenen, we waren toch al nat" ze knipperde met haar ogen omdat er een paar druppels in terecht waren gekomen. Daar ging haar mascara.
Cairo knikte "Natuurliijk antwoorde hij. Hij opende parmantig zijn paarse vleugels. Eigenlijk wilde hij dat het er imposant uit zag. Maar de natte vleugels hingen een beetje slap omlaag waardoor het eerder een lachwekkend gezicht was.

"Omdat ik opeens eraan dacht hoe het zou zijn als het regende. En trouwens, je make-up is een beetje uitgelopen denk ik. Volgens mij zitten je wangen helemaal onder." Dust dook onder en zwom onder Rose. Hij probeerde haar voeten te kietelen.

Schysta was ondertussen bezig het draakje van Rose te onderwijzen. "Hoe heet je?" vroeg ze eerst maar. Dan was het makkelijker uit te leggen.

"Ik geloof het ook" ze probeerde met haar duim het zwarte spul onder haar ogen vandaan te halen. Maar het mocht niet baten, het enige wat ze ermee bereikte was dat het nog meer uitgesmeerd werd. Terwijl ze nog bezig was met het fatsoeneren voelde ze weer het nu bekende gevoel onder haar voeten. "Nu krijg ik je wel" zei ze grinnikend inzichzelf. Ze zoog een diepe teug lucht naar binnen en dook nu ook zelf onder water. zo snel als ze kon zwom ze naar hem toe en begon ze hem te porren in zijn zij. Er waren maar weinig mensen die daar tegen konden.

Toen Dust de porren voelde moest hij bijna lachen. Hij hield zich net in en begon Rose net zo erg terug te kietelen onder haar buik. Hij moest alleen zo erg zijn best doen niet te lachen dat zijn zuurstof snel op was, dus zwom hij naar het oppervlak, haalde adem en dook weer naar beneden.

Net toen Rose zelf ook zuurstof te kort kreeg door een gierbui veroorzaakt door iemand die in haar buik zat te kietelen stopte Dust met kietelen. Waarschijnlijk ook door zuurstof te kort. Snel zwom Rose naar boven en zoog een diepe teug lucht naar binnen "hehe"
"Cairo en jij" Cairo keek het draakje vragend aan. Hij wilde ook vis leren vangen.

Gelukkig moest Rose ook ademhalen, anders had ze hem nog meer kunnen porren. Toen ze bovenkwam begon Dust weer in haar buik te kietelen en moest zelf ook lachen door de porren.

"Ik heet Schysta" zei ze tegen Cairo. "Het eerste wat je moet doen is opstijgen en dan aan een duikvlucht beginnen. Je mikt op een vis en duikt in het water. Je doet je mond open, vangt de vis met je tanden en je zwemt dan weer omhoog naar het oppervlak om hem op te eten." Schysta deed het voor en toen ze bovenkwam keek ze afwachtend naar Cairo.

Rose lachte, maar het begon nu onderhand wel irritant te worden. Dat lachen waar je niet mee op kan houden. Ze stopte met heet porren van Dust en dook weer onder water. Haar kleding plakte nog steeds tegen haar lijf aan en zwom verder richting de rand van het meer.

Dust stopte met het kietelen van Rose toen zij ook stopte met porren en begon achter haar aan te zwemmen. "Is dat niet enorm onhandig?" vroeg hij. "Al die kleren die zeikenat zijn." Rose zag er opzich wel grappig uit als ze zwom, vond hij. Hij zwom ook naar de kant en ging aan de rand zitten terwijl hij probeerde te gaan zweven. Hij moest nog heel wat oefenen voordat hij met gemak kon gaan zweven.

"uhu, maar ik ga hier niet naakt zwemmen" zei ze droog terwijl ze ook de kant op begon te krabbelen. "hehe" met een geroutineerd gebaar sloeg ze haar natte haren naar achteren en begon ze haar haar uit te knijpen. De druppels sloegen met kleine tikjes op de grond uitelkaar. Met het water uit haar kleding ontstond er al een plas onder haar.
Cairo knikte serieus naar zijn leermeester. "oké baas" zei hij met een drakenlach. Hij kwam overeind en sloeg zijn paarse vleugels uit. Al snel vloog hij boven het meer, verlekkerd kijkend naar de heerlijke vissen die er in rond zwommen. Toen hij een vis op het oog had liet hij zich naar beneden vallen en sloeg hij uit met zijn klauw. Mis. Het enige wat hij in zijn klauw had waren een paar schubben van een vis die aan de dans ontsprongen was.

"Probeer het met je mond Cairo" zei Schsyta aanmoedigend. "Klauwen hebben niet genoeg grijpkracht en de vis begint dat als een gek te spartelen, waardoor je hem alsnog verliest." Ze deed het nog een keer voor en ving de vis in haar muil, waarna ze hem vastgreep met haar klauwen zodat ze hem goed kon opeten. "Vergelijking, je jaagt toch ook niet op een hert met mes en vork?"

Cairo trok een verongelijkt gezicht. Dat had hij weer. Hij was van plan om Schsyta wat te laten zien en vloog weer omhoog. Dit keer maakte hij weer een duikvlucht, maar dan met zijn bek naar voren. Raak. Ttots beet hij de vis door en at hij hem op.

NEW
---------------
Dust kwam aangelopen met een tas vol met fruit. Hij liep naar beneden en zocht een rustig plekje op. Hij was behoorlijk lang bezig geweest al het fruit te zoeken, maar Natas zou het ook wel lekker vinden, dacht hij. Hij zag dat er dicht bij de waterval nog een rustig plekje was en liep ernaartoe. Hij zette de mand neer, haalde een schaal eruit en begon een fruitsalade te maken. Hij had ananas, banaan, appel, pruimen, bosbessen, blauwe bessen, etc. Hij deed een doek over de schaal toen hij klaar was en wachtte op Natas. Ondertussen haalde hij zijn fluit weer tevoorschijn en Schysta kwam lekker bij hem zitten. Dust begon een druk wijsje te spelen en toen het een tijdje bezig was begon Schysta te dansen. Geen drakendans, maar ze probeerde een mensendans te imiteren. Dust begon te lachen en speelde nog sneller.

Natas liep huppelend naar het meer. Ze had thuis snel een speciale bloem opgehaald. Natas wist eigenlijk niet of Dust van bloemen hield maar het was een speciale bloem (nee dat had ik niet al gezegd). De zaadjes van de bloem hadden een soort vlinder vorm. Dus elke keer als het bloeide en zaden verspreed leek het wel of allemaal vlinders eruit kwamen. Ook veranderde hij van kleur als het weer veranderde. Snel liep Natas door en hoorde al van ver waar Dust zat door zijn deuntje. Toen ze eindelijk bij Dust was zei Natas blij´´hey hoe is het´´.

"Hoi, leuk dat je zo snel kon komen. Het gaat gelukkig goed. Ik werd net vermaakt door Schysta die ging dansen." zei Dust. Schysta zei "Kan je nog heel even spelen? Anders eet ik al het fruit op!" Dust begon weer te spelen, steeds sneller en sneller. Schysta begon met dansen, eerst langzaam op haar achterpoten, daarna steeds sneller op het tempo van de muziek. Dust stopte na een tijdje en ze was helemaal uitgeput. Ze ging op Dust's schoot liggen en viel in slaap. "Dan hebben we nu voor onszelf." zei hij tegen Natas. "Ik heb alvast wat klaargemaakt, vind je het erg? Ik heb pruimen, appel, banaan , ananas en nog meer erdoorheen gedaan. Veel in het bos gevonden, soms zelf gekweekt." zei hij vol trots. Hij haalde de doek van de schaal, pakte een bakje en schepte op. Hij zette het bakje neer, deed de doek weer over de schaal, pakte een lepel en vroeg "Jij of ik?"

´´lekker´´ zei Natas blij terwijl ze erbij ging zitten. Natas dacht na of ze het wel aan zou pakken. Tuurlijk wou ze het proeven maar vond het niet beleefd voor Dust. UIteindelijk wist Natas iets en ze zei ´´wat denk je van allebei´´. Daarna pakte ze snel de lepel en schepte door de salade. Ze nam in een hap bijna alle soorten mee. Snel kouwde Natas omdat haar mond bijna open viel van de hoeveelheid. Toen ze alles had door geslikt zei ze ´´mmm lekker, je bent echt een multi man´´.

Dust begon te zo erg te blozen dat hij zijn hoofd moest afwenden. Hij pakte nog een bakje fruitsalade voor zichzelf en begon ook te eten. "Alles geleerd op mijn reizen. Daar moet je weten wat je kan en niet kan eten. Ik kon natuurlijk alleen maar vlees eten, maar ik ben bij een kruidenvrouwtje voor een tijdje in de leer gegaan en zij heeft me veel verteld over geneeskrachtige en eetbare planten. In de salade zitten onder andere wilde aardbeien, kleine bessen etc. Zelfs een soort die wordt gezien als giftig, maar vaak wordt verward. 'Met de kartelranden kun je eten, met de harige niet.'" dreunde hij op. Hij nam ook een hap en al snel was zijn bakje leeg. Hij begon met een ander gerecht. Hij had een pak yoghurt gekocht en meegenomen. Hij deed de yoghurt bij het fruit in de schaal, strooide er suiker over en deed er bessen in die hij platkneep in de yoghurt. Hij haalde de velletjes eruit en begon te roeren terwijl het sap van de besjes de yoghurt een lichtroze kleur gaven.

Natas luisterde aandachtig naar Dust en keek naar wat hij maakte. Ze kon het niet helpen dat ze glimlachte omdat ze zo blij was. Oppeens merkte Natas dat Dust weer alles volor haar aan het doen was dus zei ze snel ´´oh ja mijn cadeau´´. Ze pakte haar tas en keek heel even geheimzinnig naar dust. ´´Ik weet niet of je het leuk vind maar het is heel speciaal zeggen ze´´ zei Natas terwijl ze de bloem eruit haalde. Hij was nu mooi geel met rood omdat het zonnig weer was.

Dust keek op en zag Natas gezicht. "Laat me alsjeblieft niet in spanning" zei hij. Toen Dust de mooie bloem zag was hij erg verrast. "Die bloem is echt mooi." zei hij gelijk. "Mooie kleuren en grappige zaadjes. Die ga ik zometeen buiten planten. Wat voor een bloem is het eigenlijk?" vroeg hij terwijl hij verderging met de yoghurt, die nu egaal roze was. Hij pakte nog wat meer van die besjes en legde ze in bloemvorm op de yoghurt. Schysta had honger gekregen en begon visjes op te duiken.

´´Het is een vlindaskia genoemd naar die zaadjes die erin zitten´´ zei Natas blij toen ze zag dat Dust blij was met het cadeau. Kon ze eindelijk wat terug geven na alles wat hij voor haar had gedaan. Daarna keek Natas naar de yoghurt die Dust aan het maken was. ´´Wacht eens ben jij niet een kok´´ zei Natas plagend toen ze zag dat hij ook goed was in Yoghurt maken.

"Nee, ik ben inderdaad geen kok, alleen heb ik veel geleerd tijdens mijn reizen. Ik heb bij veel mensen overnacht en ze toen geholpen met koken. Ik leer daar ook enorm veel van. En het kruidenvrouwtje bedank ik voor de plantenkennis." zei hij eerbiedig. Hij keek weer naar de bloem en zei "Vlindaskas, zei je? Nooit van gehoord. Wat maakt hem zo speciaal, naast de vlindervormige zaadjes?" Dust was klaar met het tweede gerecht maken en tegen Natas "Ogen dicht." Hij pakte vast haar lepel zodat ze niet lang zou hoeven wachten.

´´Hij verkleurt naar het weer , dus kan je precies zien waneer het gaat regenen´´ zei Natas blij . Teon Dust vroeg of Natas haar ogen dicht wou doen snapte ze niet precies waarom. Het zou toch niet veel zin hebben maar ze deed het toch omdat ze Dust vertrouwde. ´´Ik ben benieuwd´´ zei Natas vol verwachting.

Dust pakte de lepel, haalde hem door de yoghurt en deed de lepel voorzichtig in Natas' mond. ''En?'' vroeg hij. ''Is het lekker?'' Hij had geprobeerd zoveel mogelijk fruit mee te nemen met die hap, dus hoopte hij dat ze het lekker vond. Ook de bessen die de bloem vormden hadden een aparte smaak, eentje die je niet gauw zou vergeten. Het was iets zoet-zouts grapefruit achtig iets.

Natas liet de yoghurt langzaam door haar mond gaan zodat ze het beter kon proeven. ´´Het smaakt geweldig´´ zei Natas uiteindelijk toen ze alles had door geslikt. ´´Mag ik alsjeblieft nog meer´´ zei Natas haast smekend tegen Dust.