ondergronse meer

Aris keek naar het meer. Langzaam stond ze op en liep naar de rand en ging daar met haar voeten in het water zitten. 'Zeg Aisha, wat is het eerste dat je denkt als je aan Darken denkt?' vroeg Aris nieuwgierig terwijl ze spetterde.

' Mijn ouders ' zei ze zacht . Ze keek naar de zon die zo te zien bijna onder zou gaan . Soms had ze een gevoel dat ze gevaar op zou willen zoeken maat zei dat nooit hardop . Wieweet ging het een keer fout en was ze dood . Ze dacht aan het schaduwenmeer . Ze had verhalen gehoord maar wist niet wat ze moest geloven . ' Hmmm ' bromde ze zacht .

Aris knikte. 'Ik ook, maar ook denk ik aan de verhalen.. Geloof jij die?' vroeg Aris door. Aris glimlachte en keek weer naar het water. Ze dacht aan de verhalen die de rondde gingen tijdens haar reizen. Het werd vaak verteld bij een kampvuur om de jongere bang te maken

' Welke verhalen? ' vroeg Aisha terwijl ze geïntresseerd naar haar tenen keek . Het viel haar op dat haar voeten best klein waren . Maar dat was natuurlijk normaal als je wist hoelang ze nou was . Ze was erg klein maar had daar nooit een slecht gevoel over gehad . Ook nu niet .

'Nou, over zijn macht, vrouw, wereld, jeugd. Al hoor je weinig over Darkensjeugd. Daar zou ik graag meer over weten. Ik weet niet hoor, maar zit in ieder mens niet iets goeds. Zelfs in jouw ouders moet iets goeds hebben gezeten want anders hadden ze je geen eten gegeven, ook mijn vader, zelfs terwijl hij niet normaal was zorgde hij voor me. Ik weet niet maar ik denk dat Darken misschien ergens diep wel iets goeds moet hebben..' zei Aris zacht. Ze wist niet waarom maar dat dacht ze.

' Ja , kan best ' ze dacht na over haar ouders . Ze hadden haar wel een hondje gegeven..Maar haar vader had hem daarnaar weer harteloos vermoord . De tranen prikte in haar ogen als ze aan Prince dacht . Het was nog een puppy en hij was voor haar ogen van de trap afgeduwt . Ze kon het nog zo goed voor zich nemen .
Ze hoorde hard gestamp , haar vader weer zeker . Hij was in een boze bui want hij was onslagen . Aisha kroop al ineen en kneep haar ogen dicht . Of ze zou een regen van harde vuisten of een preek krijgen . Een van haar kleine oogjes keek spiedend om zich heen . Niks . Opgelucht ging ze weer recht zitten maar toen ze het hoge honden gepiep hoorde kroop ze weer ineen . Onee , wat zou er nu geburen , toch niks met Prince . Ze hoorde haar vaders harde en dreigende voetstappen . Wat niks goeds betekende . Bang kneep ze haar ogen dicht . Dit wou ze niet zien . Langzaam deed ze haar ogen open toen ze honden gejank voor zich hoorde . Haar vader stond met zijn dreigende figuur voor haar . In zijn hand had hij prince , nog levend . Een vleug van opluchtend ging door haar heen , ze had haar hondje nog . Meteen was die weg toen ze hard bij haar haren gepakt werd en meegesleept naar de gang . De plek waar niemand haar kon horen.. . ' Auw , papa , je doet me pijn ' fluisterde ze onverstaanbaar . ' Wat zei je? ' spuugspetters kwamen in haar gezicht maar lef om het af te geven had ze niet , dan zou ze hem alleen nog maar woedender maken . ' Ik zei dat je me pijn doen ' haar betraande gizhct deerde hem niets , hij was te boos . ' Ik heb van je meester gehoord dat je slechte cijfers had , ik betaal niet voor niets zoveel ' . ' Maar papa , ik doe zo goed mijn best ' probeerde ze nog . ' Nee! Dat doe je niet , anders had je een goed rapport , dat beest leid je gewoon af ' zei hij terwijl hij dreigend met het hondje heen en weer zwaaide die daardoor steeds harder ging piepen . ' Nee papa , nee ' zei ze smekend , ze wist waar dit naartoe ging . ' Dat stomme kut beest moet NU weg ' door de nadruk op nu werd ze steeds banger . Jahoor nu zou het gebeuren . Dit wou ze niet zien . Hard kneep ze haar ogen dicht . Een harde klap voorspelde niet veel goeds . Geen hondengejank meer . Niks..Het was over..Prince was weg .

Aris keek Aisha aan. Ze zag tranen en kroop naar toe. 'Wil je het vertellen..?' vroeg Aris gelijk toen ze haar hand op die van Aisha legde. Ze vond het erg irritant altijd als iemand vroeg of het ging of wat er was. Daarom vroeg Aris altijd gelijk of iemand het wilde vertellen. Ze zag wel dat Aisha zich niet lekker voelde en vroeg zich af of ze terugdacht aan iets dat was gebeurd. Het moest vast wel iets zijn dat haar hard had geraakt.

' Ja..Mijn vader had mijn hond vermoord .Voor mijn gezicht . Omdat ik zogenaamd niet goed mijn best deed op school . Ik wou zo erg iets goeds doen . ' . Een traan rolde over haar wang toen ze er weer over nadacht . Ze kon nooit wat goed doen , het moest altijd beter .

Aris veegde haar traan weg. 'Wat afschuwelijk..' zei Aris zacht. Ze besefte dat dat verschrikkelijk was. Ze kende het "ik doe het goed-gevoel". Aris keek naar Aisha, het was zo'n teer meisje als je zo keek maar achter dat lieve glimlachende gezicht was ze zo gehard en had ze meer meegemaakt dan je kon denken.

Even kon ze niks meer zeggen , de brok in haar keel was te groot . Kalm ademde ze diep in en uit om in controle te blijven . ' Tsja , ik kan niks ergers meer meemaken ' zei ze met een gebroken stem . Het lag haar nogsteeds moeilijk .

Aris knikte. 'Bekij het zo, het kan alleen maar beter worden. En je hond zal er altijd zijn omdat je van hem houd. In je hart en als je naaste.' zei Aris vol overtuiging. Net zoals haar vriend altijd bij haar was. Zo was Aisha's hondje dat ook. Ze hoefden niet weg te gaan want herrineringen had je nog.

Langzaam knikte Aisha , zo had ze er nooit over nagedacht . Een waterige glimlach verscheen op haar gezicht . Ze had een echt vriendin gekregen en die zou niet zomaar weggaan . Dit was de eerste keer dat ze dacht dat de vriendschap voor altijd was .

Aris glimlachte en keek Aisha vertrouwd aan. Niet alleen vertrouwde Aris Aisha, ze had het gevoel dat het ook andersom was en dat luchtte haar op. Een vriendin was zo te voelen wat ze nodig had. Ze voelde zich nu al beter en hoopte dat het wederzijds was.

' Zullen we even rondlopen? ' . Ze wou het bos verkennen , dat was altijd leuk . Al helemaal als je mooie plekken tegenkwam . Dat zou wel gebeuren in Yuka . Samen met een vriendin was het nog leuker , dan kon je gezellig kletsen en alsnog rondkijken .

Aris glimlachte en knikte. 'Graag. Ik wil wel zien hoe het er overdag uitziet want s'nachts is het niet echt prettig als je wakker bent..' zei Aris geheel naar eigen ervaring. Ze grijnste en dat ontblootte haar best witte tanden. Wat opviel was dat ze voor een mens best scherpe hoektanden had.

Vrolijk knikte Aisha . Ze kon het nogsteeds niet geloven dat het echt was . Soepel stond ze op en klopte het gras wat ze tussen de gesprekken door eruit had geplukt van haar kleren af . Ze huppelde naar de boom waar Seyoung zat en floot hem ten teken dqat hij naar beneden moest komen .

Aris stond ook op en bleef op een stukje afstand van Aisha staan. Het was hier fijn en rustig, beter dan ze in tijden had gehad en toch knaagde er soms zoals nu wanneer ze vrijelijk kon denken iets aan Aris. Als of ze iets wegdrukte dat tevoorschijn wilde komen. Ze zuchtte, ze kwam maar niet met zichzelf in overeenstemming.

Lui kwam Seyoung overeind en vloog met lome slagen naar beneden . Met een zachte landing kwam hij terecht op het gras en keek Aisha geïrriteerd aan . ' Ja , we gaan even rondkijken ' zei ze vrolijk en liep naar Aris toe . ' Welke kant? '

Nieuw
-
Rose liep met Cairo naar de rand van de verzakking. Dit was 1 van haar lievelingsplekjes in de natuur. Zelfs Cairo leek dit een leuk plekje te vinden. Wankelend bleef ze aan de rand staan. Het leek haar geweldig om er in te springen, maar ze had haar bikini niet aan. Ineens had ze een idee. Het was toch warm genoeg. Ze lachte naar Cairo en deed een paar passen naar achter "kom op jongen" schreeuwde ze vrolijk en deed een snelle aanloop. Aan de rand sprong ze omhoog en dook ze soepel omlaag, langs de waterval. Met een grote plons dook ze het koude water in, kleding en al. Ze had alleen haar schoenen uitgedaan. Naast de plons van rose ontstond no een kleinere plons van Cairo die zich ook in het water had laten vallen.

De natte kleren plakte zwaar aan haar lijf. Gelukkig had ze niet 30 laagjes aan, want dan was ze vast en zeker naar beneden gezakt. Met soepele slagen zwom Rose verder in het koele water. Hier en daar zag ze tot haar verbazing een vis wegzwemmen. Het was zo'n plek waar je geen vissen verwachte. Lang had Rose er geen zin om over na te denken. Waarom zou ze, haar interesse lag niet bij vissen.
Cairo klapperde wild met zijn vleugels om weer naar boven te komen. Waarom moest dat rare bazinetje van hem zo nodig zwemmen. Ze had hem op het minst kunnen waarschuwen dat het water nat was. Met natte vleugels trok Cairo zich op aan de kant. Hij voelde zich als een kat die een emmer water over zich heen had gekregen, en hij had een hekel aan katten.

Dust kwam samen met Schysta aangelopen. Hij kwam bij de krater en zag een gigantisch meer. Ook zag hij Rose omlaag springen langs de waterval. Ook leuk, dacht hij. Hij kwam net van het zwembad af dus hij had zn zwemspullen nog aan. Hij liep naar de rand en sprong ook, wel uitkijkend voor Rose. Net voordat hij in het water kwam nam hij een grote hap lucht en bleef onder water. Hij zwom naar Rose en begon haar te kietelen onder haar voeten. Schysta kwam ondertussen vanaf boven in een duikvlucht naar beneden.

Rose keek naar Cairo die verontwaardigd het water uit klom. Ze grinnikte, hij was tenminste wel wakker nu. Ze wilde net verder zwemmen doen er iets aan haar voeten zat, alsof er iemand aan het kietelen was. Geschrokken sloeg Rose een gil die door de hele krater echode. Wild begon ze met haar voeten te slaan, bang dat het 1 of ander monster was dat haar voeten op wilde eten (xd). Toen pas realiseerde ze zich dat het geen monster was. De plons die ze achter zich in het water had gehoord, was waarschijnlijk geen steen geweest wat zei had gedacht. Maar een mens. "hé" zei ze lachend terwijl ze zich om probeerde te draaien om te kijken wie aan haar voeten zat. Als er iets was waar ze niet tegen kon wat kietelen onder haar voeten en buik.

Dust kwam boven water toen Rose zich omdraaide. Hij proeste van het lachen en zei onder het lachen "Ik had je. Je had je gezicht moeten zien, echt zo lollig Rose.'' Ondertussen was hij uitgelachen en zag dat Schysta ook het water in dook om vissen te vangen. Ze ving er eetje, kwam boven water en zei met volle mond "Ijk, ik he ee vi." Ze schrokte de vis op en zei toen "En nu is de vis weg."

Rose keek verbaast in het gezicht van een jongen die ze wel herkende maar de naam niet meer wist. Zo te merken wist hij haar naam wel "Hoe kun je mijn gezicht nou zien als je onderwater zat" merkte Rose sarcastisch op, maar een lach op haar gezicht maakte het gelijk een stuk minder onaardig. "Moest je me nou echt zo laten schrikken" Ze plenste een golf water in zijn gezicht.

"Tuurlijk" zei Dust toen het water in zijn mond kwam. Hij verslikte zich en hoestte enorm. Toen hij uitgehoest was zei hij "Het water is kraakhelder of is je dat ook al niet opgevallen?" Hij nam weer een hap lucht en dook weer onder. Hij kwam weer boven met een fantastisch idee. Hij maakte een luchtbal terwijl hij een grijns op zijn gezicht had.