Herberg De zwarte kater

Rose liet haar hoofd op haar armen steunen en probeerde haar adem te reguleren. Het was misschien toch niet zo'n slim plan geweest op gelijk op top snelheid te gaan trainen, misschien had ze zich even moeten inlezen. Ze dacht aan die duizenden boeken die er bestonden over sporten en conditie. Met een zucht pakte ze het koude glas water van de barman aan en glimlachte even. Ze nam voorzichtig een klein slokje van het koude water, teveel ijskoud water in 1 keer kan je knock-out brengen en daar had ze nou niet bepaald zin in.
Rose blik viel op iemand die naar haar keek, ze fronste even maar zei niks.

De blik van Rose deerde Alicia niks . Toch richtte ze zich weer op haar water , het meisje was allang al niet meer interessant . Ze bleef een lange tijd doelloos naar haar water kijken , alsof er iets spannends mee moest gebeuren . Zij had de kracht gekregen om dit te besturen en dat fascineerde haar nou zo , zoiets had ze nooit verwacht . Magie , nooit aan gedacht .

Nog steeds niet helemaal lekker liep Blade langzaam de herberg in af en toe bleef hij even staan om een misselijkheidsgevoel te negeren. Die klap op de glazenberg was nog steeds te voelen. Hij wreef over het verband dat een verpleegster hem om had gedan en had gezegd dat hij naar huis mocht op voorwaarde dat hij elke dag het verband zou verversen en als hij de symptonen van een hersenschudding had terug zou komen. Deze symptonen leken er aardig op, maar onder geen voorwaarde zou hij teruggaan naar het ziekenhuis. Als hij ergens een hekel aan had waren het wel ziekenhuizen!

Met een akelig gevoel van spanning duwde Aisha de deur open. De meeste strijders zaten in dit café. Hoe zou het zijn als ze ze opnieuw ontmoette.Rsutig ademde ze in en uit en liep het café verder binnen. Het belletje klonk niet, waarschijnlijk was hij er dan afgehaald. Rechtstreeks, zonder om zich heen te kijken , liep ze naar een stoel die in een hoekje stond. Zachtjes tikte ze met haar hand op de tafel .

Blade haalde adem. Een ander zou zijn hoofdschudden om de misselijkheid te negeren, maar hij wist dat het dan erger zou worden. Hij merkte door zijn concentratie om het gevoel in zijn buikt te negeren niet dat er een bekend persoon vlak langs hem was gelopen. Hij keek naar de bar die nog geen 5 meter van hem vandaan was, maar voor hem wel kilometers leken. Hij wist niet hoe zijn hoofdwond eruit zou zien, maar hij had de instructies maar matig opgevolgd van de zuster. Hij wist dat het zijn eigen schuld was. Als hij netjes rust had gehouden was hij allang van de misselijkheid en de overheersende koppijn afgeweest. Hij aarzelde niet meer en liep zo snel mogelijk naar de barkruk die nog vrij was en hees zich erop. "Water graag" zij hij zonder omhaal tegen de barman, hij moest wat drinken.

Zachtjes bewoog ze haar hand over de houten tafel heen. Ze voelde kleine, miniscule splinters haar huid doordringen.Een meisje met kort blauwig haar kwam op haar afgelopen.''Wat is uw bestelling.'' ze trok haar iets te korte jurkje naar beneden en daarnaar weer naar boven .Het was overduidelijk dat ze zich aan irriteerde.''Ja, doe maar water.'' zei Aisha met een glimlach.''Oke.''. Behendig snelde het meisje tussen de tafeltje door en stopte bij de barman.''Een water voor de dame daar.'' zei ze terwijl ze naar Aisha wees. Weer zat ze aan haar jurkje terwijl ze de man aan bleef kijken die kort knikte.

Blade legde zijn hoofd op de tafel terwijl hij wachtte op het koele glas water waar hij zo'n behoefte aan had. Ineens bedacht hij zich dat het waarschijnlijk voor het eerst was dat hij hier geen bier bestelde. Onbewust glimlachte hij, een nieuwe mijlpaal. Daarachter dacht hij ineens dat hij waarschijnlijk ook geen geld meegenomen had. Daar zou hij zich wel later mee bezig houden als hij moest afrekenen. En anders bestond er nog altijd iets als de bon. Dan betaalde hij later wel. Dankbaar nam hij het glas water van de barman aan en nam een grote teug.

De barman leek maar niet te komen dus stond Aisha maar op. Met gemak sprong ze op de barkruk en tikte met haar vingers op de tafel. ''Een water graag'' zei ze toen de barman verrast naar haar keek. Waarschijnlijk was het hem ook opgevallen dat ze een tijd weg was geweest.''Is goed madame.'' zei hij met een vriendelijke glimlach. Hij vulde het glas met water en schoof het haar kant op.''Dankje.''een glimlach sierde haar kersrode lippen . Een jongen met zwart haar viel haar op. Hij lach daar zo doods op de bar.''Hmfp..''. Een ondeugende grijns verscheen op haar gezicht. Zo ze het doen? Tsjaa , boeide het wat.Met een beweging goot ze haar volle glas over de jongen heen, die nu wel wakker moest worden.

Nadat het glas leeg was legde hij zijn hoofd weer neer. Toch maar een dokter opzoeken? ' zei een stemmetje in zijn hoofd. Blade fronste 'Jullie hersens hoeven nu niet te gaan zeuren, jullie kunnen toch niks zinnigs doen nu jullie geklutst zijn' mompelde hij in zijn hoofd. Hij zou echt niet nog eens uit eigen vrije wil terug gaan naar dat ziekenhuis. Voor hij verder op zijn hersens konden gaan zeuren werd hij ruw gestoord door water dat in zijn neus en oren liep. Verschrikt schoot hij overreind waardoor hij het gevoel had dat zijn hersen aan het trampolinespringen waren in zijn hoofd. De zwarte vlekken die even voor zijn ogen leken te zweven behoede de dader voor een paar klappen. In plaats daarvan keek hij met een kwade blik, voor zover dat mogelijk was, naar degene die voor het waterbalet had gezorgd. Hij wilde de dader een paar fikse woorden verkopen maar het enige wat hij deed was stilvallen toen hij van het lege glas naar de ogen keek van degene die voor zijn natte haar verantwoordelijk was.

Langzaam werden haar ogen groter. Groot van schrik en groot van het water wat erin stroomde.Het was Blade, de jongen die ze haar liefde gaf en daarnaar had verlaten. Hem had ze liever niet willen tegenkomen, bang voor zijn reactie. Bang dat hij boos werd of niks meer tegen haar wou zeggen.Haar onderlip trilde hevig en haar adem bleef stokken in haar keel. Ze probeerde adem te halen maar het leek niet te lukken. Rustig, rustig blijven , dwong ze zichzelf. Langzaam maar zeker verbeterde haar ademhaling.De tranen stroomde nu over haar wangen naar beneden vielen op haar kleren.Sommige kwamen via haar mondhoeken naar binnen. De zoutezuere smaak van de tranen drong tot haar smaakpupillen door maar het leek haar niet de deren. Hij , Blade zat voor haar.

Zonder zich te verroeren bleef Blade Aisha aanstaren. Het gng er bij hem niet in. Het was weken, misschien al maanden geleden dat hij haar voor het laatst had gezien. Nota bene hier. Nooit had hij geweten waar ze gebleven was, hij had de ergste verhalen in zijn hoofd gehaald en niet gedacht dat hij haar ooit nog terug zou zien. Zijn hoofd begon te bonken door alle gedachtes die er ineens doorvlogen, hij hadnooit gedacht dat hij eigenlijk zoveel om Aisha gaf tot ze wegging. Hem verliet. Zonder te kunnen bewegen door de schok zag hij hoe de tranen over haar wangen liepen. Mischien liepen ze bij hem ook wel over zijn wangen, dat wist hij zelf niet. Er zat teveel water op zijn gezicht om het te kunnen opmerken.

''Blade..''was het enige wat er nog uit haar mond kon komen. Het liefst zou ze hem knuffelen maar die stap kon ze niet nemen.Hoe zou hij daar wel niet op reageren.Met de rug van haar hand veegde ze haar natte wangen af.Ze bleef hem aankijken , het had iets weg van een verlaten hondje.Weer vulde haar ogen met tranen.''Ik..ik..'' verder kwam ze niet, wat moest ze zeggen?

Blade kwam eindelijk weer in beweging toen Aisha zijn naam uitsprak. Verbrouweerd begon hij het water uit zijn ogen en gezicht te vegen. Spijtig ging hij even over het verband van zijn voorhoofd. Nu moest hij haast wel terug, zijn verband was op. "Aisha" was het enige wat hij zei. Er ging zoveel om hem heen, woede omdat ze zomaar verdwenen was, opluchting dat ze ongedeerd was, verscheidene emoties vochten om welke emotie het belangrijkst zou zijn. Maar geen enkele emotie was sterk genoeg om door zijn verbazing heen te komen.

''Ik..moet..je..zo..veel..uitleggen.''zei ze tussen het snikken door. De barman had het hele gedoe van een afstand bekeken. Er moest iets zijn tussen de kinderen .Liefde, zo moeilijk allemaal en al helemaal als je zo jong was.Beschaamd keek ze naar beneden , nu pas voelde ze hoe fout ze had gezeten. Had ze maar niks met het glas gedaan. had ze maar wat gedronken en was ze daarnaar maar weg geweest.

Blade zag Aisha stotteren van verdriet, of was het misschien angst? Of weer een toneelspel om hem te laten schrikken door later weer te verdwijnen. Hij wist dat hij wat moest doen, troosten of haten? Hij wist het niet, echt niet. "Zullen we ergens anders naar toe gaan?" hij keek haar even indringend aan om haar maar vooral zichzelf tot rust te manen.

Kort knikte ze terwijl haar schouder wild op en neer bleven schokken.Ze las geen gevoel in zijn gezicht. Dat was waar zij het meeste bang voor was, op de manier hoe hij nu deed.Zou het ooit nog goed komen tussen hen? Die vraag bleef in haar hoofd spoken. Ze had het verpest.Eerst had ze nog een goed gevoel, toen ze daar was maar nadat ze de mensen was tegen gekomen leek het te veranderen. Haar leventje leek weer te veranderen in een hel.

Blade dacht koortsachtig na. Zijn hoofd was 1 grote brei met loshangende gedachten. Nu werkte zijn hersenschudding al helemaal niet mee. "Een plein?" hij wist dat er ergens een plein met een bank in de buurt was dat niet al te ver lopen was. Hij was bekaf door deze ontmoeting. Hij probeerde niet op Aisha te letten die alle kanten op schudde. Niet omdat hij ongevoelig was, maar omdat hij niet durfde.

''Oke.'' het leek haar niks te boeien waar ze naartoe gingen. Ze gleed van de barkruk af en liep alvast naar de deur.Op dit moment wou ze zijn gezicht niet meer zien, niet omdat ze boos op hem was maar de uitstraling leek haar alleen maar meer te laten huilen.Haar hand bleef rusten op de klink terwijl ze wachtte op hem.

Blade gleed langzaam van zijn kruk af. Gelijk werd zijn beeld weer wazig, nu baalde hij pas echt. Hij kon er niet tegen om zich nu zwak te tonen, daar had hij sowieso al een hekel aan, maar nu hij gewond was nog meer. Met alle kracht die hij had zette hij zich er toe aan om verder te lopen, naar Aisha toe naar de deur toe om het donker in te lopen.

(verder bij het plein )

- Nieuw

Felix stapte de herberg binnen. Het was nog erg rustig, omdat het ook nog niet zo laat was. Hij keek zoekend om zich heen en ging toen aan de bar zitten. Amore zat verstopt onder zijn vest, ze was klein genoeg. 'Water.' Mompelde hij tegen de barman en hij kreeg een water toegeschoven. Hij zag nog geen mensen waarvan hij zou denken dat ze strijder waren. Maar het was nog vroeg, hij zou wachten.

Kate keek even door de ramen van de zwarte kater en ze stapte de zwarte kater binnen. Deze keer had ze absoluut geen zin om midden in de nacht nog een slaapplaats te zoeken dus was ze bereid om haar geld, ookal zou het haar paar laatsten munten zijn, hier uit te geven aan een dak boven haar hoofd. Bovendien wist ze bijna zeker dat haar loon van de bakkerij er weer aan kwam. Ze ging aan de bar zitten en keek een beetje om zich heen.

Felix nam een slok van zijn 10e water van deze dag, hij vroeg zich af hoe het hem lukte dat hij nog niet naar de wc moest. Hij legde het zoveelste zilverstuk op de bar en draaide zich een kwartslag, zodat hij beter door de herberg kon kijken. Het viel hem op dat het al veel drukker was geworden en hij vroeg zich af of er een strijder tussen zat. Hij merkte dat er wat in zijn vest rommelde en wist dat het Amore was. 'Hou je stil.' Siste hij en keek met een onschuldig gezicht naar de barman.

Kate wachtte totdat ze de barman kon wenken en hem om een kamer kon vragen. Ze legde met een chagrijnige uitdrukking op haar gezicht de nodige zilverstukken op tafel en pakte de sleutel die ze kreeg aan. Ze had geen zin om gelijk naar haar kamer te gaan dus bleef ze aan de bar zitten en bestelde een fanta.

Felix stond op toen hij een geluidje uit zijn vest hoorde komen en hij kreeg een harde uitdrukking op zijn gezicht. Hij stond op en liep naar een gangetje dat leidde naar de kamers van de herberg. Hij hoopte dat het niet was opgevallen. Hij opende zijn vest een klein stukje en keek Amore bestraffend aan. 'Amore, wat had ik nou gezegd.' Siste hij op een lage toon. 'Maar ik verveel me.' Fluisterde ze terug. 'Ga slapen.' Antwoorde hij. Ze keek hem boos aan en trok zich terug in zijn vest. Hij liep met een onschuldig hoofd terug naar de bar.