ondergronse meer

'Ja, dat klopt wel. Maar misschien kan ik je wel een beetje met metaal helpen. Je kan misschien metaal vervormen. Vuur kan daarbij helpen..' zei Aris glimlachend. Ze vond Aisha erg slim en aardig. Ze vond dat Aisha ook met beide benen op de grond stond.

' Ja , maar ik heb niks van metaal bij me , alleen goud en zilver ' . Bedenkelijk tuitte ze haar lippen en veegde haar pony uit haar gezicht . Aris was hulpzaam en aardig , iets waar ze van hield in een mens .

'Ja.. Ik ook niet..' zei Aris wat zuchtend. 'Wat onhandig zeg. Hmm. Dan zullen we ernaar op zoek moeten.' stelde Aris voor. Ze bedacht dat ze op straat wel wat konden vinden. Daar was altijd wat te vinden dus zo erg was dat niet.

' Ja slim idee ' ze kende onderhand wel de straten van Yuka en ze was onderhand wel 4 verloren armbandje tegengekomen en een paar kettinkjes . Vrolijk stond ze op , klopte haar jurkje schoon en maakte een aanstalte om weg te lopen .

Aris deed haar vlecht naar achter en liep rustig met Aisha mee. Het was nog wel even lopen want ze zaten ver onder het meer vond Aris. Maar dat vond ze totaal niet erg want ze was niet alleen. Ze was met een vriendin.

' Waar kom je eigelijk vandaan? ' . Aisha was diep geïntreseerd in Aris want ze leek wijs en het zag eruit alsof ze ook niet het makkelijkste leven had . Het bleef in haar hoofd rondspoken en dat was zeker ook de reden dat ze zoveel vragen stelde . Ook had ze een gevoel dat ze een vriendin van haar was en dat gevoel had ze niet snel , iemand waarmee ze haar ervaringen kon delen .

Aris besloot al haar vragen rustig te beantwoorden. 'Ik heb geen idee. Uit Ashtar dat wel maar ik heb geen idee waarvandaan..' zei Aris kalm. Ze vond het steeds minder lastig om over haar verleden te praten bij mensen. Zeker bij de strijders was het makkelijker. Ach, je verleden was het ergste niet.

' Oh ik kom uit Okasu ' . Verder wist ze niet echt veel om te vragen , soms hield ze wel van een stilte tussen vriendschap . Verheerlijkt snoof ze de natuur op en kalm liep ze de berg op om uit het ondergrondse meer te komen .

'Heb jij je ouders nog?' vroeg Aris plots uit het niets. Ze moest het weten. Ze voelde zich zo..zo een soort van een met Aisha. Het leek alsof ze haar heel erg begreep. Daarom moest ze weten waardoor.

Even slikte Aisha . ' Ja ze leven nog maar ik wil ze niet meer zien ' zei ze kil . Zelf snapte ze niet waarom ze dit vertelde , eigelijk had dit geheim moeten blijven , maar iets wat Aris had maakte het haar te vertellen . ' Ze waren voor Darken Ralh en waren streng gelovig , niet in Christendom of die andere maar ze waren satanisten , waar ik dus tegen was , ik heb veel pak slaag gekregen en vaak hebben ze dingen die me lief zijn weggehaald bij mij op de meest verschrikkelijkste manieren , ik ben weggelopen en heb ze daarnaar niet meer gezien , ik weet niet wat er met hun gebeurt is in die tijd' vertelde ze in een keer zonder adempauzes .

Aris luisterde. Dat was het dus. Op jonge leeftijd had Aisha ook met Darken Rahl te maken gekregen. 'Mijn ouders waren gescheiden maar mijn vader viel voor Darken. Zijn familie kwam officieel uit Hesta dus hij viel er al makkelijker voor. Ik kon niet anders dan hem doden. Hij veranderde niet. Mijn moeder kwam erachter dus die ik heb ik ook gedood. Beide heb ik begraven op een mooi plekje in het bos.' vertelde Aris.

De meeste mensen zouden het walgelijk vinden of gestoort maar Aisha snapte het . ' Dat had ik nog net niet gedaan , ik wou er zo snel mogelijk weg en bedacht als ze dood waren dat het teveel opviel , tegen de meeste mensen hadden ze al gezegd dat ik een probleemkind was die niks goed deed dus zou ik de eerste verdachten zijn , volgensmij wisten ze niet dat ze me hierdoor heel onzeker hebben gemaakt , of ze deden het met opzet ' . Het was raar maar dit alles kon Aisha zonder enige toning van gevoel vertellen .

Aris snapte Aisha erg goed. 'Dat deden mijn ouders niet. Al had ik ook niet veel aan ze. Ik moest voor mijn eigen eten zorgen omdat mijn moeder er geen zin in had. Na hun dood ben ik na een jaar gaan reizen om de schijn op te houden. De dorpelingen hadden allang door dat er iets niet klopte want mijn vader verkocht vaak dingen en nu zagen ze hem nooit meer maar ze zeiden er niks van. Sindsdien heb ik gereisd en nu ben ik hier.' vertelde Aris ook onder enige pijn.

' Weet je wat raar is ,' zei Aisha opeens.' Ik heb dit nog nooit aan iemand vertelt en bij jou ging het zo , alsof het niets was ' . Denkend staarde ze naar voren , nu ze erover nadacht was het erg raar , het was gewoon en klik met Aris die het haar deed vertellen .

'Ik heb het aan twee verteld maar dat was na veel daarvragen. Het ging veel makkelijker ja. Ik vroeg me al af waardoor. Heel veel hebben veel meegemaakt maar hebben niet zoals wij op jonge leeftijd te maken gehad met mensen die voor Darken Rahl zijn, misschien zijn we onbewust al een tijd op zoek naar iemand die je begrijpt..' dacht Aris hardop.

' Ja , ik denk het wel ' zei ze half fluisterend . ' Ik heb het nooit tegen iemand vertelt want ik dacht dat ze het toch niet zouden snappen of vooroordelen over mij zouden hebben door mijn ouders , het was gebeurt en ik heb er verder nooit meer over gesproken..' . Ze waren al bijna bovenaan de berg en konden eindelijk de bomen van het bos zien . Nu moesten ze nog een lange tocht door het bos maken en waren ze bij de straten .

'Ik snap je. Ik wil niet graag over mijn verleden vertellen. Ik ben dan bang dat mensen mij anders gaan zien. Als een moordenaar die haar ouders vermoord en niet als iemand die strijd voor het goede. Maar de roddels rond mijn verleden gaan snel en bijna iedereen had er wel eens van gehoord. Van een jong meisje dat haar ouders vermoord vol bloederige details die ze toevoegen.' zei Aris. Ze snapte Aisha echt was best vreemd was omdat ze elkaar nooit ontmoet hadden. Ook had Aris het gevoel dat ze iets onbrekends in zichzelf had teruggevonden bij Aisha maar ze wist niet wat.

' Zeker roddels rond het dorp..? ' vroeg ze tochmaar om het beter te snappen . Het was zou een veilig gevoel wat ze bij Aris had , ze wou dat ze nog uren moesten lopen . Een zielsgelukkige glimlach verscheen op haar gezicht en ze voelde zich steeds gelukkiger , sinds ze hier was ging het steeds beter met haar en voelde ze zich niet meer depresief .

'Nou, meer roddels heel Ashtar rond..' zei Aris grijnzend. 'Ik, nouja. Het meisje dat haar ouders vermoorde begint beroemd te worden.' Ze glimlachte. Ze voelde zich zo fijn. Ze was blij dat ze op Iyona's brief had gereageerd. Anders was ze nu op zee geweest en had zich laten verschepen naar een ander land. Gelukkig kwam de brief op tijd.

Zachtjes grinnikte ze , het klonk best komisch als je het zo hoorde , als je wist wat er echt gebeurt was was het natuurlijk minder grappig. ' Raar dat ik daar nog nooit iets van gehoord heb maar ik praatte ook niet zoveel met mensen ik was teveel bezig met geld verdienen en ronddwalen in de natuur , iets waar ik echt van hield , niet bezig zijn met die mensen die van niks ergs afwisten en alles mee hadden , ik had een soort haat gekregen voor mensen , ik zuipte me vol en rookte wiet om maar wat leuks te maken van mijn leven , ik heb nogzelfs mijn verjardag helemaal alleen geviert door bier te drinken ' . Als ze zo zichzelf hoorde was ze vroeger best eenzaam , iets was ze nu dus niet meer wou .

'Ik heb me ook een soort van helemaal aan de natuur gewijd. Ik heb heel lang gereisd. Alleen het laatste jaar heb ik meesters gehad in vechten en ben ik gaan werken. Je hebt niet veel geld nodig in de bergen. Ik was alleen dus hoefde ik ook voor niemand te zorgen. Niemand zorgde ook voor mij. Weetje, ik heb de hele tijd al het gevoel dat ik nu iets teruggevonden heb wat ik al jaren mis..' vertelde Aris.

' Ja , misschien is dat nu nog niet zo maar over een paar weken zullen de strijder een grote familie zijn , teminste denk ik . Ik heb geen meester gehad maar heb uit boeken van de bieb dimmak geleerd . Ik had heel veel gelezen en elk plekje uit mijn hoofd geleerd en weet nu waar de plekken zijn hoe je iemand kan verlammen . De boeken heb ik niet uit een gewone bieb maar uit de oosterse bieb , ik moet nu eigelijk nog leren hoe je iemand van zijn leven kan beroven ' babbelde ze gezellig . Dit had ze zo gemist , vroeger had ze ook een vriendin tegen wie ze alles kon vertellen , jammergenoeg was ze verhuist en had ze haar nooitmeer gesproken .

Aris glimlachte. 'Ik weet een paar plekjes waar je mensen erg veel pijn kunt bezorgen verder heb ik niet een bepaalde vechtstijl. Ik dood in een gevecht meestal makkelijk door de keel een stukje in te snijden tot de ader. Verder kom ik op uit de verdediging meestal. Maar dat doe ik minder. Weetje, ik denk dat de strijders nog veel moeten leren over vertrouwen. Maar wat ik dus niet snap is dat ik gelijk het gevoel had toen ik je zag dat ik je ergens van kende..' vertelde Aris ook rustig door.

' Ik weet het niet ' zei Aisha bedenkelijk . ' Ik had het gevoel dat ik veilig bij je was , daarom vertelde ik het allemaal ' . Ze wist niet of ze haar ergens van kende , misschien doordat ze haar een keer had gezien toen ze door een dorp of stad liep , verder kon ze niks verzinnen .

'Ja, dat gevoel dat ik ook. Een soort veiligheid die heb ik lang niet gevoeld..' bekende Aris eerlijk. Ze dacht hetzelfde bij Aisha maar dat maakte niet uit. Aris glimlachte. Het was fijn om samen te zijn met Aisha. De veiligheid en het vertrouwde gevoel van vertrouwen.