De zwarte markt

De zwarte markt bestaat uit allemaal kraampjes waar men illegale spulen verkoopt of troep. Om bij de zwarte markt te komen moet je door de achterbuurt Black mama. De kraampjes staan voor allemaal vervallen huizen waar niemand meer woont en waar het schijnt te spoken. Er komen veel arme mensen naar de zwarte markt om producten te kopen die bij andere zaken duurder zijn. Er zijn ook tweedehands spullen verkrijgbaar. Je moet oppassen voor de handelaren die je van alles proberen aan te smeren. Als je niet bekend bent met de zwarte markt is het verstandig om niet meteen in de verkooppraatjes van handelaren te trappen. Iedereen is welkom op de zwarte markt, zolang je maar geen draak bij je hebt en niks zegt over de illegale handel van bijzondere wapens en andere producten. Je kunt ook een eigen kraampje hebben, daar hoef je niet eens voor te betalen, alleen moet je dan wel een goede plek zien te bemachtigen. Ook zijn er mensen die voor de handelaren werken en hun spullen voor een zo goed mogelijke prijs proberen te verkopen.

Personen: Maakt niet uit, als het maar niet té druk word.
Regels: Er mag gevochten worden maar doe dat dan wel ergens in een van de vervallen huizen en niet tussen de kraampjes. Magie is hier niet toegestaan en je draak meenemen is niet verstandig.
Verder geen regels.
Level: Geen.

Een beetje onwennig liep Rose over de markt. Het was er druk, niet een beetje druk maar het zag zwart van de mensen. Eigenlijk wist Rose niet wat ze hier te zoeken had, waarschijnlijk ging ze meer voor het gevaar dat ze hier iets spannends kon meemaken hier over de markt lopen.

Kate slenterde over de markt. Zo'n soort markt hadden ze ook altijd in Kosta dus ze was het wel gewend. Ze floot zachtjes een liedje en keek om zich heen naar alle kraampjes. Ze had niet echt iets nodig, alhoewel een paar werpmessen haar wel leuk leken om te kopen.

Akira liep over de markt heen, ze bleef presies in het midden lopen. En was doodsbang om maar een klein beetje richting de huizen te lopen. Ze had gehoord dat het er spookte en dat had haar afgeschrikt. Het liefst was ze hier dan ook niet gekomen, maar ze wouw iets kopen wat ze waarschijnlijk eerder hiet zou kunnen vinden. Ze keek om zich heen naar de kraampjes. 'nee,nee,nee...hmm waar zou ik iets kunnen vinden.'

Sheena liep door de markt opzoek naar een nieuw mesje. Sheena was dol op markten, maar vond het wel jamemr dat ze hierheen Aqua niet mee kon nemen. Dat was te gevaarlijk. Ze keek rond tussen de illegale spulletjes opzoek naar een goed mesje. In de verte zag ze een paar vaag bekende mensen lopen. Volgens haar zag ze het rood/roze/oranje haar van Rose. Maar dat wist ze niet zeker.

Jack trok Luca door de menigte heen zo naar 1 van de meest duisterste plekjes van de zwarte markt. Bij een oude klokkenmaker die nu met zijn kraampje hier stond tussen de ratten en de drugverslaafden hielden ze op met lopen. 'blijf hier' Was het enigste wat hij nog tegen haar zei voor hij in een onverstaanbaar gesprek geraakte met de man. Ze begreep niet wat de hele bedoeling was geweest. Waarom ze volledig Black Mamba hadden moeten doorkruisen om naar een simpele oude klokkenmaker te gaan. Maar natuurlijk sprak ze haar mening en vragen niet uit. Dat werd iet van haar verlangt dus zou ze dat ook niet doen.

Kate huppelde nu van het ene kraampje naar het andere en bekeek de wapens stuk voor stuk. Zo nu en dan zeurde ze als de eigenaar van het kraampje een hoge prijs gaf en dan zei ze dat ze het veel goedkoper kon krijgen. Daarop beantwoorde de mensen van een kraam haar met een zuur gezicht en dan liep Kate weg. Ze bleef stil staan bij een kraampje waar ze een paar werpmessen zag liggen. Geintresseerd pakte ze ze op en speelde er wat mee.

Akira keek goed om zich heen of ze geen spoken zag. En liep toen naar een kraampje waar heel wat ijzeren spullen lagen. Ze keek tussen de spullen en vond wat ze zocht. Ijzere plaatjes. Die aan de ene kant glad waren, en aan de andere kant ijzere bolletjes. Zo zou ze vast niet meer uit kunnen glijden op ijs. Verbaasd bleef ze de man aanstaren toen hij vertelde hoe duur het was.

'aah, Jacky, mijn oude vriend. hoho, je bent gegroeid sinds de laatste ke..'-'sorry Odalf, ik ben niet gekomen om bij te praten over vroeger. Ben je al meer te weten gekomen?' - 'niets dat jij al niet weet. Wel, niets wat met jou te maken heeft teminste. Maar er zijn geruchten over een seriemoordenaar die steeds meer en meer de kanten naar Yuka optrekt. Al zijn slachtoffers zijn jonge vrouwen en ze zeggen dat hij een volgeling is van die Darken Harl.' - 'je begint steeds meer en meer op een oud wijf te lijken... ' - '..' - 'jawel, maargoed. Ik heb iets voor je meegebracht..' Jack draaide zich om naar Luca die net 3 ratten ontweek. 'voor je verjaardag. Wees beleefd wil je? Echt veel ervaring heeft ze nog niet.' Odalf zijn perverse glimlach kwam op en zijn ogen begonnen te glinsteren bij de gedachten aan Luca haar naakte lichaam. Jack liep naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder 'wees voorzichtig.' 'is hij belangrijk?' 'niet echt, doe wat je wilt met hem'

Nieuwsgierig bleef Rose voor een kraampje staan dat vol stond met rare beesten. Er stonden slangen tussen, in alle maten die in kleine hokjes gehouden werden. Verder waren er spinnen, kikkers, schildpadden, egels, tenrecs, tatjes en vele onbekende dieren voor Rose. De meeste van de dieren zaten in kleine hokjes gepropt en maakte klagende geluidjes waardoor Rose zich moest inhouden om niet de hele kraam leeg te kopen.

Akira bleef de hele tijd aan de man vragen waarom het zo duur was. En waar het vandaan kwam. Na bijna z'n 10 minuten alles te hebben verteld irieteerde de man zich. Hij verkocht de staafjes gewoon voor een laage prijs om van Akira af te komen. Verbaasd liep Akira later over de straat. Ze had niet verwacht dat ze maar 10 silverstukken had moeten betalen...Naja ze was in iedergeval blij dat ze weer zo snel mogelijk weg kon uit deze spook markt.

Kate keek naar de messen en vroeg zich af waar de eigenaar van de kraam was gebleven. Toen zag ze een man met een sigaret in zijn mond die naar haar toe kwam. Ze vroeg aan hem hoeveel hij er voor wou hebben. Met de gevraagde prijs ging Kate niet akkoord. En 5 minuten later stond ze nog steeds met de man te onderhandelen. Haar stem was inmiddels harder geworden en iedereen keek hun aan. Misschien omdat ze zo hard aan het praten waren en er zo gefocust uitzagen, misschien omdat er niks anders te zien was. Uiteindelijk stemde de man met haar bod in. Hij bood haar nog een sigaret aan en stak hem aan. Ze pakte de sigaret aan, deels uit vriendelijkheid omdat ze de messen voor een mooie prijs had gekocht, deels omdat het lang geleden was dat ze een sigaret had aangeraakt. Ze blies een wolkje rook in de lucht, gaf de man het geld, en pakte zelf de messen. Tevreden met een sigaret in haar mond liep ze weg.

Sheena had echt een stevig mes nodig en liep verder. Ze kon niet blijven hangen, want ze miste Aqua en het was hier erg eng. Ze rilde van de kille sfeer. Uiteindelijk zag ze een kraampje met een meneer, waar messen lagen. Ze liep er vlug heen. Ze bekeek de mesjes stuk voor stuk goed en pakte uiteindelijk een blinkend zilveren mes dat erg stevig aanvoelde. 'Hoeveel?' Vroeg ze op een emotieloze toon. Ze had de capuchon van haar nu blauwige cape opgedaan tot voor haar ogen en keek daar van onderuit naar iedereen. '30 zilverstukken.' Zei ze norse man. 'Laat dan maar.' Mompelde ze. 'Wacht, voor zo'n mooie dame als jij doe ik de helft 15 zilverstukken.' Ze knikte en gaf hem het geld. 'Dag, fijne dag nog verder.' Zei ze en ze liep vluch weg.

Jack leek het niet erg te vinden om 1 van zijn personeelsleden achter te laten als een soort van geschenk. Geen enkel greintje van speit had hij toen hij zijn rug naar Luca omkeerde en zo weer verdween tussen de mensenmassa. Want hij wist dat ze morgen gewoon weer haar alledaagse werk weer zou opvatten. Hij kon haar wel een avond missen. Met een snel tempo stapte hij tussen de kraampjes en de mensen door en trok onderweg een aantal keer zijn kap beter over zijn hoofd. 'VERSE VIS!' Een man nog geen 5 cm van hem vandaan schreeuwde recht in Jack zijn gezicht. Pijnlijk vertrok hij zijn gezicht, legde zijn hand op zijn oor en botste perongelijk tegen iemand aan waardoor zijn kap weer achterover viel. Zacht mompelde hij een vloekwoord en trok hij zijn kap weer op. Hij plande om gewoon door te lopen maar bij het zien van bekend rozige haar bleef hij staan. 'Rose?' Verbaasd dat hij hier iemand tegen kwam van de strijders keek hij haar aan.

Rose's ogen vielen op een klein geel parkietje dat alle kanten opfladderde in een kleine voillere. "Maar 20 zilverpenningen voor deze exotische vogel die alleen in een klein woud bij Kosta voorkomt" hoorde ze een stem achter zich zeggen. Rose draaide zich om en keek in een klein ingedeukt gezicht van een man met een speknek. Rose rilde onopvallend bij het aanzicht van de man. "20 zilverpenningen?!" riep Rose uit, niet dat het haar wat uitmaakte hoeveel dit beestje koste ze had toch genoeg. Helaas voor de man had Rose deze parkietjes in honderdtallen rondzien vliegen in Kosta en waren ze helemaal niet zo zeldzaam als de man probeerde te beweren. De man grinnikte "Dat is een koopje voor deze vogel"-"Het zal wel" antwoorde Rose terwijl ze zich weer naar het beestje draaide. Ze wilde net naar haar geldbuidel rijken om het vogeltje tegen beter weten in mee te nemen toen er iemand onbehouwen tegen haar opliep. "Kun je niet uit je doppen kijken?" met een kwade blik draaide ze zich om naar degene die tegen haar opliep. Pas toen ze merkte dat haar naam genoemd werd verdween deze uit haar ogen. Onderzoekend keek Rose de jongen aan die zich half onder een kap verborg "Jack...?" vroeg ze vragend terwijl er nog steeds een boze ondertoon in haar stem was te horen. Al was het een bekende Rose was zich aardig kwaad geworden doordat ze net een koop wilde doen. Achteraf gezien was het maar beter ook dat ze gestoord werd, anders liep ze nu met een vogel rond die ze waarschijnlijk toch vergat te voeren.

Jack glimlachte nogal schaapachtig terwijl hij even naar het kraampje achter haar keek en vooral naar de eigenaar daarvan. 'sorry, ik lette niet echt op waar ik liep.' Hij stak zijn vinger uit naar een soort van kat maar die leek niet echt geïntesseert in een aai van een vreemdeling. Zijn oog viel op een paar onzeldzame vogels. Onder het kraampje zat een kleine zwarte wolvenwelp met melkwitte pootjes. Echt goed verzorgt zag het er niet uit.

Rose knikte even om zijn verklaring. Ze volgde de blik van Jack naar een arm beest dat onder de toonbank stond. Er verscheen weer een blik op Rose gezicht dat ze weer elk dier mee wilde nemen dat hier bij deze kraam stond. "Hoe kunnen mensen zo met dieren omgaan" verzuchte ze tegen Jack terwijl ze een stap van de kraam afzetten om de verleiding te kunnen weerstaan.

'wil je het hebben?' Vragend keek hij haar aan. Hij had gezien hoe ze het moeilijk had gekregen bij het aanzien van de kleine welp. Jack zelf voelde niet echt een drang om één van deze wezentjes uit hun nood te helpen. Ookal zei iets diep in hem dat hij het wel zou moeten doen. Alsof het kleine welpje het had verstaan jankte het hartverscheurend en legde smekend zijn oren plat terwijl hij schattig met zijn pootjes naar voren krabbelde.

Rose knikte noch ja noch nee, in plaats daarvan keek ze naar het wolfje. Bijna sloeg ze haar handen voor haar oren en ogen toen het beestje hartverscheurend begon te janken. "Wat denk jij?" vroeg ze uiteindelijk "Meenemen?" ze keek Jack aan, ergens had ze het gevoel dat onder zijn neutrale gezichtsuitdrukking ook iets van medelijden schuil ging. Hoe klein dat ook was.

'waarom niet? Als jij er niet kunt voor zorgen kun je het wel iemand anders laten doen.' Hij wist wel dat ze van rijke afkomst was. Hij wist van iedereen waar ze ongeveer vandaan kwamen, wat hun namen waren, hoe ze vroeger hadden geleefd en hoe ze nu leefden. Aangezien Jack altijd graag wist met wie hij te maken had.

Even trok Rose haar wenkbrauw verbaast op toen hij erover begon dat andere er ook voor konden zorgen. Toen herrinderde ze zelf ook dat ze Jack al eerder had herkent net als Owen trouwens. "Dat is wel een slim plan, al hou ik er niet zo van nu mensen in het appartement te halen in verband met Cairo" dacht ze hardop. "Ach waarom niet" Ze draaide zich om naar de verkoper met de speknek die 'onopvallend' mee had zitten luisteren. Er verscheen een brede enge glimlach op het gezicht van de speknek. Vragend keek Rose naar Jack, ze had weinig verstand van onderhandelen. Misschien had Jack wat meer verstand ervan, al betwijfelde ze dat aangezien hij ook nooit zorgen om geld hoefde te maken. "Wat moet je voor hem" vroeg ze de man en wees naar het wolfenjong dat merkte dat Rose en Jack interesse in hem hadden en heel snel met zijn kleine staartje begon te kwispelen.

'ik vraag er 45 goudstukken voor zo'n pracht exemplaar' prevelde hij hebberig. Zo te zien waren deze 2 jonge mensen redelijk rijk zo te horen. Als ze spraken over knechtendie hun geliefde huisdiertjes konden verzorgen moest het gewoon waar zijn. 'ik geef je er 6 goudstukken voor, geen goudstuk hoger.' Jack keek de speknek recht in de ogen aan zonder enige vorm van emotie of enige vorm van zwakheid. 'jongeman, ik ga niet lager dan 45 goudstukken' Speknek bibberde in zijn stem bij het zien van Jack zijn blik. Het gaf hem koude rillingen en deed hem denken aan zijn vader die hem vroeger altijd sloeg en mishandelde. 'Een wolvenpup is gemakkelijk te vinden en zeker te vangen zodra de ouders weg zijn om te gaan jagen. Meer dan 6 goudstukken is hij niet waard aangezien het slecht is gevoed, slecht verzorgd en vol met vlooien zit, het is te nemen of te laten, aan u de keuze.'

Rose' gezicht vertrok van afschuw bij de hebberige toon van de man. Ze wilde er wat tegen in brengen, maar voor Rose haar mond open kon trekken kwam Jack er tussen. De speknek mompelde wat on hoorbaars. Zijn kleine oogjes, die op varkensogen leken keken van Jack naar Rose en toen weer naar het beest dat onder de toonbank. Je kon van gezicht aflezen dat hij bang werd van de jongen die voor hem stond. "15 goudstukken" De speknek leek zichzelf te hebben hervonden en keek de jongen aan, al schoten zijn ogen nog steeds af en toe tussen Rose en het wolfje door. Met zijn hand leunde de man op de tafel en keek nog eens stevig naar Jack "Het beestje is tam, een geweldig kado voor je vriendinnetje hier"

'volgens mij begrijpt u mij niet goed.' Zijn blik verstrakte en weigerde die van de speknek los te laten. Een duistere schaduw viel over hem heen '6 goudstukken is mijn enigste aanbod. Te nemen of te laten' De wolvenwelp zat zich ondertussen dood te ergeren aan de vloo die de hele tijd rond liep op zijn oor.

Rose grinnikte om de angstige speknek en knielde neer naast het wolfje. Voorzichtig stak ze haar hand tussen de spijlen door. Het wolfje sprong gelijk naar voren om haar hand af te likken. Rose lachte om zijn enthousiasme.
Ondertussen zat de man te rekenen hoeveel zijn winst zou zijn voo r6 goudstukken, 0 komma 0. Rose draaide zich om naar de man terwijl ze het wolfje met haar vingers achter zijn oor probeerde krabben. Er schoot een kwade gedachte door Rose heen toen ze de man met zijn afschuwelijke ogen naar het wolfje zag kijken, Rose kreeg de neiging om deze man eens een flinke trap te verkopen in zijn edele delen. Inplaats daarvan balde ze grommend haar vuist en keek ze de man strak aan. De man die merkte dat hij geen toegevelijke klanten had zuchtte. "oké dan maar: