grot Valencia

Dit is de grot waar familie Valencia verblijft. Het is naast het bos bij de vallei. De grot is groot genoeg dat ze er een groot vuur in kunnen houden en er nog makkelijk om zitten. Maar kamers zijn er niet. Ze hebben wel een paar dekens liggen waarop ze slapen. Bijna allemaal gekocht. Er is niet altijd iemand in de grot maar als je iets pakt kan ik je verzekeren dat het sneller terug komt dan je denkt. Ballen,halsbanden zijn verboden maar als je muziek kan maken dan ben je welkom.
mensen : niet meer dan 6
regels : geen ballen en geen halsbanden. Je mag wel vechten maar niets kapot maken (wordt dus best moeilijk) en magie mag je ook gebruiken.
rang : maakt niet uit

Ren liep de grot binnen. Hij was net terug gekomen van een ´wandeling´ waar hij toevallig geld vond. Hij gooide het geld allemaal op een hoopje en ging bij het vuur zitten. Het was moeilijk voor hem om de nieuwe krachten onder controle te krijgen al liet hij dat niet zien. Hij glimlachte als altijd als een engel naar het vuur. Maar van binnen probeerde hij zijn krachten onder controle te krijgen. Wind was niet moeilijk vond hij omdat hij rustig genoeg was meestal. Maar de aura´s zien was wat moeilijker. Hij moest er maar me om gaan. Kort zuchte hij zachtjes dat waarscheinlijk niemand kon horen. Het vuur knetterde fijn terwijl Ren rustig van de rust genoot.

Gavril kwam vanaf de rotsen boven de grot naar beneden gewandeld. Hij had naar fruit en groenten in het bos gezocht, meer voor zichzelf omdat ze anders veel vlees aten. En dat was nou net iets waar hij niet van hield. Hij sprong het laatste stukje naar beneden en landde voorzichtig op de grond. Hij draaide zich om en zag zijn kleine broertje zitten. "Nog wat gevangen vandaag?" vroeg hij nonchalant terwijl hij de mand met 'groenvoer' neerzette.

Ren was bijna helemaal weg gedroomd in het geluid van het vuur die met de wind speelde. Tot hij zijn oudere broer hoorde. Ren keek op en glimlachte naar Gavril. ´´Ja, ik heb wat geld gevonden´´ zei hij heel rustig. Het was best raar dat Ren iets groter was dan Gavril maar dat maakte Ren zich niet druk om. ´´En jij hebt zo te zien ook wat .....geplukt´´ zei hij terwijl hij zijn gezicht van het groen voer weg deed. Ren had het liefst gewoon vlees maar verschil kon er zijn vond hij ook. ´´En heb jij al wat uitgeprobeerd´´ vroeg Ren terwijl hij de aura bestudeerde die om Gavril zat.

"Nog niet." zei Gavril terwijl hij de mand in de hoek zette. Hij pakte zijn staf, die hij thuis had gelaten en pakte die goed vast. Hij probeerde zijn bliksemkrachten op te roepen en tikte Ren aan. Hopelijk gaf hij hem een schokje. "Voelde je een schok?" vroeg hij nieuwsgierig. Hij hoopte van wel, dat zou echt te gek zijn. Hij stak zijn staf in de grond en ging tegenover Ren zitten. Hij had het behoorlijk warm van het wandelen en trok snel zijn shirt uit, wat hij wel vaker deed.

Ren voelde wel een schok maar hij liet niets merken. Toch zei hij uiteindelijk ´´ja ik voelde wel een schok´´. Het leek wel of Gavril nieuwschierig was bedacht Ren maar hij vroeg het niet na. Hij zal er zelf wel achter komen hoe het werkte dacht hij. Schaduw kwam ondertussen uit de schaduwen en ging bij Ren liggen. Ren aaide hem rustig als of het dood normaal was. Hij was er ook wel gewend om zijn vleermuis te aaien maar die is nu dood. Alleen zijn ketting was de enigste die hij nog had van hem. Maar Ren bleef gewoon door glimlachen.

Gavril knikte even en vond het gaaf dat hij zijn kleine broertje eindelijk een opdonder kon geven. Hij pakte een wortel en beet er een stuk vanaf. Hij leek zo erg op Mimmy, maar het maakte hem niet uit. Hij dacht aan wat hij nog meer zou kunnen doen. Hij pakte zijn staf weer en stak de wortel in zijn mond. "Ik ga denk ik nog even wandelen." zei hij. Hij pakte zijn andere tas en nam een beetje geld mee. In zijn tas zaten schetsboek en potloden, zodat hij kon tekenen wat hij wilde. Ook stopte hij zijn shirt erin, zodat hij het aan kon trekken als hij iemand zag.

Ren zag dat de aura langzaam geel werd toen hij het vertelde dat hij een schok kreeg. Dat betekende dus dat iemand blij was. Toen Gavril wat geld pakte bleef Ren naar het zielige hoopje kijken die er nog lag. Er was eerst al niet veel maar dit was wel heel weinig. Uiteindelijk stond ook Ren op. Niet om een wandeling te maken en om meer geld te ´vinden´ maar om zijn gitaar te pakken. Langzaam bego hij een deuntje te spelen die best mooi was.

Githa luisterde even naar de twee jongens maar concenteerde zich al gauw weer op haar boek. Ze was aan het lezen zoals ze meestal deed. Maar dit boek trok echt haar aandacht. Ze had niet veel boeken en deze had ze uit de bibliotheek meegenomen. Hij was al bijna weer uit maar dat maakte haar niet veel uit. Ze glimlachte toen ze er weer verder bij dagdroomde.

Drome kwam vrolijk aanrennen, haar kleding onder het bloed en een dood everzijn over haar schouder. "Hooi Githa" drie seconden later komt er een schattig maar bbloederig konijn binnenhupsen dat een bloederig klein hert meesleept. daarachter rent een klein met bloed bespettert draakje met een mand konijnen voedsel, ook draagt Longwei een dooie fazant in haar bek. "Hooi broer" zei8 ze tegen allebei tegelijk. "We eten vanavond hert, en het everzwijn gaat veranderd worden in bacon, dan is hij lang houdbaar. de fazant, en het groen zijn voor Long wei en Mimmy, dus afblijven" zei ze solidair, terwijl ze naar buiten liep om het vlees schoon te maken.

Gavril gaf zijn kleine zusje een kusje op haar hoofd en liep toen de grot uit. Hij klom de rotswand weer op en stond al snel boven. Hij begon toen richting de stad te lopen die hij had gezien. Het was waarschijnlijk Yuka, maar hij was nieuw dus liep hij rustig om te kijken of hij nog speciale dingen zag. Hij had het geld meegenomen om gewoon wat op zak te hebben, als hij bijvoorbeeld een arm brak en de dokter betaald moest worden. Hij concentreerde zich op de aarde en voelde dat Deloi naast hem was. Hij glimlachde en klopte op de plek waar Deloi moest zijn. Die stak zijn kopje uit de aarde en zei "Hoi."

Ren had Githa wel gehoord maar liet haar alleen. Hij wist dat ze liever boeken las dan met hem praten. Ook al was zij ouder dan hem. Ren speelde gewoon door met het rustige deuntje wat wel een beetje op het geluid van de wind en het vuur leek. Schaduw tikte mee met haar staart terwijl ze in Ren zijn schaduw verborgen zat. Je zag dus alleen een schaduw mee tikken op de maat verder allen schaduw.

'Hee Drome. Was het jagen leuk?' vroeg Githa vrolijk. Ze mocht haar familie graag en die was haar erg dierbaar. Githa legde haar boek aan de kant en keek vanaf haar zitplaats even langs haar familie op. Met een warme glimlach. Daarna aaide ze Bid Daum. Ze zocht de gedachtes van anderen maar was er nog niet heel goed in. Wel had ze een hele sterke mentale band met Bid Daum. Hij kon wel gewoon praten maar ze praatte ook graag via gedachtes met hem.

sorry van vorig bericht had het nog niet gezien
-------------------------------------------------------------
´´Hoi drome´´ zei Ren met een engelenglimlach terwijl hij gewoon door speelde. Uiteindelijk was het deuntje af gelopen en legde hij zijn gitaar ook weer aan de kant. Hij keek naar de aura van Drome die ook geel was. Hij glimlachde nu nog breder omdat hij dat eigenlijk wel verwacht had.

Even later kwam er een draakje de hoek om met een schaal vol vlees. Evenlater kwam Drome met een schaal vol met aanstaande Bacon. Ze pakte zout en een pan en begon de bacon klaar te maken. Ondertussen werkten Long wei en Mimmy samen om hompen hertenvlees op een spit te rijgen, zodat het vlees kan drogen. De klaargemaakte bacon word inj een pot gedumpt, en het vlees gezouten en te drogen gehangen met kruiden eromheen zodat de smaak erin trekt. Ze pakt haar twee bloederige huisdieren op, een emmer met een stuk zeep en schone kleren. "Als iemand me zoekt, ik neem een bad" zei ze denkend aan haar bloederige uiterlijk. Snel liep ze naar buiten naar het beekje, waar ze met water en zeep haar huisdieren ging schrobben

Githa aaide Bid Daum. Ze was best kalm maar had altijd de leegte van gemis gevoeld. Het zou nooit weggaan. Natuurlijk miste iedereen hier hun ouders. Githa ook, al leek dat soms niet. Soms wilde ze zo graag haar moeder zien ook al was die soms streng voor. Ze wilde weer door de tuinen struinen en zacht een liedje zingen. Soms miste ze ook de banden die ze eerst had met haar boers en zusje. Er was toch wat veranderd omdat ze zelf ook was veranderd.

Ren keek zijn kleinste zusje na. Ook al was ze helemaal besmeurd met bloed ze leek nog schattig vond hij ook al zou hij dat nooit hard op zeggen. Hij keek weer naar Githa en deed zijn mond open om iets te zeggen. Uiteindelijk kwam er alleen dit uit ´´en heb jij nog iets interessants met je krachten gedaan´´. Hij vond het steeds moeilijker om zijn ware gevoelens ook aan zijn familie te tonen. Toen Gavril gevangen werd genomen gingen ze nog verder uit elkaar dacht Ren. Hij was ook vaak op bezoek gekomen in de gevangenis. Je kan het niet echt bezoek noemen meer inbraak. Maar toch was hun band die ze eerst hadden niet meer zo sterk.

Er kwam een piekfijn uitziend meisje met perzikkleurig haar naar binnen, ze droeg een schattig blauw japans jurkje, achter haar loopt een klein beige konijntje met lange helicopter oren en met een blauwe strik om haar nekje. Dan komt een kleine blauwe chinese draak met blauwe witte en rode lintjes door haar manen heen gevlochten. "Hallo" zei drome en ze liep naar haar hoek, een platte rots met een zelfgemaakt matras en deken. In de rotswand is een erker uitgehakt met daarin een rieten mandje met armbanden en kettingen een rieten mandje met kralen touwtjes en bedeltjes, een berg houtblokjes en eenbergje shurikens. Naast haat bedsteen staat een mand met zwaarden messen en dergelijke. Aan het plavon hangen een lampion en een plantepot met kruiden. Ze ploft op haar bed en pakt het mandje met kralen. "Longwei moet nog een ketting ja toch mimmy?" Mimmy knort instemmend, en Drome gaat aan de slag

Githa keek Ren aan. 'Niet veel. Ik probeer jullie gedachtes te zoeken maar het een grote waas. Het lukt me niet ik ben hopeloos erin.' zei ze tegen hem. 'En jij?' vroeg ze terug. Daarna keek ze even naar Drome maar richtte al gauw haar gezicht glimlachend op Ren. Het was een kleine warme glimlach, al lachten haar ogen niet mee. Dat was meestal zo bij Githa. Ze vroeg zich wel vaker af wat er door Ren's hoofd ging.

Gavril kwam al weer terug van de stad. Hij was er even doorheen gewandeld maar had niets gezien dat zijn aandacht trok, behalve het restaurant. Deloi groef zich ondertussen op en ging naast Gavril lopen. Hij was alleen al snel moe en klom daardoor op zijn schouder, wat hij veel fijner vond. Gavril was al snel weer beneden en liep naar binnen. Hij gooide het geld op het hoopje en zei niets. Hij pakte zijn schetsboek, ging zitten en begon Dromé na te schetsen. Hij maakte eerst haar benen en lijf en begon daarna aan haar hoofd.

Ren luisterde aandachtig naar Githa terwijl hij glimlachde. ´´Ik zit me te consentreren op jullie auras maar ik weet niet altijd wat ze betekenen´´ zei hij eerlijk. Hij was niet vaak eerlijk tegen mensen behalve als hij ze vertrouwde wat bij familie wel het geval nog was. Die van Drome was dus blij en Gavril was nog steeds ook wel blij maar Githa kon hij moeilijker ergens plaatsen.

Gavril was klaar met het schetsen, scheurde het blaadje uit zijn boek, vouwde er een vliegtuigje van en gooide dat rustig naar Dromé. "He zusje, wat vind je hiervan?" Hij stopte zijn boek en potlood weg en probeerde een steentje te laten zweven. Het steentje rolde om, maar er gebeurde niets anders. Hij luisterde ondertussen mee naar het gesprek tussen Ren en Githa.

'Kan je die van mij zien?' vroeg ze hem nieuwsgierig. Githa keek Ren aan met een glimlach. Ze probeerde zijn gedachtes te vinden maar hoorde alleen maar vlagen van Drome's gedachten en ze probeerde die van Gavril ook te vinden. Githa's vingers vlochten zich om haar spierwitte haren. Het was weer lang wat ze best prettig vond. Githa vond telekinese best een mooie en handige kracht.

Ren begon een beetje in zich zelf te lachen voordat hij antwoord gaf. Hij had die vraag eigenlijk wel verwacht maar toch klonk het raar in zijn oren. Uiteindelijk gaf hij toch antwoord dus zei hij ´´ik kan ze wel zien maar ik kan ze niet echt plaatsen´´. Het was ook niet als een vraag bedoelt dat ze zou zeggen hoe ze zich voelde. ´´Maar die van Drome zijn het makkelijkst te raden´´ zei Ren grappend.

Gavril merkte dat het steentje een heel klein beetje zweefde. Hij concentreerde zich erop en het steentje vloog steeds een stukje hoger. Als ze hem nu zouden storen zou hij het steentje niet weer zo hoog krijgen waarschijnlijk. Hij pakte zijn staf extra goed vast om iets te hebben waardoor hij niet weg zou dromen. Hij bleef indringend naar het steentje kijken terwijl hij het vooruit naar het vuur probeerde te bewegen.