"Regenboog palet" de handwerk winkel

Een klein glimlachje speelde op haar lippen . Zo erg was ij ook weer niet , ze was waarschijnlijk gewoon te snel aangebrand geweest . Blossem knipte van alletwee de rollen 3 meter af en vouwde ze perfect op . '' Zoek je nog wat in de winkel of kan ik ze alvast in de tas stoppen? '' zei haar zweverige stem . '' Ik kijk nog even rond '' nogsteeds glimlachend keek Alicia naar de vrouw en draaide zich om . Wat zou ze nog meer pakken , nu ze er was kon ze beter ook andere dingen kopen . Deze winkel was zo goedkoop . Net toen ze door wou lopen botste een jongen tegen haar op. Verbaasd keek ze naar de vogel die op de grond viel . Toen keek ze de jongen weer aan . Even was ze stil toen ze hem zag , hij zag er knap uit. '' Sorry '' kwam er nog net uit , daarnaar staarde ze weer naar de vogel . '' Gaat het wel met je vogel? '' praten ging al weer makkelijker en dat was de eerste vraag die er in haar opkwam .

Toen het andere meisje wegliep was Dust aan de beurt. Hij legde alles op de toonbank, wat behoorlijk veel was, en betaalde alles. "Nog iets intressants gebeurd?" vroeg hij aan Blossom. "Ja, jij hebt een ongeluksdag." zei Blossom grinnikend. Dust zag dat Leonardo de winkel in kwam en zwaaide. "Heb je nog meer nodig?" vroeg ze. Dust schudde zijn hoofd en stopte alles in zijn tas. "Nog bedankt hoor." zei hij tegen Blossom. Hij liep naar Leonardo toe die botste met iemand.

Leonardo stond snel op. Veve ging op zijn hand zitten en hij zag dat er niks met haar aan de hand was. 'Sorry, het spijt me erg.' was het eerste dat hij tegen het meisje zei. Hij herkende haar nergens van maar Dust wel. 'En om je vraag te beantwoorden. Met Veve is alles oké. Ze kan tegen een stootje.' zei hij voor hij ook naar Dust zwaaide. 'Nogmaals sorry. Ik ben trouwen Leonardo.' zei hij tegen het meisje.

'' Hmmm , oke . Ik ben Alicia '' charmant glimlachte ze en stak haar hand uit. Haar ogen gingen langs zijn lichaam en bleven hangen op zijn gezicht . Gevoelens kon je meestal op het gezicht aflezen maar ben hem zag je alleen een glimlach . Vrolijk dan misschien?

Leonardo glimlachte. 'Nou, hoi Alicia.' zei hij vrolijk. Hij bekeek haar goed. Ze zag er goed uit. Dat was zeker maar hij had zijn hart al verkocht. Leonardo schudde de hand wel gelijk. Die wel vrij zacht was. Vanuit zijn oogpunt zag hij Blossom ook al naar hem toe komen om het lijstje te geven met wat hij moest doen.

'' Nou , Leonardo . Ik ga maar eens verder kijken in de winkel '' nog even glimlachte ze naar hem en na een klein knikje liep ze de andere kant van de winkel uit . Naar de versiersels en al die frutseltjes .

Leonardo knikte. Blossom liep naar hem toe. 'Hoi. Hoe is het met Veve? En met jou?' 'Goed, met ons beiden. Bedankt.' zei Leonardo glimlachend. Blossom knikte en glimlachte ook. Ze gaf hem het lijstje zodat hij kon beginnen. Houtskool bijvullen. Daarna vlaggetjes bijvullen. En zo het lijstje door. Hij liep naar achter voor de houtskoolstaven en Veve pakte er ook een. Gezamelijk brachten ze die naar hun plek. Dan de vlaggetjes.

Haar ogen bleven hangen op blauwe steentje , die zoudem misschien mooi zijn op de jurk . Ze pakte een hele hand en stopte die in het zakje wat erbij stond. Daarnaar liep ze verder en zag nog een paar leuke reigkralen staan . Die zouden mooi zijn voor een ketting . Verschillende kleuren en verschillende grootte stopte ze in een ander zakje .

Leonardo had net de vlaggen gedaan en liep nu naar de kralen om die bij te vullen. Hij had ook een paar steentjes bij zich in zijn andere hand. Veel werk was het niet. Je moest alleen veel heen en weer lopen maar dat vond hij wel prettig. leonardo liet de steentjes uit zijn hand glijden in het dienstdoende bakje.

Instinctief keek ze om toen ze iemand aan hoorde komen lopen . Leonardo , dat maakte niet zoveel uit . Ze pakte nog wat kralen en liep toen verder naar de bloemen en de kanten stofjes . Een mooi zwart kanten stofje trok haar aandacht . Meteen pakte ze een lapje ervan en bekeek de stof . In de print zaten bloemen en iets wat op water leek . Dat was mooi genoeg , vond zij .

Leonardo was klaar en keek weer op zijn lijstje. Ook zag hij Alicia druk heen en weer lopen om verschillende dingen uit te zoeken. Hmm. Nu moest hij de zaak gaan vegen. Hij pakte dus de bruine houte bezem en begon te vegen. Veve zat zoals altijd aan het begin van de stok wat er van voren erg grappig uitzag.

'' Welke soort is jou vogel? '' ze had een heletijd naar heb gekeken maar kon het steeds niet achterhalen welk soort het was. Een blik richtte ze op de dozen met verschillende frutsels . Oja , naald en draad had ze ook nodig .

'Veve is volgens mij een valk. Maar daar ben ik niet geheel zeker van..' zei Leonardo die even stopte met vegen. Veve keek hem daar kwaad voor aan want dit vond ze juist het leukste. Daarom ging ze vaak met hem mee. En om niet alleen thuis te zijn met Thoorn want hij sliep toch meestal. Veve vond vaak dat Leonardo meer aandacht aan Thoorn dan aan haar besteedde.

'' Hmmm , hoe heet hij of zij? '' . Ze ging verder met zoeken naar leuke frustels maar lette er goed op of Leonardo wat zei . Het gesprek begon op gang te komen en Alicia voelde zich al ontspannen .

Gavril kwam de winkel binnen nadat hij zich helemaal te pletter had gezocht naar een hobbywinkel. En dat kon je dit wel noemen, vond hij toen hij alles zag staan. Hij zag dat er een baby op hem af kwam rennen en gaf die een aai over haar bol. Hij ging op zoek naar een goede set potloden en een nieuw schetsboek wat hij kon gebruiken als hij op het plein ging staan. Hij hoopte dat hij door eerst vrienden te tekenen steeds meer klanten zou krijgen, maar daar was hij niet zeker van. Hij zag overal potloden, gummen en allerlei andere dingen staan, maar geen schetsboek. Hij bleef doorgaan met zoeken, hopend dat een medewerker hem kon helpen.

Leia liep op Gavril af "Hallo meneer kan ik u helpen" zei ze, en toen herkende ze hjem opeens. "O Gavril jij bent het, Ik werk hier, dus wat zoek je." ze wees naar alle kasten "In je uppie ga je het denk ik niet snel vinden" zei ze met een grijns.

Gavril glimlachde naar Leia en zei "Ik zoek een schetsboek. Potloden heb ik al gevonden, maar een boek zou fijn zijn." Hij bedacht zich dat zij best wel eens model kon staan voor een schets. Die kon ze dan ophangen, als de eigenaresse het goed vond en dat zou weer reclame maken. In gedachten verdiept dacht hij even niet na over het schetsboek.

Leias knikte. Pakte een ladder, en klom erop, met de hulp van wat gestuurd water stuurde ze de ladder langs de kast, en ze viste er met gemak drie soorten schetsboeken uit, ze gooide ze allemaal naar Gavril "Kies maar" zei ze toen ze naar beneden sprong. "Het is hier magie veilig, de eigenaren zijn nogal pro magie en anti vervolging" ze glimlachte.

Gavril ving de boeken op en bekeek ze allemaal goed. Hij bekeek de kwaliteit papier, hoe groot de vellen waren en hoe de kaften eruit zagen. Uiteindelijk koos hij er eentje die hij simpel vond en waarvan het vel groot genoeg was. "Leuk, maar laten ze draakjes ook toe?" vroeg hij. Deloi zou zich hier dagen kunnen vermaken, met het kleine kind spelen, verven en allerlei andere dingen. Toen bedacht hij zich dat het een winkel was, maar als ze een pakje konden maken voor Deloi zou het net de hond kunnen zijn. Hij legde een goudstuk neer, die ver boven de prijs was en zei "Houd het wisselgeld maar." Hij sloeg het boek open en begon gelijk Leia te tekenen zodra ze het niet door had.

Leia rende glimlachend op hem af "Jij niet ook al" ze pakte haar ketting "Leonardo zit mij ook al continue te tekenen" ze glimlachte, en dacht aan het vriendje dat ze sinds die leuke avond niet meer had gezien. Ze zuchtte en keek over Gavrils schouder naar de tekening.

"Ach, ik kan het niet laten." zei Gavril grijnzend. "Maar ik teken ook andere dingen." zei hij terwijl hij opstond. Hij liep achteruit zodat hij Leia goed kon tekenen. Staand ging het wat lastiger als zittend, maar het lukte. Snel maakte hij de tekening af en bleef toen staan. Hij draaide zijn boek om en liet de tekening zien. Toen begon hij door zijn boek te bladeren en zag de schetsen in de grot met de miniatuur en van Vashti. Ook stonden Vashti en Ren er samen in. Hij liet bijna alle tekeningen zien, behalve diegene over zijn vader en moeder. Die had hij getekend zoals hij ze herrinerde en hij wilde liever niet dat iemand dat tegen hem kon gebruiken.

"Ze zijn prachtig" zei ze met open mond. "Jij en Leo moeten nog een keer een wedstrijd doen, dat zou nog eens spannend kunnen worden" Ze weesn naar een aantal tekeningen die direct opo de muur waren gemaakt. "Die zijn van Leo" ze liep naar het kindje en opende de pot groene verf die ze vast hield "Zo nu kan je gaan schilderen meissie" zei ze, en ze opende een pot blauwe verf. Ze begon te verfen op de zijkant van een kast "Dat is het voordeel als je hier werkt" zei ze met een glimlach. Ze stuurde het water in de verf, want schilderen kan ze niet zo goed.

Gavril bloosde een beetje van het compliment. Hij keek naar de tekeningen op de muur en zag dat die ook goed waren. Toen liet hij een van zijn ingewikkeldste tekeningen zien die hij had gemaakt met een speciaal potlood dat alleen bij felwit licht te zien was. Hij liet zijn staf oplichten, ervoor zorgend dat de 'normale' mensen het niet zouden zien en liet toen zijn draakje zien. Hij had Deloi getekend toen die in de grot ervoor was gaan zitten. Hij gebruikte dat potlood bijna niet omdat veel mensen geen felwit licht konden maken. "Wat vind je hiervan?" vroeg hij aan Leia

"Cool" zei ze met open mond. Ze viste een trekening uit haar tas, het was een tekening van Leia Kira en de draak van Leonardo. "Wat vind je, gemaakt door leo, kijk dat is Kira" ze wees Kira aan, het vleugeloze tweepotige blauwe draakje "En dat is Thoorn, de draak van Leo" zei ze wijzend naar het andere draakje. "Leo is imuun vaoor magie, maar Thoorn is een aardedraakje" zei ze met een glimlach

"Ook mooi gemaakt." zei Gavril goedkeurend toen hij de tekening zag. Hij liet zijn staf doven en stopte zijn boek weer weg. Hij stopte het nieuwe schetsboek in zijn tas en zei "Wil je anders iets ervan hebben? Ik moet nog reclame maken omdat ik graag een kraampje neer wil zetten op de markt." Hij glimlachde even